සැවැත් නුවරදී ………………………
එදා සේලා භික්ෂුණිය උදේ වරුවේ සිවුරු පොරවාගෙන, පාත්‍ර සිවුරු අරගෙන, සැවැත් නුවරට පිඬුසිඟා වැඩියා. සැවැත් නුවර පිණ්ඩපාතේ වැඩලා දන් වළඳලා දවල් කාලෙ ගතකරන්න හිතාගෙන අන්ධ වනයට පිටත් වුනා. අන්ධ වනයෙ ඇතුළටම ගිහින් එක්තරා රුක්සෙවනක දවල් කාලෙ වාඩිවෙලා හිටියා.
එතකොට පවිටු මාරයාට මේ විදිහේ කැමැත්තක් ඇතිවුනා. “සේලා භික්ෂුණියව භය කරවන්න ඕන. තැති ගන්වන්න ඕන. මවිල් කෙලින් කරවන්න ඕන. සමාධියෙන් දුරුකරවන්න ඕන” කියලා. ඊට පස්සේ මාරයා සේලා භික්ෂුණිය ළඟට ගියා. ගිහින් සේලා භික්ෂුණියට ගාථාවක් කිව්වා.
“මේ ජීවිතය නිර්මාණය කළේ කවුද? කවුද මේ ජීවිතය කරවන කෙනා? මේ ජීවිතේ හටගත්තෙ මොකෙන්ද? මේ ජීවිතේ නිරුද්ධ වෙන්නෙ කොහොමද?”
එතකොට සේලා භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “කවුද මෙයා? මිනිහෙක්ද? අමනුෂ්‍යයෙක්ද? මේ ගාථා කියන්නෙ?” ඉතින් සේලා භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “මේ තමයි පාපී මාරයා මාව භය කරවන්න, තැති ගන්වන්න, ඇඟේ මවිල් කෙළින් කරවන්න, සමාධියෙන් දුරු කරවන්නයි ඔය ගාථා කියන්නෙ.” ඉතින් සේලා භික්ෂුණිය මේ පවිටු මාරයා බව දැනගෙන, පවිටු මාරයාට ගාථාවලින් පිළිතුරු දුන්නා.
“මේක තමා විසින් කරපු ජීවිතයකුත් නෙවෙයි. මේ දුක් අනුන් විසින් කරපු දේකුත් නෙවෙයි. හේතු නිසා හටගත්තු දෙයක්. හේතු බිඳීමෙන් නිරුද්ධ වෙලා යන දෙයක්.
කුඹුරක වපුරපු යම්කිසි බීජයක්, වතුරත්, පෘථුවි රසත් කියන දෙක නිසා වැඩෙනවාද,
ඒ විදියමයි මේ ස්කන්ධ, ධාතු, ආයතනත් හේතු නිසා හටගන්නවා. හේතු බිඳීමෙන් නිරුද්ධ වෙනවා.”
එතකොට පවිටු මාරයා, ‘සේලා භික්ෂුණිය මාව දැනගත්තා නෙව’ කියල දුක් වුනා. නොසතුටු වුනා. එතනම අතුරුදහන් වුනා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_5-1-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M