දීඝ නිකාය

සීලක්ඛන්ධ වග්ගෝ

10. සුභ සුත්තං

10. සුභ මාණවකයාට වදාළ දෙසුම

1. ඒවං මේ සුතං: ඒකං සමයං ආයස්මා ආනන්දෝ සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ අචිරපරිනිබ්බුතේ භගවති. තේන ඛෝ පන සමයේන සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ සාවත්ථියං පටිවසති කේනචිදේව කරණීයේන.

මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑමෙන් වැඩිකලක් ගත නොවුන ඒ දිනවල ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවන නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමාගේ ආරාමයේ. ඒ දිනවලම තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා කිසියම් කරුණක් වෙනුවෙන් සැවැත් නුවර නැවතිලා හිටියා.

2. අථ ඛෝ සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ අඤ්ඤතරං මාණවකං ආමන්තේසි: ‘ඒහි ත්වං මාණවක, යේන සමණෝ ආනන්දෝ තේනුපසංකම. උපසංකමිත්වා මම වචනේන සමණං ආනන්දං අප්පාබාධං අප්පාතංකං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡ “සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ භවන්තං ආනන්දං අප්පාබාධං අප්පාතංකං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡතී”ති. ඒවං ච වදේහි “සාධු කිර භවං ආනන්දෝ යේන සුභස්ස මාණවස්ස තෝදෙය්‍යපුත්තස්ස නිවේසනං තේනුපසංකමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති.

එදා තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා එක්තරා මාණවකයෙකු ඇමතුවා. “එම්බා මාණවකය, මෙහෙ එන්න. ආනන්ද ශ්‍රමණයන් වහන්සේ වෙත යන්න. ගිහින් මගේ වචනයෙන් ආනන්ද ශ්‍රමණයන් වහන්සේගෙන් ලෙඩදුක් අඩුබව, කරදර අඩුබව, සැහැල්ලු බව, කායබලය, පහසු විහරණය ගැන අහන්න. ‘තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා භවත් ආනන්දයන් වහන්සේගෙන් ලෙඩදුක් අඩුබව, කරදර අඩුබව, සැහැල්ලු බව, කායබලය, පහසු විහරණය ගැන අහනවා’ කියලා. මෙහෙමත් කියන්න. භවත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පාව උපදවාගෙන තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාගේ නිවස කරා වඩින සේක් නම් ඉතා හොඳයි” කියලා.

3. ‘ඒවං භෝ’ති ඛෝ සෝ මාණවකෝ සුභස්ස මාණවස්ස තෝදෙය්‍යපුත්තස්ස පටිස්සුත්වා යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්වා ආයස්මතා ආනන්දේන සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරාණීයං වීතිසාරෙත්වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සෝ මාණවකෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච: සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ භවන්තං ආනන්දං අප්පාබාධං අප්පාතංකං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡති. ඒවං ච වදේති “සාධු කිර භවං ආනන්දෝ යේන සුභස්ස මාණවස්ස තෝදෙය්‍යපුත්තස්ස නිවේසනං තේනුපසංකමතු අනුකම්පං උපාදායා”ති.

“එසේය භවත” කියලා ඒ මාණවකයා තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාට පිළිතුරු දී ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ වෙත පැමිණුනා. පැමිණ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ සමඟ සතුටු වුනා. සතුටු විය යුතු පිළිසඳර කතාබහ අවසන් කොට එකත්පස්ව වාඩිවුනා. එකත්පස්ව වාඩිවුන ඒ මාණවකයා ආයුෂ්මත් අනඳ තෙරුන් හට මෙකරුණ පැවසුවා. ‘තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා භවත් ආනන්දයන් වහන්සේගෙන් ලෙඩදුක් අඩුබව, කරදර අඩුබව, සැහැල්ලු බව, කායබලය, පහසු විහරණය ගැන අහනවා’ කියලා. මෙහෙමත් කියනවා. භවත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පාව උපදවාගෙන තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාගේ නිවස කරා වඩින සේක් නම් ඉතා හොඳයි” කියලා.

4. ඒවං වුත්තේ ආයස්මා ආනන්දෝ තං මාණවකං ඒතදවෝච: අකාලෝ ඛෝ මාණවක. අත්ථි මේ අජ්ජ භේසජ්ජමත්තා පීතා. අප්පේවනාම ස්වේපි උපසංකමෙය්‍යාම කාලඤ්ච සමයඤ්ච උපාදායාති. ‘ඒවං භෝ’ති ඛෝ සෝ මාණවකෝ ආයස්මතෝ ආනන්දස්ස පටිස්සුත්වා උට්ඨායාසනා යේන සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්වා සුභං මාණවං තෝදෙය්‍යපුත්තං ඒතදවෝච: “අවෝචුම්හ ඛෝ මයං භෝතෝ වචනේන තං භවන්තං ආනන්දං: සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ භවන්තං ආනන්දං අප්පාබාධං අප්පාතංකං ලහුට්ඨානං බලං ඵාසුවිහාරං පුච්ඡති. ඒවං ච වදේති ‘සාධු කිර භවං ආනන්දෝ යේන සුභස්ස මාණවස්ස තෝදෙය්‍යපුත්තස්ස නිවේසනං තේනුපසංකමතු අනුකම්පං උපාදායා’ති. ඒවං වුත්තේ භෝ සමණෝ ආනන්දෝ මං ඒතදවෝච: ‘අකාලෝ ඛෝ මාණවක. අත්ථි මේ අජ්ජ භේසජ්ජමත්තා පීතා. අප්පේවනාම ස්වේපි උපසංකමෙය්‍යාම කාලඤ්ච සමයඤ්ච උපාදායා”ති. “එත්තාවතාපි ඛෝ භෝ කතමේව ඒතං, යතෝ සෝ භෝ භවං ආනන්දෝ ඕකාසමකාසි ස්වාතනායපි උපසංකමනායා”ති.

මෙසේ කී කල්හී ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන් ඒ මාණවකයාට මෙය පැවසුවා. “පින්වත් මාණවකය, මේ සුදුසු කාලය නොවේ. මා අද බෙහෙත් ස්වල්පයක් වළඳලා තියෙන්නේ. කල්වේලා සළකා හෙට දවසේදීවත් මට පැමිණෙන්නට පුළුවන් වේවි.” “එසේය භවත” කියලා ඒ මාණවකයා ආයුෂ්මත් අනඳ තෙරුන් හට පිළිතුරු දී අසුනෙන් නැගිට තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා වෙත පැමිණුනා. පැමිණිලා තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාට මෙහෙම කිව්වා. “භවතාණන්ගේ වචනයෙන් ඒ භවත් ආනන්දයන් හට එකරුණ සැළ කළා. ‘තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා භවත් ආනන්දයන් වහන්සේගෙන් ලෙඩදුක් අඩුබව, කරදර අඩුබව, සැහැල්ලු බව, කායබලය, පහසු විහරණය ගැන අහනවා’ කියලා. මෙහෙමත් කියනවා. භවත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පාව උපදවාගෙන තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාගේ නිවස කරා වඩින සේක් නම් ඉතා හොඳයි” කියලා. ඉතින් භවත, මෙසේ කී විට ආනන්ද ශ්‍රමණයන් වහන්සේ මට මෙහෙම පැවසුවා. “පින්වත් මාණවකය, මේ සුදුසු කාලය නොවේ. මා අද බෙහෙත් ස්වල්පයක් වළඳල තියෙන්නේ. කල්වේලා සළකා හෙට දවසේදීවත් මට පැමිණෙන්නට පුළුවන් වේවි” කියලා. ඉතින් යම් හෙයකින් භවත, ඒ භවත් ආනන්දයන් හෙට දවසේදීවත් මෙහි පැමිණෙන්නට අවකාශ ලබාගන්නවා යන කරුණ මෙතෙකින්ම මා කරගත්තා.

5. අථ ඛෝ ආයස්මා ආනන්දෝ තස්සා රත්තියා අච්චයේන පුබ්බන්හසමයං නිවාසෙත්වා පත්තචීවරං ආදාය චේතකේන භික්ඛුනා පච්ඡාසමණේන යේන සුභස්ස මාණවස්ස තෝදෙය්‍යපුත්තස්ස නිවේසනං තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්වා පඤ්ඤත්තේ ආසනේ නිසීදි. අථ ඛෝ සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ යේනායස්මා ආනන්දෝ තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්වා ආයස්මතා ආනන්දේන සද්ධිං සම්මෝදි. සම්මෝදනීයං කථං සාරාණීයං වීතිසාරෙත්වා ඒකමන්තං නිසීදි.

ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන් ඒ රෑ ඇවෑමෙන් උදේ වරුවේ සිවුරු හැඳපොරවා පාසිවුරු ගෙන චේතක භික්ෂුව තමා සමඟ පසුපසින් වඩින ශ්‍රමණ කෙනෙක් හැටියට රැගෙන තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයාගේ නිවස කරා වැඩම කළා. වැඩම කොට පණවන ලද අසුනේ වැඩසිටියා. එතකොට තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන් වෙත පැමිණුනා.

පැමිණිලා ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන් සමඟ සතුටු වුනා. සතුටුවිය යුතු පිළිසඳර කතාබහේ යෙදිලා එකත්පස්ව වාඩිවුනා.

6. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සුභෝ මාණවෝ තෝදෙය්‍යපුත්තෝ ආයස්මන්තං ආනන්දං ඒතදවෝච: “භවං හි ආනන්දෝ තස්ස භෝතෝ ගෝතමස්ස දීඝරත්තං උපට්ඨාකෝ සන්තිකාවචරෝ සමීපචාරී. භවං ඒතං ආනන්දෝ ජානෙය්‍ය යේසං සෝ භවං ගෝතමෝ ධම්මානං වණ්ණවාදී අහෝසි, යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසි. කතමේසානං ඛෝ භෝ ආනන්ද ධම්මානං සෝ භවං ගෝතමෝ වණ්ණවාදී අහෝසි? කත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසී?”ති.

එකත්පස්ව වාඩිවුණ තෝදෙය්‍ය පුත්‍ර සුභ මාණවකයා ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන් හට මෙය පැවසුවා. “භවත් ආනන්දයන් වහන්සේ ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ හට බොහෝ කාලයක් උපස්ථායක වශයෙන් ළඟින්ම හැසිරෙමින් සමීපව හැසිරෙමින් සිටියා. ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ යම් ධර්මයන් පිළිබඳව ගුණ කියනවා නම්, ඒ ධර්මයන් තුළම මේ ජනතාව සමාදන් කරවනවා නම්, පිවිසවනවා නම්, පිහිටුවනවා නම් අන්න ඒ කරුණ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ දන්නවා. භවත් ආනන්දයෙනි, ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ කවර ධර්මයන්ද වර්ණනා කොට වදාළේ? කවර ධර්මයන් තුළද මේ ජනතාව සමාදන් කෙරෙව්වේ, ඇතුළු කෙරෙව්වේ, පිහිටෙව්වේ?”

7. “තිණ්ණං ඛෝ මාණව ඛන්ධානං සෝ භගවා වණ්ණවාදී අහෝසි. එත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසි. කතමේසං තිණ්ණං? අරියස්ස සීලක්ඛන්ධස්ස අරියස්ස සමාධික්ඛන්ධස්ස අරියස්ස පඤ්ඤාක්ඛන්ධස්ස. ඉමේසං ඛෝ මාණව තිණ්ණං ඛන්ධානං සෝ භගවා වණ්ණවාදී අහෝසි. එත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසී”ති.

“පින්වත් මාණවකය, ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ත්‍රිවිධ ස්කන්ධයක් ගැන වර්ණනා කොට වදාළා. එහිම මේ ජනතාව සමාදන් කොට වදාළා. ඇතුළු කොට වදාළා. පිහිටුවා වදාළා. කවර තුනකද යත්? ආර්ය වූ සීල ස්කන්ධයත්, ආර්ය වූ සමාධි ස්කන්ධයත්, ආර්ය වූ ප්‍රඥා ස්කන්ධයත් යන තුනයි. පින්වත් මාණවකය, ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ ත්‍රිවිධ ස්කන්ධයන් ගැන තමයි වර්ණනා කොට වදාළේ. එහිම තමයි මේ ජනතාව සමාදන් කොට වදාළේ. ඇතුළු කොට වදාළේ. පිහිටුවා වදාළේ.

8. “කතමෝ පන සෝ භෝ ආනන්ද අරියෝ සීලක්ඛන්ධෝ යස්ස සෝ භවං ගෝතමෝ වණ්ණවාදී අහෝසි, යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසී?”ති.

“භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ යම් ධර්මයක් වර්ණනා කළ සේක් නම්, යම් ධර්මයක් තුළ මේ ජනතාව සමාදන් කර වූ සේක් නම්, ඇතුළු කළ සේක් නම්, පිහිට වූ සේක් නම් ඒ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධය කුමක්ද?”

9. “ඉධ මාණව තථාගතෝ ලෝකේ උප්පජ්ජති අරහං සම්මාසම්බුද්ධෝ විජ්ජාචරණසම්පන්නෝ සුගතෝ ලෝකවිදූ අනුත්තරෝ පුරිසදම්මසාරථි සත්ථා දේවමනුස්සානං බුද්ධෝ භගවා. සෝ ඉමං ලෝකං සදේවකං සමාරකං සබ්‍රහ්මකං සස්සමණ බ්‍රාහ්මණිං පජං සදේවමනුස්සං සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා පවේදේති. සෝ ධම්මං දේසේති ආදිකල්‍යාණං මජ්ඣේකල්‍යාණං පරියෝසානකල්‍යාණං සාත්ථං සබ්‍යඤ්ජනං කේවලපරිපුණ්ණං පරිසුද්ධං බ්‍රහ්මචරියං පකාසේති.

පින්වත් මාණවකය, මෙහි අරහත් වූ සම්මාසම්බුද්ධ වූ විජ්ජාචරණසම්පන්න වූ සුගත වූ ලෝකවිදූ වූ අනුත්තර පුරිසදම්ම සාරථි වූ, සත්ථා දේවමනුස්සානං වූ, බුද්ධ වූ, භගවා වූ තථාගතයන් වහන්සේ ලෝකයෙහි උපත ලබනවා. උන්වහන්සේ දෙවියන් සහිත වූ, මරුන් සහිත වූ, බඹුන් සහිත වූ, ශ්‍රමණ බමුණන් සහිත වූ දෙව් මිනිස් ප්‍රජාවෙන් යුතු මේ ලෝකය තමා විසින් උපදවා ගත් විශිෂ්ට ඤාණයෙන් සාක්ෂාත් කරලා ලෝකයට කියා දෙනවා. උන්වහන්සේ දහම් දෙසනවා. ආරම්භය කල්‍යාණ වූත්, මැද කල්‍යාණ වූත්, අවසානය කල්‍යාණ වූත්, අර්ථ සහිත වූත්, පැහැදිලි ප්‍රකාශනවලින් යුතු වූත්, මුළුමණින්ම පිරිපුන් පිරිසිදු බඹසර ප්‍රකාශ කරනවා.

10. තං ධම්මං සුණාති ගහපති වා ගහපතිපුත්තෝ වා අඤ්ඤතරස්මිං වා කුලේ පච්චාජාතෝ. සෝ තං ධම්මං සුත්වා තථාගතේ සද්ධං පටිලභති. සෝ තේන සද්ධාපටිලාභේන සමන්නාගතෝ ඉති පටිසංචික්ඛති: ‘සම්බාධෝ ඝරාවාසෝ රජාපථෝ. අබ්භෝකාසෝ පබ්බජ්ජා. නයිදං සුකරං අගාරං අජ්ඣාවසතා ඒකන්තපරිපුණ්ණං ඒකන්තපරිසුද්ධං සංඛලිඛිතං බ්‍රහ්මචරියං චරිතුං. යංනූනාහං කේසමස්සුං ඕහාරෙත්වා කාසායානි වත්ථානි අච්ඡාදෙත්වා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජෙය්‍ය’න්ති.

එතකොට ගෘහපතියෙක් වේවා, ගෘහපති පුත්‍රයෙක් වේවා කවර හෝ කුලයක උපන් කෙනෙක් වේවා ඒ ධර්මය අසනවා. ඔහු ඒ ධර්මය අහලා තථාගතයන් වහන්සේ කෙරෙහි ශ්‍රද්ධාව උපදවා ගන්නවා. ඉතින් ඔහු ඒ ශ්‍රද්ධාලාභයෙන් යුක්ත වෙලා මේ විදිහට නුවණින් කල්පනා කරනවා. “ගිහි ගෙදර වාසය කිරීම හරිම කරදරයක්. කෙලෙස් වැඩෙන මාවතක්. නමුත් පැවිදි ජීවිතය ආකාසය වගේ. ගිහි ගෙදර වාසය කරමින් මුළුමණින්ම පිරිපුන්, මුළුමණින්ම පිරිසිදු, සුදෝසුදු බඹසර වසනවා යන කාරණය ලෙහෙසි එකක් නොවේ. ඒ නිසා මං කෙස් රැවුල් බාලා, කසාවත් පොරොවා ගෙන ගිහි ගෙයින් නික්ම පැවිද්දට ඇතුළත් වෙන එක තමයි හොඳ” කියලා.

11. සෝ අපරේන සමයේන අප්පං වා භෝගක්ඛන්ධං පහාය මහන්තං වා භෝගක්ඛන්ධං පහාය අප්පං වා ඤාතිපරිවට්ටං පහාය මහන්තං වා ඤාතිපරිවට්ටං පහාය කේසමස්සුං ඕහාරෙත්වා කාසායානි වත්ථානි අච්ඡාදෙත්වා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජති. සෝ ඒවං පබ්බජිතෝ සමානෝ පාතිමොක්ඛසංවරසංවුතෝ විහරති ආචාරගෝචරසම්පන්නෝ අණුමත්තේසු වජ්ජේසු භයදස්සාවී, සමාදාය රක්ඛති සික්ඛාපදේසු කායකම්මවචීකම්මේන සමන්නාගතෝ කුසලේන, පරිසුද්ධාජීවෝ සීලසම්පන්නෝ ඉන්ද්‍රියේසු ගුත්තද්වාරෝ භෝජනේ මත්තඤ්ඤූ සතිසම්පජඤ්ඤේන සමන්නාගතෝ සන්තුට්ඨෝ.

ඔහු පස්සේ කාලෙක ස්වල්ප වූ භෝග සම්පත් අත්හරිනවා. මහත් වූ භෝග සම්පත් අත්හරිනවා. ස්වල්ප වූ නෑදෑයන් අත්හරිනවා. මහත් වූ නෑදෑයන් අත්හරිනවා. කෙස් රැවුල් බාලා, කසාවත් පොරොවා ගෙන ගිහි ගෙයින් නික්ම පැවිදි ජීවිතයට පත්වෙනවා. ඔහු ඔය විදිහට පැවිද්දෙක් වෙලා ප්‍රාතිමෝක්ෂ සංවර සීලයෙන් (පැවිද්දෙක් විසින් රැකගත යුතු නිවනට උපකාරී වන උතුම් සිල්පදවලින්) සංවරව ඉන්නවා. යහපත් ඇවැතුම් පැවැතුම්වලින් යුතු වෙනවා. අණුමාත්‍ර වූ වරදෙහි පවා භය දකිනවා. ශික්ෂාපදවල සමාදන්ව හික්මෙනවා. කුසල්සහගත කාය සංවරය හා වචී කර්මයෙන් යුතු වෙනවා. පිරිසිදු ආජීවයෙන් යුතු වෙනවා. සිල්වත් වෙනවා. අකුසලයෙන් වැළකූ දොරටු ඇතුව ඉන්නවා. නුවණින් සළකා ආහාර ගන්නවා. සිහිනුවණින් යුතුව ඉන්නවා. ලද දෙයින් සතුටුව ඉන්නවා.

