සැවැත් නුවරදී ………………………
එදා සෝමා භික්ෂුණිය උදේ වරුවේ සිවුරු පොරවාගෙන, පාත්‍ර සිවුරු අරගෙන, සැවැත් නුවරට පිඬුසිඟා වැඩියා. සැවැත් නුවර පිණ්ඩපාතේ වැඩලා දන් වළඳලා දවල් කාලෙ ගතකරන්න හිතාගෙන අන්ධ වනයට පිටත් වුනා. අන්ධ වනයෙ ඇතුළටම ගිහින් එක්තරා රුක්සෙවනක දවල් කාලෙ වාඩිවෙලා හිටියා.
එතකොට පවිටු මාරයාට මේ විදිහේ කැමැත්තක් ඇතිවුනා. “සෝමා භික්ෂුණියව භය කරවන්න ඕන. තැති ගන්වන්න ඕන. මවිල් කෙලින් කරවන්න ඕන. සමාධියෙන් දුරුකරවන්න ඕන” කියලා. ඊට පස්සේ මාරයා සෝමා භික්ෂුණිය ළඟට ගියා. ගිහින් සෝමා භික්ෂුණියට ගාථාවක් කිව්වා.
“අවබෝධයට ඉතා දුෂ්කර වූ තත්වයක් වන ඔය දේ ලබන්නෙ ඉසිවරුන් විසින් නෙව. ඇඟිලි දෙකේ නුවණ තියෙන ගෑණුන්ට ඔවැනි තත්වෙකට පත්වෙන්න පුළුවන්කමක් නෑ.”
එතකොට සෝමා භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “කවුද මෙයා? මිනිහෙක්ද? අමනුෂ්‍යයෙක්ද? මේ ගාථා කියන්නෙ?” ඉතින් සෝමා භික්ෂුණියට මෙහෙම හිතුනා. “මේ තමයි පාපී මාරයා මාව භය කරවන්න, තැති ගන්වන්න, ඇඟේ මවිල් කෙළින් කරවන්න, සමාධියෙන් දුරු කරවන්නයි ඔය ගාථා කියන්නෙ.” ඉතින් සෝමා භික්ෂුණිය මේ පවිටු මාරයා බව දැනගෙන, පවිටු මාරයාට ගාථාවලින් පිළිතුරු දුන්නා.
“හිත තියෙන්නෙ සමාධිමත් වෙලා නම්, ගෑණුකමෙන් මොකක් කරන්නද? හොඳට යථා ස්වභාවය විදර්ශනා කරන්න පුළුවන් එකේ, අවබෝධ ඥානයත් ඇතිවෙන එකේ ගෑණුකම මොකටද?
යම්කිසි කෙනෙකුට මමත් ගැහැණියෙක්, මමත් පිරිමියෙක්, මම කවුරු හරි කෙනෙක් කියල හිතනවා නම්, මාරය, ඔබ විසින් ඔය කථාව කිව යුත්තෙ අන්න ඒ වගේ කෙනෙකුට.”
එතකොට පවිටු මාරයා, ‘සෝමා භික්ෂුණිය මාව දැනගත්තා නෙව’ කියල දුක් වුනා. නොසතුටු වුනා. එතනම අතුරුදහන් වුනා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_5-1-2/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M