81. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ කොසඹෑ නුවර ඝෝෂිතාරාමයෙහි ය. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පෙරවරුවෙහි සිවුරු පොරොවා ගෙන පාත්‍රයත් සිවුරුත් රැගෙන කොසඹෑ නුවර පිණ්ඩපාතේ වැඩම කළා. කොසඹෑ නුවර පිණ්ඩපාතේ වැඩම කරලා දන් වළඳලා අවසන් වෙලා තමන් වහන්සේ ම සේනාසනය අස්පස් කොට වදාළා. පා සිවුරු අරගෙන හුදෙකලාවේ ම දෙවැන්නෙක් නැතිව චාරිකාවේ නික්මී වදාළා. උපස්ථායක භික්ෂූන් ඇමතුවෙත් නෑ. භික්ෂූ සංඝයා දැනුම් දීමක් කළෙත් නෑ.
එතකොට එක්තරා භික්ෂුවක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩම කොට නොබෝ වේලාවකින් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ වෙත පැමිණුනා. පැමිණිලා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට මේ විදිහට පැවසුවා. “ප්‍රිය ආයුෂ්මත් ආනන්දයෙනි, එනු මැනැව. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ තමන් වහන්සේ ම සේනාසනය අස්පස් කොට වදාළා. පා සිවුරු අරගෙන හුදෙකලාවේ ම දෙවැන්නෙක් නැතුව චාරිකාවේ නික්මී වදාළා. උපස්ථායක භික්ෂූන් ඇමතුවෙත් නෑ. භික්ෂු සංඝයාට දැනුම් දීමක් කළෙත් නෑ.”
“ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, යම් අවස්ථාවක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ තමන් වහන්සේ ම සේනාසනය අස්පස් කොට වදාළා නම්, පා සිවුරු අරගෙන හුදෙකලාවේ ම දෙවැන්නෙක් නැතිව චාරිකාවේ නික්මී වදාළා නම්, උපස්ථායක භික්ෂූන් ඇමතුවෙත් නැත්නම්, භික්ෂු සංඝයා දැනුම් දීමක් කළෙත් නැත්නම්, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ හුදෙකලාවේ ම වැඩසිටින්නටයි ඒ කාලයේදී කැමති වන්නේ. අන්න එබඳු අවස්ථාවක කවුරුවත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පසුපසින් ගමන් නොකළ යුතු වෙනවා.”
එතකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අනුපිළිවෙළින් චාරිකාවේ සැරිසරා වඩිමින් පාරිලෙය්‍යක වනය වෙත වැඩම කරලා වැඩසිටියා. එදා පාරිලෙය්‍යක වනයේ සුන්දර සල් රුක් සෙවණක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියා. එතකොට බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ වෙත පැමිණුනා. පැමිණිලා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ සමග සතුටු වුණා. සතුටු විය යුතු පිළිසඳර කතාබහ නිමා කොට එකත්පස්ව වාඩිවුණා. එකත්පස්ව වාඩිවුණ ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් හට මෙකරුණ සැළ කළා. “ප්‍රිය ආයුෂ්මත් ආනන්දයෙනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයෙහි ධර්ම කථාවක් අපට අසන්නට ලැබිලා සෑහෙන කලක් ගත වුණා. ප්‍රිය ආයුෂ්මත් ආනන්දයෙනි, අපි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයෙහි ධර්ම කථාවක් අසන්නට හරි කැමතියි.”
එතකොට ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලාත් සමග පාරිලෙය්‍යක වනයෙහි සුන්දර සල්රුක් සෙවණේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටින තැනට පැමිණියා. පැමිණිලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. එකත්පස්ව වාඩිවුණා. එකත්පස්ව වාඩිවුණ ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලාට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ධර්ම කථාවෙන් කරුණ දක්වා වදාළා. සමාදන් කරවා වදාළා. උනන්දු කරවා වදාළා. මහත් සතුටට පත්කොට වදාළා.
එතකොට ඒ වෙලාවේදී එක්තරා භික්ෂුවකගේ සිතෙහි මෙවැනි අදහසක් ඇතිවුණා. ‘කොයි විදිහට අවබෝධ කරන කොටද, කොයි විදිහට දකින කොටද මේ ජීවිතයේ දී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යන්නේ’ කියලා.