12. කථඤ්ච මාණව භික්ඛු සීලසම්පන්නෝ හෝති? ඉධ මාණව භික්ඛු පාණාතිපාතං පහාය පාණාතිපාතා පටිවිරතෝ හෝති නිහිතදණ්ඩෝ නිහිතසත්ථෝ ලජ්ජී දයාපන්නෝ. සබ්බපාණභූතහිතානුකම්පී විහරති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව සීලයෙන් යුක්ත වන්නේ කොහොමද? පින්වත් මාණවකය, මෙහි භික්ෂුව සතුන් මැරීම අත්හැර දාලා සතුන් මැරීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. දඬු මුගුරු අත්හැර දාලා, අවි ආයුධ බැහැර කරලා, පවට ලැජ්ජා ඇතිව ඉන්නවා. සතුන් කෙරෙහි දයාවන්ත වෙනවා, සියලු ප්‍රාණීන් කෙරෙහි හිතානුකම්පීව වාසය කරනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

13. අදින්‌නාදානං පහාය අදින්‌නාදානා පටිවිරතෝ හෝති දින්‌නාදායී දින්‌නපාටිකංඛී. අථේනේන සුචිභූතේන අත්‌තනා විහරති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

නුදුන් දේ ගැනීම අත්හැරලා නුදුන් දේ ගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. දුන් දේ පමණක් පිළිගන්නවා. දුන් දේ පමණක් පිළිගනු කැමති වෙනවා. සොර රහිත සිතින් යුතු වූ, පිරිසිදු සිතින් යුතු වූ ජීවිතයකින් වාසය කරනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

14. අබ්‍රහ්‌මචරියං පහාය බ්‍රහ්‌මචාරී හෝති ආරාචාරී විරතෝ මේථුනා ගාමධම්‌මා. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

අබ්‍රහ්මචාරී බව අත්හැරලා බ්‍රහ්මචාරීව ඉන්නවා. ලාමක දෙයක් වූ මෛථූන සේවනයෙන් වැළකී එය දුරින්ම දුරුකර දමනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

15. මුසාවාදං පහාය මුසාවාදා පටිවිරතෝ හෝති සච්‌චවාදී සච්‌චසන්‌ධෝ ථේතෝ පච්‌චයිකෝ අවිසංවාදකෝ ලෝකස්‌ස. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

බොරු කීම අත්හැරලා, බොරු කීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. සත්‍යය කතා කරනවා. ඇත්තෙන් ඇත්ත ගලපනවා. ස්ථිරව පිහිටලා කතාකරනවා. පිළිගත හැකි දේ කතා කරනවා. ලෝකයාව රවටන්නේ නෑ. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

16. පිසුණං වාචං පහාය පිසුණාය වාචාය පටිවිරතෝ හෝති. ඉතෝ සුත්‌වා න අමුත්‍ර අක්‌ඛාතා ඉමේසං භේදාය. අමුත්‍ර වා සුත්‌වා න ඉමේසං අක්‌ඛාතා අමූසං භේදාය. ඉති භින්‌නානං වා සන්‌ධාතා, සංහිතානං වා අනුප්‌පදාතා සමග්‌ගාරාමෝ සමග්‌ගරතෝ සමග්‌ගනන්දිං සමග්‌ගකරණිං වාචං භාසිතා හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

කේලාම් කීම අත්හැරලා කේලාම් කීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙතැනින් අහලා මේ අය බිඳවන්නට අතන කියන්නේ නෑ. අතනින් අහලා ඒ උදවිය බිඳවන්නට මෙතැන කියන්නේ නෑ. මේ අයුරින් බිඳුණු උදවිය සමගි කරවනවා. සමගි වූවන්ට අනුබල දෙනවා. සමගි වූවන් හා වාසයට කැමතියි. සමගි වූවන් හා එක්ව වසනවා. සමගි වූවන් සමඟ සතුටු වෙනවා. සාමය උදෙසා සාමකාමී වචන කතා කරනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

17. ඵරුසං වාචං පහාය ඵරුසාය වාචාය පටිවිරතෝ හෝති. යා සා වාචා නේලා කණ්‌ණසුඛා පේමනීයා හදයංගමා පෝරී බහුජනකන්‌තා බහුජනමනාපා, තථාරූපං වාචං භාසිතා හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

පරුෂ වචනය අත්හැරලා පරුෂ වචනයෙන් වැළකී ඉන්නවා. යම් වචනයක් දොස් රහිත නම්, කනට සැප නම්, ආදරවන්ත නම්, හෘදයාංගම නම්, ශිෂ්ට සම්පන්න නම්, බොහෝ ජනයා කැමති නම්, බොහෝ ජනයාට ප්‍රියමනාප නම් එබඳු වූ වචන පවසනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

18. සම්‌ඵප්‌පලාපං පහාය සම්‌ඵප්‌පලාපා පටිවිරතෝ හෝති. කාලවාදී භූතවාදී අත්‌ථවාදී ධම්‌මවාදී විනයවාදී. නිධානවතිං වාචං භාසිතා හෝති. කාලේන සාපදේසං පරියන්‌තවතිං අත්‌ථසංහිතං. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

තේරුමක් නැති කතා බහ අත්හැරලා තේරුමක් නැති කතා කීමෙන් වැළකී සිටිනවා. කල් යල් බලා කතා කරනවා. ඇත්ත කතා කරනවා. අර්ථවත් දෙය කතා කරනවා. ධර්මයම කතා කරනවා. විනයම කතා කරනවා. සිත්හි ලා දරාගැනීමට සුදුසු, වෙලාවට ගැලපෙන උපදේශ සහිත වූ, මදිපාඩුකම් නොතබා, ප්‍රමාණවත් පරිදි, දෙලොව යහපත පිණිස වූ දේ පවසනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

19. බීජගාමභූතගාමසමාරම්‌භා පටිවිරතෝ හෝති. ඒකභත්‌තිකෝ හෝති රත්‌තූපරතෝ පටිවිරතෝ විකාලභෝජනා. නච්‌චගීතවාදිතවිසූකදස්‌සනා පටිවිරතෝ හෝති. මාලාගන්‌ධවිලේපනධාරණමණ්‌ඩනවිභූසනට්‌ඨානා පටිවිරතෝ හෝති. උච්‌චාසයනමහාසයනා පටිවිරතෝ හෝති. ජාතරූපරජතපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. ආමකධඤ්‌ඤපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. ආමකමංසපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. ඉත්‌ථිකුමාරිකපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. දාසිදාසපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. අජේළකපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. කුක්‌කුටසූකරපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. හත්‌ථිගවාස්‌සවළවාපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. ඛෙත්‌තවත්‌ථුපටිග්‌ගහණා පටිවිරතෝ හෝති. දූතෙය්‍යපහේණගමනානුයෝගා පටිවිරතෝ හෝති. කයවික්‌කයා පටිවිරතෝ හෝති. තුලාකූටකංසකූටමානකූටා පටිවිරතෝ හෝති. උක්‌කෝටනවඤ්‌චනනිකතිසාචියෝගා පටිවිරතෝ හෝති. ඡේදනවධබන්‌ධනවිපරාමෝසආලෝපසහසාකාරා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

චුල්ලසීලං නිට්ඨිතං.

පැළවෙන බීජ හා පැළ වුන ගස් කොළන් විනාශ කිරීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. එක් වරුවේ බොජුන් වළඳනවා. රාත්‍රී ආහාරයෙන් වැළකී විකාල භෝජනයෙන් වැළකී ඉන්නවා. නැටුම්, ගැයුම්, වැයුම් හා විසූක දර්ශනයන් නැරඹීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. මල් සුවඳ විලවුන් දැරීමෙන්ද ඇඟපත සැරසීමෙන්ද විසිතුරු වස්ත්‍රාභරණයෙන් සැරසීමෙන්ද වැළකී ඉන්නවා. ප්‍රමාණය ඉක්ම වූ උස් ආසනද, වටිනා සුඛෝපභෝගී ආසනද පරිහරණයෙන් වැළකී ඉන්නවා. රන් රිදී මිල මුදල් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. අමු ධාන්‍ය පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. අමු මස් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. ස්ත්‍රීන්, කුමරියන් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. දැසි දස්සන් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. එළු බැටළුවන් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. කුකුළන්, ඌරන් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. ඇතුන්, ගවයන්, අසුන්, වෙළඹුන් පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. කෙත් වතු පිළිගැනීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. ගිහි කටයුතු සඳහා දූත මෙහෙවර කිරීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. වෙළ හෙළඳාම් කිරීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. තරාදියෙන් රැවටීම, නොවටිනා දෙයින් රැවටීම, මිනුමෙන් රැවටීම යන මෙයින් වැළකී ඉන්නවා. අල්ලස් ගෙන හිමිකරුවන්ගේ දේ අහිමි කිරීම, වංචා කිරීම, බාල දේ වටිනා දේ හැටියට පෙන්වීම ආදී නොයෙක් වංචනික දෙයින් වැළකී ඉන්නවා. අත්පා කැපීම්, මැරීම්, බන්ධන කිරීම්, මං පැහැරගැනීම්, ගම් පැහැර ගැනීම් ආදී සැහැසි දෙයින් වැළකී සිටිනවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

චූලසීලය නිමාවිය

20. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං බීජගාමභූතගාමසමාරම්‌භං අනුයුත්‌තා විහරන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: මූලබීජං ඛන්‌ධබීජං ඵලුබීජං අග්‌ගබීජං බීජබීජමේව පඤ්‌චමං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය බීජගාමභූතගාමසමාරම්‌භා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ විදිහේ පැළවෙන දේ හා ගස් කොළන් ආදිය වනසමින් ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ; මුලින් පැළවෙන දේවල්, කඳින් පැළවෙන දේවල්, පුරුකින් පැළවෙන දේවල්, දල්ලෙන් පැළවෙන දේවල්, පස්වෙනුවට බිජුවටින් පැළවෙන දේවල් යන ආදිය වනසමින් ඉන්නවා. ගස් කොළන් සිඳලීම් ආදී මෙවැනි දේවල්වලිනුත් මෙවැනි වෙනත් දේවල්වලිනුත් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

21. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං සන්‌නිධිකාරපරිභෝගං අනුයුත්‌තා විහරන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: අන්‌නසන්‌නිධිං පානසන්‌නිධිං වත්‌ථසන්‌නිධිං යානසන්‌නිධිං සයනසන්‌නිධිං ගන්‌ධසන්‌නිධිං ආමිසසන්‌නිධිං. ඉති වා ඉතිඒවරූපා සන්‌නිධිකාරපරිභෝගා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ ආකාර වූ දේ රැස්කරගෙන පරිභෝග කරමින් වාසය කරනවා. ඒ කියන්නේ; කෑම වර්ග රැස්කරලා තියාගන්නවා. බීම වර්ග රැස්කරලා තියාගන්නවා. වස්ත්‍ර රැස්කරලා තියාගන්නවා. යාන වාහන රැස්කරලා තියාගන්නවා. ඇඳ පුටු මේස රැස්කරලා තියාගන්නවා. සුවඳ වර්ග රැස්කරලා තියාගන්නවා. තවත් ආමිස රැස්කරලා තියාගන්නවා. මෙවැනි හෝ මෙවැනි වෙනත් දේවල් හෝ රැස්කරගෙන පරිහරණය කිරීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

22. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං විසූකදස්‌සනං අනුයුත්‌තා විහරන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: නච්‌චං ගීතං වාදිතං පෙක්‌ඛං අක්‌ඛානං පාණිස්‌සරං වේතාළං කුම්‌භථූණං සෝභනකං චණ්‌ඩාලං වංසං ධෝපනකං හත්‌ථියුද්‌ධං අස්‌සයුද්‌ධං මහිසයුද්‌ධං උසභයුද්ධං අජයුද්‌ධං මෙණ්‌ඩයුද්‌ධං කුක්‌කුටයුද්‌ධං වට්‌ටකයුද්‌ධං දණ්‌ඩයුද්‌ධං මුට්‌ඨියුද්‌ධං නිබ්‌බුද්‌ධං උයය්‍යෝධිකං බලග්‌ගං සේනාබ්‍යූහං අනීකදස්‌සනං. ඉති වා ඉතිඒවරූපා විසූකදස්‌සනා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ ආකාරයේ විසූක දර්ශනයන් නැරඹීමෙහි යෙදිලා ඉන්නවා. ඒ කියන්නේ; නැටුම්, ගැයුම්, වැයුම්, නාටක, පැරණි කතා රඟදැක්වීම්, අත්තාල ගසා නැටීම්, වේතාල නැටීම්, බෙර වාදන කිරීම්, රඟමඬළෙහි දේවතාවන්ට පූජා පිණිස නැටීම්, උණ ගසින් කරන ක්‍රීඩා, මිනී ඇට මැද තබා වටකොට නැටීම්, ඇත් යුද බැලීම්, අශ්ව යුද බැලීම්, ගොන් පොර බැලීම්, එළු පොර බැලීම්, බැටළු පොර බැලීම්, කුකුළු පොර බැලීම්, වටු පොර බැලීම්, පොලු හරඹ බැලීම්, මිටි හරඹ බැලීම්, මල්ලව පොර බැලීම්, යුද සේනා බලන්නට යෑම, බලසෙන් ගණින තැන් බලන්නට යාම, බලසෙනඟ විසිරුවන තැන් බලන්නට යාම ආදී දේවල්වල යෙදෙමින් ඉන්නවා. මෙවැනි දේවල්වලිනුත්, මෙවැනි වෙනත් දේවල්වලින් යුතු විසූක දර්ශන නැරඹීම්වලින් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

23. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං ජූතප්‌පමාදට්‌ඨානානුයෝගං අනුයුත්‌තා විහරන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: අට්‌ඨපදං දසපදං ආකාසං පරිහාරපථං සන්තිකං ඛලිකං ඝටිකං සලාකහත්‌ථං අක්‌ඛං පංගචීරං වංකකං මොක්‌ඛචිකං චිංගුලකං පත්‌තාළ්‌හකං රථකං ධනුකං අක්‌ඛරිකං මනේසිකං යථාවජ්‌ජං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය ජූතප්‌පමාදට්‌ඨානානුයෝගා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා තමාව ප්‍රමාදයට පත් කරවන මේ ආකාර වූ සූදු කෙළියෙන් කල් යවනවා. ඒ කියන්නේ; හතරැස් කොටු අටකින් යුතුව කරන සූදුව, කොටු දහයකින් කරන සූදුව, අහසේ රූ අඳිමින් කරන සූදුව, කොටු පැනීමෙන් කරන සූදුව, සන්තික නම් වූ සූදුව, දාදු කැටයෙන් කරන සූදුව, කල්ලි ගැසුම, බූරුවා ගැසීම, ගුළ කෙළිය, නළා පිඹීම, කරණම් ගැසීම, මුගුරක් ගෙන උඩ යට වැටෙන පරිදි උඩට ගැසීම, කොළවලින් කළ ගොටුවලින් තරඟෙට වැලි මැනීම, කුඩා රිය තරඟ, කුඩා දුනුවලින් විදීමේ තරඟ, අකුරු ලිවීමේ සෙල්ලම, සිතූ දේ කියන සෙල්ලම, විකලාංග අනුකරණයෙන් හිනැස්සීමේ සෙල්ලම ආදී දේ කිරීමයි. මේ දෙයිනුත්, මෙවැනි තවත් දේවල් ඇත්නම් එයිනුත් වැළකී ප්‍රමාදයට පත්වන සූදුවෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

24. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං උච්‌චාසයනමහාසයනං අනුයුත්‌තා විහරන්ති, සෙය්‍යථීදං: ආසන්‌දිං පල්‌ලංකං ගෝනකං චිත්‌තකං පටිකං පටලිකං තූලිකං විකතිකං උද්‌දලෝමිං ඒකන්‌තලෝමිං කට්‌ඨිස්‌සං කෝසෙය්‍යං කුත්‌තකං හත්‌ථත්‌ථරං අස්සත්‌ථරං රථත්‌ථරං අජිනප්‌පවේණිං කාදලිමිගපවරපච්‌චත්‌ථරණං සඋත්‌තරච්‌ඡදං උභතෝලෝහිතකූපධානං. ඉති වා ඉතිඒවරූපා උච්‌චාසයනමහාසයනා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ ආකාර වූ පමණ ඉක්මවා උස් වූ ආසනත්, වටිනා සුඛෝපභෝගී ආසනත් පරිහරණය කරනවා. ඒ කියන්නේ; දිග හාන්සි පුටු, කවිච්චි, ලොකු පලස් යෙදූ ආසන, විසිතුරු ගෙත්තම් කළ එළු ලොම් ඇතිරිලි, සුදු එළු ලොමින් කළ ඇතිරිලි, මල් යෙදූ එළු ලොමින් කළ ඇතිරිලි, පුළුන් යෙදූ මෙට්ට, සත්ව රූපවලින් සැරසූ එළු ලොම් ඇතිරිලි, මුළුමණින්ම එළු ලොමින් කළ ඇතිරිලි, රන් නූලෙන් සැරසූ කලාල, පට නූලෙන් කළ කලාල, නාටිකාංගනාවන් ඒ මත නැටිය හැකි එළු ලොමින් කළ කලාල, ඇතුන් පිට යොදන ඇතිරිල, අසුන් පිට යොදන ඇතිරිලි, රථවල යොදන ඇතිරිලි, අඳුන් දිවි සමෙන් කළ ඇතිරිලි, කදලි මුව සමින් කළ කලාල, හිස දෙපැත්තට රතු විල්ලුද කොට්ට තබා රතු උඩුවියන් බැඳ සැදූ වටිනා යහන් ආදිය පරිහරණය කරයි. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී උස් අසුන් මහා අසුන් පරිහරණයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

25. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං මණ්‌ඩනවිභූසනට්‌ඨානානුයෝගං අනුයුත්‌තා විහරන්ති, සෙය්‍යථීදං: උච්‌ඡාදනං පරිමද්‌දනං නහාපනං සම්බාහනං ආදාසං අඤ්‌ජනං මාලාවිලේපනං මුඛචුණ්‌ණකං මුඛලේපනං හත්‌ථබන්‌ධං සිඛාබන්‌ධං දණ්ඩකං නාළිකං ඛග්ගං ඡත්‌තං චිත්‍රෑපාහනං උණ්‌හීසං මණිං වාලවීජනිං ඕදාතානි වත්‌ථානි දීඝදසානි. ඉති වා ඉතිඒවරූපා මණ්‌ඩනවිභූසනට්‌ඨානානුයෝගා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ ආකාරයෙන් ඇඟපත සැරසීමෙන් හා විසිතුරු වස්ත්‍රාභරණ පැළඳීමෙන් යුක්තව කල් ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; සුවඳ වර්ග ඇඟ තවරා සිරුර සිනිඳු කිරීම, තෙල් වර්ග ගා සම්බාහනය කොට සිරුර හැඩ කිරීම, සුවඳපැන් නෑම, උරහිස් ආදියෙහි මස් වැඩීමට මුගුරෙන් තැලීම, කැඩපතින් මුහුණ බලා සැරසීම, ඇස්වල අඳුන් ගෑම, මල් හා සුවඳ විලවුන් දැරීම, මුව සුවඳ කිරීම, මුව විලවුන් දැරීම, අත්වල ආභරණ දැමීම, හිසෙහි කුඩුම්බි දැරීම. විසිතුරු සැරයැටි දැරීම, විසිතුරු බෙහෙත් නල දැරීම, විසිතුරු කඩු දැරීම, විසිතුරු කුඩ දැරීම, විසිතුරු පාවහන් දැරීම, නලල් පට දැරීම, මැණික් පැළඳීම, චාමර දැරීම, දිග වාටි ඇති සුදු වස්ත්‍ර දැරීම ආදියෙන් යුතුවෙයි. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී ඇඟපත සැරසීම් හා විසිතුරු වස්ත්‍රාභරණ සැරසීමෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

26. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං තිරච්‌ඡානකථං අනුයුත්‌තා විහරන්ති, සෙය්‍යථීදං: රාජකථං චෝරකථං මහාමත්‌තකථං සේනාකථං භයකථං යුද්‌ධකථං අන්‌නකථං පානකථං වත්‌ථකථං සයනකථං මාලාකථං ගන්‌ධකථං ඤාතිකථං යානකථං ගාමකථං නිගමකථං නගරකථං ජනපදකථං ඉත්‌ථිකථං පුරිසකථං (කුමාරකථං කුමාරිකථං) සූරකථං විසිඛාකථං කුම්‌භට්‌ඨානකථං පුබ්‌බපේතකථං නානත්‌තකථං ලෝකක්‌ඛායිකං සමුද්‌දක්‌ඛායිකං ඉතිභවාභවකථං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානකථාය පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූ තිරිසන් කතාවල යෙදී වාසය කරනවා. ඒ කියන්නේ; රජවරුන් ගැන කථා, සොරුන් ගැන කථා, මහ ඇමතිවරුන් ගැන කථා, හමුදාවන් ගැන කථා, භය ඇතිවෙන දේවල් ගැන කථා, ආහාර වර්ග ගැන කථා, බොන දේවල් ගැන කථා, ඇඳුම් පැළඳුම් ගැන කථා, ඇඳ පුටු ගැන කථා, මල් වර්ග ගැන කථා, සුවඳ වර්ග ගැන කථා, නෑදෑයන් ගැන කථා, යාන වාහන ගැන කථා, ගම්මාන ගැන කථා, නියම් ගම්මාන ගැන කථා, නගර ගැන කථා, රටවල් ගැන කථා, ස්ත්‍රීන් ගැන කථා, පුරුෂයින් ගැන කථා, කුමාරයින් ගැන කථා, කුමාරියන් ගැන කථා, ශූරයින් ගැන කථා, මංමාවත් ගැන කථා, වළං පොලේ දේවල් ගැන කථා, මියගිය උදවිය ගැන කථා, තව තව දේවල් ගැන කථා, ලෝකය ගැන කථා, සාගරය ගැන කථා, මෙහෙමයි වුණේ මෙහෙමයි නොවුණේ කියන දේ ගැන කතා කරකර ඉන්නවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරිසන් කතාවෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

27. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං විග්‌ගාහිකකථං අනුයුත්‌තා විහරන්ති, සෙය්‍යථීදං: ‘න ත්‌වං ඉමං ධම්‌මවිනයං ආජානාසි, අහං ඉමං ධම්මවිනයං ආජානාමි. කිං ත්‌වං ඉමං ධම්‌මවිනයං ආජානිස්‌සසි? මිච්‌ඡා පටිපන්‌නෝ ත්‌වමසි, අහමස්‌මි සම්‌මා පටිපන්‌නෝ. සහිතම්මේ, අසහිතං තේ. පුරේවචනීයං පච්‌ඡා අවච. පච්‌ඡා වචනීයං පුරේ අවච. අවිචිණ්‌ණං තේ විපරාවත්‌තං. ආරෝපිතෝ තේ වාදෝ. නිග්‌ගහීතෝ ත්වමසි. චර වාදප්‌පමොක්‌ඛාය, නිබ්බේඨේහි වා සචේ පහෝසී’ති. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය විග්‌ගාහිකකථාය පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මේ ආකාරයෙන් එකිනෙකා අතර බැණ දොඩා ගන්නා කතාවෙන් යුතුවයි ඉන්නේ. ඒ කියන්නේ; ‘නුඹ මේ ධර්ම විනය දන්නේ නෑ. මම තමයි මේ ධර්ම විනය දන්නේ, ආ… එහෙමද එතකොට නුඹද මේ ධර්ම විනය දන්නේ? නුඹ ඉන්නේ මිථ්‍යා වැඩපිළිවෙලකයි. මම තමයි නියම වැඩ පිළිවෙල තුළ ඉන්නේ. මං කරුණු සහිතවයි කියන්නේ. නුඹේ කීම කරුණු රහිතයි. නුඹ කලින් කිවයුතු දේ පස්සේ කිව්වා. පස්සේ කිවයුතු දේ කලින් කිව්වා. නුඹ කලක් තිස්සේ කියපු දේ කණපිට පෙරළුනා. මා විසින් නුඹට වාද නංවලයි තියෙන්නේ. නුඹට නිග්‍රහ කරලයි තියෙන්නේ. වාදයෙන් නිදහස් වීමට මගක් හොයාගෙන පලයන්. පුළුවන් නම් ලිහාගනින්’ යනාදිය කියමින් ආරවුල් හදාගන්නවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ බැණ දොඩාගන්නා කතාවෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

28. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපං දූතෙය්‍යපහිණගමනානුයෝගමනුයුත්‌තා විහරන්ති, සෙය්‍යථීදං: රඤ්‌ඤං රාජමහාමත්‌තානං ඛත්‌තියානං මාණවානං ගහපතිකානං කුමාරානං ‘ඉධ ගච්‌ඡ අමුත්‍රාගච්‌ඡ, ඉදං හර, අමුත්‍ර ඉදං ආහරා’ති. ඉති වා ඉතිඒවරූපා දූතෙය්‍යපහිණගමනානුයෝගා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා ගිහියන්ගේ පණිවිඩ පණත් ගෙන යන මෙබඳු වූ දූත මෙහෙවරෙහි යෙදෙනවා. ඒ කියන්නේ; ‘මෙහෙ යන්න, අසවල් තැනට එන්න, මේක (අපේ මේ පණිවිඩය) අරන් යන්න. අසවල් තැනට මේක අරන් යන්න’ යනාදී රජුන්ගේ, රාජමහා ඇමැතිවරුන්ගේ, ක්ෂත්‍රියයන්ගේ, බ්‍රාහ්මණයන්ගේ, ගෘහපතියන්ගේ, කුමාරවරුන්ගේ, පණිවිඩ පණත් ගෙනියනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ පණිවිඩ පණත් ගෙනයන ගිහියන්ගේ දූත මෙහෙවරෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

29. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ කුහකා ච හොන්‌ති ලපකා ච නේමිත්‌තිකා ච නිප්‌පේසිකා ච ලාභේන ච ලාභං නිජිගිංසිතාරෝ. ඉති වා ඉතිඒවරූපා කුහනලපනා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

මජ්ඣිමසීලං නිට්ඨිතං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා කුහක (උඩින් වෙන ජීවිතයක් පෙන්වමින් යටින් වෙනත් ජීවිතයක් ගෙවමින් නැති ගුණ පෙන්වා) ජීවිත ගෙවනවා. ලාභ සත්කාර ලැබෙන විදිහට (පුහු වර්ණනා කිරීම්, තොඳොල් කිරීම්, නැති ගුණ කීම් ආදී) චාටු බස් කියනවා. දායකයින් හට නොදී බැරි තත්වයට පත්වෙන ආකාරයේ නිමිති දක්වමින් කතා කරනවා. තමන්ට ලැබෙන විදිහට අනුන්ට ගරහනවා. ලාභයෙන් ලාභය හොයනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ කුහක කමින් චාටුබස්වලින් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

මධ්‍යම සීලය නිමාවිය.

30. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: අංගං නිමිත්‌තං උප්‌පාතං සුපිනං ලක්ඛණං මූසිකච්‌ඡින්‌නං අග්‌ගිහෝමං දබ්‌බිහෝමං ථුසහෝමං කණහෝමං තණ්‌ඩුලහෝමං සප්‌පිහෝමං තේලහෝමං මුඛහෝමං ලෝහිතහෝමං අංගවිජ්‌ජා වත්‌ථුවිජ්‌ජා ඛත්‌තවිජ්‌ජා සිවවිජ්‌ජා භූතවිජ්‌ජා භූරිවිජ්‌ජා අහිවිජ්‌ජා විසවිජ්‌ජා විච්‌ඡිකවිජ්‌ජා මූසිකවිජ්‌ජා සකුණවිජ්‌ජා වායසවිජ්‌ජා පක්‌කජ්‌ඣානං සරපරිත්‌තානං මිගපක්‌කං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙවැනි වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත්වෙනවා. ඒ කියන්නේ; ශාරීරික අංග බලා ඵලාඵල කියනවා, නිමිති බලා ඵලාඵල කියනවා, උත්පාත බලා ඵලාඵල කියනවා, සිහින ඵලාඵල කියනවා, ශාරීරික ලක්ෂණ බලා ඵලාඵල කියනවා, මීයන් කෑ වස්ත්‍ර බලා ඵලාඵල කියනවා, ගිනි පූජා පවත්වනවා, හැන්දෙන් පූජා පවත්වනවා, ධාන්‍ය පොතුවලින් පූජා පවත්වනවා. කණ නම් සහලින් කළ පූජා පවත්වනවා, සහලින් පූජා පවත්වනවා, ගිතෙලින් පූජා පවත්වනවා, තල තෙලින් පූජා පවත්වනවා, විශේෂ කොට කරන පූජා පවත්වනවා, සතුන් මරා ලේ පුදා කරන පූජා පවත්වනවා, අංග විද්‍යාව, වාස්තු විද්‍යාව, දේශපාලන විද්‍යාව, වාසනාව උරගා බැලීමේ (ලොතරැයි) විද්‍යාව, භූත විද්‍යාව, පොළොව යට බිම් ගෙයක ඉඳ මැතිරීමෙන් කරන (භූරි) විද්‍යාව, සර්ප විද්‍යාව, විෂ විද්‍යාව, වෘශ්චික විද්‍යාව, මූෂික විද්‍යාව, පක්ෂි විද්‍යාව, විශාල පක්ෂි විද්‍යාව, ඉදුණු දේ මුල් කොට අනාවැකි කියන විද්‍යාව, මතුරන ලද ඊතල විද ආරක්ෂා කරන විද්‍යාව, මෘග පක්ෂ යනාදී මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

31. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: මණිලක්‌ඛණං වත්ථලක්ඛණං දණ්‌ඩලක්‌ඛණං අසිලක්‌ඛණං උසුලක්‌ඛණං ධනුලක්‌ඛණං ආවුධලක්‌ඛණං ඉත්‌ථිලක්‌ඛණං පුරිසලක්‌ඛණං කුමාරලක්‌ඛණං කුමාරිලක්‌ඛණං දාසලක්‌ඛණං දාසීලක්‌ඛණං හත්‌ථිලක්‌ඛණං අස්‌සලක්‌ඛණං මහිසලක්ඛණං උසභලක්‌ඛණං ගෝලක්‌ඛණං අජලක්‌ඛණං මෙණ්‌ඩලක්‌ඛණං කුක්‌කුටලක්‌ඛණං වට්ටකලක්ඛණං ගෝධාලක්‌ඛණං කණ්‌ණිකාලක්‌ඛණං කච්‌ඡපලක්‌ඛණං මිගලක්‌ඛණං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. ඒ කියන්නේ; මැණික්වල සුභ අසුභ ලකුණු කීම, දඬුවල සුභ අසුභ ලකුණු කීම, වස්ත්‍රවල සුභ අසුභ ලකුණු කීම, කඩු ආදී සලකුණුවලින් සුභාසුභ කීම, ඊතල ආදී සලකුණුවලින් සුභාසුභ කීම, දුනු ආදී සලකුණුවලින් සුභාසුභ කීම, ආයුධ ආදී සලකුණුවලින් සුභාසුභ කීම, ස්ත්‍රීන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, පුරුෂයන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, දරුවන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, දැරියන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, දාසයන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, දාසියන්ගේ හැඩරුවින් සුභාසුභ ලකුණු කීම, ඒ ඒ කටයුතු සඳහා තෝරා ගත යුතු ඇතුන්ගේ ලකුණු කීම, අසුන්ගේ ලකුණු කීම, ඔටුවන්ගේ ලකුණු කීම, වෘෂභයන්ගේ ලකුණු කීම, ගවයන්ගේ ලකුණු කීම, එළුවන්ගේ ලකුණු කීම, බැටළුවන්ගේ ලකුණු කීම, කුකුළු පොර ආදියට සුදුසු කුකුළන්ගේ ලකුණු කීම, වටුවන්ගේ ලකුණු කීම, සුහුනන් ඇඟ වැටීමේ සහ හඬනැගීමේ ඵලාඵල කීම, කණෙහි පළඳාගත් උපකරණවලින් ඵලාඵල කීම, කැස්බෑවන්ට මතුරා ඵලාඵල කීම, මුවන්ට මතුරා ඵලාඵල කීම ආදී තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් කල් ගෙවනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

32. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: “රඤ්‌ඤං නිය්‍යානං භවිස්‌සති, රඤ්‌ඤං අනිය්‍යානං භවිස්‌සති, අබ්‌භන්‌තරානං රඤ්‌ඤං උපයානං භවිස්‌සති. බාහිරානං රඤ්‌ඤං අපයානං භවිස්සති, බාහිරානං රඤ්‌ඤං උපයානං භවිස්‌සති, අබ්‌භන්‌තරානං රඤ්‌ඤං අපයානං භවිස්‌සති, අබ්භන්තරානං රඤ්‌ඤං ජයෝ භවිස්‌සති, බාහිරානං රඤ්‌ඤං පරාජයෝ භවිස්‌සති, බාහිරානං රඤ්‌ඤං ජයෝ භවිස්‌සති, අබ්‌භන්‌තරානං රඤ්‌ඤං පරාජයෝ භවිස්‌සති, ඉති ඉමස්‌ස ජයෝ භවිස්‌සති, ඉමස්‌ස පරාජයෝ භවිස්‌සති”. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූත් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවිකාව ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; ‘අසවල් නැකතට රජතුමාගේ යුද පිණිස නික්මීම වන්නේය. අසවල් නැකතින් ආපසු නුවරට ඇතුළ්වීම සිදු කළ යුත්තේය. අසවල් නැකතින් රට ඇතුළේ සිට පිටත සතුරු රජුන් හමුවීමට රජුගේ ගමන කළ යුත්තේය. අසවල් නැකතින් පිටත සිටින රජවරු රට ඇතුළට පැමිණීම වන්නේය. අසවල් නැකතින් රට ඇතුළේ සිටින රජුගේ ඉවත්වීම සිදුවන්නේය. අසවල් නැකතින් රට ඇතුළේ සිටින රජුට ජය වන්නේය. අසවල් නැකතින් බාහිර රජුනට පරාජය වන්නේය. අසවල් නැකතින් බාහිර රජුන්ට ජය වන්නේය. අසවල් නැකතින් රට ඇතුළේ රජුට පරාජය වන්නේය’ කියලා මොහුට ජය වෙනවා, මොහුට පරාජය වෙනවා ආදී වශයෙන් පවසමින් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් කල් ගෙවනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

33. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: “චන්‌දග්‌ගාහෝ භවිස්‌සති, සුරියග්‌ගාහෝ භවිස්‌සති, නක්‌ඛත්‌තග්‌ගාහෝ භවිස්‌සති, චන්‌දිමසුරියානං පථගමනං භවිස්‌සති, චන්‌දිමසුරියානං උප්පථගමනං භවිස්‌සති, නක්‌ඛත්‌තානං පථගමනං භවිස්‌සති, නක්‌ඛත්‌තානං උප්‌පථගමනං භවිස්‌සති, උක්කාපාතෝ භවිස්‌සති, දිසාඩාහෝ භවිස්‌සති, භූමිචාලෝ භවිස්‌සති, දේවදුන්දුභි භවිස්‌සති, චන්දිමසුරියනක්‌ඛත්‌තානං උග්‌ගමනං ඕගමනං සංකිලේසං වෝදානං භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ චන්දග්ගාහෝ භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ සුරියග්‌ගාහෝ භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ නක්‌ඛත්‌තග්‌ගාහෝ භවිස්සති, ඒවංවිපාකං චන්‌දිමසුරියානං පථගමනං භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකං චන්‌දිමසුරියානං උප්‌පථගමනං භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකං නක්‌ඛත්‌තානං පථගමනං භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකං නක්‌ඛත්‌තානං උප්‌පථගමනං භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ උක්‌කාපාතෝ භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ දිසාඩාහෝ භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ භූමිචාලෝ භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකෝ දේවදුන්දුභි භවිස්‌සති, ඒවංවිපාකං චන්‌දිමසුරියනක්‌ඛත්‌තානං උග්ගමනං ඕගමනං සංකිලේසං වෝදානං භවිස්‌සති”. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූත් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවිකාව ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; ‘අසවල් දින චන්ද්‍රග්‍රහණයක් සිදුවෙනවා. අසවල් දින සූර්යග්‍රහණයක් සිදුවෙනවා. අසවල් දින නැකත් ග්‍රහණයක් සිදුවෙනවා. අසවල් දින සඳ හිරුගේ නිසි මගින් යෑම සිදුවෙනවා. අසවල් දින සඳ හිරුගේ නොමගින් යෑම සිදුවෙනවා. අසවල් දින නැකත් තරුවල නිසි මගින් යෑම සිදුවෙනවා. අසවල් දින නැකත් තරුවල නොමගින් යෑම සිදුවෙනවා. අසවල් දින උල්කාපාත වැටෙනවා. අසවල් දින අසවල් දිශාවේ උෂ්ණත්වය වැඩිවෙනවා. අසවල් දින භූමිකම්පාවක් සිදුවෙනවා. අසවල් දින වැසි රහිතව අහස ගුගුරනවා. හිරු සඳු හා නැකත්වල උදාව, බැසීම, කෙලෙසීම, පිරිසිදු වීම මේ මේ වෙලාවට සිදුවෙනවා. චන්ද්‍ර ග්‍රහණය ලෝකයට මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. සූර්ය ග්‍රහණය ලෝකයට මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. නැකත් ග්‍රහණය ලෝකයට මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. හිරු සඳුගේ නිසි ගමන මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. හිරු සඳුගේ නොමග යෑම මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. උල්කාපාත වැටීම මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. දිශා දාහය මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. භූකම්පන මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. වැසි නැතිව අහස ගිගිරීම මෙවැනි ඵල විපාක ලබාදෙනවා. හිරු සඳු හා නැකත්වල උදාව, බැසීම, කෙලෙසීම, පිරිසිදු වීම ලෝකයට මෙවැනි විපාක ලබාදෙනවා” කියලා තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

34. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: “සුබ්බුට්‌ඨිකා භවිස්‌සති, දුබ්‌බුට්‌ඨිකා භවිස්සති, සුභික්‌ඛං භවිස්‌සති, දුබ්‌භික්‌ඛං භවිස්‌සති, ඛේමං භවිස්‌සති, භයං භවිස්‌සති, රෝගෝ භවිස්‌සති, ආරොග්‍යං භවිස්‌සති. මුද්‌දා ගණනා සංඛානං කාවෙය්‍යං ලෝකායතං”. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූත් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවිකාව ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; ‘මේ කාලයේදී වැස්ස වහිනවා. මේ කාලයේදී නියඟය ඇතිවෙනවා. මේ කාලයේදී ආහාරපානාදියෙන් සරුවෙනවා. මේ කාලයේදී දුර්භික්ෂය ඇතිවෙනවා. මේ කාලයේදී රට සරුවෙනවා. මේ කාලයේදී බිය සැක නැතිව ඉන්නවා. මේ කාලයේදී භය උපදිනවා. මේ කාලයේදී රෝග ඇතිවෙනවා. මේ කාලයේදී නීරෝග බව ඇතිවෙනවා’ කියමින් ඵලා ඵල පැවසීමත් මුද්‍රා, ගණිත, සංඛ්‍යාන, කාව්‍ය ශාස්ත්‍ර, ලෝකායත ශාස්ත්‍ර ආදී තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

35. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: ආවාහනං විවාහනං සංවදනං විවදනං සංකිරණං විකිරණං සුභගකරණං දුබ්‌භගකරණං විරුද්‌ධගබ්‌භකරණං ජිව්‌හානිත්ථම්භනං හනුසංහනනං හත්‌ථාභිජප්‌පනං හනුජප්‌පනං කණ්‌හජප්‌පනං ආදාසපඤ්‌හං කුමාරිපඤ්‌හං දේවපඤ්‌හං ආදිච්‌චුපට්‌ඨානං මහතුපට්‌ඨානං අබ්‌භුජ්‌ජලනං සිරව්‌හායනං. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූත් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවිකාව ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; විවාහයට නැකත් කීම, ආවාහයට නැකත් කීම, වෙන් වූ අඹු සැමියන් එක් කිරීමට නැකත් සැදීම, එක් වූ අඹු සැමියන් වෙන් කිරීමට නැකත් සැදීම, දීපු ණය එකතු කිරීමට නැකත් සැදීම, මුදල් ණයට පොලියට දීමට නැකත් සැදීම, දියුණු වීමට ගුරුකම් කිරීම, පාළුවී නැති වීමට ගුරුකම් කිරීම, දරුගැබ් රැකෙන්නට ගුරුකම් කිරීම, දිව අගුළු බැඳෙන්නට ගුරුකම් කිරීම, හනු තද කරන්නට ගුරුකම් කිරීම, අත් පෙරලෙන්නට ගුරුකම් කිරීම, හනු සිරවෙන්නට ගුරුකම් කිරීම, කන් අගුළු වැටෙන්නට ගුරුකම් කිරීම, කණ්ණාඩියෙන් භූතයන් කැඳවා ප්‍රශ්න විචාරීම, ගෑණු දරුවන් ලවා පේන කීම, දෙවියන් ලවා පේන කීම, සූර්ය වන්දනාව, මහ බඹු වන්දනාව, මන්ත්‍ර බලයෙන් කටින් ගිනිදැල් පිටකිරීම, මන්ත්‍ර බලෙන් ලක්ෂ්මී පූජා කිරීම යනාදී තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

36. යථා වා පනේකේ භොන්‌තෝ සමණමාණවා සද්‌ධාදෙය්‍යානි භෝජනානි භුඤ්‌ජිත්‌වා තේ ඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවේන ජීවිකං කප්‌පෙන්‌ති, සෙය්‍යථීදං: සන්‌තිකම්‌මං පණිධිකම්‌මං භූතකම්මං භූරිකම්‌මං වස්‌සකම්‌මං වොස්‌සකම්‌මං වත්‌ථුකම්‌මං වත්‌ථුපරිකම්‌මං වත්ථුපරිකිරණං ආචමනං නහාපනං ජුහනං වමනං විරේචනං උද්‌ධවිරේචනං අධෝවිරේචනං සීසවිරේචනං කණ්‌ණතේලං නෙත්‌තතප්‌පනං නත්‌ථුකම්‌මං අඤ්‌ජනං පච්‌චඤ්‌ජනං සාලාකියං සල්‌ලකත්‌තියං දාරකතිකිච්‌ඡා මූලභේසජ්‌ජානං අනුප්පදානං ඕසධීනං පටිමොක්‌ඛෝ. ඉති වා ඉතිඒවරූපාය තිරච්‌ඡානවිජ්‌ජාය මිච්‌ඡාජීවා පටිවිරතෝ හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සීලස්මිං.

ඒ වගේම ඇතැම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් ඉන්නවා. ඔවුන් ශ්‍රද්ධාවෙන් දුන් දන් අනුභව කරලා මෙබඳු වූත් තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවිකාව ගෙවනවා. ඒ කියන්නේ; ශාන්ති කර්ම, බාර ඔප්පු කිරීම, පොළොව යට හිඳ මතුරා ගුරුකම් කිරීම, නපුංසකයා පිරිමියෙකු කිරීම, පිරිමියා නපුංසකයෙකු කිරීම, ගෙවල් තැනීමේ දිශාවන් පෙන්වා දීම, අලුතෙන් නිවාස තැනීමේදී පුද පූජා පැවැත්වීම, වතුර මතුරා මූණ සේදවීම, වතුර මතුරා නැහැවීම, ගිනිපිදීම, ලය විරේක කරවීම, බඩ විරේක කරවීම, වමනය කරවීම, වස්ති කරවීම, ශීර්ෂ විරේකය, කණට තෙල් පිඹීම, ඇස් වෙදකම, නස්න කිරීම, ඇස්වලට අඳුන් සෑදීම, ප්‍රතිඅංජන සෑදීම, ශල්‍යකර්ම කිරීම, ළදරු චිකිත්සාව, කාය චිකිත්සාව, වනවලට බෙහෙත් බැඳීම ආදී තිරිසන් විද්‍යාවෙන් යුතුව මිථ්‍යා ආජීවයෙන් ජීවත් වෙනවා. මෙවැනි දෙයිනුත්, මෙවැනි වෙන දේවල්වලිනුත් වැළකී මෙබඳු වූ තිරශ්චීන විද්‍යාවෙන් යුතු මිථ්‍යා ආජීවයෙන් වැළකී ඉන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ සීලයට අයත් දෙයකි.

