මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ රජගහ නුවර සීතවනයේ. එදා අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාද යම්කිසි කටයුත්තකට රජගහ නුවරට ඇවිත් හිටියා. අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාට ‘බුදුරජාණන් වහන්සේ නමක් ලෝකයේ පහළ වුනා’ කියලා අහන්න ලැබුනා. ඒ ඇසීමත් සමඟම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ළඟට යන්න ඔහු තුළ ලොකු ආශාවක් ඇතිවුනා.
එතකොට අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාට මෙහෙම හිතුනා. ‘අද භාග්‍යවතුන් වහන්සේව බැහැදකින්න යන්න කාලෙ නොවෙයි. මං හෙට වේලාසනින්ම භාග්‍යවතුන් වහන්සේව බැහැදකින්න යනවා.’ ඉතින් බුදු සමිඳුන් ගැනම හිත හිතා ඔහු නිදාගත්තා. අළුයම කියලා හිතාගෙන රෑ තුන් වරක්ම නැගිට්ටා. අන්තිමේ දී අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියා සොහොන් පිට්ටනියෙ දොර ළඟටත් ආවා. අමනුස්සයෝ දොර ඇරලා දුන්නා.
එතකොට අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියා නගරයෙන් නික්මෙද්දි, එළිය අතුරුදහන් වුනා. කළුවර වෙලා ගියා. භයත්, තැති ගැනීමත්, ලොමු දහගැනීමත් ඇතිවුනා. එතකොට ආපහු හැරිල යන්ට හිතුනා. ඒ මොහොතේ සීවක යක්‍ෂයා නොපෙනී ඉඳලා හඬනඟා කිව්වා.
“ඇත්තු ලක්ෂයක් ලැබුනත්, අශ්වයන් ලක්ෂයක් ලැබුනත්, වෙළඹුන් ලක්ෂයක් ලැබුනත්, අශ්ව රිය ලක්ෂයක් ලැබුනත්, මුතුමැණික් ආභරණවලින් සැරසුන කන්‍යාවන් ලක්ෂයක් ලැබුණත් ඒවා බුදු සමිඳුන්ව බැහැදකින්න තබන එක පියවරකින් සොළොස් කලාවෙන් කලාවක් තරම්වත් වටින්නෙ නෑ.
පින්වත් ගෘහපතිය, ඉස්සරහට යන්න. පින්වත් ගෘහපතිය, ඉස්සරහට යන්න. ඉස්සරහට යන එකමයි ඔබට උතුම්. ආපහු හැරිලා යන්න ඕන නෑ.”
එතකොට අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාට කළුවර ගතිය නැතිවුනා. ආලෝකය ඇතිවුනා. කළින් තිබිච්ච භය, තැති ගැනීම, ලොමු දහගැනීම සංසිඳුනා.
දෙවෙනි වතාවටත් …. (පෙ) …. තුන්වෙනි වතාවටත් අනාථපිණ්ඩික සිටුතුමාට ආලෝකය නැතිවුනා. කළුවරක් ඇතිවුනා. භයත්, තැති ගැනීමත්, ලොමු දහගැනීමත් ඇතිවුනා. එතනින් ආපහු හැරිලා යන්න හිතුනා. තුන්වෙනි වතාවෙත් සීවක යක්‍ෂයා නොපෙනී ඉඳලා හඬ නඟා කිව්වා.
“ඇත්තු ලක්ෂයක් ලැබුනත්, අශ්වයන් ලක්ෂයක් ලැබුනත්, වෙළඹුන් ලක්ෂයක්, ලැබුනත්, අශ්ව රිය ලක්ෂයක් ලැබුනත්, මුතුමැණික්, ආභරණ වලින් සැරසුන කන්‍යාවන්ව ලක්ෂයක් ලැබුනත්, බුදු සමිඳුන්ව බැහැදකින්න තබන එක පියවරකින් සොළොස් කලාවෙන් කලාවක් තරම්වත් වටින්නෙ නෑ.
පින්වත් ගෘහපතිය, ඉස්සරහට යන්න. පින්වත් ගෘහපතිය, ඉස්සරහට යන්න. ඔබට ඉස්සරහට යන එකම තමයි උතුම්. හැරිලා යන්න ඕන නෑ.”
එතකොට අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාට කළුවර ගතිය නැතුව ගියා. ආලෝකය ඇතිවුනා. කළින් තිබිච්ච භය, තැතිගැනීම, ලොමු දහගැනීම නැතිව ගියා.
ඉතින් අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියා සීත වනයට ආවා. ඒ මොහොතේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රාත්‍රී හිමිදිරියේ අවදිවෙලා, එළිමහනේ සක්මන් කරමින් හිටියේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දුරින්ම පැමිණෙන අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාව දැක්කා. දැකලා, සක්මනින් ඉවත් වෙලා, පැණ වූ ආසනේ වැඩසිටියා. වැඩ හිඳගත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියාට මෙහෙම වදාළා.
“පින්වත් සුදත්ත, මෙහෙ එන්න.”
එතකොට අනාථපිණ්ඩික ගෘහපතියා “භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මගේ නමින්ම කථාකොට වදාළා” කියලා, එතනම භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ සිරිපතුල් අභියස වැඳ වැටුනා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.
“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, සුවසේ සැතපුණු සේක්ද?”
(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ) :
“යම් කෙනෙක් කාමයන්ට ඇලෙන්නෙ නැත්නම්, සිහිල් වෙලා නම්, කෙලෙස් රහිත නම් පිරිනිවිලා නම්, අන්න ඒ බ්‍රාහ්මණයා හැමදාම ඒකාන්තයෙන්ම සුවසේ සැතපෙනවා.
සියලු තණ්හාව නැති කරලා, හදවතේ පීඩාව දුරු කරලා, සිතේ සංසිඳීමට පැමිණිච්ච උපශාන්ත කෙනා සුවසේ සැතපෙනවා.”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_10-1-8/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M