මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවනය නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමා විසින් කරවන ලද ආරාමයෙහිය. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ “පින්වත් මහණෙනි” කියා භික්ෂුසංඝයා අමතා වදාළා. “පින්වතුන් වහන්ස” යැයි කියා ඒ භික්ෂූන් ද භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා.
“පින්වත් මහණෙනි, පවිටු බාලයා තුළ ඒ අසත්පුරුෂ බාල බව පෙන්වන ලක්ෂණ, ඒ අසත්පුරුෂ බාල බව දැනගත හැකි නිමිති, ඒ අසත්පුරුෂ බාල බව ඉස්මතු වෙන චරියාවන් තුනක් තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, අසත්පුරුෂ බාලයා දුෂ්ට සිතුවිලිම යි සිතන්නේ. දුෂ්ට දේවල්ම යි කියන්නේ. දුෂ්ට වැඩම යි කරන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් අසත්පුරුෂ බාලයා දුෂ්ට සිතුවිලි සිතන්නේ නැත්නම්, දුෂ්ට වචන කියන්නේ නැත්නම්, දුෂ්ට වැඩ කරන්නේ නැත්නම් සත්පුරුෂ පණ්ඩිතයෙකුට මේ ‘භවත් මොහු වනාහී අසත්පුරුෂයෙක් ය, බාලයෙක් ය’ කියලා හඳුනාගන්නේ කොහොමද? පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් අසත්පුරුෂ බාලයා දුෂ්ට සිතුවිලි සිතනවාද, දුෂ්ට වචන කියනවාද, දුෂ්ට වැඩ කරනවාද, ඒ නිසාම යි ඔහුව සත්පුරුෂ නුවණැතියන් හඳුනාගන්නේ ‘මේ භවතා අසත්පුරුෂ බාලයා ය’ කියා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ අසත්පුරුෂ බාලයා මේ ජීවිතය තුළදී ම තුන් ආකාරයකින් දුක් දොම්නස් විඳිනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඉදින් අසත්පුරුෂ බාලයා පිරිසක් මැද වාඩිවෙලා ඉන්නට පුළුවනි. වීදියක වාඩිවෙලා ඉන්න පුළුවනි. සිව් මංසලක වාඩිවෙලා ඉන්නට පුළුවනි. එහිදිත් ජනයා ඔහුගේ බාල ක්‍රියාවට ගැලපෙන දේවල් කතාබස් කරනවා අසන්නට ලැබෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඉදින් අසත්පුරුෂ බාලයා ප්‍රාණඝාත කරන කෙනෙක් වෙයිද, සොරකම් කරන කෙනෙක් වෙයිද, කාම මිත්‍යාචාරයේ යෙදෙන කෙනෙක් වෙයිද, බොරු කියන කෙනෙක් වෙයිද, මත්පැන්, මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චි කරන කෙනෙක් වෙයිද, එතකොට පින්වත් මහණෙනි, බාලයාට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේ මිනිස්සු දුෂ්චරිත පිළිබඳව ත් කතා බස් කරනවා නෙව. මේ දුෂ්චරිතයන් මා තුළ තියෙනවා. මාත් ඒ දුෂ්චරිත තුළ නෙව ඉන්නේ’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, බාලයා මෙලොවදී ම දුක් දොම්නස් විඳින පළමු කාරණාව මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. රජවරු අපරාධකාරයෙක්, සොරෙක් අල්ලාගෙන ඔහුට විවිධාකාර දඬුවම් පමුණුවන අයුරු බාලයාට දකින්නට ලැබෙනවා. ඒ කියන්නේ, ඒ අපරාධකාරයාට කසෙන් තලනවා. වේවැලෙන් තලනවා. දඬු මුගුරුවලින් තලනවා. අත් කපල දානවා, කකුල් කපල දානවා, අත් කකුල් කපල දානවා, කන කපනවා, නාසයත් කපනවා. කන් නාසාත් කපනවා, හිස් කබල චප්ප කරල දානවා. හිස් කබලෙ ඇටේ මතු වෙනකල් බොරළු දාල හූරනවා. යකඩ අඬුවකින් කට පළල් කරල ගිනි පන්දම් ඔබනවා. ඇඟේ තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියනවා. අත්වල තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියනවා. