මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. එදා බොහෝ සතුල්ලපකායික දෙවිවරු රැය පහන්වෙන වෙලාවෙ, මුළු ජේතවන ආරාමයම ඒකාලෝක කරගෙන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයට ආවා. ඇවිදින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. ඊට පස්සෙ පැත්තකින් හිටගත්තා. පැත්තකින් හිටගත් එක් දෙවියෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ගාථාවන් පැවසුවා.
“මිනිස්සු අතර තිබෙන මේ කාමයන් නිත්‍ය නෑ. නමුත් මෙහි තිබෙන කාම වස්තුවලට මිනිස්සු බැඳිල ඉන්නවා. කාමයන්ට බැඳුනට පස්සේ මේ සංසාරයට නොපැමිණීම නම් වූ නිවන කරා ඒ මිනිස්සු යන්නෙ නෑ. එබඳු කාමයන් තමයි මේ ලෝකෙ තිබෙන්නෙ. මේ දුක හටගන්නෙ ආශාව තුළින්මයි. මේ දුක හටගන්නෙ කැමැත්ත තුළින්මයි. කැමැත්ත දුරුකිරීමෙන්, දුක් දුරුකරන්න පුළුවන්. දුක් දුරුකළා කියන්නෙ සංසාර දුකම නැතිවුනා කියන එකයි.
මේ ලෝකෙ විචිත්‍ර වූ අරමුණු තියෙනවා. නමුත් ඒවා නෙවෙයි කාමයන් කියන්නෙ. කාමය කියන්නෙ මනුෂ්‍යයාගේ මනසේ සංකල්පීය වශයෙන් හටගන්න රාගයයි. මේ ලෝකෙ විචිත්‍ර දේවල් ඒ විදිහටම තියෙනවා. නමුත් ප්‍රඥාවන්තයින් ඒවා කෙරෙහි තියෙන ඇල්ම දුරුකරනවා.
ක්‍රෝධය දුරුකරන්න ඕන. මානය විශේෂයෙන්ම අත්හරින්න ඕන. හැම සංයෝජනයක්ම ඉක්මවා යන්න ඕන. නාමරූප දෙකේ නොඇලෙන, නිවනට පැමිණුන රහතන් වහන්සේ කරා දුක එන්නෙ නෑ.
උන්වහන්සේ සම්මුතිය ඉක්ම ගිහින් තියෙන්නෙ. කිසි මාන්නයකට පත්වෙන්නෙ නෑ. මේ නාමරූප කෙරෙහි ඇති තණ්හාව සිඳල දාලයි තියෙන්නෙ. කෙලෙස් ගැට සිඳල තියෙන්නෙ. දුක් රහිත වූ, ආශා රහිත වූ, ඒ රහතන් වහන්සේ උපදින තැනක් ගැන දෙවියොත්, මිනිස්සුත්, මෙලොව, පරලොව හෝ ස්වර්ගවල හෝ හැම සත්ව වාසස්ථානයක හෝ හෙව්වත්, කොතනකවත් හොයාගන්න නෑ.”
(ආයුෂ්මත් මෝඝරාජ තෙරණුවෝ):
“ඒ විදිහට විමුක්තියට පත් වුන බුදු සමිඳුන් ගැනත්, දෙව්මිනිස් කාටවත්, මෙලොව, පරලොව කොහේවත් හොයාගන්න බෑ. මිනිසුන්ගේ යහපත උදෙසා සැරිසරා වඩින, නරෝත්තම වූ, බුදු සමිඳාණන්ට කවුරු හෝ නමස්කාර කරනවා නම්, ඔවුනුත් ප්‍රශංසා ලැබිය යුතුයි නේද?”
(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ):
“(පින්වත් මෝඝරාජ) යම්කිසි කෙනෙක්, ඒ විදිහට දුකින් නිදහස් වුනු තථාගතයන් වහන්සේට නමස්කාර කරනවා නම්, ඒ භික්‍ෂුන් වහන්සේලාටත් ප්‍රශංසා කරන්ට ඕන තමයි. ඒ භික්‍ෂුන් වහන්සේලාත් ධර්මය දැනගෙන, සැකය අත්හැරල, කෙලෙස්වලින් නිදහස් වෙලා ඉන්නෙ.”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_1-4-4/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M