මහාසීලය නිමාවිය.

37. ස ඛෝ සෝ මාණව භික්‌ඛු ඒවං සීලසම්‌පන්‌නෝ න කුතෝචි භයං සමනුපස්‌සති යදිදං සීලසංවරතෝ. සෙය්‍යථාපි මාණව ඛත්‌තියෝ මුද්‌ධාවසිත්‌තෝ නිහතපච්‌චාමිත්‌තෝ න කුතෝචි භයං සමනුපස්‌සති යදිදං පච්‌චත්‌ථිකතෝ, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්‌ඛු ඒවං සීලසම්‌පන්‌නෝ න කුතෝචි භයං සමනුපස්සති යදිදං සීලසංවරතෝ. සෝ ඉමිනා අරියේන සීලක්‌ඛන්‌ධේන සමන්‌නාගතෝ අජ්‌ඣත්‌තං අනවජ්‌ජසුඛං පටිසංවේදේති. ඒවං ඛෝ මාණව භික්‌ඛු සීලසම්‌පන්‌නෝ හෝති.

පින්වත් මාණවකය, ඒ භික්ෂුව වනාහී මේ අයුරින් සීලසම්පන්නව සිටින විට ඒ සීලසංවරය හේතු කොට ගෙන මොනම අයුරකින්වත් බියක් දකින්නේ නෑ. පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. ඔටුනු පළන් රජ කෙනෙක් ඉන්නවා. ඔහු සතුරන් පරදවලා බැහැර කරලයි ඉන්නේ. ඉතින් ඔහු සතුරන් හේතුවෙන් මොනම අයුරකින්වත් භයක් දකින්නේ නෑ. පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුවත් ඔය විදිහමයි. මේ අයුරින් සීලසම්පන්නව සිටින විට ඒ සීලසංවරය හේතු කොට ගෙන මොනම අයුරකින්වත් බියක් දකින්නේ නෑ. ඔහු මේ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධයෙන් සමන්විතව ආධ්‍යාත්මිකව නිවැරදි සැපයක් විඳිනවා. පින්වත් මාණවකය, ඔන්න විදිහටයි භික්ෂුව සීලසම්පන්න වන්නේ.

38. අයං ඛෝ සෝ මාණව අරියෝ සීලක්ඛන්ධෝ යස්ස සෝ භගවා වණ්ණවාදී අහෝසි යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසි. අත්ථි චේවෙත්ථ උත්තරිං කරණීයන්ති”.

පින්වත් මාණවකය, ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ යම් ධර්මයක් වර්ණනා කළ සේක් නම්, යම් ධර්මයක් තුළ මේ ජනතාව සමාදන් කර වූ සේක් නම්, ඇතුළු කළ සේක් නම්, පිහිට වූ සේක් නම් ඒ මේ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධයයි. ඒ වගේම ඒ සීලයෙන් මතුවටත් තව කළ යුතු දේවල් තියෙනවා.”

39. “අච්ඡරියං භෝ ආනන්ද, අබ්භුතං භෝ ආනන්ද, සෝ’පායං භෝ ආනන්ද අරියෝ සීලක්ඛන්ධෝ පරිපුණ්ණෝ නෝ අපරිපුණ්ණෝ. ඒවම්පරිපුණ්ණඤ්චාහම්භෝ ආනන්ද අරියං සීලක්ඛන්ධං ඉතෝ බහිද්ධා අඤ්ඤේසු සමණබ්‍රාහ්මණේසු න සමනුපස්සාමි. ඒවම්පරිපුණ්ණඤ්ච භෝ ආනන්ද අරියං සීලක්ඛන්ධං ඉතෝ බහිද්ධා අඤ්ඤේ සමණබ්‍රාහ්මණා අත්තනි සමනුපස්සෙය්‍යුං, තේ තාවතකේනේව අත්තමනා අස්සු ‘අලමෙත්තාවතා, කතමෙත්තාවතා, අනුප්පත්තෝ නෝ සාමඤ්ඤත්ථෝ, නත්ථි නෝ කිඤ්චි උත්තරිං කරණීය’න්ති. අථ ච පන භවං ආනන්දෝ ඒවමාහ: අත්ථි චේවෙත්ථ උත්තරිං කරණීය”න්ති.

පඨමකභාණවාරං.

“භවත් ආනන්දයෙනි, ආශ්චර්යයි. භවත් ආනන්දයෙනි, පුදුම සහගතයි. භවත් ආනන්දයෙනි, ඒ මේ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධය නම් පරිපූර්ණමයි. අපරිපූර්ණ නොවේ. භවත් ආනන්දයෙනි, ඔය ආකාරයෙන් පරිපූර්ණ වූ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධයක් මේ බුදු සසුනෙන් බැහැර වූ වෙන ආගමක ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තුළ මම නම් දකින්නේ නෑ. භවත් ආනන්දයෙනි, ඔය ආකාරයෙන් පරිපූර්ණ වූ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධයක් මේ බුදු සසුනෙන් බැහැර වූ වෙන ආගමක ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තුළ තම තමන් හට දකින්ට ලැබුනා නම්, ඔවුන් එපමණකින්ම සතුටට පත්වෙනවා ‘මේ අපට ඇති, මේ කරගත්තු හරිය ඇති, මහණකමේ අර්ථයට අපි පැමිණුනා, අපට මින් මත්තෙහි කළ යුතු කිසි දෙයක් නැත’ කියලා. නමුත් භවත් ආනන්දයන් පවසන්නේ මේ විදිහටයි. ‘ඒ වගේම ඔය සීලයෙන් මතුවටත් තවත් කළ යුතු දේවල් තියෙනවා’ කියලා.

පළමු බණවරයි

40. “කතමෝ පන සෝ භෝ ආනන්ද අරියෝ සමාධික්ඛන්ධෝ යස්ස සෝ භවං ගෝතමෝ වණ්ණවාදී අහෝසි යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසී?”ති.

භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ යම් ධර්මයක් වර්ණනා කළ සේක් නම්, යම් ධර්මයක් තුළ මේ ජනතාව සමාදන් කර වූ සේක් නම්, ඇතුළු කළ සේක් නම්, පිහිට වූ සේක් නම් ඒ ආර්ය වූ සමාධි ස්කන්ධය කුමක්ද?”

41. කථඤ්ච මාණව භික්ඛු ඉන්ද්‍රියේසු ගුත්තද්වාරෝ හෝති? ඉධ මාණව භික්ඛු චක්ඛුනා රූපං දිස්වා න නිමිත්තග්ගාහී හෝති නානුබ්‍යඤ්ජනග්ගාහී. යත්වාධිකරණමේතං චක්ඛුන්ද්‍රියං අසංවුතං විහරන්තං අභිජ්ඣාදෝමනස්සා පාපකා අකුසලා ධම්මා අන්වාස්සවෙය්‍යුං, තස්ස සංවරාය පටිපජ්ජති. රක්ඛති චක්ඛුන්ද්‍රියං. චක්ඛුන්ද්‍රියේ සංවරං ආපජ්ජති. සෝතේන සද්දං සුත්වා ….(පෙ)…. ඝානේන ගන්ධං ඝායිත්වා ….(පෙ)…. ජිව්හාය රසං සායිත්වා ….(පෙ)…. කායේන ඵොට්ඨබ්බං ඵුසිත්වා ….(පෙ)…. මනසා ධම්මං විඤ්ඤාය න නිමිත්තග්ගාහී හෝති නානුබ්‍යඤ්ජනග්ගාහී. යත්වාධිකරණමේතං මනින්ද්‍රියං අසංවුතං විහරන්තං අභිජ්ඣාදෝමනස්සා පාපකා අකුසලා ධම්මා අන්වාස්සවෙය්‍යුං, තස්ස සංවරාය පටිපජ්ජති. රක්ඛති මනින්ද්‍රියං. මනින්ද්‍රියේ සංවරං ආපජ්ජති. සෝ ඉමිනා අරියේන ඉන්ද්‍රියසංවරේන සමන්නාගතෝ අජ්ඣත්තං අබ්‍යාසේකසුඛං පටිසංවේදේති. ඒවං ඛෝ මාණව භික්ඛු ඉන්ද්‍රියේසු ගුත්තද්වාරෝ හෝති.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව අකුසලයන් වැළකූ ද්වාර ඇති ඉඳුරන් ඇතිව ඉන්නේ කොහොමද? පින්වත් මාණවකය, මෙහිලා භික්ෂුව ඇසින් රූප දැක නිමිති ගන්නේ නෑ. නිමිත්තක කොටසක්වත් ගන්නේ නෑ. යම් හෙයකින් ඇස නමැති ඉන්ද්‍රිය අසංවරව වසන කෙනෙකුට දැඩි ලෝභයත්, දොම්නසත්, පාපී අකුසලත් ඇති වී අර්බුදයක් හටගන්නවා නම්, එහි සංවරය පිණිස පිළිපදිනවා. ඇස රැකගන්නවා. ඇස නැමැති ඉන්ද්‍රියයේ සංවරයට පැමිණෙනවා. කනෙන් ශබ්දයක් අහලා ….(පෙ)…. නාසයෙන් ගන්ධයක් ආඝ්‍රාණය කරලා ….(පෙ)…. දිවෙන් රසයක් රස විඳලා ….(පෙ)…. කයෙන් පහසක් ලබලා ….(පෙ)…. මනසින් අරමුණක් දැනගෙන නිමිති ගන්නේ නෑ. නිමිත්තක කොටසක්වත් ගන්නේ නෑ. යම් හෙයකින් මනස නමැති ඉන්ද්‍රිය අසංවරව වසන කෙනෙකුට දැඩි ලෝභයත්, දොම්නසත්, පාපී අකුසලත් ඇති වී අර්බුදයක් හටගන්නවා නම්, එහි සංවරය පිණිස පිළිපදිනවා. මනස රැකගන්නවා. මනස නැමැති ඉන්ද්‍රියයේ සංවරයට පැමිණෙනවා. ඔහු මේ ආර්ය වූ ඉන්ද්‍රිය සංවරයෙන් යුක්තව ආධ්‍යාත්මිකව පීඩා රහිතව සැපයක් විඳිනවා. පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව අකුසලයෙන් වැළැක් වූ දොරටු ඇති ඉන්ද්‍රියයන් තුළ ඉන්නේ ඔය විදිහටයි.

42. කථඤ්ච මාණව භික්ඛු සතිසම්පජඤ්ඤේන සමන්නාගතෝ හෝති? ඉධ මාණව භික්ඛු අභික්කන්තේ පටික්කන්තේ සම්පජානකාරී හෝති. ආලෝකිතේ විලෝකිතේ සම්පජානකාරී හෝති. සමිඤ්ජිතේ පසාරිතේ සම්පජානකාරී හෝති. සංඝාටිපත්තචීවරධාරණේ සම්පජානකාරී හෝති. අසිතේ පීතේ ඛායිතේ සායිතේ සම්පජානකාරී හෝති. උච්චාරපස්සාවකම්මේ සම්පජානකාරී හෝති. ගතේ ඨිතේ නිසින්නේ සුත්තේ ජාගරිතේ භාසිතේ තුණ්හීභාවේ සම්පජානකාරී හෝති. ඒවං ඛෝ මාණව භික්ඛු සතිසම්පජඤ්ඤේන සමන්නාගතෝ හෝති.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව සිහිනුවණින් යුතුව සිටින්නේ කොහොමද? පින්වත් මාණවකය, මෙහිලා භික්ෂුව ඉදිරියට යද්දීත්, ආපසු එද්දීත් එය කරන්නේ සිහි නුවණින්මයි. ඉදිරිය බලද්දී, වටපිට බලද්දී එය කරන්නෙත් සිහි නුවණින්මයි. අතපය හකුළද්දී, දිගහරිද්දී එය කරන්නෙත් සිහිනුවණින්මයි. දෙපට සිවුර, පාත්‍රය, අනෙක් සිවුරු ආදිය දරද්දී එය කරන්නෙත් සිහිනුවණින්මයි. වළඳද්දී, පානය කරද්දී, අනුභව කරද්දී, රස විඳිද්දී එය කරන්නෙත් සිහි නුවණින්මයි. වැසිකිළි කැසිකිළි යාමේදී එය කරන්නෙත් සිහි නුවණින්මයි. ගමන් කරද්දී, සිටගෙන සිටිද්දී, වාඩි වී සිටිද්දී, සැතපෙද්දී, නිදිවරද්දී, කතාබස් කරද්දී, නිහඬව සිටිද්දී එය කරන්නෙත් සිහි නුවණින්මයි. පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව සිහිනුවණින් යුතු වන්නේ ඔය ආකාරයටයි.

43. කථඤ්ච මාණව භික්ඛු සන්තුට්ඨෝ හෝති? ඉධ මාණව භික්ඛු සන්තුට්ඨෝ හෝති කායපරිහාරියේන චීවරේන කුච්ඡිපරිහාරියේන පිණ්ඩපාතේන. සෝ යේන යේනේව පක්කමති සමාදායේව පක්කමති. සෙය්‍යථාපි මාණව පක්ඛී සකුණෝ යේන යේනේව ඩේති සපත්තභාරෝ’ව ඩේති, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු සන්තුට්ඨෝ හෝති කායපරිහාරියේන චීවරේන කුච්ඡිපරිහාරියේන පිණ්ඩපාතේන. සෝ යේන යේනේව පක්කමති සමාදායේව පක්කමති. ඒවං ඛෝ මාණව භික්ඛු සන්තුට්ඨෝ හෝති.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ලද දෙයින් සතුටු වන්නේ කොහොමද? පින්වත් මාණවකය, මෙහිලා භික්ෂුව කය පරිහරණයට සෑහෙන සිවුරෙන්, කුසගිනි නිවෙන්නට සෑහෙන පිණ්ඩපාතයෙන් සතුටු වෙනවා. ඔහු යම් ම තැනකට පිටත් වෙනවා නම්, පාසිවුරු පමණක් අරගෙන යනවා. පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. කුරුල්ලෙක් යම් ම තැනකට පියඹා යනවා නම්, පියාපත් බර පමණක් සහිතව පියඹනවා වගෙයි. පින්වත් මාණවකය, ඔය අයුරින්ම භික්ෂුව කය පරිහරණයට සෑහෙන සිවුරෙන්, කුසගිනි නිවෙන්නට සෑහෙන පිණ්ඩපාතයෙන් සතුටු වෙනවා. ඔහු යම් ම තැනකට පිටත් වෙනවා නම්, පාසිවුරු පමණක් අරගෙන යනවා. පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ලද දෙයින් සතුටු වන්නේ ඔය විදිහටයි.

44. සෝ ඉමිනා ච අරියේන සීලක්ඛන්ධේන සමන්නාගතෝ ඉමිනා ච අරියේන ඉන්ද්‍රියසංවරේන සමන්නාගතෝ ඉමිනා ච අරියේන සතිසම්පජඤ්ඤේන සමන්නාගතෝ ඉමාය ච අරියාය සන්තුට්ඨියා සමන්නාගතෝ විවිත්තං සේනාසනං භජති අරඤ්ඤං රුක්ඛමූලං පබ්බතං කන්දරං ගිරිගුහං සුසානං වනපත්ථං අබ්භෝකාසං පලාලපුඤ්ජං. සෝ පච්ඡාභත්තං පිණ්ඩපාතප්පටික්කන්තෝ නිසීදති පල්ලංකං ආභුජිත්වා උජුං කායං පණිධාය පරිමුඛං සතිං උපට්ඨපෙත්වා.

ඔහු මේ ආර්ය වූ සීලස්කන්ධයෙන් යුක්ත වෙලා, මේ ආර්ය වූ ඉන්ද්‍රිය සංවරයෙන් යුක්ත වෙලා, මේ ආර්ය වූ සිහිනුවණින් යුක්ත වෙලා, මේ ආර්ය වූ ලද දෙයින් සතුටුවීමෙන් යුක්ත වෙලා හුදෙකලා සෙනසුනක වාසය කරනවා. ඒ කියන්නේ අරණ්‍යය, රුක්සෙවණ, පර්වතය, දිය ඇල්ල, ගිරිගුහාව, සොහොන, වනගැබ, ගස් කොළන් රහිත හිස් පිටිය, පිදුරු ගෙය ආදියයි. ඔහු පිණ්ඩපාතය වළඳා, දානයෙන් පසු (එවැනි තැනක) පළඟක් බැඳගෙන, කය ඍජු කරගෙන, භාවනා අරමුණෙහි සිහිය පිහිටුවාගෙන වාඩිවෙනවා.

45. සෝ අභිජ්ඣං ලෝකේ පහාය විගතාභිජ්ඣනේ චේතසා විහරති. අභිජ්ඣාය චිත්තං පරිසෝධේති. බ්‍යාපාදපදෝසං පහාය අබ්‍යාපන්නචිත්තෝ විහරති සබ්බපාණභූතහිතානුකම්පී. බ්‍යාපාදපදෝසා චිත්තං පරිසෝධේති. ථිනමිද්ධං පහාය විගතථිනමිද්ධෝ විහරති ආලෝකසඤ්ඤී සතෝ සම්පජානෝ. ථිනමිද්ධා චිත්තං පරිසෝධේති. උද්ධච්චකුක්කුච්චං පහාය අනුද්ධතෝ විහරති අජ්ඣත්තං වූපසන්තචිත්තෝ. උද්ධච්චකුක්කුච්චා චිත්තං පරිසෝධේති. විචිකිච්ඡං පහාය තිණ්ණවිචිකිච්ඡෝ විහරති අකථංකථී කුසලේසු ධම්මේසු. විචිකිච්ඡාය චිත්තං පරිසෝධේති.

ඔහු ජීවිතය නම් වූ ලෝකය ගැන ඇති විෂම ලෝභය දුරු කොට ඇලීම් රහිත වූ සිතින් වාසය කරනවා. විෂම ලෝභය කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරනවා. තරහ, වෛර ආදිය අත්හැර තරහ නැති සිතින් සියලු සතුන් කෙරෙහි හිතානුකම්පීව වාසය කරනවා. තරහ, වෛර ආදිය කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරනවා. නිදිමත, අලසකම අත්හැර නිදිමත, අලසකමින් බැහැරව ආලෝක සඤ්ඤාවෙන් යුතුව, සිහිනුවණ ඇතිව වාසය කරනවා. නිදිමත, අලසකම කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරනවා. සිතේ විසිරීමත්, පසුතැවීමත් බැහැර කොට නොකැළඹී ගිය සංසිඳුණු සිතින් වාසය කරනවා. සිතේ විසිරීම හා පසුතැවීම කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරනවා. සැකය දුරු කොට කුසල් දහම් ගැන ‘කෙසේද? කෙසේද?’ යනාදී සැකයෙන් එතෙරව වාසය කරනවා. සැකය කෙරෙන් සිත පිරිසිදු කරනවා.

46. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ ඉණං ආදාය කම්මන්තේ පයෝජෙය්‍ය, තස්ස තේ කම්මන්තා සමිජ්ඣෙය්‍යුං, සෝ යානි ච පෝරාණානි ඉණමූලානි තානි ච බ්‍යන්තීකරෙය්‍ය, සියා චස්ස උත්තරිං අවසිට්ඨං දාරභරණාය, තස්ස ඒවමස්ස: “අහං ඛෝ පුබ්බේ ඉණං ආදාය කම්මන්තේ පයෝජේසිං. තස්ස මේ තේ කම්මන්තා සමිජ්ඣිංසු. සෝ’හං යානි ච පෝරාණානි ඉණමූලානි තානි ච බ්‍යන්තී අකාසිං. අත්ථි ච මේ උත්තරිං අවසිට්ඨං දාරභරණායා”ති. සෝ තතෝනිදානං ලභේථ පාමොජ්ජං, අධිගච්ඡෙය්‍ය සෝමනස්සං-

පින්වත් මාණවකය, එය මෙවැනි දෙයක්. පුරුෂයෙක් ණයක් අරගෙන කර්මාන්තයක යොදවනවා. ඔහුගේ ඒ ව්‍යාපාරය සාර්ථක වෙනවා. එතකොට ඔහු යම් පරණ මුල් ණයක් ඇද්ද, එය සම්පූර්ණයෙන්ම ගෙවලා දානවා. එයින් පසු ඔහුට අඹුදරුවන් පෝෂණය පිණිස ලාභයක් ඉතිරිත් වෙනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මං කලින් ණයක් අරගෙනයි ව්‍යාපාරයක යෙදෙව්වේ. ඒ මගේ ව්‍යාපාරය සාර්ථක වුනා. ඒ මං යම් පරණ මුල් ණයක් ඇද්ද එය සම්පූර්ණයෙන්ම ගෙව්වා. අඹුදරුවන් පෝෂණයටත් මට ආදායම ඉතිරි වුනා’ කියලා. ඒ හේතුවෙන් ඔහු මහත් සතුටක් ලබනවා. මහත් සොම්නසක් ලබනවා.

47. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ ආබාධිකෝ අස්ස දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ, භත්තඤ්චස්ස නච්ඡාදෙය්‍ය, න චස්ස කායේ බලමත්තා, සෝ අපරේන සමයේන තම්හා ආබාධා මුච්චෙය්‍ය, භත්තඤ්චස්ස ඡාදෙය්‍ය, සියා චස්ස කායේ බලමත්තා, තස්ස ඒවමස්ස: “අහං ඛෝ පුබ්බේ ආබාධිකෝ අහෝසිං දුක්ඛිතෝ බාළ්හගිලානෝ. භත්තං ච මේ නච්ඡාදේසි. න චස්ස මේ ආසි කායේ බලමත්තා. සො’ම්හි ඒතරහි තම්හා ආබාධා මුත්තෝ. භත්තඤ්ච මේ ඡාදේති. අත්ථි ච මේ කායේ බලමත්තා”ති. සෝ තතෝනිදානං ලභේථ පාමොජ්ජං, අධිගච්ඡෙය්‍ය සෝමනස්සං-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් රෝගී වෙලා, දුකට පත්වෙලා, දැඩිසේ ගිලන්ව ඉන්නවා. ඔහුට බත් කෑමටවත් පිරියක් නෑ. ඔහුගේ ඇඟේ පතේ ප්‍රාණවත් ගතියක් නෑ. නමුත් පස්සේ කාලෙක ඔහු ඒ රෝගයෙන් මිදුනා. ඔහුට දැන් බත් කෑමත් ප්‍රියයි. ඔහුගේ ඇඟපතත් ප්‍රාණවත්. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මං ඉස්සර රෝගී වෙලා, දුකට පත්වෙලා, දැඩිසේ ගිලන්ව හිටියේ. මට බත් කෑමටවත් පිරියක් තිබුනේ නෑ. මගේ ඇඟේ පතේ ප්‍රාණවත් ගතියක් තිබුනේ නෑ. නමුත් දැන් මං ඒ රෝගයෙන් මිදුනා. මට දැන් බත් කෑමත් ප්‍රියයි. මගේ ඇඟපතත් ප්‍රාණවත්’ කියලා. ඒ හේතුවෙන් ඔහු මහත් සතුටක් ලබනවා. මහත් සොම්නසක් ලබනවා.

48. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ බන්ධනාගාරේ බද්ධෝ අස්ස, සෝ අපරේන සමයේන තම්හා බන්ධනාගාරා මුච්චෙය්‍ය සොත්ථිනා අබ්භයේන, න චස්ස කිඤ්චි භෝගානං වයෝ, තස්ස ඒවමස්ස: “අහං ඛෝ පුබ්බේ බන්ධනාගාරේ බද්ධෝ අහෝසිං. සො’ම්හි ඒතරහි තම්හා බන්ධනාගාරා මුත්තෝ සොත්ථිනා අබ්භයේන. නත්ථි ච මේ කිඤ්චි භෝගානං වයෝ”ති. සෝ තතෝනිදානං ලභේථ පාමොජ්ජං, අධිගච්ඡෙය්‍ය සෝමනස්සං-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් හිරගෙදරක බන්ධනයකට හසුවෙනවා. නමුත් ඔහු පස්සේ කාලෙක තමන්ගේ ධනය වියදම් නොකොට සුවසේම ඒ බන්ධනාගාරයෙන් නිදහස් වෙනවා. ඔහුගේ සම්පත්වලින් කිසි වියදමක් යන්නේ නෑ. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මං ඉස්සර හිරගෙදරක බන්ධනයකට අහු වුනා. නමුත් ඒ මං දැන් ධන වියදමකින් තොරව සුවසේම ඒ බන්ධනාගාරයෙන් නිදහස් වුනා. මගේ භෝග සම්පත්වලින් කිසිදෙයක් වියදම් වුනේ නෑ’ කියලා. ඒ හේතුවෙන් ඔහු මහත් සතුටක් ලබනවා. මහත් සොම්නසක් ලබනවා.

49. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ දාසෝ අස්ස අනත්තාධීනෝ පරාධීනෝ න යේනකාමංගමෝ, සෝ අපරේන සමයේන තම්හා දාසබ්‍යා මුච්චෙය්‍ය අත්තාධීනෝ අපරාධීනෝ භුජිස්සෝ යේනකාමංගමෝ, තස්ස ඒවමස්ස: “අහං ඛෝ පුබ්බේ දාසෝ අහෝසිං අනත්තාධීනෝ පරාධීනෝ න යේනකාමංගමෝ. සො’ම්හි ඒතරහි තම්හා දාසබ්‍යා මුත්තෝ අත්තාධීනෝ අපරාධීනෝ භුජිස්සෝ යේනකාමංගමෝ”ති. සෝ තතෝනිදානං ලභේථ පාමොජ්ජං, අධිගච්ඡෙය්‍ය සෝමනස්සං-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් තමාට සිතූ පරිදි ගත කරන්නට බැරි, අනුන්ට යටත් වෙලා වාසය කරන, තමා කැමැති පරිදි යා ගත නොහැකි, දාසයෙක් වෙලා හිටියා. ඔහු පස්සේ කාලෙක ඒ දාසබවෙන් නිදහස් වුණා. තමාට සිතූ පරිදි ගත කරන, අනුන්ට යටත් නොවන, තමන් කැමැති පරිදි යා හැකි ජීවිතයක් ලැබුනා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතුනා. ‘මං ඉස්සර තමාට සිතූ පරිදි ගත කරන්නට බැරි, අනුන්ට යටත් වෙලා වාසය කරන, තමා කැමැති පරිදි යා ගත නොහැකි දාසයෙක් වෙලා හිටියා. ඒ මං දැන් ඒ දාසබවෙන් නිදහස් වෙලයි ඉන්නේ. මට සිතූ පරිදි ගත කරන, අනුන්ට යටත් නොවන, මං කැමැති පරිදි යා හැකි ජීවිතයක් ලැබිලා තියෙනවා’ කියලා. ඒ හේතුවෙන් ඔහු මහත් සතුටක් ලබනවා. මහත් සොම්නසක් ලබනවා.

50. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ සධනෝ සභෝගෝ කන්තාරද්ධානමග්ගං පටිපජ්ජෙය්‍ය දුබ්භික්ඛං සප්පටිභයං, සෝ අපරේන සමයේන තං කන්තාරං නිත්ථරෙය්‍ය, සොත්ථිනා ගාමන්තං අනුපාපුණෙය්‍ය ඛේමං අප්පටිභයං, තස්ස ඒවමස්ස: “අහං ඛෝ පුබ්බේ සධනෝ සභෝගෝ කන්තාරද්ධානමග්ගං පටිපජ්ජිං දුබ්භික්ඛං සප්පටිභයං. සො’ම්හි ඒතරහි තං කන්තාරං තිණ්ණෝ සොත්ථිනා ගාමන්තං අනුප්පත්තෝ ඛේමං අප්පටිභය”න්ති. සෝ තතෝනිදානං ලභේථ පාමොජ්ජං අධිගච්ඡෙය්‍ය සෝමනස්සං-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් ධනය ඇතිව, භෝග සම්පත් ඇතිව, ආහාරපාන දුලභ වූ, බිය උවදුරු සහිත කාන්තාර ගමනකට පිවිසෙනවා. නමුත් ඔහු පසු කාලෙක ඒ කාන්තාරයෙන් එතෙර වෙනවා. සුවසේම ගමන අවසන් කොට බිය, උවදුරු නැති ආරක්ෂාව ඇති තැනකට පැමිණෙනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා ‘මං කලින් ධනය ඇතිව, භෝග සම්පත් ඇතිව, ආහාරපාන දුලභ වූ, බිය උවදුරු සහිත කාන්තාර ගමනකට පිවිසුනා. නමුත් දැන් මා ඒ කාන්තාරයෙන් එතෙර වුනා. සුවසේම ගමන අවසන් කොට බිය, උවදුරු නැති ආරක්ෂාව ඇති තැනකට පැමිණුනා’ කියලා. ඒ හේතුවෙන් ඔහු මහත් සතුටක් ලබනවා. මහත් සොම්නසක් ලබනවා.

51. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු යථා ඉණං යථා රෝගං යථා බන්ධනාගාරං යථා දාසබ්‍යං යථා කන්තාරද්ධානමග්ගං, ඒවං ඉමේ පඤ්ච නීවරණේ අප්පහීනේ අත්තනි සමනුපස්සති. සෙය්‍යථාපි මාණව ආනණ්‍යං, යථා ආරොග්‍යං, යථා බන්ධනාමොක්ඛං, යථා භුජිස්සං, යථා ඛේමන්තභූමිං, ඒවමේව ඛෝ මානව භික්ඛු ඉමේ පඤ්ච නීවරණේ පහීනේ අත්තනි සමනුපස්සති.

පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි. භික්ෂුවත් (කලින්) ණයක් ගත්තා වගේ, ලෙඩ වුනා වගේ, හිරේ විලංගුවේ වැටුනා වගේ, වහල් බවට පත්වුනා වගේ, නිරුදක කතරකට පැමිණුනා වගේ මේ පංච නීවරණයන් ප්‍රහාණය නොවී තමා තුළ පවතින හැටි දකිනවා. නමුත් පින්වත් මාණවකය, ඒ ණය ගෙවා දමා ණය රහිත වුනා වගේ, රෝගයෙන් නිදහස් වෙලා නීරෝග වුනා වගේ, වියදම් නැතුව හිරෙන් නිදහස් වුනා වගේ, දාසබවෙන් නිදහස් වුනා වගේ, නිරුදක කතර ගෙවා ආරක්ෂා සහිත ක්ෂේම භූමියකට පැමිණුනා වගේ තමයි. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව තමා තුළ මේ පංච නීවරණයන් දුරුවී ඇති ආකාරයත් දකින්නේ.

52. තස්සිමේ පඤ්ච නීවරණේ පහීනේ අත්තනි සමනුපස්සතෝ පාමොජ්ජං ජායති. පමුදිතස්ස පීති ජායති. පීතිමනස්ස කායෝ පස්සම්භති. පස්සද්ධකායෝ සුඛං වේදේති. සුඛිනෝ චිත්තං සමාධියති.

ඔහුට මේ පංච නීවරණයන් තමා තුළ නැති බව දකිද්දී මහත් සතුටක් ඇතිවෙනවා. ඒ ප්‍රමුදිත වීම ඇති කෙනාට ප්‍රීතිය ඇතිවෙනවා. ප්‍රීති මනසක් ඇති කෙනාගේ කය සංසිඳෙනවා. සංසිඳුණු කයින් යුතුව සැපක් විඳිනවා. සැප ඇති කෙනාගේ සිත සමාධිමත් වෙනවා.

53. සෝ විවිච්චේව කාමේහි විවිච්ච අකුසලේහි ධම්මේහි සවිතක්කං සවිචාරං විවේකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං විවේකජේන පීතිසුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස විවේකජේන පීතිසුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

ඔහු කාමයන්ගෙන් වෙන්ව, අකුසලයන්ගෙන් වෙන්ව, විතර්ක සහිත වූ, විචාර සහිත වූ, විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛය ඇති පළමුවෙනි ධ්‍යානය උපදවාගෙන වාසය කරනවා. ඔහු මේ කයම විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

54. සෙය්‍යථාපි මාණව දක්ඛෝ නහාපකෝ වා නහාපකන්තේවාසී වා කංසථාලේ නහානීයචුණ්ණානි ආකිරිත්වා උදකේන පරිප්ඵෝසකං පරිප්ඵෝසකං සන්නෙය්‍ය, සායං නහානීයපිණ්ඩි ස්නේහානුගතා ස්නේහපරේතා සන්තරබාහිරා ඵුටා ස්නේහේන න ච පග්ඝරණී, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඉමමේව කායං විවේකජේන පීතිසුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස විවේකජේන පීතිසුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. (රජවරුන් ආදී පිරිස් නහවන) දක්ෂ නහවන්නෙක් හෝ නහවන කෙනෙකුගේ ගෝලයෙක් ඉන්නවා. ඔහු ලෝහ බඳුනක නානසුණු විසුරුවනවා. ඊට පස්සේ දිය ඉස ඉස පිඬු කරනවා. එතකොට ඒ නානසුණු පිඬට අර වතුර කාවදිනවා. හොඳින් තෙත් වෙනවා. ඒ නහන පිඬ ඇතුළත පිටත සෑම තැනම හොඳින් දිය පැතිරිලා තියෙනවා. පිටතට වැගිරෙන්නෙත් නෑ. පින්වත් මාණවකය, ඔය විදිහමයි. භික්ෂුව මේ කයම විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

55. යම්පි මාණව භික්ඛු විවිච්චේව කාමේහි විවිච්ච අකුසලේහි ධම්මේහි සවිතක්කං සවිචාරං විවේකජං පීතිසුඛං පඨමං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං විවේකජේන පීතිසුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස විවේකජේන පීතිසුඛේන අප්ඵුටං හෝති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති සමාධිස්මිං.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව කාමයන්ගෙන් වෙන්ව, අකුසලයන්ගෙන් වෙන්ව, විතර්ක සහිත වූ, විචාර සහිත වූ, විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛය ඇති යම් පළමුවෙනි ධ්‍යානය උපදවාගෙන වාසය කරනවා නම්, ඔහු මේ කයම විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි විවේකයෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ. මෙය අයිති වන්නේත් ඔහුගේ සමාධියටමයි.

56. පුන ච පරං මාණව භික්ඛු විතක්කවිචාරානං වූපසමා අජ්ඣත්තං සම්පසාදනං චේතසෝ ඒකෝදිභාවං අවිතක්කං අවිචාරං සමාධිජං පීතිසුඛං දුතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං සමාධිජේන පීතිසුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස සමාධිජේන පීතිසුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, තවදුරටත් කියනවා නම්, භික්ෂුව විතක්ක විචාරයන්ගේ සංසිඳීමෙන් ආධ්‍යාත්මිකව පැහැදීම ඇතිව සිතෙහි මනා එකඟ බවෙන් යුතුව විතර්ක රහිත, විචාර රහිත, සමාධියෙන් හටගත්, ප්‍රීති සුඛය ඇති දෙවෙනි ධ්‍යානය උපදවාගෙන වාසය කරනවා. ඔහු මේ කයම සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

57. සෙය්‍යථාපි මාණව උදකරහදෝ ගම්භීරෝ උබ්භිදෝදකෝ, තස්ස නේවස්ස පුරත්ථිමාය දිසාය උදකස්ස ආයමුඛං, න දක්ඛිණාය දිසාය උදකස්ස ආයමුඛං, න පච්ඡිමාය දිසාය උදකස්ස ආයමුඛං, න උත්තරාය දිසාය උදකස්ස ආයමුඛං, දේවෝ ච න කාලේන කාලං සම්මා ධාරං අනුප්පවෙච්ඡෙය්‍ය, අථ ඛෝ තම්හා ච උදකරහදා සීතා වාරිධාරා උබ්භිජ්ජිත්වා තමේව උදකරහදං සීතේන වාරිනා අභිසන්දෙය්‍ය පරිසන්දෙය්‍ය පරිපූරෙය්‍ය පරිප්ඵරෙය්‍ය, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ උදකරහදස්ස සීතේන වාරිනා අප්ඵුටං අස්ස, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඉමමේව කායං සමාධිජේන පීතිසුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස සමාධිජේන පීතිසුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. යට දිය උල්පත්වලින් වතුර ගලන ගැඹුරු විලක් තියෙනවා. හැබැයි ඒ විලට නැගෙනහිර පැත්තෙන් වතුර එන මගක් නෑ. දකුණු පැත්තෙන් වතුර එන මගක් නෑ. බටහිර පැත්තෙන් වතුර එන මගක් නෑ. උතුරු පැත්තෙන් වතුර එන මගක් නෑ. වැස්සත් කලින් කලට පිළිවෙලකට වහින්නේ නෑ. එතකොට ඒ විලෙන්ම සීතල දියදහරා උල්පත්වලින් උඩට මතු වෙවී ඒ විලම සීතල ජලයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. වතුරෙන් පුරවනවා. හොඳින් පුරවනවා. ඒ මුළු විලේම සිහිල් ජලයෙන් පහස නොලැබූ කිසි තැනක් නෑ. පින්වත් මාණවකය, ඔය විදිහමයි. භික්ෂුව මේ කයම සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

58. යම්පි මාණව භික්ඛු විතක්කවිචාරානං වූපසමා අජ්‌ඣත්‌තං සම්‌පසාදනං චේතසෝ ඒකෝදිභාවං අවිතක්‌කං අවිචාරං සමාධිජං පීතිසුඛං දුතියජ්ඣානං උපසම්‌පජ්‌ජ විහරති, සෝ ඉමමේව කායං සමාධිජේන පීතිසුඛේන අභිසන්‌දේති පරිසන්‌දේති පරිපූරේති පරිප්‌ඵරති. නාස්‌ස කිඤ්‌චි සබ්බාවතෝ කායස්‌ස සමාධිජේන පීතිසුඛේන අප්‌ඵුටං හෝති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති සමාධිස්මිං.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව විතක්ක විචාරයන්ගේ සංසිඳීමෙන් ආධ්‍යාත්මිකව පැහැදීම ඇතිව සිතෙහි මනා එකඟ බවෙන් යුතුව විතර්ක රහිත, විචාර රහිත, සමාධියෙන් හටගත්, ප්‍රීති සුඛය ඇති යම් දෙවෙනි ධ්‍යානය උපදවාගෙන වාසය කරනවා නම්, ඔහු මේ කයම සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි සමාධියෙන් හටගත් ප්‍රීති සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ. මෙය අයිති වන්නේත් ඔහුගේ සමාධියටමයි.

59. පුන ච පරං මාණව භික්ඛු පීතියා ච විරාගා උපෙක්ඛකෝ ච විහරති සතෝ සම්පජානෝ සුඛඤ්ච කායේන පටිසංවේදේති. යන්තං අරියා ආචික්ඛන්ති ‘උපෙක්ඛකෝ සතිමා සුඛවිහාරීති’, තං තතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං නිප්පීතිකේන සුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස නිප්පීතිකේන සුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, තවදුරටත් කියනවා නම් භික්ෂුව ප්‍රීතියටද නොඇලීමෙන් උපේක්ෂාවෙන් යුතුව වාසය කරනවා. සිහියෙන් නුවණින් යුතුව කයෙන් සැපයක්ද විඳිනවා. ආර්යයන් වහන්සේලා යම් ධ්‍යානයකට උපේක්ෂා සහගත සිහිය ඇති සැප විහරණය යැයි පවසනවාද, ඒ තුන්වෙනි ධ්‍යානයත් උපදවාගෙන වාසය කරනවා. ඔහු මේ කයම ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

60. සෙය්‍යථාපි මාණව උප්පලිනියං වා පදුමිනියං වා පුණ්ඩරීකිනියං වා අප්පේකච්චානි උප්පලානි වා පදුමානි වා පුණ්ඩරීකානි වා උදකේ ජාතානි උදකේ සංවද්ධානි උදකානුග්ගතානි අන්තෝනිමුග්ගපෝසීනි, තානි යාව චග්ගා යාව ච මූලා සීතේන වාරිනා අභිසන්නානි පරිසන්නානි පරිපූරානි පරිප්ඵුටානි, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතං උප්පලානං වා පදුමානං වා පුණ්ඩරීකානං වා සීතේන වාරිනා අප්ඵුටං අස්ස, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඉමමේව කායං නිප්පීතිකේන සුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස නිප්පීතිකේන සුඛේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. මහනෙල් විලක හෝ රතු නෙළුම් විලක හෝ සුදු නෙළුම් විලක හෝ ඇතැම් මහනෙල් වේවා, රතු නෙළුම් වේවා, සුදු නෙළුම් වේවා ඒ නෙළුම් ජලයේමයි හටගන්නේ. ජලයේමයි වැඩෙන්නේ. නමුත් ජලයෙන් උඩට ඇවිත් නෑ. ජලය තුළම ගිලී වැඩෙනවා. එතකොට ඒ නෙළුම් අග දක්වාත්, මුල දක්වාත් සීතල දියෙන් හොඳට තෙත් වෙලා තියෙන්නේ. මුළුමණින්ම තෙත් වෙලා තියෙන්නේ. පිරිලා තියෙන්නේ. හැමතැනම පැතිරිලා තියෙන්නේ. ඒ සෑම මහනෙල්වල, රතු නෙළුම්වල, සුදු නෙළුම්වල සීතල දිය නොපැතුරුණු කිසි තැනක් නෑ. පින්වත් මාණවකය, ඔය විදිහමයි. භික්ෂුව මේ කයම ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

61. යම්පි මාණව භික්ඛු පීතියා ච විරාගා උපෙක්ඛකෝ ච විහරති සතෝ සම්පජානෝ සුඛඤ්ච කායේන පටිසංවේදේති, යන්තං අරියා ආචික්ඛන්ති උපෙක්ඛකෝ සතිමා සුඛවිහාරීති තං තතියං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං නිප්පීතිකේන සුඛේන අභිසන්දේති පරිසන්දේති පරිපූරේති පරිප්ඵරති, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස නිප්පීතිකේන සුඛේන අප්ඵුටං හෝති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති සමාධිස්මිං.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ප්‍රීතියටද නොඇලීමෙන්, උපේක්ෂාවෙන් යුතුව වාසය කරනවා. සිහියෙන් නුවණින් යුතුව කයෙන් සැපයක්ද විඳිනවා. ආර්යයන් වහන්සේලා යම් ධ්‍යානයකට උපේක්ෂා සහගත සිහිය ඇති සැප විහරණය යැයි පවසනවාද, යම් ඒ තුන්වෙනි ධ්‍යානයත් උපදවාගෙන වාසය කරනවා නම්, ඔහු මේ කයම ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් හොඳට තෙත් කරනවා. මුළුමණින්ම තෙත් කරනවා. එයින් පුරවනවා. පිරිපුන්ව පුරවනවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි ප්‍රීති රහිත සුඛයෙන් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ. මෙය අයිති වන්නේත් ඔහුගේ සමාධියටමයි.