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළට හම ගලෝලා, ඇදගෙන යනවා. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළටත්, කකුලෙ ඉඳන් උඩටත් හම ගලෝලා, එකට ගැට ගහනවා. දණිස් දෙකෙත්, වැළමිටි දෙකෙත් යකඩ උල් ගහල පොළවට හයි කරල, ගින්නෙන් රත් කරනවා, කොකුවලින් ඇන ඇන මස් ලේ විසුරුවනවා. මුළු ශරීරයේම මස් චූටි කෑලිවලට ඉරල දානවා. ශරීරයෙ තැනින් තැන සිදුරු කරල ලෝදිය දානවා. පැත්තට ඇල කරල බිම දාල කනේ උලක් ගහලා, ඒ උලෙන් හිටෝල, කකුල් දෙකෙන් වටේට කරකවනවා. ගල්වලින් තලල ඇඟ ඇතුලෙ ඇට කුඩු කරල දානවා. ගින්නෙන් කකාරගත්තු තෙල්වලින් නාවනවා. බල්ලන්ට කන්න දානවා. පණපිටින් උලේ ඉන්දවනවා. කඩුවෙන් හිස ගසා දානවා.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට බාලයාට මෙහෙම සිතෙනවා. ‘මේ අපරාධකාරයන්ව අල්ලාගෙන රජ දරුවෝ විවිධාකාර දඬුවම් දෙනවා නෙව. කසෙන් තලනවා. වේවැලෙන් තලනවා. දඬු මුගුරු වලින් තලනවා. අත් කපල දානවා, කකුල් කපල දානවා, අත් කකුල් කපල දානවා, කන කපනවා, නාසයත් කපනවා. කන් නාසාත් කපනවා, හිස් කබල චප්ප කරල දානවා. හිස් කබලෙ ඇටේ මතු වෙනකල් බොරළු දාල හූරනවා. යකඩ අඬුවකින් කට පළල් කරල ගිනි පන්දම් ඔබනවා. ඇඟේ තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියනවා. අත්වල තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියනවා. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළට හම ගලෝල ඇදගෙන යනවා. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළටත්, කකුලෙ ඉඳන් උඩටත් හම ගලෝල, එකට ගැට ගහනවා. දණිස් දෙකෙත්, වැළමිටි දෙකෙත් යකඩ උල් ගහල පොළවට හයි කරලා, ගින්නෙන් රත් කරනවා, කොකුවලින් ඇන ඇන මස් ලේ විසුරුවනවා. මුළු ශරීරයේම මස් චූටි කෑලිවලට ඉරල දානවා. ශරීරයේ තැනින් තැන සිදුරු කරල ලෝදිය දානවා. පැත්තට ඇල කරල බිම දාල කනේ උලක් ගහලා, ඒ උලෙන් හිටෝලා, කකුල් දෙකෙන් වටේට කරකවනවා. ගල්වලින් තලල ඇඟ ඇතුලෙ ඇට කුඩු කරලා දානවා. ගින්නෙන් කකාරගත්තු තෙල්වලින් නාවනවා. බල්ලන්ට කන්න දානවා. පණපිටින්ම උලේ ඉන්දවනවා. කඩුවෙන් හිස ගසා දානවා. මා අතිනුත් මෙවැනි අපරාධ සිද්ධ වෙලා තියෙනවා. මේ අපරාධ තුළ තමයි මම ඉන්නෙත්. ඉදින් රජවරුන් මාව හඳුනාගත්තොත්, මාවත් අල්ලගෙන ගිහින් මේ විදිහේ විවිධාකාර දඬුවම් දේවි. මාවත් කසෙන් තලාවි. වේවැලෙන් තලාවි. දඬු මුගුරුවලින් තලාවි. අත් කපලා දමාවි, කකුල් කපලා දමාවි, අත් කකුල් කපලා දමාවි, කන කපාවි, නාසයත් කපාවි. කන් නාසාත් කපාවි, හිස් කබල චප්ප කරල දමාවි. හිස් කබලේ ඇටේ මතු වෙනකල් බොරළු දාල හූරාවි. යකඩ අඬුවකින් කට පළල් කරල ගිනි පන්දම් ඔබාවි. ඇඟේ තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියාවි. අත්වල තෙල් පාන්කඩ ඔතල ගිනි තියාවි. