සංයුත්ත නිකාය

ඛන්ධක වග්ගෝ

1.1.4.3. පඨම භික්ඛු සුත්තං

1.1.4.3. භික්ෂුවකට වදාළ පළමු දෙසුම

35. සාවත්ථියං.

35. සැවැත් නුවර දී ………………..

අථ ඛෝ අඤ්ඤතරෝ භික්‌ඛු යේන භගවා තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්‌වා භගවන්‌තං අභිවාදෙත්‌වා ඒකමන්තං නිසීදි. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ සෝ භික්‌ඛු භගවන්‌තං ඒතදවෝච.

එතකොට එක්තරා භික්ෂුවක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටිය තැනට පැමිණුනා. පැමිණිලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩිවුණා. එකත්පස්ව වාඩිවුණ ඒ භික්ෂුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙකරුණ පැවසුවා.

සාධු මේ භන්තේ, භගවා සංඛිත්‌තේන ධම්‌මං දේසේතු. යමහං භගවතෝ ධම්‌මං සුත්‌වා ඒකෝ වූපකට්‌ඨෝ අප්‌පමත්‌තෝ ආතාපී පහිතත්‌තෝ විහරෙය්‍යන්‌ති.

“ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මා හට සංක්ෂේපයෙන් ශ්‍රී සද්ධර්මය වදාරණ සේක් නම් මැනවි. එතකොට මට භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් යම් ධර්මයක් අසා දැනගෙන හුදෙකලා වෙලා, පිරිසෙන් වෙන් වෙලා, අප්‍රමාදීව, කෙලෙස් තවන වීරිය ඇතිව, දහමට දිවි පුදා වාසය කරන්නට පුළුවනි.”

යං ඛෝ භික්‌ඛු, අනුසේති, තේන සංඛං ගච්‌ඡති. යං නානුසේති, න තේන සංඛං ගච්‌ඡතීති.

“පින්වත් භික්ෂුව, අභ්‍යන්තරික වශයෙන් යම් ක්ලේශයක් තියෙනවා නම්, ඒකෙන් තමයි ‘මම, මගේ’ යන ආදී ගණන් ගැනීම් ඇති වන්නේ. නමුත් අභ්‍යන්තරික වශයෙන් යම් ක්ලේශයක් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම, මගේ’ යන ආදී ගණන් ගැනීම් ඇතිවන්නේ නෑ.”

අඤ්‌ඤාතං භගවා. අඤ්‌ඤාතං සුගතාති.

“භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මට අවබෝධ වුණා. සුගතයන් වහන්ස, මට අවබෝධ වුණා.”

යථා කථං පන ත්‌වං භික්‌ඛු, මයා සංඛිත්‌තේන භාසිතස්‌ස විත්ථාරේන අත්‌ථං ආජානාසීති?

“පින්වත් භික්ෂුව, මා විසින් අරුත් හකුළුවා පවසන ලද ධර්මයෙහි අර්ථය ඔබ විස්තර වශයෙන් තේරුම් ගත්තේ කොයි ආකාරයෙන්ද?”

රූපං චේ භන්තේ, අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති. වේදනං චේ අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති. සඤ්‌ඤං චේ අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති. සංඛාරේ චේ අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති. විඤ්‌ඤාණං චේ අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති.

“ස්වාමීනී, ඉදින් රූපය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ. ඉදින් විඳීම අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ. ඉදින් සඤ්ඤාව අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න එකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ. ඉදින් සංස්කාර අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ. ඉදින් විඤ්ඤාණය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ.

රූපං චේ භන්තේ, නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. වේදනං චේ නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. සඤ්‌ඤං චේ නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. සංඛාරේ චේ නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. විඤ්‌ඤාණං චේ නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. ඉමස්‌ස ඛෝහං භන්තේ, භගවතා සංඛිත්‌තේන භාසිතස්‌ස ඒවං විත්ථාරේන අත්‌ථං ආජානාමීති.

එහෙත් ස්වාමීනී, ඉදින් රූපය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ඉදින් විඳීම අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ඉදින් සඤ්ඤාව අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ඉදින් සංස්කාර අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ඉදින් විඤ්ඤාණය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් අරුත් හකුළුවා වදාරණ ලද ධර්මයෙහි අර්ථය මා ඔන්න ඔය ආකාරයට යි තේරුම් තත්තේ.”

සාධු සාධු භික්‌ඛු. සාධු ඛෝ ත්‌වං භික්‌ඛු, මයා සංඛිත්‌තේන භාසිතස්‌ස විත්ථාරේන අත්‌ථං ආජානාසි. රූපං චේ භික්‌ඛු, අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති. වේදනං චේ ….(පෙ)…. සඤ්‌ඤං චේ ….(පෙ)…. සංඛාරේ චේ ….(පෙ)…. විඤ්‌ඤාණං චේ අනුසේති තේන සංඛං ගච්‌ඡති.