62. පුන ච පරං මාණව භික්ඛු සුඛස්ස ච පහානා දුක්ඛස්ස ච පහානා පුබ්බේව සෝමනස්සදෝමනස්සානං අත්ථංගමා අදුක්ඛමසුඛං උපෙක්ඛාසතිපාරිසුද්ධිං චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. සෝ ඉමමේව කායං පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන ඵරිත්වා නිසින්නෝ හෝති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන අප්ඵුටං හෝති. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ ඕදාතේන වත්ථේන සසීසං පාරුපිත්වා නිසින්නෝ අස්ස, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස ඕදාතේන වත්ථේන අප්ඵුටං අස්ස, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඉමමේව කායං පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන ඵරිත්වා නිසින්නෝ හෝති. නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන අප්ඵුටං හෝති.

පින්වත් මාණවකය, නැවතත් කියනවා නම්, භික්ෂුව සැපයද ප්‍රහාණය කිරීමෙන්, දුකද ප්‍රහාණය කිරීමෙන් කලින්ම සොම්නස් දොම්නස් දෙක ඉක්ම යෑමෙන් දුක් සැප රහිත වූ පාරිශුද්ධ උපේක්ෂා සහගත සතිය ඇති සතරවෙනි ධ්‍යානය උපදවා ගෙන වාසය කරනවා. ඔහු මේ කයම පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් පතුරුවා ගෙන වාඩි වී ඉන්නවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ. පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. සුදු වස්ත්‍රයකින් හිස සහිතව මුළු සිරුරම පොරොවාගෙන වාඩි වී සිටින කෙනෙක් ඉන්නවා. එතකොට ඔහුගේ මුළු කයෙහිම සුදු වස්ත්‍රයෙන් නොවැසුණු කිසි තැනක් නෑ. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ වගේමයි භික්ෂුව මේ කයම පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් පතුරුවා ගෙන වාඩි වී ඉන්නවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් ස්පර්ශ නොකළ කිසිතැනක් නෑ.

63. යම්පි මාණව භික්ඛු සුඛස්ස ච පහානා දුක්ඛස්ස ච පහානා පුබ්බේව සෝමනස්සදෝමනස්සානං අත්ථංගමා අදුක්ඛමසුඛං උපෙක්ඛාසතිපාරිසුද්ධිං චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති, සෝ ඉමමේව කායං පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන ඵරිත්වා නිසින්නෝ හෝති, නාස්ස කිඤ්චි සබ්බාවතෝ කායස්ස පරිසුද්ධේන චේතසා පරියෝදාතේන අප්ඵුටං හෝති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති සමාධිස්මිං. අයං ඛෝ සෝ මාණව අරියෝ සමාධික්ඛන්ධෝ යස්ස සෝ භගවා වණ්ණවාදී අහෝසි, යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසි. අත්ථි චේවෙත්ථ උත්තරිං කරණීයන්ති.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව සැපයද ප්‍රහාණය කිරීමෙන්, දුකද ප්‍රහාණය කිරීමෙන් කලින්ම සොම්නස් දොම්නස් දෙක ඉක්ම යෑමෙන් දුක් සැප රහිත වූ පාරිශුද්ධ උපේක්ෂා සහගත සතිය ඇති යම් සතරවෙනි ධ්‍යානයත් උපදවාගෙන වාසය කරනවා නම්, ඔහු මේ කයම පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් පතුරුවාගෙන වාඩි වී ඉන්නවා. ඔහුගේ සියලු කයෙහි පාරිශුද්ධ වූ ප්‍රභාෂ්වර සිතින් ස්පර්ශ නොකළ කිසි තැනක් නැහැ. මෙය අයිති වන්නේත් ඔහුගේ සමාධියටමයි. පින්වත් මාණවකය, මේ වනාහී ආර්ය වූ සමාධි ස්කන්ධයයි. ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් සමාධියක ගුණ වර්ණනා කළ සේක් නම්, ඒ තුළ තමයි මේ ජනතාව සමාදන් කොට වදාළේ. ඇතුළු කොට වදාළේ. පිහිටුවා වදාළේ. ඒ වගේම මේ සමාධියෙන් මත්තටත් කළ යුතු දේවල් තියෙනවා.”

64. “අච්ඡරියං භෝ ආනන්ද අබ්භුතං භෝ ආනන්ද. සෝ චායං භෝ ආනන්ද අරියෝ සමාධික්ඛන්ධෝ පරිපුණ්ණෝ නෝ අපරිපුණ්ණෝ. ඒවං පරිපුණ්ණඤ්චාහං භෝ ආනන්ද අරියං සමාධික්ඛන්ධං ඉතෝ බහිද්ධා අඤ්ඤේසු සමණබ්‍රාහ්මණේසු න සමනුපස්සාමි. ඒවං පරිපුණ්ණඤ්ච භෝ ආනන්ද අරියං සමාධික්ඛන්ධං ඉතෝ බහිද්ධා අඤ්ඤේ සමණබ්‍රාහ්මණා අත්තනි සමනුපස්සෙය්‍යුං, තේ තාවතකේනේව අත්තමනා අස්සු අලමෙත්තාවතා, කතමෙත්තාවතා, අනුප්පත්තෝ නෝ සාමඤ්ඤත්ථෝ, නත්ථි නෝ කිඤ්චි උත්තරිං කරණීයන්ති.

“භවත් ආනන්දයෙනි, ආශ්චර්යයි. භවත් ආනන්දයෙනි, පුදුම සහගතයි. භවත් ආනන්දයෙනි, ඒ මේ ආර්ය වූ සමාධිස්කන්ධය නම් පරිපූර්ණමයි. අපරිපූර්ණ නොවේ. භවත් ආනන්දයෙනි, ඔය ආකාරයෙන් පරිපූර්ණ වූ ආර්ය වූ සමාධිස්කන්ධයක් මේ බුදු සසුනෙන් බැහැර වූ වෙන ආගමක ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තුළ මම නම් දකින්නේ නෑ. භවත් ආනන්දයෙනි, ඔය ආකාරයෙන් පරිපූර්ණ වූ ආර්ය වූ සමාධිස්කන්ධයක් මේ බුදු සසුනෙන් බැහැර වූ වෙන ආගමක ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තුළ තම තමන් හට දකින්නට ලැබුනා නම්, ඔවුන් එපමණකින්ම සතුටට පත්වෙනවා ‘මේ අපට ඇති, මේ කරගත්තු හරිය ඇති, මහණකමේ අර්ථයට අපි පැමිණුනා, අපට මින් මත්තෙහි කළ යුතු කිසි දෙයක් නැත’ කියලා. නමුත් භවත් ආනන්දයන් පවසන්නේ මේ විදිහටයි. ‘ඒ වගේම ඔය සමාධියෙන් මතුවටත් තවත් කළ යුතු දේවල් තියෙනවා’ කියලා.

65. අථ ච පන භවං ආනන්දෝ ඒවමාහ: අත්ථි චේවෙත්ථ උත්තරිං කරණීයන්ති. කතමෝ පන සෝ භෝ ආනන්ද අරියෝ පඤ්ඤාක්ඛන්ධෝ, යස්ස සෝ භවං ගෝතමෝ වණ්ණවාදී අහෝසි යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසී?”ති.

භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, යම් ප්‍රඥාවක් ගැන ඒ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ වර්ණනා කළ සේක් නම්, යම් ධර්මයක් තුළ මේ ජනතාව සමාදන් කර වූ සේක් නම්, ඇතුළු කළ සේක් නම්, පිහිට වූ සේක් නම් ඒ ආර්ය වූ ප්‍රඥා ස්කන්ධය කුමක්ද?”

66. “පුන ච පරං මාණව සෝ භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ඤාණදස්සනාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඒවං පජානාති: අයං ඛෝ මේ කායෝ රූපී චාතුම්මහාභූතිකෝ මාතාපෙත්තිකසම්භවෝ ඕදනකුම්මාසූපචයෝ අනිච්චුච්ඡාදනපරිමද්දනභේදනවිද්ධංසනධම්මෝ. ඉදං ච පන මේ විඤ්ඤාණං එත්ථ සිතං එත්ථ පටිබද්ධන්ති.

“පින්වත් මාණවකය, තවදුරටත් කියනවා නම්, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, ඤාණදර්ශනය (නුවණින් අවබෝධ වීම) පිණිස සිත යොමු කරයි. ඒ දෙසටම නතු කරයි. එතකොට ඔහු මේ විදිහට දැනගන්නවා. “මාගේ මේ කය වනාහී සතර මහා භූතයන්ගෙන් හටගත්, මව්පියන් නිසා හටගත්, බත් වෑංජන ආදියෙන් වැඩුණ, අනිත්‍ය වූ, ඇතිල්ලීම් පිරිමැදීම්වලින් නඩත්තු කළ යුතු වූ, බිඳී වැනසී යන ස්වභාවයට අයත් වූ, රූපවත් (මහාභූත නම් වූ රූපයෙන් හැදුණු) දෙයක්. මාගේ මේ විඤ්ඤාණයද පවතින්නේ මේ සිරුරෙහිමයි. බැඳී තිබෙන්නේත් මෙහිමයි.”

67. සෙය්‍යථාපි මාණව මණි වේළුරියෝ සුභෝ ජාතිමා අට්ඨංසෝ සුපරිකම්මකතෝ අච්ඡෝ විප්පසන්නෝ අනාවිලෝ සබ්බාකාරසම්පන්නෝ තත්‍රස්ස සුත්තං ආවුතං නීලං වා පීතං වා ලෝහිතං වා ඕදාතං වා පණ්ඩුසුත්තං වා. තමේනං චක්ඛුමා පුරිසෝ හත්ථේ කරිත්වා පච්චවෙක්ඛෙය්‍ය: “අයං ඛෝ මණි වේළුරියෝ සුභෝ ජාතිමා අට්ඨංසෝ සුපරිකම්මකතෝ අච්ඡෝ විප්පසන්නෝ අනාවිලෝ සබ්බාකාරසම්පන්නෝ. තත්‍රිදං සුත්තං ආවුතං නීලං වා පීතං වා ලෝහිතං වා ඕදාතං වා පණ්ඩුසුත්තං වා”ති. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ඤාණදස්සනාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඒවං පජානාති: අයං ඛෝ මේ කායෝ රූපී චාතුම්මහාභූතිකෝ මාතාපෙත්තිකසම්භවෝ ඕදනකුම්මාසූපචයෝ අනිච්චුච්ඡාදනපරිමද්දනභේදනවිද්ධංසනධම්මෝ. ඉදං ච පන මේ විඤ්ඤාණං එත්ථ සිතං එත්ථ පටිබද්ධන්ති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. වෛරෝඩි මාණික්‍යයක් තියෙනවා. හරි ලස්සනට පහළ වුණ දෙයක්. අටපට්ටම්. හොඳින් ඔපමට්ටම්. ඉතාමත් හොඳයි. ඉතාම ප්‍රසන්නයි. පිවිතුරුයි. මැණිකක තිබිය යුතු හැම දෙයක්ම තියෙනවා. ඉතින් ඔය මැණික තුළ නිල් වේවා, රන්වන් වේවා, රතු වේවා, සුදු වේවා, පඬු පැහැ වේවා නූලක් අමුණලා තියෙනවා. එතකොට ඇස් ඇති පුරුෂයෙක් මැණික අතට ගෙන හොඳින් විමසා බලනවා. ‘මේ වෛරෝඩි මැණික හරි ලස්සනට පහළ වුණ දෙයක්. අටපට්ටම්. හොඳින් ඔපමට්ටම්. ඉතාමත් හොඳයි. ඉතාම ප්‍රසන්නයි. පිවිතුරුයි. මැණිකක තිබිය යුතු හැම දෙයක්ම තියෙනවා. මේ මැණික තුළ නිල් වේවා, රන්වන් වේවා, රතු වේවා, සුදු වේවා, පඬු පැහැ වේවා, නූලක් අමුණලා තියෙනවා’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, ඤාණදර්ශනය (නුවණින් අවබෝධ වීම) පිණිස සිත යොමු කරයි. ඒ දෙසටම නතු කරයි. එතකොට ඔහු මේ විදිහට දැනගන්නවා. ‘මාගේ මේ කය වනාහී සතර මහා භූතයන්ගෙන් හටගත්, මව්පියන් නිසා හටගත්, බත් වෑංජන ආදියෙන් වැඩුණ, අනිත්‍ය වූ, ඇතිල්ලීම්, පිරිමැදීම්වලින් නඩත්තු කළ යුතු වූ, බිඳී වැනසී යන ස්වභාවයට අයත් වූ, රූපවත් (මහාභූත නම් වූ රූපයෙන් හැදුණු) දෙයක්. මාගේ මේ විඤ්ඤාණයද පවතින්නේ මේ සිරුරෙහිමයි. බැඳී තිබෙන්නේත් මෙහිමයි’ කියලා.

68. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ ….(පෙ)…. ඒවං පජානාති ….(පෙ)…. ඉදං ච පන මේ විඤ්ඤාණං එත්ථ සිතං එත්ථ පටිබද්ධන්ති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. මේ විදිහට දැනගන්නවා ….(පෙ)…. මාගේ මේ විඤ්ඤාණයද පවතින්නේ මේ සිරුරෙහිමයි. බැඳී තිබෙන්නෙත් මෙහිමයි” කියලා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටයි.

69. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ මනෝමයං කායං අභිනිම්මිනනාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඉමම්හා කායා අඤ්ඤං කායං අභිනිම්මිනාති රූපිං මනෝමයං සබ්බංගපච්චංගිං අහීනින්ද්‍රියං.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට මනෝමය කයක් විශේෂයෙන් මැවීම පිණිස සිත යොමු කරයි. ඒ දෙසටම නතු කරයි. ඉතින් ඔහු මේ කයෙන් වෙනත් වූ සියලු අඟපසඟ ඇති, නොපිරිහුණු ඉඳුරන් ඇති රූපී මනෝමය කයක් විශේෂ කොට මවනවා.

70. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ මුඤ්ජම්හා ඉසිකං පවාහෙය්‍ය, තස්ස ඒවමස්ස: අයං මුඤ්ජෝ අයං ඉසිකා. අඤ්ඤෝ මුඤ්ජෝ අඤ්ඤා ඉසිකා. මුඤ්ජම්හා ත්වේව ඉසිකා පබාළ්හා’ති. සෙය්‍යථාපි වා පන මාණව පුරිසෝ අසිං කෝසියා පවාහෙය්‍ය, තස්ස ඒවමස්ස: අයං අසි අයං කෝසි, අඤ්ඤෝ අසි අඤ්ඤා කෝසි, කෝසියා ත්වේව අසි පබාළ්හෝ’ති. සෙය්‍යථාපි වා පන මාණව පුරිසෝ අහිං කරණ්ඩා උද්ධරෙය්‍ය, තස්ස ඒවමස්ස: අයං අහි අයං කරණ්ඩෝ, අඤ්ඤෝ අහි අඤ්ඤෝ කරණ්ඩෝ. කරණ්ඩාත්වේව අහි උබ්භතෝ’ති. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ මනෝමයං කායං අභිනිම්මිනනාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඉමම්හා කායා අඤ්ඤං කායං අභිනිම්මිනාති රූපිං මනෝමයං සබ්බංගපච්චංගිං අහීනින්ද්‍රියං.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් මුඤ්ජ තණ ගසෙන් තණ ගොබය ඇදලා ගන්නවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේ මුඤ්ජ තණ ගසයි, මේ තණ ගොබයයි. එතකොට මුඤ්ජ තණ ගස වෙන එකක්. තණ ගොබය වෙන එකක්. නමුත් මුඤ්ජ තණ ගසෙන්මයි තණ ගොබය ඇදලා ගත්තේ’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් කොපුවෙන් කඩුවක් ඇදලා ගන්නවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේ කඩුව. මේ කොපුව. එතකොට කඩුව අනෙකක්, කොපුව අනෙකක්. නමුත් කොපුවෙන් තමයි කඩුව ඇදලා ගත්තේ’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් නයි පෙට්ටියෙන් නයෙකුව ඇදලා ගන්නවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේ තමයි නයා. මේක නයි පෙට්ටිය. එතකොට නයා අනෙකෙක්. නයි පෙට්ටිය අනෙකක්. නමුත් නයි පෙට්ටියෙන් තමයි නයාව ඇදලා ගත්තේ’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, මනෝමය කයක් විශේෂයෙන් මැවීම පිණිස සිත යොමු කරයි. ඒ දෙසටම නතු කරයි. ඉතින් ඔහු මේ කයෙන් වෙනත් වූ සියලු අඟපසඟ ඇති, නොපිරිහුණු ඉඳුරන් ඇති රූපී මනෝමය කයක් විශේෂ කොට මවනවා.

71. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. අඤ්ඤං කායං අභිනිම්මිනාති රූපිං මනෝමයං සබ්බංගපච්චංගිං අහීනින්ද්‍රියං, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. මේ කයෙන් වෙනත් වූ සියලු අඟපසඟ ඇති, නොපිරිහුණු ඉඳුරන් ඇති රූපී මනෝමය කයක් විශේෂ කොට මවනවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

72. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ඉද්ධිවිධාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ අනේකවිහිතං ඉද්ධිවිධං පච්චනුභෝති: ඒකෝ’පි හුත්වා බහුධා හෝති බහුධාපි හුත්වා ඒකෝ හෝති, ආවිභාවං තිරෝභාවං තිරෝකුඩ්ඩං තිරෝපාකාරං තිරෝපබ්බතං අසජ්ජමානෝ ගච්ඡති සෙය්‍යථාපි ආකාසේ. පඨවියා’පි උම්මුජ්ජනිමුජ්ජං කරෝති, සෙය්‍යථාපි උදකේ. උදකේ’පි අභිජ්ජමානේ ගච්ඡති සෙය්‍යථාපි පඨවියං. ආකාසේ’පි පල්ලංකේන කමති සෙය්‍යථාපි පක්ඛී සකුණෝ. ඉමේ’පි චන්දිමසූරියේ ඒවං මහිද්ධිකේ ඒවං මහානුභාවේ පාණිනා පරාමසති පරිමජ්ජති. යාව බ්‍රහ්මලෝකාපි කායේන වසං වත්තේති.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට ඉර්ධි ප්‍රාතිහාර්ය පිණිස සිත මෙහෙයවයි. එයට සිත නතු කරයි. තනි කෙනෙක්ව ඉඳගෙන බොහෝ දෙනෙක් වශයෙන් පෙනී සිටිනවා. බොහෝ දෙනෙක් වශයෙන් ඉඳගෙන එක්කෙනෙක් වශයෙන් පෙනී සිටිනවා. පෙනෙන්න සළස්වනවා. නොපෙනී යනවා. බිත්තිය විනිවිද, ප්‍රාකාරය විනිවිද, පර්වතය විනිවිද කිසිවක් හා නොගැටී, අහසේ යන්නාක් මෙන් යනවා. ජලයේ වගේ පොළොවෙහි කිඳාබැසීමත්, උඩට මතුවීමත් කරනවා. පොළොව මතුපිට වගේ ජලය මත නොගිලී ඇවිද යනවා. අහසෙහි පියාසරන කුරුල්ලන් පරිද්දෙන් පළඟක් බැඳගෙන අහසේ යනවා. මේ සා මහත් ඉර්ධි ඇති, මහානුභාව ඇති හිරු සඳු පවා අතින් අල්ලනවා. පිරිමඳිනවා. බඹලොව දක්වාම කයෙන් වශී කරගෙන ඉන්නවා.

73. සෙය්‍යථාපි මාණව දක්ඛෝ කුම්භකාරෝ වා කුම්භකාරන්තේවාසී වා සුපරිකම්මකතාය මත්තිකාය යංයදේව භාජනවිකතිං ආකංඛෙය්‍ය, තං තදේව කරෙය්‍ය අභිනිප්ඵාදෙය්‍ය-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. දක්ෂ කුඹල්කරුවෙක් හෝ කුඹල්කරුවෙකුගේ අතවැසියෙක් ඉන්නවා. ඔහු ඉතා හොඳින් සකස් කළ මැට්ටෙන් යම් ම ආකාරයේ භාජනයක් හදන්න කැමැති නම්, ඒ ඒ ආකාරයේ බඳුන් හදනවා. විශේෂයෙන් නිර්මාණය කරනවා.