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළට හම ගලෝල, ඇදගෙන යාවි. බෙල්ලෙ ඉඳන් පහළටත්, කකුලෙ ඉඳන් උඩටත් හම ගලෝල, එකට ගැට ගසාවි. දණිස් දෙකෙත්, වැළමිටි දෙකෙත් යකඩ උල් ගහල පොළවට හයි කරල, ගින්නෙන් රත් කරාවි, කොකු වලින් ඇන ඇන මස් ලේ විසුරුවාවි. මුළු ශරීරයේම මස් චූටි කෑලිවලට ඉරල දමාවි. ශරීරයෙ තැනින් තැන සිදුරු කරල ලෝදිය දමාවි. පැත්තට ඇල කරල බිම දාල කනේ උලක් ගහලා, ඒ උලේ හිටෝලා, කකුල් දෙකෙන් වටේට කරකවාවි. ගල්වලින් තලල ඇඟ ඇතුලෙ ඇට කුඩු කරල දමාවි. ගින්නෙන් කකාරගත්තු තෙල්වලින් නාවාවි. බල්ලන්ට කන්න දමාවි. පණපිටින් උලේ ඉන්දවාවි. කඩුවෙන් හිස ගසා දමාවි’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, බාලයා මේ ජීවිතය තුළදීම දුක් දොම්නස් විඳවන දෙවෙනි කරුණ මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. බාලයා පුටුවක වාඩිවී ඉන්න වෙලාවක වේවා, ඇඳක හාන්සි වී සිටින වෙලාවක වේවා, බිම දිගාවී සිටින වෙලාවක වේවා, තමන් ඉස්සර කරපු පව්, කයින් කරපු දුසිරිත්, වචනයෙන් කරපු දුසිරිත්, මනසින් කරපු දුසිරිත් තමන්ට මැවිලා පෙනෙන්නට පටන් ගන්නවා. ඒකම යි සිතට මතු වෙවී එන්නේ. ඒකම යි සිත වැළඳගන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. විශාල පර්වතයක ඡායාව සවස් වෙද්දී පොළොවේ වැතිරෙනවා. අන්න ඒ වගේ තමයි. බාලයා පුටුවක වාඩිවී ඉන්න වෙලාවක වේවා, ඇඳක හාන්සි වී සිටින වෙලාවක වේවා, බිම දිගාවී සිටින වෙලාවක වේවා, තමන් ඉස්සර කරපු පව්, කයින් කරපු දුසිරිත්, වචනයෙන් කරපු දුසිරිත්, මනසින් කරපු දුසිරිත් තමන්ට මැවිලා පෙනෙන්න පටන් ගන්නවා. ඒකම යි සිතට මතු වෙවී එන්නේ. ඒකම යි සිත වැළඳගන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට බාලයාට මෙහෙම සිතෙනවා. ‘අයියෝ! මා යහපත් දෙයක් කරගත්තේ නෑ. කුසලයක් කරගත්තේ නෑ. බිය නැතිවෙන දෙයක් කරගත්තේ නෑ. මං පව් කළා නෙව. දරුණු දේවල් කළා නෙව. දුෂ්ට දේවල් කළා නෙව. යහපත් දේවල් නොකළ, කුසල් නොකළ බිය නැති වෙන දේවල් නොකළ, පව් කළ, රෞද්‍ර දේවල් කළ, දුෂ්ට දේ කළ උදවිය උපදින තැනක් ඇද්ද, මට මරණින් මත්තේ යන්නට වෙන්නේ එහෙ තමයි’ කියල බාලයා ශෝක කරනවා. ක්ලාන්ත වෙනවා. වැළපෙනවා. පපුවේ අත් ගසමින් හඬනවා. සිහි මුළා වෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, බාලයා මෙලොවදී ම දුක් දොම්නස් විඳින තුන්වෙනි කාරණාව මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඉතින් ඒ බාලයා කයින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදිලා, වචනයෙන් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදිලා, මනසින් දුෂ්චරිතයෙහි යෙදිලා, කය බිඳී මරණින් මතු අපාය නම් වූ, දුගතිය නම් වූ, විනිපාත නම් වූ, නිරයේ උපදිනවා. පින්වත් මහණෙනි, යමෙක් යම් දෙයක් අරභයා මනාකොට කියයි නම්, ‘ඒකාන්තයෙන් ම අනිෂ්ට වූ, ඒකාන්තයෙන්ම අකාන්ත වූ, ඒකන්තයෙන්ම අමනාප වූ තැනක් තියෙනවා’ කියල කියනවා නම්, ඒ ඒකාන්ත අනිෂ්ට වූ, ඒකාන්ත අකාන්ත වූ, ඒකාන්ත අමනාප වූ තැන කියල මනාකොට කියන්නේ නිරය ගැනම යි. පින්වත් මහණෙනි, නිරයේ ඇති භයානක දුක් කොතරම්ද යත්, උපමාවක් පැවසීමත් ලේසි දෙයක් නොවෙයි.”
මෙසේ වදාළ විට එක්තරා භික්ෂුවක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය පැවසුවා. “ස්වාමීනී, උපමාවක් වදාරන්නට පුළුවනිද?” “පුළුවනි, පින්වත් භික්ෂුව” කියල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළා.