ඒ මොහොතේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අර භික්ෂුවගේ සිතේ ඇතිවුණ කල්පනාවන් තම සිතින් දැනගෙන භික්ෂූන් අමතා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, මා ධර්මය දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. සතර සතිපට්ඨානයෙන් දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. සතර සම්‍යක්පධාන වීරිය දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. සතර ඉර්ධිපාද දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. පංච ඉන්ද්‍රියයන් දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. පංච බල දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. සප්ත බොජ්ඣංග දේශනා කරල තියෙන්නෙ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගය දේශනා කරල තියෙන්නේ වීමංසන නුවණින් යුතුවමයි. පින්වත් මහණෙනි, ඔය විදිහට මං හොඳට නුවණින් විමසලා ධර්මය දේශනා කරල තියෙන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඔය විදිහට මං හොඳට නුවණින් විමසලා ධර්මය දේශනා කරල තියෙද්දි මෙහි සිටින ඇතැම් භික්ෂුවකගේ සිතේ මෙවැනි අදහස් ඇතිවෙනවා නෙව. ‘කොයි විදිහට අවබෝධ කරන කොටද, කොයි විදිහට දකින කොටද මේ ජීවිතයේ දීම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යන්නේ’ කියලා.
පින්වත් මහණෙනි, කොයි විදිහට අවබෝධ කරන කොටද, කොයි විදිහට දකින කොටද මේ ජීවිතයේදීම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යන්නේ? මෙකරුණෙහිලා අශ්‍රැතවයන් පෘථග්ජනයෙක් ඉන්නවා. ඔහු ආර්යයන් වහන්සේලා නොදකින කෙනෙක්. ආර්ය ධර්මයට අදක්ෂ කෙනෙක්. ආර්ය ධර්මයෙහි නොහික්මුණ කෙනෙක්. සත්පුරුෂයන් වහන්සේලා නොදකින කෙනෙක්. සත්පුරුෂ ධර්මයට අදක්ෂ කෙනෙක්. සත්පුරුෂ ධර්මයෙහි නොහික්මුණ කෙනෙක්. ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් මුලාවෙන් දකිනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් මුලාවෙන් දැකීමක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ.
නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. ඒ විඳීමත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. ඒ ස්පර්ශයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකිනා විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් නොදැක්කත්, රූපයෙන් නිර්මිත වූ ආත්මයක් ඇති බවට මුලාවෙන් සළකයි. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් මුලාවෙන් දැකීමක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකිනා විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් නොදැක්කත්, රූපයෙන් නිර්මිත වූ ආත්මයක් ඇති බවට නොදැක්කත්, ආත්මය තුළ රූපයක් තිබෙන බවට මුලාවෙන් සළකයි. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් මුලාවෙන් දැකීමක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ.
නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකින විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් නොදැක්කත්, රූපයෙන් නිර්මිත වූ ආත්මයක් ඇති බවට නොදැක්කත්, ආත්මය තුළ රූපයක් තිබෙන බවට නොදැක්කත්, රූපය තුළ ආත්මයක් තිබෙන බවට මුලාවෙන් සළකයි. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් මුලාවෙන් දැකීමක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකින විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් නොදැක්කත්, රූපයෙන් නිර්මිත වූ ආත්මයක් ඇති බවට නොදැක්කත්, ආත්මය තුළ රූපයක් තිබෙන බවට නොදැක්කත්, රූපය තුළ ආත්මයක් තිබෙන බවට නොදැක්කත් වේදනාව ආත්මය වශයෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. (රූප උපාදානස්කන්ධය විස්තර කළ ආකාරයට ම අනෙක් ස්කන්ධයන් පිළිබඳවත් විස්තර කරගත යුතුය.)
….(පෙ)…. නමුත් වේදනාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් ආත්මය තුළ විඳීමක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් විඳීම තුළ ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සඤ්ඤාව ආත්මයක් වශයෙන් මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සඤ්ඤාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් ආත්මය තුළ සඤ්ඤාවක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සඤ්ඤාව තුළ ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සංස්කාර ආත්මයක් වශයෙන් මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සංස්කාරවලින් නිර්මිත ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් ආත්මය තුළ සංස්කාර තිබෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් සංස්කාර තුළ ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් විඤ්ඤාණය ආත්මයක් වශයෙන් මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් විඤ්ඤාණයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් ආත්මය තුළ විඤ්ඤාණය තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා ….(පෙ)…. නමුත් විඤ්ඤාණය තුළ ආත්මයක් තියෙන බවට මුලාවෙන් දකිනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් මුලාවෙන් දැකීමක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකින විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. රූපයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ රූපයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. රූපය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. වේදනාව ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. වේදනාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ වේදනාවක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. වේදනාව තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාව ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ සඤ්ඤාවක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාව තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාර ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාරවලින් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ සංස්කාර ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාර තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ විඤ්ඤාණය ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ.
