මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ රජගහ නුවර ලෙහෙනුන්ගේ අභයභූමිය වූ වේළුවනාරාමයේ. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ “පින්වත් මහණෙනි” කියල භික්‍ෂුසංඝයා ඇමතුවා. “පින්වතුන් වහන්ස” කියල ඒ භික්‍ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා.
“පින්වත් මහණෙනි, මේක ඉස්සර සිදුවෙච්ච දෙයක්. ඒ කාලෙ මේ රජගහ නුවර බොහොම දුප්පත් මනුස්සයෙක් හිටියා. ඔහු කාගෙත් අනුකම්පාවට ලක්වුනා. ඔහු අසරණ මනුස්සයෙක්. නමුත් ඔහු තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්මවිනය ගැන ශ්‍රද්ධාව ඇති කරගත්තා. සිල්වත් වුනා. ධර්ම ඥානයක් ඇතිකර ගත්තා. දන් දුන්නා. ප්‍රඥාව ඇති කරගත්තා.
ඉතින්, ඔහු තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්මවිනය ගැන ශ්‍රද්ධාව ඇති කරගෙන, සිල් සමාදන් වෙලා, ධර්ම ඥානයක් ඇතිකරගෙන, දන් දීලා, ප්‍රඥාවත් ඇති කරගෙන, කය බිඳී මරණයට පත්වුනාට පස්සෙ තව්තිසාවෙ දෙවියන් අතර ඉපදුනා. ඔහු සැප සම්පත් වලිනුත්, රූප සෝභාවෙනුත් අනිත් දෙවිවරුන් අභිබවා බබලන්න වුනා.
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, තව්තිසාවැසි දෙවියො නින්දා කරන්න පටන් ගත්තා. දොස් කියන්න පටන් ගත්තා. අවමන් කරන්න පටන් ගත්තා. “භවත්නි, මේක හරි අපූරු දෙයක් නෙව. භවත්නි මේක හරි අද්භූත දෙයක් නෙව. මේ දිව්‍යපුත්‍රයා කලින් මනුස්ස ලෝකෙ ඉන්න කොට මහ දුප්පතෙක්. අනුකම්පාව ලැබිය යුතු කෙනෙක්. අසරණ මනුස්සයෙක්. ඔහු එතනින් මැරිලා, මේ සුගති සංඛ්‍යාත ස්වර්ග ලෝකෙ වන තව්තිසා දෙවියන් අතර උපන්නා. දැන් ඔහු සැපසම්පත් වලිනුත්, රූප සෝභාවෙනුත්, අනිත් දෙවියන්ව යටපත් කරගෙන බබලනවා.”
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, ශක්‍ර දේවේන්‍ද්‍රයා තව්තිසාවෙ දෙවියන් ඇමතුවා. “පින්වත්නි, ඔබ මේ දිව්‍යපුත්‍රයාට නින්දා කරන්න එපා! මේ දිව්‍යපුත්‍රයා කළින් මනුස්ස ජීවිතේ ඉන්න කොට, තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්මවිනය ගැන ශ්‍රද්ධාව ඇතිකර ගත්තා. සිල්වත් වුනා, ධර්ම ඥානයත් ඇතිකර ගත්තා. දන් දුන්නා. ප්‍රඥාව ඇති කරගත්තා. ඉතින් ඔහු තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්මවිනය ගැන ශ්‍රද්ධාව ඇති කරගෙන, සිල් සමාදන් වෙලා, ධර්ම ඥානයක් ඇති කරගෙන, දන් දීලා, ප්‍රඥාවක් ඇතිකරගත්තු නිසා, කය බිඳී මැරුණට පස්සෙ සුගති සංඛ්‍යාත ස්වර්ගය වූ තව්තිසාවෙ ඉපදුනා. ඔහු දැන් අනිත් දෙවියන් යටපත් කරගෙන, සැපසම්පත් වලිනුත්, රුප සෝභාවෙනුත් බබලනවා.”
ඉතින් පින්වත් මහණෙනි, ඒ වෙලාවෙ ශක්‍ර දෙවියා තව්තිසාවෙ දෙවියන් සතුටු කරවමින් මේ ගාථාවන් පැවසුවා.
“යමෙක් තුළ තථාගතයන් වහන්සේ ගැන අචල ශ්‍රද්ධාවක් හොඳින් පිහිටලා තියෙනවා නම්, සත්පුරුෂයන් විසින් ප්‍රශංසා කරන, ආර්යකාන්ත වූ යහපත් සීලයකුත් ඔහුට තියෙනවා නම්,
ඔහුට මාර්ගඵලලාභී සංඝයා කෙරෙහි ප්‍රසාදයක් තියෙනවා නම්, සෘජු වූ අවබෝධ ඥානයක් තියෙනවා නම්, ඔහු ගැන කියන්නේ ‘දිළිඳු නැති කෙනෙක්’ කියලයි. ඔහුට තියෙන්නෙ හිස් ජීවිතයක් නොවෙයි.
ඒ නිසා බුද්ධිමත් කෙනෙක් නම් බුද්ධානුශාසනාව සිහිකරන්න ඕන. ධර්මයේ හැසිරෙන්න ඕන. ශ්‍රද්ධාවත්, සීලයත්, පැහැදීමත්, ධර්මාවබෝධයත් ලබාගන්න ඕන.”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_11-2-4/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M