සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයේදීය…………………….
එදා බොහෝ සතුල්ලපකායික දෙවිවරු මුළු ජේතවන ආරාමයම ඒකාලෝක කරගෙන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයට ආවා. ඇවිදින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. ඊට පස්සෙ පැත්තකින් හිටගත්තා. පැත්තකින් හිටගත් එක් දෙවියෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන්දීම කොයිතරම් හොඳ දෙයක්ද!
මසුරුකමත්, ප්‍රමාදයත් නිසා දන් දෙන්නෙ නෑ. නමුත් පින් කැමති කෙනා, පිනේ ආනිසංස දන්න කෙනා දන් දෙනවා.”
එතකොට තව දෙවි කෙනෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන් දීම කොයිතරම් හොඳද! ටිකක් තියෙද්දී වුනත්, දන් දෙන එක තමයි හොඳ.
සමහරු ටිකක් තිබෙද්දිත් දන් දෙනවා. සමහරු ගොඩක් සැපසම්පත් තිබෙද්දිත් දන් දෙන්නෙ නෑ. ටිකක් තිබෙද්දි දෙන දානය, මහා දාන දාහක් තරම් වටිනවා.”
එතකොට තව දෙවි කෙනෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන් දීම කොයිතරම් හොඳද! ටිකක් තිබෙද්දිත්, දන් දෙන එක කොයිතරම් හොඳද. නමුත් ශ්‍රද්ධාවෙන්ම දෙන එක තමයි හොඳ.
දන් දීම යුද්ධයක් කරනවා වගේ වැඩක්. බොහෝ මසුරු පුද්ගලයන්ව පරදවා, සුළු දෙනෙක් තමයි මේක දිනන්නෙ. ශ්‍රද්ධාවෙන් දන් දෙන්නෙත් ටික දෙනෙක් තමයි. ඔවුන් ඒ නිසාම පරලොව සැප ලබනවා.”
එතකොට තව දෙවි කෙනෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන් දීම කොයිතරම් හොඳද! ටිකක් තිබෙද්දිත්, දන් දීම කොයිතරම් හොඳද. ශ්‍රද්ධාවෙන් දන් දීම තමයි හොඳ. ඒ වගේම ධාර්මිකව උපයාසපයාගත්තු දෙයින් දන් දීම තමයි හොඳ.
යමෙක් උත්සාහයෙන්, වීරියෙන් හරි-හම්බකරගත්තු දේකින් ආර්යන් වහන්සේ නමකට දන් දෙනවා නම්, ඔහු යම රජුගේ ‘වේතරණී’ නිරය ඉක්මවාගෙන, දිව්‍ය ලෝකයට යනවා.”
එතකොට තව දෙවි කෙනෙක් භාගවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන් දෙන එක තමයි හොඳ. ටිකක් තිබෙද්දිත් නමුත් දෙන එක තමයි හොඳ. ශ්‍රද්ධාවෙන්ම දෙන එක තමයි හොඳ. ධාර්මිකව ලැබිච්ච දේකින් දෙන එක තමයි හොඳ. ඒ වගේම විමසා බලා දෙන එක තමයි හොඳ.
සුගතයන් වහන්සේ ප්‍රශංසා කොට වදාළේ නුවණින් විමසා දන් දීමයි. මේ සත්ව ලෝකයේ දන්පැන් ලැබීමට තරම් සුදුසු වූ උතුමන් සිටිත්ද, උන්වහන්සේලාට දෙන දානයෙන්, මහත් ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා. ඒක හරියට සාරවත් කුඹුරක වී වැපිරීම වගෙයි.”
එතකොට වෙන දෙවි කෙනෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමීපයේ මේ ප්‍රීති වාක්‍ය පැවසුවා.
“නිදුකාණන් වහන්ස, දන් දීම කොයිතරම් හොඳද! ටිකක් තිබෙද්දිත් දීම තමයි හොඳ. ශ්‍රද්ධාවෙන්ම දීම තමයි හොඳ. ධාර්මික දෙයින් දීම තමයි හොඳ. නුවණින් විමසා බලා දීම තමයි හොඳ. ඒ වගේම ප්‍රාණඝාතයෙන් වැළකීම තමයි හොඳ.”
යමෙක් සතුන්ව වෙහෙසවන්නෙ නැත්නම්, අනුන්ගෙන් නින්දා ලැබෙන නිසා පව් කරන්නෙ නැත්නම්, ඒ පවට බිය ඇති කෙනාව සත්පුරුෂයන් විසින් ප්‍රශංසා කරනවා. නමුත් පව් කිරීමේ බිය නැති කෙනා ඔහුට ප්‍රශංසා කරන්නෙ නෑ. නමුත් සත්පුරුෂයන් පව් කරන්නෙ නෑ.”
එතකොට තව දෙවි කෙනෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.
“භාග්‍යවතුන් වහන්ස, කවුරුන් විසින්ද ඉතාම හොඳ දේ කිව්වේ?”
(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ) :
ඔය හැම කෙනෙක්ම කිව්වේ ඉතා හොඳ දේවල් තමයි. නමුත් මගේ අදහසත් අහන්න.
“ශ්‍රද්ධාවෙන් දන් දීම ගැන හැමවිටම ප්‍රශංසා ලැබෙනවා. නමුත් දානයට වඩා ඒ අමා නිවනම තමයි උතුම්. ඉස්සරත්, ගොඩාක් ඉස්සරත්, සත්පුරුෂයන්, නුවණැත්තන් ඒ අමා නිවනමයි අවබෝධ කළේ.”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_1-4-3/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M