නමුත් ඔහුට මේ විදිහේ දෘෂ්ටියක් ඇතිවෙනවා. ‘ඒක තමයි ආත්මය. ඒක තමයි ලෝකය. ඒ මම පරලොවදී නිත්‍ය වෙනවා. ස්ථිර වෙනවා. සදාකාලික වෙනවා. නොවෙනස් වෙන ස්වභාවයට පත්වෙනවා’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් ශාස්වත දෘෂ්ටියක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකින විට මේ ජීවිතයේදී ම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. රූපයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ රූපයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. රූපය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. වේදනාව ….(පෙ)…. සඤ්ඤාව ….(පෙ)…. සංස්කාර ….(පෙ)…. විඤ්ඤාණය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ විඤ්ඤාණය ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ‘ඒක තමයි ආත්මය. ඒක තමයි ලෝකය. ඒ මම පරලොවදී නිත්‍ය වෙනවා. ස්ථිර වෙනවා. සදාකාලික වෙනවා. නොවෙනස් වෙන ස්වභාවයට පත්වෙනවා’ කියන දෘෂ්ටියත් නෑ.
නමුත් ඔහුට මේ විදිහේ දෘෂ්ටියක් තියෙනවා. ‘මම හිටියෙ නැත්නම් මට මේ මොකවත් නෑ. මං අනාගතයේ නැත්නම් අනාගතයේත් කිසිවක් ම නෑ’ කියල. පින්වත් මහණෙනි, ඔහුගේ ඒ යම් උච්ඡේද දෘෂ්ටියක් ඇද්ද, ඒක සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකින විට මේ ජීවිතයේ දීම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
ඔහු රූපය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. රූපයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ රූපයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. රූපය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. වේදනාව ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. වේදනාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ වේදනාවක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. වේදනාව තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාව ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාවෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ සඤ්ඤාවක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සඤ්ඤාව තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාර ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාරවලින් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ සංස්කාර ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. සංස්කාර තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණය ආත්මය වශයෙන් දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණයෙන් නිර්මිත ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. ආත්මය තුළ විඤ්ඤාණය ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ. විඤ්ඤාණය තුළ ආත්මයක් ඇතැයි දකින්නෙත් නෑ.
‘ඒක තමයි ආත්මය. ඒක තමයි ලෝකය. ඒ මම පරලොවදී නිත්‍ය වෙනවා. ස්ථිර වෙනවා. සදාකාලික වෙනවා. නොවෙනස් වෙන ස්වභාවයට පත්වෙනවා’ කියන දෘෂ්ටියත් නෑ. ‘මම හිටියෙ නැත්නම් මට මේ මොකවත් නෑ. මං අනාගතයේ නැත්නම් අනාගතයේත් කිසිවක් ම නෑ’ කියන දෘෂ්ටියත් නෑ. නමුත් ඔහුට සැක ඇතිවෙනවා. විචිකිච්ඡාව ඇතිවෙනවා. සද්ධර්මය තුළ ස්ථාවරබවට පත්වෙලා නෑ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සැකයක් ඇද්ද, විචිකිච්ඡාවක් ඇද්ද, සද්ධර්මය තුළ නිෂ්ඨාවට පත් නොවුණ බවක් ඇද්ද, ඒකත් සංස්කාරයක්. ඒ සංස්කාරය කුමක් මුල් කරගෙන තියෙන එකක්ද? කුමකින් හටගන්නා එකක්ද? කුමකින් ඉපදෙන එකක්ද? කුමකින් ප්‍රභවය වන එකක්ද? පින්වත් මහණෙනි, අවිද්‍යා සහගත ස්පර්ශයෙන් හටගන්නා විඳීමෙන් පහස ලබන අශ්‍රැතවත් පෘථග්ජනයාට තණ්හාව ඉපදිලයි තියෙන්නේ. අන්න ඒ තණ්හාවෙනුයි ඒ සංස්කාරය හටගන්නේ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, ඔය සංස්කාරයත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. අර තණ්හාවත් ….(පෙ)…. ඒ විඳීමත් ….(පෙ)…. ඒ ස්පර්ශයත් ….(පෙ)…. ඒ අවිද්‍යාවත් අනිත්‍යයි. හේතුඵල දහමින් සකස් වුණ දෙයක්. පටිච්චසමුප්පාදයෙන් සකස් වුණ දෙයක්. පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට, ඔය විදිහට දකිනා විට මේ ජීවිතයේ දීම ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලා යනවා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
පාරිලෙය්‍යක සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn3_1-2-3-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M