101. සැවැත් නුවරදී ……………………….
පින්වත් මහණෙනි, මං අවබෝධ කරන, දකින කෙනාට තමයි ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙන බව කියන්නේ. අවබෝධ නොකරන්නා වූ, නොදකින්නා වූ කෙනාට නම් නොවෙයි.
පින්වත් මහණෙනි, කවර දෙයක් අවබෝධ කරන, දකින කෙනාටද ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙන්නේ?
මේ තමයි රූපය කියලා, මේ තමයි රූපයේ හටගැනීම කියලා, මේ තමයි රූපයේ නැතිවීම කියලා, මේ තමයි විඳීම කියලා …. (පෙ) …. මේ තමයි සඤ්ඤාව කියලා …. (පෙ) …. මේ තමයි සංස්කාර කියලා …. (පෙ) …. මේ තමයි විඤ්ඤාණය කියලා, මේ තමයි විඤ්ඤාණයේ හටගැනීම කියලා, මේ තමයි විඤ්ඤාණයේ නැතිවීම කියලා, පින්වත් මහණෙනි, ඔය විදිහට අවබෝධ කරන, ඔය විදිහට දකින කෙනාටයි ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ හිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙලා යනවා නම්!’ කියලා කොච්චර කැමැත්තක් ඇති වුණත්, එපමණකින් සිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙන්නේ නෑ. ඒකට හේතුව මොකක්ද? ඒකට කියන්න තියෙන්නේ නොවැඩූ නිසා කියලයි.
කුමක් නොවැඩූ නිසාද?
සතර සතිපට්ඨානයන් නොවැඩූ නිසා තමයි. සතර සම්‍යක් පධාන වීර්යයන් නොවැඩූ නිසා තමයි. සතර ඉර්ධිපාද නොවැඩූ නිසා තමයි. පංච ඉන්ද්‍රිය නොවැඩූ නිසා තමයි. පංච බල නොවැඩූ නිසා තමයි. බොජ්ඣංග ධර්ම හත නොවැඩූ නිසා තමයි. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය නොවැඩූ නිසා තමයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. ඔන්න කිකිළියකට බිත්තර අටක් හරි, දහයක් හරි දොළහක් හරි තියෙනවා. ඉතින් මේ කිකිළිය ඒවා ඕනෑකමින් රකින්නේ නෑ. ඕනෑකමින් උණුසුම් කරන්නේ නෑ. ඕනෑකමින් යළි යළිත් රකින්නේ නෑ. නමුත් මේ කිකිළිය ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ කුකුළු පැටව් ටික පා නියසිලෙන් හරි, හොටේ තුඩෙන් හරි, බිත්තර පලාගෙන සුවසේ එළියට එනවා නම්!’ කියලා කොයිතරම් කැමැත්තක් උපදවා ගත්තත්, ඒ කුකුළු පැටවුන් නම්, පා නියසිලෙන් හරි, හොටේ තුඩෙන් හරි, බිත්තර පලාගෙන සුවසේ එළියට එනවා කියන කරුණ විය හැකි දෙයක් නොවෙයි.
ඒකට හේතුව මොකක්ද?
පින්වත් මහණෙනි, කිකිළියට බිත්තර අටක් හරි, දහයක් හරි දොළහක් හරි තිබුණට ඔය කිකිළිය ඒවා ඕනෑකමින් රකින්නේ නැති කොට, ඕනෑකමින් උණුසුම් කරන්නේ නැති කොට, ඕනෑකමින් යළි යළිත් රකින්නේ නැති කොට, ඔච්චර තමයි වෙන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මේකත් ඔය විදිහ තමයි. භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ හිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙලා යනවා නම්!’ කියලා කොච්චර කැමැත්තක් ඇති වුණත්, එපමණකින් සිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙන්නේ නෑ. ඒකට හේතුව මොකක්ද? ඒකට කියන්න තියෙන්නේ නොවැඩූ නිසා කියලයි.
කුමක් නොවැඩූ නිසාද?
සතර සතිපට්ඨානයන් නොවැඩූ නිසා තමයි. සතර සම්‍යක් පධාන වීර්යයන් නොවැඩූ නිසා තමයි. සතර ඉර්ධිපාද නොවැඩූ නිසා තමයි. පංච ඉන්ද්‍රිය නොවැඩූ නිසා තමයි. පංච බල නොවැඩූ නිසා තමයි. බොජ්ඣංග ධර්ම හත නොවැඩූ නිසා තමයි. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය නොවැඩූ නිසා තමයි.
භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ හිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙලා යනවා නම්!’ කියලා කැමැත්තක් ඇති වෙන්නෙ නෑ. නමුත් ඒ භික්ෂුවගේ සිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙනවා. ඒකට හේතුව මොකක්ද? ඒකට කියන්න තියෙන්නේ වැඩූ නිසා කියලයි.
කුමක් වැඩූ නිසාද?
