මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ රජගහ නුවර කලන්දක නිවාප නම් වේළුවනාරාමයේ. එහිදී භාරද්වාජ වංශික බ්‍රාහ්මණයෙක් ගිහි ගේ අත්හැරලා, ශ්‍රමණ ගෞතමයන් වහන්සේ ළඟ පැවිදි වූ බව බිලංගික භාරද්වාජ බ්‍රාහ්මණයාට ආරංචි වුනා. ඒ ගැන ඔහු කිපුනා. අසතුටු වුනා. අන්තිමේ දී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ළඟට ගියා. ගිහින් (බලවත් කෝපයකින් යුතුව) නිශ්ශබ්දව පැත්තකින් වාඩිවෙලා හිටියා.
එතකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ තමන් වහන්සේගේ සිතින් බිලංගික භාරද්වාජ බ්‍රාහ්මණයාගේ සිතුවිලි හඳුනගත්තා. බිලංගික භාරද්වාජ බ්‍රාහ්මණයාට ගාථාවකින් වදාළා.
“කවුරු හරි කෙනෙක් පිරිසිදු සිත් ඇති, නිකෙලෙස් නොකිපෙන සිත් ඇති කෙනෙකුට කිපුනොත්, ඒක උඩු සුළඟට දැමූ සියුම් දූවිල්ලක් වගේ ඒ පව ඒ අඥාන පුද්ගලයා කරාම එනවා.”
මෙහෙම වදාළ විට බිලංගිකභාරද්වාජ බ්‍රාහ්මණයා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා. “භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඉතා මනහරයි! …. (පෙ) …. අවබෝධ කරගත්තා.” ඉතින් ආයුෂ්මත් භාජද්වාජයන් වහන්සේ රහතන් වහන්සේල අතර කෙනෙක් වුනා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_7-1-4/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M