123. සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයේදී ………………….
දවසක් පසේනදි කොසොල් රජුන් ප්‍රමුඛ රජවරුන් පස් දෙනෙක් පංචකාම සැපයෙන් ඉඳුරන් පිනව පිනවා හිටියා. එදා ඔවුන් අතර මේ විදිහට කතා බහක් ඇතිවුනා. මේ කාම සැප අතර අග්‍ර දේ මොකක්ද?
එතකොට එක්කෙනෙක් මෙහෙම කිව්වා; “කාම සැප අතර අග්‍ර වෙන්නෙ රූපයයි” තව කෙනෙක් මෙහෙම කිව්වා; “ශබ්දය තමයි කාම සැප අතර අග්‍ර වෙන්නෙ” කියලා. තව කෙනෙක් මෙහෙම කිව්වා; “ගඳ සුවඳ තමයි කාම සැප අතර අග්‍ර වෙන්නෙ” කියලා. තව කෙනෙක් මෙහෙම කිව්වා; “රස තමයි කාම සැප අතර අග්‍ර වෙන්නෙ” කියලා. එතකොට අනිත් කෙනා මෙහෙම කිව්වා; “පහස තමයි කාම සැප අතර අග්‍ර වෙන්නෙ” කියලා. ඒ රජවරුන්ට ඔවුනොවුන්ගේ මතය එකිනෙකාට තේරුම් කරවන්න බැරිවුනා. එතකොට පසේනදි කොසොල් රජතුමා ඒ රජවරුන්ට මෙහෙම කිව්වා. “නිදුක්වරුනි, අපි යමු භාග්‍යවතුන් වහන්සේව බැහැදකින්න. ගිහින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් ඔය කාරණාව අහමු. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් ආකාරයකින් අපට තෝරලා දෙනවා නම්, අපි ඒ විදිහට පිළිගනිමු.” “හොඳයි නිදුකාණෙනි” කියල ඒ රජවරු පසේනදී කොසොල් රජතුමාට පිළිතුරු දුන්නා.
ඉතින් පසේනදී කොසොල් රජු ප්‍රධාන ඒ රජවරු පස් දෙනා භාග්‍යවතුන් වහන්සේව බැහැදකින්න ගියා. ගිහින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. පැත්තකින් වාඩිවුනා. පැත්තකින් වාඩිවුන පසේනදී කොසොල් රජතුමා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා.
“ස්වාමීනී, මේ අපි රජවරු පස් දෙනා පංචකාම සැපයෙන් ඉන්ද්‍රියන් පිනව පිනවා ඉන්න කොට මේ විදිහේ කතා බහක් ඇතිවුනා. ‘මේ කාම සැපයෙන් අග්‍ර වෙන්නෙ මොකක්ද?’ කියලා. එතකොට එක්කෙනෙක් කිව්වා. කාම සැපයෙන් රූපය අග්‍රයි කියලා. තව කෙනෙක් ශබ්දය …. (පෙ) …. පහස කාම සැපයෙන් අග්‍රයි කියලා. ස්වාමීනී, කාම සැපයෙන් අග්‍ර දේ මොකක්ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, මම නම් කියන්නෙ ඔය පංචකාම ගුණවලින් අග්‍ර වෙන්නේ තමන්ට ප්‍රිය මනාප දේම තමයි කියලා. පින්වත් මහාරාජ, කෙනෙකුට ඒ රූප ඉතා ප්‍රිය මනාපයි. තව කෙනෙකුට ඒ රූපම අප්‍රියයි. යම් කෙනෙක් යම් රූපවලින් සිත සතුටු වෙනවා නම්, අදහස් පිරිල යනවා නම්, එයා ඒ රූප අත්හැරලා, ඊට වඩා ශ්‍රේෂ්ඨ වූ, ඊට වඩා ප්‍රණීත වූ රූප පතන්නෙ නෑ. එයාට ඒ රූප තමයි උතුම්. එයාට ඒ රූප තමයි අනුත්තර.
පින්වත් මහාරාජ, එකම ශබ්දය පවා …. (පෙ) …. පින්වත් මහාරාජ, එකම ගඳ සුවඳ පවා, …. (පෙ) …. පින්වත් මහාරාජ එකම රස පවා …. (පෙ) …. පින්වත් මහාරාජ, එකම පහස පවා ඇතැම් කෙනෙකුට ප්‍රිය මනාපයි. ඒ පහසම තව කෙනෙකුට ප්‍රිය මනාප නෑ. යමෙක් යම් පහසකින් සතුටක් ලබනවා නම්, එයාගේ අදහස් සම්පූර්ණ වෙනවා නම්, එයා ඒ පහසට වඩා උතුම් හරි, ප්‍රණීත හරි වෙන පහසක් පතන්නෙ නෑ. එයාට මහා ලොකුවට පේන්නෙ ඒ පහස විතරයි. එයාට ඒ පහස අනුත්තරයි.”
ඒ වෙලාවෙ චන්දනංගලික උපාසකතුමා ඒ පිරිස මැද වාඩිවෙලයි හිටියේ. ඒ චන්දනංගලික උපාසකතුමා ආසනෙන් නැගිට්ටා. උතුරු සළුව තනි පැත්තකට පොරොවගත්තා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දිහාවට වැඳගත්තා. වැඳගෙන භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා. “භාග්‍යවතුන් වහන්ස, මට කාරණයක් වැටහෙනවා. සුගතයන් වහන්ස, මට කාරණයක් වැටහෙනවා.”
“පින්වත් චන්දනංගලික, ඔබට ඒ කාරණය වැටහේවා!” කියල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළා.
එතකොට චන්දනංගලික උපාසකතුමා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉදිරියේ ඒ අවස්ථාවට ගැලපෙන ගාථාවකින් ස්තුති කළා.
“හිමිදිරි උදෑසන රතු පාට නෙළුම් මලක් පිපෙනවා. ඒ මලෙන් හැම තැනම පැතිරෙන මිහිරි සුවඳ හමාගෙන යනවා. අන්න ඒ වගේමයි, අහසේ බබලන හිරු මඬල වගෙයි. අසිරිමත් ගුණයෙන් බබලන බුදු සමිඳුන් දෙස බලන්න.”
එතකොට ඒ රජවරු පස්දෙනා උතුරු සළු පහකින් ඒ චන්දනංගලික උපාසකතුමාව පෙරෙව්වා. ඉතින් ඒ චන්දනංගලික උපාසකතුමා ඒ උතුරු සළු පහ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පූජා කළා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_3-2-2/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M