සැවැත් නුවරදී ………………………
එදා කිසාගෝතමී භික්ෂුණිය උදේ වරුවේ සිවුරු පොරවාගෙන, පාත්‍ර සිවුරු අරගෙන, සැවැත් නුවරට පිඬුසිඟා වැඩියා. සැවැත් නුවර පිණ්ඩපාතේ වැඩලා දන් වළඳලා දවල් කාලෙ ගතකරන්න හිතාගෙන අන්ධ වනයට පිටත් වුනා. අන්ධ වනයෙ ඇතුළටම ගිහින් එක්තරා රුක්සෙවනක දවල් කාලෙ වාඩිවෙලා හිටියා.
එතකොට පවිටු මාරයාට මේ විදිහේ කැමැත්තක් ඇතිවුනා. “කිසාගෝතමී භික්ෂුණියව භය කරවන්න ඕන. තැති ගන්වන්න ඕන. මවිල් කෙලින් කරවන්න ඕන. සමාධියෙන් දුරුකරවන්න ඕන” කියලා. ඊට පස්සේ මාරයා කිසාගෝතමී භික්ෂුණිය ළඟට ගියා. ගිහින් කිසාගෝතමී භික්ෂුණියට ගාථාවක් කිව්වා.
“හා! ඔය මොකද? දරුවන් මැරිච්ච කෙනෙක් වගේ මූණත් එල්ලගෙන, තනියම ඉන්නෙ මොකද? මේ වනාන්තරේ ඇතුළට ඇවිල්ල මිනිහෙක්ව හොයන්න ආවද?”
එතකොට කිසාගෝතමී භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “කවුද මෙයා? මිනිහෙක්ද? අමනුෂ්‍යයෙක්ද? මේ ගාථා කියන්නෙ?” ඉතින් කිසාගෝතමී භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “මේ තමයි පාපී මාරයා මාව භය කරවන්න, තැති ගන්වන්න, ඇඟේ මවිල් කෙළින් කරවන්න, සමාධියෙන් දුරු කරවන්නයි ඔය ගාථා කියන්නෙ.” ඉතින් කිසාගෝතමී භික්ෂුණිය මේ පවිටු මාරයා බව දැනගෙන, පවිටු මාරයාට ගාථාවලින් පිළිතුරු දුන්නා.
“ඇත්ත වශයෙන්ම මං දරුවන් මැරුණු කෙනෙක් තමයි. මිනිස්සුන්වත් ඒ පැත්තටම දීලයි ඉන්නෙ. මං ශෝක කරන්නෙ නෑ. මං අඬන්නෙ නෑ. ඒ වගේම ආයුෂ්මත, මං ඔබට භයත් නෑ.
හැමදෙයක් ගැනම තිබුනු තණ්හාව නැතිකරලා දැම්මා. අවිද්‍යා අන්ධකාරය බිඳලා දැම්මා. මාර සේනාව ජයගත්තා. මං දැන් ඉන්නෙ ආශ්‍රව රහිතවයි.”
එතකොට පවිටු මාරයා, ‘කිසාගෝතමී භික්ෂුණිය මාව දැනගත්තා නෙව’ කියල දුක් වුනා. නොසතුටු වුනා. එතනම අතුරුදහන් වුනා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_5-1-3/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M