“පින්වත් භික්ෂුව, ඒක මෙවැනි දෙයක්. දරුණු අපරාධ කරපු සොරෙක්ව අල්ලගෙන ගිහින් රජතුමාට පෙන්නනවා. ‘දේවයන් වහන්ස, මෙන්න ඉන්නවා දරුණු අපරාධ කරපු භයානක සොරා. මොහුට යම් දඬුවමක් දෙන්නට කැමැති නම් එය පණවන්න’ එතකොට රජතුමා මෙහෙම කියනවා. ‘භවත, මේ පුද්ගලයාව අරගෙන ගිහින් උදේ වරුවේ හුල් පහර සියයකින් අනින්න’ කියලා. එතකොට ඒ පුරුෂයා ව අරගෙන ගිහින් උදේ වරුවේ හුල් පහර සියයක් අනිනවා. මහ දවල් කාලයේ දී රජතුමා රාජපුරුෂයන්ට කතා කරනවා. ‘එම්බා පුරුෂය, අර හොරාට දැන් කොහොමද?’ ‘දේවයන් වහන්ස, සොරා තවම ජීවත් වෙනවා’ එතකොට රජතුමා මෙහෙම කියනවා. ‘භවත, ගිහින් ඒ පුරුෂයාට මහ දවාලටත් හුල් පහරවල් සියයකින් අනින්න. එතකොට මධ්‍යාහ්න කාලෙදිත් රාජපුරුෂයන් අර හොරාට හුල් පහරවල් සියයක් අනිනවා. රජතුමා සවස් වරුවෙදිත් මෙහෙම කියනවා. ‘එම්බා පුරුෂය, අර හොරාට දැන් කොහොමද?’ ‘දේවයන් වහන්ස, සොරා තවම ජීවත් වෙනවා’ එතකොට රජතුමා මෙහෙම කියනවා. ‘භවත, ගිහින් ඒ පුරුෂයාට සවසටත් හුල් පහරවල් සියයකින් අනින්න. එතකොට සවස් කාලෙදිත් රාජපුරුෂයන් අර හොරාට හුල් පහරවල් සියයක් අනිනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? අර පුද්ගලයා හුල් පහරවල් තුන්සියයකින් ඇනුම් කද්දී ඒ හේතුවෙන් දුක් දොම්නස් විඳිනවා නේද?” “ස්වාමීනී, ඒ පුරුෂයා එක හුල් පහරකින් ඇනුම් කද්දී ඒ හේතුවෙන් දුක් දොම්නස් විඳිනවාම යි. එහෙම එකේ හුල් පහරවල් තුන්සියයකින් ඇනුම් කද්දී විඳින දුක ගැන කවර කථාද?”
එතකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අතින් මිට මොලවා ගත හැකි කුඩා ගලක් ගෙන භික්ෂූන් අමතා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, මේ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? වඩාත් විශාල කුමක්ද? මා අතින් මිට මොලවා ගෙන සිටින මේ ගල් කැටයද? නැත්නම් හිමාල පර්වත රාජයාද?”
“ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් අතින් මිට මොලවා ගෙන සිටින ගල් කැබැල්ල ඉතාමත්ම කුඩයි. හිමාල පර්වත රාජයා සමඟ සසඳා බැලීමේදී ගණන් කොට කියන්නට බැහැ. කොටස් කොට කියන්නට බැහැ. කිට්ටු කරන්නටවත් බැහැ.”
“පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහම යි යම් පුරුෂයෙක් හුල් පහරවල් තුන් සියයකින් පහරකද්දී ඒ හේතුවෙන් විඳින්නා වූ යම් දුකක් දොම්නසක් ඇද්ද, එය නිරයෙහි ඇති දුක සමඟ සසඳා බලන විට ගණනකට ගන්නට බැහැ. කොපමණ ප්‍රමාණයක්ද කියල කියන්නට බැහැ. කිට්ටු කරන්නටවත් බැහැ.
පින්වත් මහණෙනි, නිරයේ ඉපදුනු කෙනාට යමපල්ලෝ පස් ආකාරයක බන්ධනය නම් වූ දඬුවමක් දෙනවා. ඒ කියන්නේ ගිනියම් යකඩ හුලක් දකුණු අතේ ගහනවා. ගිනියම් යකඩ හුලක් දෙවෙනි අතේ ගහනවා. ගිනියම් යකඩ හුලක් දකුණු පාදයේ ගහනවා. ගිනියම් යකඩ හුලක් දෙවෙනි පාදයේ ගහනවා. ගිනියම් යකඩ හුලක් පපුවට අණිනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහු ගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයිද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට යමපල්ලෝ ඔහුව යකඩ පොළොවක බාවනවා. බාවලා කෙටේරිවලින් සහිනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහු ගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයිද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ යමපල්ලෝ ඔහුව කකුල් උඩු අතට හරවලා ඔලුවෙන් හිටවනවා. හිටවලා වෑයෙන් සහිනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහුගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයි ද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ යමපල්ලෝ ගිනිගෙන දිළිසෙන රථයක ගැටගහනවා. ගැටගහලා හාත්පසින් ගිනි ඇවිලි ඇවිලී තිබෙන ගිනියම් වූ යකඩ පොළොවේ එහාට මෙහාට ඇදගෙන යනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහුගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයිද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ යමපල්ලෝ හාත්පසින් ගිනි ඇවිල ගත් ගිනියම් වූ, ගිනි අඟුරු පර්වතයකට මොහුව නග්ගවනවා, බස්සවනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහුගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයිද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ යමපල්ලෝ ඔහුව කකුල් උඩුඅතට හරවලා හිස යටිඅතට හරවලා හාත්පසින් ගිනි ඇවිල ගත් ගිනියම් වූ ලෝකුඹු නිරයෙහි ඔබනවා. එතනදී ඔහුගේ ශරීරය ඒ ලෝදියේ පැහෙන්නේ පෙණ ගුළියක් බඳු වූ දේහයක් ඇතුවයි. ඉතින් ඒ පෙණ ගුලියක් බඳු දේහයකින් යුතු නිරිසතා පැහි පැහී එක වතාවකට උඩට එනවා. ආයෙමත් යටට බහිනවා. ආයෙ වතාවක් හරස් අතට කරකැවෙනවා. එතකොට ඔහු ඒ හේතුවෙන් ඉතා දරුණු වූ දැඩි දුකක් විඳිනවා. යම්තාක් කල් ඔහුගේ ඒ පාපකර්මය ගෙවී නොතිබෙයිද, ඒ තාක් ඔහු මරණයට පත්වන්නේ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ යමපල්ලෝ ඔහුව මහා නිරයට ඇදලා දානවා. පින්වත් මහණෙනි, ඒ මහා නිරයේ නම්,
කොන් හතරක් තියෙනවා. දොරටු හතරක් තියෙනවා. වෙන වෙනම කොටස් වශයෙන් බෙදලයි තියෙන්නේ. යකඩ ප්‍රාකාරයෙන් වටවෙලයි තියෙන්නේ. යකඩ පියනකින් වැහිලයි තියෙන්නේ.
ඒ නිරයේ බිමත් යකඩින්ම යි කරලා තියෙන්නේ. ගිනිගන්නවා. ගිනි දැල් විහිදෙනවා. හාත්පසින් යොදුන් සියයක් පුරාවට ඒ ගිනි ජාලාව හැමදාම පැතිරිලා තියෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, නොයෙක් ආකාරයෙන් මං නිරය පිළිබඳ විස්තර කියාදෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, එහෙත් නිරයේ තිබෙන දුක් මෙපමණක්ය කියලා සම්පූර්ණ වශයෙන් කියන්නට නම් පුළුවන්කමක් නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, තිරිසන්ගත ප්‍රාණීන් ඉන්නවා. ඔවුන් ජීවත් වෙන්නේ තණකොළ කාලා. ඔවුන් තෙත් වූත්, වියළි වූත් තණ කොළ දතින් උලා ගෙනයි කන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඒ තණකොළ කන තිරිසන් සතුන් කවුද? ඒ තමයි අශ්වයෝ, ගොන්නු, බූරුවෝ, එළුවෝ, මෘගයෝ. පින්වත් මහණෙනි, තණකොළ කාලා ජීවත් වෙන තවත් තිරිසන්ගත සතුන් ඉන්නවා. පින්වත් මහණෙනි, ඉස්සර මනුස්ස ලෝකයේ සිටිද්දී බාලයා පංච කාම රස විඳින්න ගිහින් පව් කරලා කය බිඳී මරණින් මතු තණකොළ කාලා ජීවත් වෙන සතුන් සිටිත් නම්, ඔවුන් අතර ගිහින් උපදිනවා.
ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, අසූචි අනුභව කරන තිරිසන් සතුන් ඉන්නවා. ඔවුන් දුරදී ම අසූචි ගඳ ඉවකරගෙන දුවන්නේ ‘මෙතනදිම කන්න ඕන, මෙතනදිම කන්න ඕන’ කියලයි. ඒක හරියට බ්‍රාහ්මණයන් යාග සුවඳට ඉව අල්ලගෙන ‘මෙතනදිම අනුභව කරන්න ඕන. මෙතනදිම අනුභව කරන්න ඕන’ කියල දුවනවා වගෙයි. ඔය විදිහමයි පින්වත් මහණෙනි, අසූචි අනුභව කරන තිරිසන් සතුන් ඉන්නවා. ඔවුන් දුරදී ම අසූචි ගඳ ඉවකරගෙන දුවන්නේ ‘මෙතනදිම කන්න ඕන, මෙතනදිම කන්න ඕන’ කියලයි. පින්වත් මහණෙනි, අසුචි අනුභව කරන තිරිසන්ගත සතුන් කවුද? කුකුලෝ, ඌරෝ, බල්ලෝ, හිවල්ලු ආදී සතුන්. ඒ වගේම අසූචි අනුභව කරන තවත් තිරිසන්ගත සතුන් ඇද්ද, ඔවුනුත් අයිතියි. පින්වත් මහණෙනි, ඉස්සර මනුස්ස ලෝකයේ සිටිද්දී බාලයා පංච කාම රස විඳින්න ගිහින් පව් කරලා කය බිඳී මරණින් මතු අසූචි කාලා ජීවත් වෙන සතුන් සිටිත් නම්, ඔවුන් අතර ගිහින් උපදිනවා.
ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, තිරිසන්ගත සතුන් ඉන්නවා, ඔවුන් උපදින්නේ අන්ධකාරයේම යි. ඔවුන් වයසට යන්නෙත් අන්ධකාරයේම යි. මැරෙන්නෙත් අන්ධකාරයේම යි. පින්වත් මහණෙනි, අඳුරේ ඉපදී, අඳුරේ දිරලා, අඳුරේ මියයන තිරිසන්ගත සතුන් කවුද? කීටයෝ, පණුවෝ, ගැඩවිල්ලු ආදියයි. ඒ වගේම තවත් අඳුරේ ඉපදී, අඳුරේ දිරලා, අඳුරේම මියයන තිරිසන්ගත සතුන් ඇද්ද, ඔවුනුත් අයිතියි. පින්වත් මහණෙනි, ඉස්සර මනුස්ස ලෝකයේ සිටිද්දී බාලයා පංච කාම රස විඳින්න ගිහින් පව් කරලා කය බිඳී මරණින් මතු යම් සතුන් අඳුරේ ඉපිද, අඳුරේ දිරලා, අඳුරේම මැරිලා යනවා නම්, ඔවුන් අතර ගිහින් උපදිනවා.
ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, තිරිසන්ගත සතුන් ඉන්නවා, ඔවුන් උපදින්නේ වතුරේම යි. ඔවුන් වයසට යන්නෙත් වතුරේම යි. මැරෙන්නෙත් වතුරේම යි. පින්වත් මහණෙනි, ජලයේ ඉපදී, ජලයේ දිරලා, ජලයේම මියයන තිරිසන්ගත සතුන් කවුද? මාළු, කැස්බෑවෝ, කිඹුල්ලු ආදියයි. ඒ වගේම තවත් ජලයේ ඉපදී, ජලයේ දිරලා, ජලයේම මියයන තිරිසන්ගත සතුන් ඇද්ද, ඔවුනුත් අයිතියි. පින්වත් මහණෙනි, ඉස්සර මනුස්ස ලෝකයේ සිටිද්දී බාලයා පංච කාම රස විඳින්න ගිහින් පව් කරලා කය බිඳී මරණින් මතු යම් සතුන් ජලයේ ඉපදී, ජලයේ දිරලා, ජලයේ මැරිලා යනවා නම්, ඔවුන් අතර ගිහින් උපදිනවා.
ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, තිරිසන්ගත සතුන් ඉන්නවා, ඔවුන් උපදින්නේ අසූචි ගොඬේම යි. ඔවුන් වයසට යන්නෙත් අසූචි ගොඩේම යි. මැරෙන්නෙත් අසූචි ගොඬේම යි. පින්වත් මහණෙනි, අසූචියේ ඉපදී, අසූචියේ දිරලා, අසූචියේම මියයන තිරිසන්ගත සතුන් කවුද? පින්වත් මහණෙනි, යම් සත්වයන් කුණු මසෙහි උපදිනවාද, කුණු මසෙහිම දිරනවාද, කුණු මසෙහිම මැරෙනවාද ….(පෙ)…. මළකුණුවල උපදිනවාද, ….(පෙ)…. කුණු ආහාරයෙහි උපදිනවාද, ….(පෙ)…. කුණු කාණුවෙහි උපදිනවාද, ….(පෙ)…. කුණු වළෙහි උපදිනවාද, ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, ඉස්සර මනුස්ස ලෝකයේ සිටිද්දී බාලයා පංච කාම රස විඳින්න ගිහින් පව් කරලා කය බිඳී මරණින් මතු යම් සතුන් අසූචියේ ඉපදී, අසූචියේ දිරලා, අසූචියේම මැරිලා යනවා නම්, ඔවුන් අතර ගිහින් උපදිනවා.
පින්වත් මහණෙනි, නොයෙක් ආකාරයෙන් මං තිරිසන් අපාය පිළිබඳ විස්තර කියාදෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, එහෙත් තිරිසන් අපායේ තිබෙන දුක් මෙපමණක්ය කියලා සම්පූර්ණ වශයෙන් කියන්න නම් පුළුවන්කමක් නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. එක්තරා පුරුෂයෙක් එක සිදුරක් ඇති වියදණ්ඩක් මහ මුහුදට වීසි කරනවා. එතකොට ඒ වියදණ්ඩ පෙරදිගින් හමන සුළඟින් බටහිර පැත්තට ගෙන යනවා. බටහිරින් හමන සුළඟින් පෙරදිග පැත්තට ගෙන යනවා. උතුරින් හමන සුළඟින් දකුණු දිශාවට ගෙන යනවා. දකුණින් හමන සුළඟින් උතුරු දිශාවට ගෙනයනවා. ඔය අතරේ මුහුදේ එක ඇසක් පෙනෙන කණ කැස්බෑවෙක් ඉන්නවා. ඒ එක ඇසක් පෙනෙන කණ කැස්බෑවා අවුරුදු සියයකට වාරයක් මුහුදු පතුලේ ඉඳලා උඩට එනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඒ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? එතකොට ඒ කණ කැස්බෑවා අර එක සිදුරක් තියෙන වියදණ්ඩෙන් හිස ඇතුළට දමාවිද?”
