සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයේදී ………………………
එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ භික්‍ෂුන් වහන්සේට ඒ අමා නිවන් සුව ගැන දහම් දෙසමින් හිටියා. කරුණු දක්වමින්, සමාදන් කරවමින්, උත්සාහවත් කරවමින්, හිතට ඇතුල් කරවමින් හිටියා. ඒ භික්‍ෂුන් වහන්සේලාත් ‘අවබෝධ කරගන්න ඕන’ කියල හිතාගෙන, මුළු හිතම යොමු කරගෙන, සවන් යුග යොමු කරගෙන, දහම් අසමින් හිටියා.
එතකොට පවිටු මාරයාට මෙහෙම හිතුනා. මේ ගෞතම ශ්‍රමණයන් වහන්සේ භික්‍ෂුසංඝයාට ඒ අමා නිවන ගැන ධර්ම කථාවල් …. (පෙ) …. හිතට ඇතුල් කරවනවා නෙව. ඒ භික්‍ෂුන් වහන්සේලාත් …. (පෙ) …. දහම් අසනවා. මං ශ්‍රමණ ගෞතමයන් ළඟට යන්න ඕන. ඒ භික්‍ෂුන්ගේ නුවණැස වනසන්න ඕන.ඊට පස්සෙ පාපී මාරයා ගොවියකුගේ වේශයක් මවාගත්තා. ලොකු නඟුලක් කරේ තබාගත්තා. දිග කෙවිටක් අතට ගත්තා. කොණ්ඩෙ අවුල් කරගෙන, හණ වැහැරියක් ඇඳගෙන, මඩ තැවරුණ පාවලින් යුතුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ළඟට ආවා. ඇවිල්ල භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.
“ඒයි ශ්‍රමණය, මගේ හරක් දැක්කාද?”
“මාරය, ඔබට හරකුන්ගෙන් තියෙන ඵලේ මොකක්ද?”
“ඒයි ශ්‍රමණය, ඇස කියන්නෙ මගේ දෙයක්මයි. රූපත් මගේමයි. ඇසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ඉතින් එහෙම එකේ ශ්‍රමණය, මගෙන් නිදහස් වෙන්න හදන්නෙ කොහේ ගිහින්ද? ඒයි ශ්‍රමණය කනත් මගේමයි. ශබ්දත් මගේමයි. කනේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ඒ වගේම ශ්‍රමණය නාසයත් මගේමයි. ගඳසුවඳත් මගේමයි. නාසයේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ශ්‍රමණය, දිවත් මගේමයි. රසත් මගේමයි. දිවේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ශ්‍රමණය, කයත් මගේමයි. පහසත් මගේමයි. කයේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ශ්‍රමණය, මනසත් මගේමයි. මනසට සිතෙන අරමුණුත් මගේමයි. මනසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් මගේමයි. ඉතින් ශ්‍රමණය, මගෙන් නිදහස් වෙන්න හදන්නෙ කොහේ ගිහින්ද?”
“ඇත්ත මාරය. ඇස ඔබේම තමයි. රූපත් ඔබේම තමයි. ඇසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් ඔබේ තමයි. නමුත් මාරය, යම් තැනක ඇස නැත්නම්, රූප නැත්නම්, ඇසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් නැත්නම් මාරය, ඔබට එතනට එන්න බෑ.
මාරය, කනත් ඔබේම තමයි. ශබ්දත් ඔබේ තමයි. කනේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් ඔබේ තමයි. නමුත් මාරය, යම් තැනක කන නැත්නම්, ශබ්ද නැත්නම්, කනේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් නැත්නම් මාරය, ඔබට එතනට එන්න බෑ.
මාරය, නාසයත් ඔබේම තමයි. ගඳසුවඳත් ඔබේම තමයි. නාසයේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් ඔබේම තමයි …. (පෙ) …. අන්න එතනට මාරය, ඔබට එන්න බෑ.
මාරය, දිවත් ඔබේම තමයි. රසත් ඔබේම තමයි. දිවේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් ඔබේම තමයි. …. (පෙ) …. අන්න එතනට මාරය ඔබට එන්න බෑ.
මාරය, කයත් ඔබේම තමයි. කයට දැනෙන පහසත් ඔබේම තමයි. කයේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් ඔබේම තමයි …. (පෙ) …. මාරය, අන්න එතනට ඔබට එන්න බෑ.
මාරය, මනසත් ඔබේම තමයි. මනසට සිතෙන අරමුණුත් ඔබේම තමයි. මනසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයතනයත් ඔබේම තමයි. නමුත්, මාරය යම් තැනක මනස නැත්නම්, අරමුණුත් නැත්නම්, මනසේ ස්පර්ශයත්, විඤ්ඤාණයත් නැත්නම්, අන්න එතනට ඔබට එන්න බෑ.”
(මාරයා) :
“ඒ වුනාට කවුරු හරි කියනවා නම්, ඒවා මගේ කියලා, ඒවා මට අයිතියි කියලා, අන්න ඒව ගැන කෙනෙකුගේ හිත පවතිනවා නම්, ශ්‍රමණය, මගෙන් නම් නිදහස් වෙන්න බෑ.”
(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ) :
“ඒ වුනත් මාරය, කවුරු හරි කියනවා නම්, එය ‘මගේ නොවෙයි’ කියලා, එය ‘මට අයිති නෑ’ කියලා, ‘මම නොවෙයි’ කියලා, මාරය, මේ ගැන ඔබ දැනගන්න ඕන. මගේ ගමන් මාර්ගයවත් ඔබට දකින්න බෑ.”
එතකොට පවිටු මාරයා …. (පෙ) …. එතනම අතුරුදහන් වුනා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_4-2-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M