සතර සතිපට්ඨානයන් වැඩූ නිසා තමයි. සතර සම්‍යක් පධාන වීර්යයන් වැඩූ නිසා තමයි. සතර ඉර්ධිපාද වැඩූ නිසා තමයි. පංච ඉන්ද්‍රිය වැඩූ නිසා තමයි. පංච බල වැඩූ නිසා තමයි. බොජ්ඣංග ධර්ම හත වැඩූ නිසා තමයි. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය වැඩූ නිසා තමයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. ඔන්න කිකිළියකට බිත්තර අටක් හරි, දහයක් හරි දොළහක් හරි තියෙනවා. ඉතින් මේ කිකිළිය ඒවා ඕනෑකමින් රකිනවා. ඕනෑකමින් උණුසුම් කරනවා. ඕනෑකමින් යළි යළිත් රකිනවා. නමුත් මේ කිකිළිය ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ කුකුළු පැටව් ටික පා නියසිලෙන් හරි, හොටේ තුඩෙන් හරි, බිත්තර පලාගෙන සුවසේ එළියට එනවා නම්!’ කියලා කැමැත්තක් උපදවා ගන්නේ නෑ. නමුත් ඒ කුකුළු පැටවුන් නම්, පා නියසිලෙන් හරි, හොටේ තුඩෙන් හරි, බිත්තර පලාගෙන සුවසේ එළියට එනවා කියන කරුණ සිදුවෙන දෙයක් ම යි.
ඒකට හේතුව මොකක්ද?
පින්වත් මහණෙනි, කිකිළියට බිත්තර අටක් හරි, දහයක් හරි දොළහක් හරි තියෙනවානෙ. ඉතින් ඔය කිකිළී ඒවා ඕනෑකමින් රකින කොට, ඕනෑකමින් උණුසුම් කරන කොට, ඕනෑකමින් යළි යළිත් රකින කොට, ඔච්චර තමයි වෙන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මේකත් ඔය විදිහ තමයි. භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ‘අනේ, ඇත්තෙන් ම මගේ හිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙලා යනවා නම්!’ කියලා කැමැත්තක් ඇති නොවුණාට, ඒ භික්ෂුවගේ සිත ආශ්‍රවයන්ගෙන් නිදහස් වෙනවා. ඒකට හේතුව මොකක්ද? ඒකට කියන්න තියෙන්නේ වැඩූ නිසා කියලයි. කුමක් වැඩූ නිසාද?
සතර සතිපට්ඨානයන් වැඩූ නිසා තමයි. සතර සම්‍යක් පධාන වීර්යයන් වැඩූ නිසා තමයි. සතර ඉර්ධිපාද වැඩූ නිසා තමයි. පංච ඉන්ද්‍රිය වැඩූ නිසා තමයි. පංච බල වැඩූ නිසා තමයි. බොජ්ඣංග ධර්ම හත වැඩූ නිසා තමයි. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය වැඩූ නිසා තමයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. වඩුවෙක් ඉන්නවා. එක්කෝ ඒ වඩුවාගේ ගෝලයෙක් ඉන්නවා. ඔහුට වෑ මිටෙහි ඇඟිලි සලකුණු හරි, මහපොට ඇඟිලි සලකුණු හරි දකින්නට ලැබෙනවා. නමුත් ඔහුට ‘අද මගේ වෑ මිට මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා. ඊයේ මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා. කලින් දවසේ මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා’ කියලා අවබෝධයක් ඇති වෙන්නේ නෑ. නමුත් වෑ මිට ගෙවී ගිය ගමන් ගෙවුණා කියන අවබෝධය ඇතිවෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, මේකත් ඔය විදිහ තමයි. භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ‘අද මගේ ආශ්‍රවයන් මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා. ඊයේ මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා. කලින් දවසේ මෙච්චරක් ගෙවිලා ගියා’ කියලා අවබෝධයක් ඇති වෙන්නේ නෑ. නමුත් ආශ්‍රවයන් ගෙවී ගිය ගමන් ගෙවුණා කියන අවබෝධය ඇති වෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. මුහුදේ නැවක් වේවැල් කඹවලින් බැඳලා තියෙනවා. ඒ කඹ හය මාසයක් වතුරේ තිබිල සීත කාලයට ගොඩ බිමට දානවා. එතකොට ඒ කඹවලට අව්වෙන් සුළඟෙන් පහර වදිනවා. වැස්ස කාලෙට මහා වැස්සෙන් හොඳ හැටියට තෙමෙන කොට ඒ කඹ ලේසියෙන් ම ගැලවිලා දිරලා යනවා.
පින්වත් මහණෙනි, මේකත් ඔය විදිහ තමයි. භාවනා වශයෙන් යෙදෙමින් වාසය කරන්නා වූ භික්ෂුවට ලේසියෙන් ම සංයෝජන ගැලවිලා යනවා. දිරලා යනවා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
වාසිජටෝපම සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn3_1-2-5-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M