“ස්වාමීනී, ඉතාමත් දීර්ඝ කාලයක් ගිය තැනකදී, යම් දවසක සිදුවෙන්නට පුළුවනි.”
“පින්වත් මහණෙනි, ඒ කණ කැස්බෑවා අර එක සිදුරක් තියෙන වියදණ්ඩෙන් ඉතා ඉක්මනින් වුනත් හිස ඇතුළට දමන්නට පුළුවනි. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, එක් වතාවක් අපායෙහි උපන් අසත්පුරුෂ බාලයා නැවත මනුෂ්‍ය ආත්මයක් ලබනවාය කියන කරුණ එයට වඩා ඉතාමත්ම දුර්ලභයි කියලයි මා කියන්නේ. ඒ මක් නිසාද යත්, පින්වත් මහණෙනි, අපාය තුළ ධර්මයේ හැසිරීමක්, යහපතෙහි හැසිරීමක්, කුසල් කිරීමක්, පින් කිරීමක් නැත. පින්වත් මහණෙනි, අපායේ තිබෙන්නේ එකිනෙකා කා ගැනීමයි, දුර්වලයන් කා දැමීමයි විතරයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ බාලයා බොහෝ කාලයක්, ඉතා දීර්ඝ කාලයක් අපායෙහි දුක්විඳීමෙන් පසු මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයකට පැමිණෙන අවස්ථාවක් ඇතිවෙන්නට පුළුවන්. එතකොට යම් නීච කුල තියෙනවා නම්, ඒ කියන්නේ සැඩොල් කුලයේ, වැදි කුලයේ, කුලුපොතු කුලයේ, රථකාර කුලයේ, පුක්කුස කුලය ආදී කුලයන්. එවැනි කුලයක තමයි උපදින්නේ. ඉතාම දිළිඳු වෙලා, කෑම බීම ඉතාමත් දුකසේ ලැබෙන, අමාරුවෙන් ජීවත් වෙන, පිපාස බඩගිනි යන්තමින් නිවාගන්නා ජීවිතයක් තමයි ලබන්නේ. ඒ වගේම ඒ පුද්ගලයා විරූපියි, දැකීමට අප්‍රසන්නයි. අතපය විකෘතියි. බොහෝ ආබාධවලින් යුක්තයි. එක්කො කණ වෙලා, එහෙම නැත්නම් කොර වෙලා, එහෙම නැත්නම් කුදුයි. එහෙම නැත්නම් අත පය පණ නෑ. ආහාර පාන යාන වාහන, මල්, සුවඳ විලවුන්, හොඳ ගෙවල් දොරවල් ආදිය ලැබෙන්නේ නෑ. ඊට පස්සේ ඔහු කරන්නේ ආයෙමත් කයෙන් දුෂ්චරිතයේ හැසිරීමයි. වචනයෙන් දුෂ්චරිතයේ හැසිරීමයි. මනසින් දුෂ්චරිතයේ හැසිරීමයි. ඔහු කයින් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, වචනයෙන් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, මනසින් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, කය බිඳී මරණින් මතු අපාය නම් වූ, දුගතිය නම් වූ, විනිපාත නම් වූ, නිරයෙහි උපදිනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. සූදු කාරයෙක් මුහුණ දෙන පළමුවෙනි පරාජයෙන්ම ඔහු දරුවාගෙනුත් පිරිහෙනවා. අඹුවගෙනුත් පිරිහෙනවා. හැම වස්තුවෙනුත් පිරිහෙනවා. ඒ වගේම හිරේ විලංගුවෙත් වැටෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, යම්හෙයකින් සූදු කාරයෙක් මුහුණ දෙන පළමුවෙනි පරාජයෙන්ම ඔහු දරුවාගෙනුත් පිරිහෙනවා නම්, අඹුවගෙනුත් පිරිහෙනවා නම්, හැම වස්තුවෙනුත් පිරිහෙනවා නම් ඒ වගේම හිරේ විලංගුවෙත් වැටෙනවා නම්, ඒ පරාජය අල්පමාත්‍ර වූ පරාජයක්. නමුත් යම් හෙයකින් බාලයා කයින් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, වචනයෙන් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, මනසින් දුෂ්චරිතයේ හැසිරිලා, කය බිඳී මරණින් මතු අපාය නම් වූ, දුගතිය නම් වූ, විනිපාත නම් වූ, නිරයෙහි උපදිනවාද, මේක තමයි අර පරාජයට වඩා ඉතාමත්ම භයානක පරාජය. පින්වත් මහණෙනි, මේ නිරය තමයි මුළුමනින්ම පරිපූර්ණ වූ බාල අසත්පුරුෂ භූමිය කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තා