74. සෙය්‍යථා වා පන මාණව දක්ඛෝ දන්තකාරෝ වා දන්තකාරන්තේවාසී වා සුපරිකම්මකතස්මිං දන්තස්මිං යං යදේව දන්තවිකතිං ආකංඛෙය්‍ය තං තදේව කරෙය්‍ය අභිනිප්ඵාදෙය්‍ය-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. දක්ෂ ඇත්දත් කැටයම්කරුවෙක් හෝ ඇත්දත් කැටයම්කරුවෙකුගේ අතවැසියෙක් ඉන්නවා. ඔහු ඉතා හොඳින් සකස් කළ ඇත්දතක යම් ම ආකාරයේ ඇත්දළ කැටයමක් කරන්න කැමති නම්, ඒ ඒ ආකාරයේ ඇත්දළ කැටයම් හදනවා. විශේෂයෙන් නිර්මාණය කරනවා.

75. සෙය්‍යථා වා පන මාණව දක්ඛෝ සුවණ්ණකාරෝ වා සුවණ්ණකාරන්තේවාසී වා සුපරිකම්මකතස්මිං සුවණ්ණස්මිං යං යදේව සුවණ්ණවිකතිං ආකංඛෙය්‍ය තං තදේව කරෙය්‍ය අභිනිප්ඵාදෙය්‍ය-

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. දක්ෂ රන් කැටයම්කරුවෙක් හෝ රන් කැටයම්කරුවෙකුගේ අතවැසියෙක් ඉන්නවා. ඔහු ඉතා හොඳින් සකස් කළ රනක යම් ම ආකාරයේ රන් කැටයමක් කරන්න කැමති නම්, ඒ ඒ ආකාරයේ රන් කැටයම් හදනවා. විශේෂයෙන් නිර්මාණය කරනවා.

76. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ඉද්ධිවිධාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ අනේකවිහිතං ඉද්ධිවිධං පච්චනුභෝති: ඒකෝ’පි හුත්වා බහුධා හෝති ….(පෙ)…. යාව බ්‍රහ්මලෝකාපි කායේන වසං වත්තේති.

පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට ඉර්ධි ප්‍රාතිහාර්ය පිණිස සිත මෙහෙයවයි. එයට සිත නතු කරයි. තනි කෙනෙක්ව ඉඳගෙන බොහෝ දෙනෙක් වශයෙන් පෙනී සිටිනවා. ….(පෙ)…. බඹලොව දක්වාම කයෙන් වශී කරගෙන ඉන්නවා.

77. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ ….(පෙ)…. යාව බ්‍රහ්මලෝකාපි කායේන වසං වත්තේති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. බඹලොව දක්වාම කයෙන් වශී කරගෙන ඉන්නවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

78. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ දිබ්බාය සෝතධාතුයා චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ දිබ්බාය සෝතධාතුයා විසුද්ධාය අතික්කන්තමානුසිකාය උභෝ සද්දේ සුණාති දිබ්බේ ච මානුසේ ච යේ දූරේ සන්තිකේ ච.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, දිව්‍ය වූ ශ්‍රවණය පිණිස සිත යොමු කරනවා. එයට සිත නතු කරනවා. එතකොට ඔහු මිනිසුන්ගේ සවන් දීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ, දිව්‍ය වූ ශ්‍රවණයෙන් මානුෂික වූත්, දිව්‍ය වූත් දෙයාකාර වූ දුර ළඟ ශබ්දයන් අසනවා.

79. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ අද්ධානමග්ගප්පටිපන්නෝ, සෝ සුණෙය්‍ය භේරිසද්දම්පි මුදිංගසද්දම්පි සංඛපණවදෙන්ඩිමසද්දම්පි, තස්ස ඒවමස්ස: භේරිසද්දෝ ඉති’පි මුදිංගසද්දෝ ඉති’පි සංඛපණවදෙන්ඩිමසද්දෝ ඉති’පි. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ දිබ්බාය සෝතධාතුයා චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ දිබ්බාය සෝතධාතුයා විසුද්ධාය අතික්කන්තමානුසිකාය උභෝ සද්දේ සුණාති දිබ්බේ ච මානුසේ ච යේ දූරේ සන්තිකේ ච.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. දිගු ගමනකට පිළිපන් පුරුෂයෙක් ඉන්නවා. ඔහු බෙර හඬත්, මිහිඟු බෙර හඬත්, සක්, පනා බෙර, ගැට බෙර හඬත් අසනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේක බෙර හඬක්, මේ තමයි මිහිඟු බෙර හඬ, මේක සක් හඬ, මේක පනා බෙර හඬ, මේක ගැට බෙර හඬ’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, දිව්‍ය වූ ශ්‍රවණය පිණිස සිත යොමු කරනවා. එයට සිත නතු කරනවා. එතකොට ඔහු මිනිසුන්ගේ සවන් දීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ, දිව්‍ය වූ ශ්‍රවණයෙන් මානුෂික වූත්, දිව්‍ය වූත් දෙයාකාර වූ දුර ළඟ ශබ්දයන් අසනවා.

80. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. උභෝ සද්දේ සුණාති දිබ්බේ ච මානුසේ ච යේ දූරේ සන්තිකේ ච, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. එතකොට ඔහු මිනිසුන්ගේ සවන්දීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ, දිව්‍ය ව්‍ර ශ්‍රවණයෙන් මානුෂික වූත්, දිව්‍ය වූත් දෙයාකාර වූ දුර ළඟ ශබ්දයන් අසනවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

81. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ චේතෝපරියඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ පරසත්තානං පරපුග්ගලානං චේතසා චේතෝ පරිච්ච පජානාති: සරාගං වා චිත්තං සරාගං චිත්තන්ති පජානාති. වීතරාගං වා චිත්තං වීතරාගං චිත්තන්ති පජානාති. සදෝසං වා චිත්තං සදෝසං චිත්තන්ති පජානාති. වීතදෝසං වා චිත්තං වීතදෝසං චිත්තන්ති පජානාති. සමෝහං වා චිත්තං සමෝහං චිත්තන්ති පජානාති වීතමෝහං වා චිත්තං වීතමෝහං චිත්තන්ති පජානාති. සංඛිත්තං වා චිත්තං සංඛිත්තං චිත්තන්ති පජානාති. වික්ඛිත්තං වා චිත්තං වික්ඛිත්තං චිත්තන්ති පජානාති. මහග්ගතං වා චිත්තං මහග්ගතං චිත්තන්ති පජානාති. අමහග්ගතං වා චිත්තං අමහග්ගතං චිත්තන්ති පජානාති. සඋත්තරං වා චිත්තං සඋත්තරං චිත්තන්ති පජානාති. අනුත්තරං වා චිත්තං අනුත්තරං චිත්තන්ති පජානාති. සමාහිතං වා චිත්තං සමාහිතං චිත්තන්ති පජානාති. අසමාහිතං වා චිත්තං අසමාහිතං චිත්තන්ති පජානාති. විමුත්තං වා චිත්තං විමුත්තං චිත්තන්ති පජානාති. අවිමුත්තං වා චිත්තං අවිමුත්තං චිත්තන්ති පජානාති.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, අනුන්ගේ සිත් පිරිසිඳ දන්නා නුවණ පිණිස සිත යොමු කරයි. එයට සිත නතු කරයි. එතකොට ඔහු වෙනත් සත්වයන්ගේ, වෙනත් පුද්ගලයන්ගේ සිත තම සිතින් පිරිසිඳ දැනගන්නවා. රාග සහිත සිත රාග සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. රාග රහිත සිත වීතරාගී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. ද්වේෂ සහිත සිත ද්වේෂ සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. ද්වේෂ රහිත සිත වීතදෝසී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. මෝහ සහිත සිත මෝහ සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. මෝහ රහිත සිත වීතමෝහී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. හැකුළුණු සිත හැකිළුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. විසිරුණු සිත විසිරුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. සමාධිමත් සිත සමාධිමත් සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. සමාධි රහිත සිත සමාධි රහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. නොදියුණු සිත නොදියුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. දියුණු සිත දියුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. එකඟ වෙන සිත එකඟ වෙන සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. එකඟ නොවෙන සිත එකඟ නොවෙන සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුණු සිත කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිත කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා.

82. සෙය්‍යථාපි මාණව ඉත්ථී වා පුරිසෝ වා දහරෝ වා යුවා මණ්ඩනකජාතිකෝ ආදාසේ වා පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අච්ඡේ වා උදකපත්තේ සකං මුඛනිමිත්තං පච්චවෙක්ඛමානෝ සකණිකං වා සකණිකන්ති ජානෙය්‍ය, අකණිකං වා අකණිකන්ති ජානෙය්‍ය, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ චේතෝපරියඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ පරසත්තානං පුරපුග්ගලානං චේතසා චේතෝ පරිච්ච පජානාති: සරාගං වා චිත්තං සරාගං චිත්තන්ති පජානාති. වීතරාගං වා චිත්තං වීතරාගං චිත්තන්ති පජානාති. සදෝසං වා චිත්තං සදෝසං චිත්තන්ති පජානාති. වීතදෝසං වා චිත්තං වීතදෝසං චිත්තන්ති පජානාති. සමෝහං වා චිත්තං සමෝහං චිත්තන්ති පජානාති. වීතමෝහං වා චිත්තං වීතමෝහං චිත්තන්ති පජානාති. සංඛිත්තං වා චිත්තං ….(පෙ)…. වික්ඛිත්තං වා චිත්තං ….(පෙ)…. මහග්ගතං වා චිත්තං ….(පෙ)…. අමහග්ගතං වා චිත්තං ….(පෙ)…. සඋත්තරං වා චිත්තං ….(පෙ)…. අනුත්තරං වා චිත්තං ….(පෙ)…. සමාහිතං වා චිත්තං ….(පෙ)…. අසමාහිතං වා චිත්තං ….(පෙ)…. විමුත්තං වා චිත්තං විමුත්තං චිත්තන්ති පජානාති. අවිමුත්තං වා චිත්තං අවිමුත්තං චිත්තන්ති පජානාති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. ලස්සනට සැරසෙන්නට කැමති ස්ත්‍රියක් හෝ පුරුෂයෙක් හෝ දරුවෙක් හෝ තරුණයෙක් හෝ ඉන්නවා. ඔහු පිරිසිදු දීප්තිමත් කණ්ණාඩියක් ඉදිරියේ හෝ පැහැදිලි දිය ඇති බඳුනකින් හෝ තමන්ගේ මුව මඬල හොඳින් විමසා බලනවා. එතකොට දොස් ඇති තැන දොස් ඇති තැන වශයෙන් දැනගන්නවා. දොස් නැති තැන දොස් නැති තැන වශයෙන් දැනගන්නවා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අනුන්ගේ සිත් පිරිසිඳ දන්නා නුවණ පිණිස සිත යොමු කරයි. එයට සිත නතු කරයි. එතකොට ඔහු වෙනත් සත්වයන්ගේ වෙනත් පුද්ගලයන්ගේ සිත තම සිතින් පිරිසිඳ දැනගන්නවා. රාග සහිත සිත රාග සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. රාග රහිත සිත වීතරාගී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. ද්වේෂ සහිත සිත ද්වේෂ සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. ද්වේෂ රහිත සිත වීතදෝසී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. මෝහ සහිත සිත මෝහ සහිත සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. මෝහ රහිත සිත වීතමෝහී සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. හැකුළුණු සිත ….(පෙ)…. විසිරුණු සිත ….(පෙ)…. සමාධිමත් සිත ….(පෙ)…. සමාධි රහිත සිත ….(පෙ)…. නොදියුණු සිත ….(පෙ)…. දියුණු සිත ….(පෙ)…. එකඟ වෙන සිත ….(පෙ)…. එකඟ නොවෙන සිත ….(පෙ)…. කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුණු සිත කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිත කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා.

83. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. අවිමුත්තං වා චිත්තං අවිමුත්තං චිත්තන්ති පජානාති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිත කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුණු සිතක් වශයෙන් දැනගන්නවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

84. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ පුබ්බේනිවාසානුස්සතිඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ අනේකවිහිතං පුබ්බේනිවාසං අනුස්සරති, සෙය්‍යථිදං: ඒකම්පි ජාතිං ද්වේ’පි ජාතියෝ තිස්සෝ’පි ජාතියෝ චතස්සෝ’පි ජාතියෝ පඤ්ච’පි ජාතියෝ දස’පි ජාතියෝ වීසම්පි ජාතියෝ තිංසම්පි ජාතියෝ චත්තාරීසම්පි ජාතියෝ පඤ්ඤාසම්පි ජාතියෝ ජාතිසතම්පි ජාතිසහස්සම්පි ජාතිසතසහස්සම්පි අනේකේ’පි සංවට්ටකප්පේ අනේකේ’පි විවට්ටකප්පේ අනේකේ’පි සංවට්ටවිවට්ටකප්පේ ‘අමුත්‍රාසිං ඒවංනාමෝ ඒවංගොත්තෝ ඒවංවණ්ණෝ ඒවමාහාරෝ ඒවංසුඛදුක්ඛප්පටිසංවේදී ඒවමායුපරියන්තෝ. සෝ තතෝ චුතෝ අමුත්‍ර උපපාදිං. තත්‍රාපාසිං ඒවංනාමෝ ඒවංගොත්තෝ ඒවංවණ්ණෝ ඒවමාහාරෝ ඒවංසුඛදුක්ඛප්පටිසංවේදී ඒවමායුපරියන්තෝ. සෝ තතෝ චුතෝ ඉධූපපන්නෝ’ති. ඉති සාකාරං සඋද්දේසං අනේකවිහිතං පුබ්බේනිවාසං අනුස්සරති.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදුබවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, කලින් ජීවිතය ගත කළ ආකාරය දන්නා නුවණ පිණිස සිත යොමු කරයි. එයට සිත නතු කරයි. ඉතින් ඔහු නොයෙක් ආකාරයෙන් කලින් ජීවිත ගෙවූ හැටි (ආපස්සට) සිහිකරනවා. ඒ කියන්නේ එක ජීවිතයක්, ජීවිත දෙකක්, ජීවිත තුනක්, ජීවිත හතරක්, ජීවිත පහක්, ජීවිත දහයක්, ජීවිත විස්සක්, ජීවිත තිහක්, ජීවිත හතළිහක්, ජීවිත පනහක්, ජීවිත සියයක්, ජීවිත දහසක්, ජීවිත ලක්ෂයක්; අනේකවිධ වූ සංවට්ට කල්පයන්ද, අනේකවිධ වූ විවට්ට කල්පයන්ද, අනේකවිධ වූ සංවට්ට විවට්ට කල්පයන්ද සිහිකරනවා. ‘මං ඉස්සර සිටියේ අසවල් තැන, එතකොට මගේ නම මේකයි. ගෝත්‍ර නාමය මේකයි. හැඩරුව මෙහෙමයි. කෑම බීම මෙහෙමයි. දුක් සැප වින්ඳේ මේ විදිහටයි. මේ විදිහටයි ජීවිතය අවසන් වුනේ. ඒ මං එතැනින් චුත වුණා. අසවල් තැන උපන්නා. එතකොට මගේ නම වුනේ මේකයි. ගෝත්‍රනාමය මේකයි. හැඩරුව වුනේ මෙහෙමයි. කෑවේ බිව්වේ මෙහෙමයි. සැප දුක් වින්ඳේ මෙහෙමයි. මේ විදිහටයි ජීවිතය අවසන් වුනේ. මං එතැනින් චුත වුනා. මේ ලෝකෙ උපන්නා’ ආදී වශයෙන් ආකාර සහිතව සවිස්තරව අනේක ප්‍රකාර වූ කලින් ගත කළ ජීවිත ගැන සිහි කරනවා.

85. සෙය්‍යථාපි මාණව පුරිසෝ සකම්හා ගාමා අඤ්ඤං ගාමං ගච්ඡෙය්‍ය තම්හා’පි ගාමා අඤ්ඤං ගාමං ගච්ඡෙය්‍ය. සෝ තම්හා ගාමා සකඤ්ඤේව ගාමං පච්චාගච්ඡෙය්‍ය, තස්ස ඒවමස්ස: ‘අහං ඛෝ සකම්හා ගාමා අමුං ගාමං අගච්ඡිං. තත්‍ර ඒවං අට්ඨාසිං ඒවං නිසීදිං ඒවං අභාසිං ඒවං තුණ්හී අහෝසිං. තම්හාපි ගාමා අමුං ගාමං අගච්ඡිං. තත්‍රාපි ඒවං අට්ඨාසිං ඒවං නිසීදිං ඒවං අභාසිං ඒවං තුණ්හී අහෝසිං. සෝ’ම්හි තම්හා ගාමා සකඤ්ඤේව ගාමං පච්චාගතෝ’ති. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ පුබ්බේනිවාසානුස්සතිඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ අනේකවිහිතං පුබ්බේනිවාසං අනුස්සරති, සෙය්‍යථිදං: ඒකම්පි ජාතිං ද්වේ’පි ජාතියෝ තිස්සෝ’පි ජාතියෝ චතස්සෝ’පි ජාතියෝ පඤ්ච’පි ජාතියෝ දස’පි ජාතියෝ වීසම්පි ජාතියෝ තිංසම්පි ජාතියෝ චත්තාරීසම්පි ජාතියෝ පඤ්ඤාසම්පි ජාතියෝ ජාතිසතම්පි ජාතිසහස්සම්පි ජාතිසතසහස්සම්පි අනේකේ’පි සංවට්ටකප්පේ අනේකේ’පි විවට්ටකප්පේ අනේකේ’පි සංවට්ටවිවට්ටකප්පේ ‘අමුත්‍රාසිං ඒවංනාමෝ ඒවංගොත්තෝ ඒවංවණ්ණෝ ඒවමාහාරෝ ඒවංසුඛදුක්ඛප්පටිසංවේදී ඒවමායුපරියන්තෝ. සෝ තතෝ චුතෝ අමුත්‍ර උපපාදිං. තත්‍රාපාසිං ඒවංනාමෝ ඒවංගොත්තෝ ඒවංවණ්ණෝ ඒවමාහාරෝ ඒවංසුඛදුක්ඛප්පටිසංවේදී ඒවමායුපරියන්තෝ. සෝ තතෝ චුතෝ ඉධූපපන්නෝ’ති. ඉති සාකාරං සඋද්දේසං අනේකවිහිතං පුබ්බේනිවාසං අනුස්සරති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පුරුෂයෙක් තමන්ගේ ගමෙන් වෙනත් ගමකට යනවා. ඒ ගමෙන් තවත් ගමකට යනවා. ඒ ගමෙන් යළි තමන්ගේ ගමට එනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මං මගේ ගමෙන් අසවල් ගමට ගියා. මං එහෙදී මෙහෙමයි හිටියේ. මෙහෙමයි වාඩි වුණේ. මෙහෙමයි කතාබහ කළේ. මෙහෙමයි නිශ්ශබ්දව සිටියේ. ඉතින් මං ඒ ගමෙනුත් අසවල් ගමට ගියා. එහෙ හිටියේ මේ විදිහටයි. වාඩිවුණේ මේ විදිහටයි. කතාබස් කළේ මේ විදිහටයි. නිහඬව සිටියේ මේ විදිහටයි. ඒ මං ඒ ගමෙන් මගේ ගමටම නැවත ආවා’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, කලින් ජීවිතය ගත කළ ආකාරය දන්නා නුවණ පිණිස සිත යොමු කරයි. එයට සිත නතු කරයි. ඉතින් ඔහු නොයෙක් ආකාරයෙන් කලින් ජීවිත ගෙවූ හැටි (ආපස්සට) සිහිකරනවා. ඒ කියන්නේ එක ජීවිතයක්, ජීවිත දෙකක්, ජීවිත තුනක්, ජීවිත හතරක්, ජීවිත පහක්, ජීවිත දහයක්, ජීවිත විස්සක්, ජීවිත තිහක්, ජීවිත හතළිහක්, ජීවිත පනහක්, ජීවිත සියයක්, ජීවිත දහසක්, ජීවිත ලක්ෂයක්; අනේකවිධ වූ සංවට්ට කල්පයන්ද, අනේකවිධ වූ විවට්ට කල්පයන්ද, අනේකවිධ වූ සංවට්ට විවට්ට කල්පයන්ද සිහිකරනවා. ‘මං ඉස්සර සිටියේ අසවල් තැන, එතකොට මගේ නම මේකයි. ගෝත්‍ර නාමය මේකයි. හැඩරුව මෙහෙමයි. කෑම බීම මෙහෙමයි. දුක් සැප වින්ඳේ මේ විදිහටයි. මේ විදිහටයි ජීවිතය අවසන් වුනේ. ඒ මං එතැනින් චුත වුනා. අසවල් තැන උපන්නා. එතකොට මගේ නම වුනේ මේකයි. ගෝත්‍රනාමය මේකයි. හැඩරුව වුනේ මෙහෙමයි. කෑවේ බිව්වේ මෙහෙමයි. සැප දුක් වින්ඳේ මෙහෙමයි. මේ විදිහටයි ජීවිතය අවසන් වුනේ. මං එතැනින් චුත වුනා. මේ ලෝකෙ උපන්නා’ ආදී වශයෙන් ආකාර සහිතව සවිස්තරව අනේක ප්‍රකාර වූ කලින් ගත කළ ජීවිත ගැන සිහිකරනවා.

86. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. අනේකවිහිතං පුබ්බේනිවාසං අනුස්සරති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. අනේක ප්‍රකාර වූ කලින් ජීවිත ගැන සිහි කරනවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

87. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ සත්තානං චුතූපපාතඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ දිබ්බේන චක්ඛුනා විසුද්ධේන අතික්කන්තමානුසකේන සත්තේ පස්සති චවමානේ උපපජ්ජමානේ හීනේ පණීතේ සුවණ්ණේ දුබ්බණ්ණේ සුගතේ දුග්ගතේ යථාකම්මූපගේ සත්තේ පජානාති: ‘ඉමේ වත භොන්තෝ සත්තා කායදුච්චරිතේන සමන්නාගතා වචීදුච්චරිතේන සමන්නාගතා මනෝදුච්චරිතේන සමන්නාගතා අරියානං උපවාදකා මිච්ඡාදිට්ඨිකා මිච්ඡාදිට්ඨිකම්මසමාදානා. තේ කායස්ස භේදා පරම්මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපන්නා. ඉමේ වා පන භොන්තෝ සත්තා කායසුචරිතේන සමන්නාගතා වචීසුචරිතේන සමන්නාගතා මනෝසුචරිතේන සමන්නාගතා අරියානං අනුපවාදකා සම්මාදිට්ඨිකා සම්මාදිට්ඨිකම්මසමාදානා. තේ කායස්ස භේදා පරම්මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපන්නා’ති. ඉති දිබ්බේන චක්ඛුනා විසුද්ධේන අතික්කන්තමානුසකේන සත්තේ පස්සති චවමානේ උපපජ්ජමානේ හීනේ පණීතේ සුවණ්ණේ දුබ්බණ්ණේ සුගතේ දුග්ගතේ යථාකම්මූපගේ සත්තේ පජානාති.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, සත්වයන්ගේ චුතියත්, උපතත් දකිනා නුවණ පිණිස සිත පිහිටුවනවා. එයට සිත නතු කරනවා. එතකොට ඒ භික්ෂුව මිනිසුන්ගේ දැකීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ දිවැසින් චුත වන්නා වූත්, උපදින්නා වූත් සත්වයන් දකිනවා. ඒ ඒ කර්මයන්ට අනුව හීන ප්‍රණීත වූත්, යහපත් අයහපත් වූත්, සුගති දුගතිවල සිටින්නා වූ සත්වයන් දකිනවා. ‘අහෝ! මේ භවත් සත්වයන් කයින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, වචනයෙන් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, මනසින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, ආර්යයන් වහන්සේලාට අපහාස කරලා, මිසදිටු වෙලා, මිසදිටු දේවල් සමාදන් වෙලා ඉඳලා තියෙනවා. ඔවුන් කය බිඳී මරණයෙන් මත්තේ අපාය නම් වූ දුගතිය නම් වූ විනිපාත නම් වූ නිරයේ ඉපදිලා ඉන්නවා. ඒ වගේම මේ භවත් සත්වයන් කයින් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, වචනයෙන් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, මනසින් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, ආර්යයන් වහන්සේලාට අපහාස නොකොට, සම්දිටු වෙලා, සම්දිටු දේවල් සමාදන් වෙලා ඉඳලා තියෙනවා. ඔවුන් කය බිඳී මරණයෙන් මත්තේ සුගතිය නම් වූ, ස්වර්ග ලෝකයෙහි ඉපදිලා ඉන්නවා’ කියලා. මේ විදිහට මිනිසුන්ගේ දැකීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ දිවැසින් චුත වන්නා වූත්, උපදින්නා වූත් සත්වයන් දකිනවා. ඒ ඒ කර්මයන්ට අනුව හීන ප්‍රණීත වූත්, යහපත් අයහපත් වූත්, සුගති දුගතිවල සිටින්නා වූ සත්වයන් දකිනවා.

88. සෙය්‍යථාපි මාණව මජ්ඣේ සිංඝාටකේ පාසාදෝ. තත්ථ චක්ඛුමා පුරිසෝ ඨිතෝ පස්සෙය්‍ය මනුස්සේ ගේහං පවිසන්තේ’පි නික්ඛමන්තේ’පි රථියා වීතිසඤ්චරන්තේ’පි මජ්ඣේ සිංඝාටකේ නිසින්නේ’පි, තස්ස ඒවමස්ස: ඒතේ මනුස්සා ගේහං පවිසන්ති. ඒතේ නික්ඛමන්ති. ඒතේ රථියා වීතිසඤ්චරන්ති. ඒතේ මජ්ඣේ සිංඝාටකේ නිසින්නා’ති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. හතරමං හන්දියක තට්ටු නිවසක් තියෙනවා. එහි ඇස් ඇති පුරුෂයෙක් සිටගෙන බලාගෙන ඉන්නවා. ඔහු (පහළ) ගෙට ඇතුළු වන්නා වූත්, නික්මෙන්නා වූත්, වීදියේ එහාට මෙහාට ඇවිදින්නා වූත්, හතරමං හන්දිය මැද වාඩි වී සිටින්නා වූත් මිනිසුන් දකිනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා ‘මේ මිනිසුන් ගෙට ඇතුළු වෙනවා. මේ උදවිය ගෙයින් නික්මෙනවා. මේ උදවිය වීදියේ එහාට මෙහාට ඇවිදිනවා. මේ උදවිය හතරමං හන්දිය මැද වාඩිවෙලා ඉන්නවා’ කියලා.

89. ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ සත්තානං චුතූපපාතඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ දිබ්බේන චක්ඛුනා විසුද්ධේන අතික්කන්තමානුසකේන සත්තේ පස්සති චවමානේ උපපජ්ජමානේ හීනේ පණීතේ සුවණ්ණේ දුබ්බණ්ණේ සුගතේ දුග්ගතේ යථාකම්මූපගේ සත්තේ පජානාති: ‘ඉමේ වත භොන්තෝ සත්තා කායදුච්චරිතේන සමන්නාගතා වචීදුච්චරිතේන සමන්නාගතා මනෝදුච්චරිතේන සමන්නාගතා අරියානං උපවාදකා මිච්ඡාදිට්ඨිකා මිච්ඡාදිට්ඨිකම්මසමාදානා. තේ කායස්ස භේදා පරම්මරණා අපායං දුග්ගතිං විනිපාතං නිරයං උපපන්නා. ඉමේ වා පන භොන්තෝ සත්තා කායසුචරිතේන සමන්නාගතා වචීසුචරිතේන සමන්නාගතා මනෝසුචරිතේන සමන්නාගතා අරියානං අනුපවාදකා සම්මාදිට්ඨිකා සම්මාදිට්ඨිකම්මසමාදානා. තේ කායස්ස භේදා පරම්මරණා සුගතිං සග්ගං ලෝකං උපපන්නා’ති. ඉති දිබ්බේන චක්ඛුනා විසුද්ධේන අතික්කන්තමානුසකේන සත්තේ පස්සති චවමානේ උපපජ්ජමානේ හීනේ පණීතේ සුවණ්ණේ දුබ්බණ්ණේ සුගතේ දුග්ගතේ යථාකම්මූපගේ සත්තේ පජානාති.

පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට සත්වයන්ගේ චුතියත්, උපතත් දකිනා නුවණ පිණිස සිත පිහිටුවනවා. එයට සිත නතු කරනවා. එතකොට ඒ භික්ෂුව මිනිසුන්ගේ දැකීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ දිවැසින් චුත වන්නා වූත්, උපදින්නා වූත් සත්වයන් දකිනවා. ඒ ඒ කර්මයන්ට අනුව හීන ප්‍රණීත වූත්, යහපත් අයහපත් වූත්, සුගති දුගතිවල සිටින්නා වූ සත්වයන් දකිනවා. ‘අහෝ! මේ භවත් සත්වයන් කයින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, වචනයෙන් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, මනසින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදීම නිසා, ආර්යයන් වහන්සේලාට අපහාස කරලා, මිසදිටු වෙලා, මිසදිටු දේවල් සමාදන් වෙලා ඉඳලා තියෙනවා. ඔවුන් කය බිඳී මරණයෙන් මත්තේ අපාය නම් වූ දුගතිය නම් වූ විනිපාත නම් වූ නිරයේ ඉපදිලා ඉන්නවා. ඒ වගේම මේ භවත් සත්වයන් කයින් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, වචනයෙන් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, මනසින් සුචරිතයෙහි යෙදීම නිසා, ආර්යයන් වහන්සේලාට අපහාස නොකොට, සම්දිටු වෙලා, සම්දිටු දේවල් සමාදන් වෙලා ඉඳලා තියෙනවා. ඔවුන් කය බිඳී මරණයෙන් මත්තේ සුගති නම් වූ, ස්වර්ග ලෝකයෙහි ඉපදිලා ඉන්නවා’ කියලා. මේ විදිහට මිනිසුන්ගේ දැකීමේ හැකියාව ඉක්මවා ගිය පිරිසිදු වූ දිවැසින් චුත වන්නා වූත්, උපදින්නා වූත් සත්වයන් දකිනවා. ඒ ඒ කර්මයන්ට අනුව හීන ප්‍රණීත වූත්, යහපත් අයහපත් වූත්, සුගති දුගතිවල සිටින්නා වූ සත්වයන් දකිනවා.

90. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. සුගතේ දුග්ගතේ යථාකම්මූපගේ සත්තේ පජානාති, ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. ඒ කර්මයන්ට අනුව හීන ප්‍රණීත වූත්, යහපත අයහපත වූත්, සුගති දුගතිවල සිටින්නා වූ සත්වයන් දකිනවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

91. සෝ ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ආසවානං ඛයඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඉදං දුක්ඛන්ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛසමුදයෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛනිරෝධෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛනිරෝධගාමිනී පටිපදා’ති යථාභූතං පජානාති. ඉමේ ආසවා’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවසමුදයෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවනිරෝධෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවනිරෝධගාමිනී පටිපදා’ති යථාභූතං පජානාති. තස්ස ඒවං ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ කාමාසවාපි චිත්තං විමුච්චති. භවාසවාපි චිත්තං විමුච්චති. අවිජ්ජාසවාපි චිත්තං විමුච්චති. විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති. ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාති.

ඔහු (ඒ භික්ෂුව) ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, අකම්පිතව පිහිටි විට, ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වීම පිළිබඳ දන්නා නුවණ පිණිස සිත පිහිටුවනවා. සිත එයට නතු කරනවා. එතකොට ඔහු මෙය දුක නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුකේ හටගැනීම නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුක නිරුද්ධ වීම නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුක නිරුද්ධ වීම පිණිස පවතින මාර්ගය නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මේවා ආශ්‍රවයන් කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රවයන්ගේ හටගැනීම කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රව නිරුද්ධ වීම කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රව නිරුද්ධ වීම පිණිස පවතින ප්‍රතිපදාව කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. ඒ භික්ෂුව ඔය විදිහට දැනගනිද්දී, ඔය විදිහට දැකගනිද්දී කාම ආශ්‍රවයන්ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. භව ආශ්‍රවයන් ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. අවිද්‍යා ආශ්‍රවයන්ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. නිදහස් වූ විට නිදහස් වුන බවට ඤාණය ඇතිවෙනවා. ‘ඉපදීම ක්ෂය වුනා. බඹසර වාසය සම්පූර්ණ කළා. කළ යුතු දෙය කළා. නිවන පිණිස කළයුතු වෙනත් දෙයක් නැත්තේ’යැයි අවබෝධයෙන්ම දැනගන්නවා.

සෙය්‍යථාපි මාණව පබ්බතසංඛේපේ උදකරහදෝ අච්ඡෝ විප්පසන්නෝ අනාවිලෝ, තත්ථ චක්ඛුමා පුරිසෝ තීරේ ඨිතෝ පස්සෙය්‍ය සිප්පිසම්බුකම්පි සක්ඛරකඨලම්පි මච්ඡගුම්බම්පි චරන්තම්පි තිට්ඨන්තම්පි, තස්ස ඒවමස්ස: අයං ඛෝ උදකරහදෝ අච්ඡෝ විප්පසන්නෝ අනාවිලෝ. තත්‍රිමේ සිප්පිසම්බුකා’පි සක්ඛරකඨලා’පි මච්ඡගුම්බා’පි චරන්ති’පි තිට්ඨන්ති’පීති, ඒවමේව ඛෝ මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ අනංගණේ විගතූපක්කිලේසේ මුදුභූතේ කම්මනියේ ඨිතේ ආනෙඤ්ජප්පත්තේ ආසවානං ඛයඤාණාය චිත්තං අභිනීහරති අභිනින්නාමේති. සෝ ඉදං දුක්ඛන්ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛසමුදයෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛනිරෝධෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං දුක්ඛනිරෝධගාමිනී පටිපදා’ති යථාභූතං පජානාති. ඉමේ ආසවා’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවසමුදයෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවනිරෝධෝ’ති යථාභූතං පජානාති. අයං ආසවනිරෝධගාමිනී පටිපදා’ති යථාභූතං පජානාති.

පින්වත් මාණවකය, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පර්වත මුදුනක ජලාශයක් තියෙනවා. එහි ජලය ඉතා හොඳයි. හරිම ප්‍රසන්නයි. කැළඹිලා නෑ. එතැන ඇස් ඇති පුරුෂයෙක් ඒ ඉවුරේ සිටගෙන ජලාශය දෙස බලා සිටිනවා. එතකොට ඔහුට සිප්පිබෙල්ලනුත්, සක්බෙල්ලනුත්, කැටකැබලිත්, මාළු රංචු ආදියත් හැසිරෙන අයුරු, සිටින අයුරු දකින්ට ලැබෙනවා. එතකොට ඔහුට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේක ඉතා හොඳ ජලය ඇති හරිම ප්‍රසන්න වූ නොකැළඹුණු දිය ඇති විලක්. මෙහි මේ සිප්පිබෙල්ලන්, සක්බෙල්ලන්, කැටකැබලිති, මාළු රංචුත් හැසිරෙනවා නෙව. ඉන්නවා නෙව’ කියලා. පින්වත් මාණවකය, අන්න ඒ විදිහමයි භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට, සිත පිරිසිදු වූ විට, ප්‍රභාෂ්වර වූ විට, කෙලෙසුන්ගෙන් බාධා රහිත වූ විට, උපක්ලේශ බැහැර වූ විට, මෘදු බවට පත් වූ විට, කර්මණ්‍ය (ඕනෑම දෙයකට හැරවිය හැකි පරිදි සකස්) වූ විට, ස්ථිරව පිහිටි විට, ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වීම පිළිබඳ දන්නා නුවණ පිණිස සිත පිහිටුවනවා. සිත එයට නතු කරනවා. එතකොට ඔහු මෙය දුක නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුකේ හටගැනීම නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුක නිරුද්ධ වීම නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය දුක නිරුද්ධ වීම පිණිස පවතින මාර්ගය නම් වූ ආර්ය සත්‍යයයි කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මේවා ආශ්‍රවයන් කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රවයන්ගේ හටගැනීම කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රව නිරුද්ධ වීම කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය ආශ්‍රව නිරුද්ධ වීම පිණිස පවතින ප්‍රතිපදාව කියලා යථාර්ථ වශයෙන්ම දැනගන්නවා.

92. තස්ස ඒවං ජානතෝ ඒවං පස්සතෝ කාමාසවා’පි චිත්තං විමුච්චති. භවාසවා’පි චිත්තං විමුච්චති. අවිජ්ජාසවා’පි චිත්තං විමුච්චති. විමුත්තස්මිං විමුත්තමිති ඤාණං හෝති. ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායාති පජානාති. යම්පි මාණව භික්ඛු ඒවං සමාහිතේ චිත්තේ පරිසුද්ධේ ….(පෙ)…. කතං කරණීයං නාපරං ඉත්ථත්තායා’ති පජානාති. ඉදම්පි’ස්ස හෝති පඤ්ඤාය.

ඒ භික්ෂුව ඔය විදිහට දැනගනිද්දී, ඔය විදිහට දැකගනිද්දී කාම ආශ්‍රවයන් ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. භව ආශ්‍රවයන්ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. අවිද්‍යා ආශ්‍රවයන්ගෙන් සිත නිදහස් වෙනවා. නිදහස් වූ විට නිදහස් වුන බවට ඤාණය ඇතිවෙනවා. ‘ඉපදීම ක්ෂය වුනා. බඹසර වාසය සම්පූර්ණ කළා. කළ යුතු දෙය කළා. නිවන පිණිස කළයුතු වෙනත් දෙයක් නැත්තේ’ යැයි අවබෝධයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙයත් ඔහුගේ ප්‍රඥා ස්කන්ධයට අයිති දෙයක්. පින්වත් මාණවකය, භික්ෂුව ඔය අයුරින් සිත සමාධිමත් වූ විට ….(පෙ)…. කළ යුතු දෙය කළා. නිවන පිණිස කළයුතු වෙනත් දෙයක් නැත්තේ’ යැයි අවබෝධයෙන්ම දැනගන්නවා. මෙය අයිති වන්නෙත් ඔහුගේ ප්‍රඥාවටමයි.

93. අයං ඛෝ මාණව සෝ අරියෝ පඤ්ඤාක්ඛන්ධෝ යස්ස සෝ භගවා වණ්ණවාදී අහෝසි, යත්ථ ච ඉමං ජනතං සමාදපේසි නිවේසේසි පතිට්ඨාපේසි. නත්ථි චේවෙත්ථ උත්තරිං කරණීයන්ති.

පින්වත් මාණවකය, මේ වනාහී ආර්ය වූ ප්‍රඥා ස්කන්ධයයි. ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් ප්‍රඥාවක ගුණ වර්ණනා කළ සේක් නම්, මේ තුළ තමයි මේ ජනතාව සමාදන් කොට වදාළේ. ඇතුළු කොට වදාළේ. පිහිටුවා වදාළේ. මෙම ප්‍රඥාවෙන් මතුවට නම් කළ යුතු කිසිදෙයක් නෑ.”

94. අච්ඡරියං භෝ ආනන්ද, අබ්භුතං භෝ ආනන්ද, සෝ චායං භෝ ආනන්ද අරියෝ පඤ්ඤාක්ඛන්ධෝ පරිපුණ්ණෝ. ඒවම්පරිපුණ්ණඤ්චාහං භෝ ආනන්ද අරියං පඤ්ඤාක්ඛන්ධං ඉතෝ බහිද්ධා අඤ්ඤේසු සමණබ්‍රාහ්මණේසු න සමනුපස්සාමි. නත්ථි චෙත්ථ උත්තරිං කරණීයන්ති. අභික්කන්තං භෝ ආනන්ද, අභික්කන්තං භෝ ආනන්ද, සෙය්‍යථාපි භෝ ආනන්ද, නික්කුජ්ජිතං වා උක්කුජ්ජෙය්‍ය, පටිච්ඡන්නං වා විවරෙය්‍ය, මූළ්හස්ස වා මග්ගං ආචික්ඛෙය්‍ය, අන්ධකාරේ වා තේලපජ්ජෝතං ධාරෙය්‍ය චක්ඛුමන්තෝ රූපානි දක්ඛන්තීති, ඒවමේව ඛෝ භෝතා ආනන්දේන අනේකපරියායේන ධම්මෝ පකාසිතෝ. ඒසාහං භෝ ආනන්ද, තං භගවන්තං ගෝතමං සරණං ගච්ඡාමි ධම්මඤ්ච භික්ඛුසංඝඤ්ච. උපාසකං මං භවං ආනන්දෝ ධාරේතු අජ්ජතග්ගේ පාණුපේතං සරණං ගතන්ති.

“භවත් ආනන්දයෙනි, ආශ්චර්යයි. භවත් ආනන්දයෙනි, පුදුම සහගතයි. භවත් ආනන්දයෙනි, ඒ මේ ආර්ය වූ ප්‍රඥා ස්කන්ධය නම් පරිපූර්ණමයි. අපරිපූර්ණ නොවේ. භවත් ආනන්දයෙනි, ඔය ආකාරයෙන් පරිපූර්ණ වූ ආර්ය වූ ප්‍රඥාස්කන්ධයක් මේ බුදු සසුනෙන් බැහැර වූ වෙන ආගමක ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තුළ මම නම් දකින්නේ නෑ. මෙම ප්‍රඥාවෙන් මතුවට නම් කළ යුතු කිසිදෙයක් නෑ තමයි. භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, ඉතා සුන්දරයි. භවත් ආනන්දයන් වහන්ස ඉතා සුන්දරයි. යටට හරවා තිබූ දෙයක් උඩු අතට හැරෙව්වා වගෙයි. වහලා තිබුණු දෙයක් ඇරලා පෙන්නුවා වගෙයි. මං මුළා වූවන්ට නියම මග පෙන්වා දෙනවා වගෙයි. ඇස් ඇති උදවියට රූප දකින්න අඳුරෙහි තෙල් පහනක් දල්වාගෙන දරා සිටිනවා වගෙයි. ඔය විදිහට භවත් ආනන්දයන් වහන්සේ විසින් නොයෙක් අයුරින් ශ්‍රී සද්ධර්මය වදාළා. භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, මේ මමත් භාග්‍යවත් ගෞතමයන් වහන්සේව සරණ යනවා. ශ්‍රී සද්ධර්මයත්, ආර්ය මහා සංඝරත්නයත් සරණ යනවා. භවත් ආනන්දයන් වහන්ස, මං ගැන අද පටන් දිවි තිබෙන තුරාවටම තෙරුවන් සරණ ගිය උපාසකයෙක් ලෙස සළකන සේක්වා!”

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

සුභසුත්තං නිට්ඨිතං දසමං.

දහවෙනි සුභ සූත්‍රය නිමාවිය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/dn1_10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M