“සාදු! සාදු!! පින්වත් භික්ෂුව. පින්වත් භික්ෂුව, මා විසින් සංක්ෂේපයෙන් පවසන ලද ධර්මයෙහි අර්ථය ඔබ විස්තර වශයෙන් තේරුම් ගත් අයුරු ඉතා කදිමයි. පින්වත් භික්ෂුව, ඉදින් රූපය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ. ඉදින් විඳීම අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, ….(පෙ)…. ඉදින් සඤ්ඤාව අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, ….(පෙ)…. ඉදින් සංස්කාර අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, ….(පෙ)…. ඉදින් විඤ්ඤාණය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් තියෙනවා නම්, අන්න ඒකෙන් තමයි ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ.

රූපං චේ භික්‌ඛු, නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. වේදනං චේ….(පෙ)…. සඤ්‌ඤං චේ….(පෙ)…. සංඛාරේ චේ….(පෙ)…. විඤ්‌ඤාණං චේ නානුසේති න තේන සංඛං ගච්‌ඡති. ඉමස්‌ස ඛෝ භික්‌ඛු, මයා සංඛිත්‌තේන භාසිතස්‌ස ඒවං විත්ථාරේන අත්ථෝ දට්ඨබ්බෝති.

පින්වත් භික්ෂුව, ඉදින් රූපය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. ඉදින් විඳීම ….(පෙ)…. ඉදින් සඤ්ඤාව ….(පෙ)…. ඉදින් සංස්කාර ….(පෙ)…. ඉදින් විඤ්ඤාණය අභ්‍යන්තරික ක්ලේශයක් වශයෙන් නැත්නම්, ඒ හේතුවෙන් ‘මම ය, මගේ ය’ යන ගණන් ගැනීම ඇතිවන්නේ නෑ. පින්වත් භික්ෂුව, මා විසින් සංක්ෂේපයෙන් පවසන ලද ධර්මයෙහි අර්ථය විස්තර වශයෙන් තේරුම් ගත යුත්තේ ඔය විදිහට තමයි.”

අථ ඛෝ සෝ භික්‌ඛු භගවතෝ භාසිතං අභිනන්‌දිත්‌වා අනුමෝදිත්‌වා උට්‌ඨායාසනා භගවන්‌තං අභිවාදෙත්‌වා පදක්‌ඛිණං කත්‌වා පක්‌කාමි. අථ ඛෝ සෝ භික්‌ඛු ඒකෝ වූපකට්‌ඨෝ අප්‌පමත්‌තෝ ආතාපී පහිතත්‌තෝ විහරන්‌තෝ නචිරස්‌සේව යස්‌සත්‌ථාය කුලපුත්‌තා සම්මදේව අගාරස්‌මා අනගාරියං පබ්‌බජන්‌ති තදනුත්‌තරං බ්‍රහ්‌මචරියපරියෝසානං දිට්ඨේව ධම්‌මේ සයං අභිඤ්‌ඤා සච්‌ඡිකත්‌වා උපසම්‌පජ්‌ජ විහාසි. ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්‌මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්‌ථත්‌තායාති අබ්‌භඤ්‌ඤාසි. අඤ්ඤතරෝ ච පන සෝ භික්‌ඛු අරහතං අහෝසීති.

එතකොට ඒ භික්ෂුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්මාවවාදය සතුටින් පිළි අරගත්තා. සතුටින් අනුමෝදන් වුණා. ආසනයෙන් නැඟිටලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කළා. පැදකුණු කරලා පිටත් වෙලා ගියා. ඉතින් ඒ භික්ෂුව හුදෙකලා වුණා. පිරිසෙන් වෙන් වුණා. අප්‍රමාදී වුණා. කෙලෙස් තවන වීරියෙන් යුතු වුණා. දහමට දිවි පුදා ධර්මයේ හැසිරෙන කොට යම් කුලපුත්‍රයෙක් යම්කිසි බලාපොරොත්තුවකින් ගිහි ජීවිතය අත් හැරලා බුදු සසුනේ පැවිදි වුණා ද, අන්න ඒ උත්තරීතර බඹසර පූර්ණත්වය වන අමා නිවන මේ ජීවිතයෙහි දී ම විශේෂ ඤාණයකින් යුතුව අවබෝධ කරගෙන පැමිණ වාසය කළා. ‘ඉපදීම ක්ෂය වුණා. බඹසර වාසය සම්පූර්ණ කරගත්තා. නිවන පිණිස කළ යුතු දේ කරගත්තා. ආයෙමත් නම් වෙන උපතක් නැතැ’යි අවබෝධ වුණා. ඒ භික්ෂුව එක්තරා රහතන් වහන්සේ නමක් බවට පත් වුණා.

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

පඨම භික්ඛු සූත්‍රය නිමා විය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn3_1-1-4-3/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M