78. සැවැත් නුවරදී …………………..
පින්වත් මහණෙනි, සිව්පාවුන්ගේ රජා වන සිංහයා හවස් යාමේදී තම වාසස්ථානයෙන් එළියට එනවා. වාසයෙන් එළියට ඇවිත් කේසර සොළවමින් ඇඟමැලි කඩනවා. කේසර සොළවමින් ඇඟමැලි කඩලා හාත්පස සතර දිශාවම හොඳ විපරමින් බලනවා. හාත්පස සතර දිශාවම හොඳ විපරමින් බලලා තුන් වරක් සිංහනාද කරනවා. තුන්වරක් සිංහනාද කරලා ගොදුරු සෙවීමට නික්මිලා යනවා.
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, යම්කිසි තිරිසන්ගත ප්‍රාණීන් ඉන්නවා නම් ඔවුන්ට මිගරාජ වූ සිංහයා නද දෙන ශබ්දය ඇහෙනවා. එතකොට ඔවුන් පුදුමාකාර භයකට, සන්ත්‍රාසයකට, සංවේගයකට පත්වෙනවා. ඊට පස්සේ ගුල්වල ඉන්න සතුන් ගුල්වලට රිංගනවා. ජලයේ ඉන්න සතුන් ජලය තුළට වදිනවා. වනයේ ඉන්න සතුන් වනයට රිංගනවා. කුරුල්ලන් අහසට ඉගිල්ලෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, ගම් නියම්ගම් රාජධානිවල රාජකීය ඇතුන් ඉන්නවා. ඔවුන් දැඩි වරපටින් බැඳලයි ඉන්නේ. ඔවුන් පවා භීතියට පත්වෙලා ඒ වරපට බන්ධන සිඳබිඳ දමා මල මූත්‍ර පහ කරගෙන හිස් ලූ ලූ අත පලා දුවනවා. පින්වත් මහණෙනි, මිගරාජ වූ සිංහයා කියන්නේ තිරිසන්ගත සතුන් අතර ඔය විදිහේ මහා ඉර්ධිමත් සතෙක්. ඔය විදිහේ මහේශාක්‍ය සතෙක්. ඔය විදිහේ මහානුභාව ඇති සතෙක්.
පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහමයි, අරහත් වූ සම්මා සම්බුදු වූ විජ්ජාචරණ සම්පන්න වූ සුගත වූ ලෝකවිදූ වූ අනුත්තර පුරිසදම්ම සාරථී වූ සත්ථා දේවමනුස්සානං වූ බුද්ධ වූ භගවත් වූ තථාගතයන් වහන්සේ යම් කලෙක ලෝකයෙහි පහළ වෙනවාද, අන්න ඒ බුදුරජාණන් වහන්සේ ධර්මය දේශනා කරනවා. ‘මෙයයි රූපය. මෙයයි රූපයේ හටගැනීම. මෙයයි රූපයේ නැති වී යෑම. මෙයයි වේදනාව ….(පෙ)…. මෙයයි සඤ්ඤාව ….(පෙ)…. මෙයයි සංස්කාර ….(පෙ)…. මෙයයි විඤ්ඤාණය. මෙයයි විඤ්ඤාණයේ හටගැනීම. මෙයයි විඤ්ඤාණයේ නැති වී යෑම’ කියලා.
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, දීර්ඝ ආයුෂ තියෙන යම් දෙවිවරු ඉන්නවා. ඔවුන් හරි පැහැපත්. සැප බහුලයි. උසස් දිව්‍ය විමානවල බොහෝ කාලයක් තිස්සේ ඉන්න උදවිය. තථාගතයන් වහන්සේගේ ධර්ම දේශනාව ශ්‍රවණය කළ ඔවුන් පවා පුදුමාකාර විදිහට භයට පත්වෙනවා. තැති ගැනීමට පත්වෙනවා. සංවේගයට පත්වෙනවා. ‘අහෝ! භවත්නි, අපි අනිත්‍ය වෙලා ඉඳගෙනමයි නිත්‍යයි කියල හිතාගෙන හිටියේ. අහෝ! භවත්නි, අපි අස්ථිරව ඉඳගෙනමයි ස්ථිරයි කියල හිතාගෙන හිටියේ. අහෝ! භවත්නි, අපි සදාකාලික නොවී ඉඳගෙනමයි සදාකාලිකයි කියල හිතාගෙන හිටියේ. අහෝ! භවත්නි, අපිත් එහෙනම් අනිත්‍යයි! අස්ථිරයි! අශාස්වතයි! පංච උපාදානස්කන්ධය තුළයි ඉන්නේ!’ කියලා.
පින්වත් මහණෙනි, සදේවක ලෝකය අතර තථාගතයන් වහන්සේ ඔය විදිහට මහා ඉර්ධිවන්තයි. මහේශාක්‍යයි. මහානුභාව සම්පන්නයි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා. මෙය වදාළ සුගත වූ ශාස්තෘන් වහන්සේ යළි මෙකරුණ ද වදාළා.
1. යම් දවසක බුදුරජාණන් වහන්සේ ඒ විශිෂ්ට ඤාණයෙන් යුතුව ධර්ම චක්‍රය මැනැවින් වදාරණ සේක් ද, උන්වහන්සේ සදේවක ලෝකයා අතර ශාස්තෘන් වහන්සේ ය. ඒ හා සමාන පුද්ගලයෙක් ලෝකයෙහි නැත්තේම ය.
2. පංච උපාදානස්කන්ධය නම් වූ සක්කායත්, එය නිරුද්ධ වීමත්, එම පංච උපාදානස්කන්ධ නම් වූ සක්කායේ හටගැනීමත්, සියලු දුක් සංසිඳීම පිණිස පවතින්නා වූ ආර්ය අෂ්ටාංගික මාර්ගයත් වදාරණ සේක.
3. එතකොට යම් ඒ දීර්ඝ ආයුෂ ඇති පැහැපත් වූ යසස් ඇති දෙවිවරු ඉන්නවා. ඔවුන් භයට පත්වෙනවා. තැති ගැනීමට පත්වෙනවා. සිංහනාදයෙන් කම්පිත වන්නා වූ අනෙක් සිව්පාවන් වැනිය.
4. අහෝ භවත්නි! මේ පංච උපාදානස්කන්ධ සක්කාය අපි ඉක්මවා ගිහින් නෑ. අටලෝ දහමින් කම්පා නොවන සක්කායෙන් මැනැවින් නිදහස් වූ අරහත් වූ සම්බුදුරජුන්ගේ වාක්‍ය අහලයි අපි මේවා දැනගත්තේ.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
සීහෝපම සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn3_1-2-3-6/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M