තුළ ඒ සත්පුරුෂ නුවණැති බව පෙන්වන ලක්ෂණ, ඒ සත්පුරුෂ නුවණැති බව දැනගත හැකි නිමිති, ඒ සත්පුරුෂ නුවැණැති බව ඉස්මතු වෙන චරියාවන් තුනක් තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තා යහපත් සිතුවිලිම යි සිතන්නේ. යහපත් දේවල්ම යි කියන්නේ. යහපත් වැඩම යි කරන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් සත්පුරුෂ නුවණැත්තා යහපත් සිතුවිලි සිතන්නේ නැත්නම්, යහපත් වචන කියන්නේ නැත්නම්, යහපත් වැඩ කරන්නේ නැත්නම් සත්පුරුෂ පණ්ඩිතයෙකුට මේ ‘භවත් මොහු වනාහී සත්පුරුෂයෙක් ය, නුවණැත්තෙක් ය’ කියලා හඳුනාගන්නේ කොහොමද? පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් සත්පුරුෂ නුවණැත්තා යහපත් සිතුවිලි සිතනවාද, යහපත් වචන කියනවාද, යහපත් වැඩ කරනවාද, ඒ නිසාම යි ඔහුව සත්පුරුෂ නුවණැතියන් හඳුනා ගන්නේ ‘මේ භවතා සත්පුරුෂ නුවණැත්තා ය’ කියා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ සත්පුරුෂ නුවණැත්තා මේ ජීවිතය තුළදී ම තුන් ආකාරයකින් සැපයක් සොම්නසක් විඳිනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඉදින් සත්පුරුෂ නුවණැත්තා පිරිසක් මැද වාඩිවෙලා ඉන්නට පුළුවනි. වීදියක වාඩිවෙලා ඉන්නට පුළුවනි. සිව් මංසලක වාඩිවෙලා ඉන්නට පුළුවනි. එහිදිත් ජනයා ඔහුගේ සත්පුරුෂ ක්‍රියාවට ගැලපෙන දේවල් කතාබස් කරනවා අසන්නට ලැබෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඉදින් සත්පුරුෂ නුවණැත්තා ප්‍රාණඝාතයෙන් වැළකී සිටින කෙනෙක් වෙයිද, සොරකමින් වැළකී සිටින කෙනෙක් වෙයිද, කාම මිත්‍යාචාරයෙන් වැළකී සිටින කෙනෙක් වෙයිද, බොරුවෙන් වැළකී සිටින කෙනෙක් වෙයිද, මත්පැන් මත්ද්‍රව්‍ය පාවිච්චියෙන් වැළකී සිටින කෙනෙක් වෙයිද, එතකොට පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තාට මෙහෙම හිතෙනවා. ‘මේ මිනිස්සු සුචරිතය පිළිබඳවත් කතා බස් කරනවා නෙව. මේ මේ සුචරිත ධර්මයන් මා තුළ තියෙනවා. මාත් ඒ සුචරිත ධර්මයන් තුළ නෙව ඉන්නේ’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තා මෙලොවදීම සැප සොම්නස් විඳින පළමු කාරණාව මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. රජවරු අපරාධකාරයෙක්, සොරෙක් අල්ලාගෙන ඔහුට විවිධාකාර දඬුවම් පමුණුවන අයුරු සත්පුරුෂ නුවණැත්තාට දකින්නට ලැබෙනවා. ඒ කියන්නේ, ඒ අපරාධකාරයාට කසෙන් තලනවා. ….(පෙ)…. කඩුවෙන් හිස ගසා දානවා.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට සත්පුරුෂ නුවණැත්තාට මෙහෙම සිතෙනවා. ‘මේ අපරාධකාරයන්ව අල්ලාගෙන රජ දරුවෝ විවිධාකාර දඬුවම් දෙනවා නෙව. කසෙන් තලනවා. ….(පෙ)…. කඩුවෙන් හිස ගසා දානවා. මා අතින් නම් මෙවැනි අපරාධ සිද්ධ වෙලා නැහැ. මම නම් ඉන්නේ ඔය අපරාධ තුළ නොවෙයි. පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තා මේ ජීවිතය තුළදී ම සැප සොම්නස් විඳින දෙවෙනි කරුණ මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සත්පුරුෂ නුවණැත්තා පුටුවක වාඩිවී ඉන්න වෙලාවක වේවා, ඇඳක හාන්සි වී සිටින වෙලාවක වේවා, බිම දිගාවී සිටින වෙලාවක වේවා, තමන් ඉස්සර කරපු පින් කයින් කරපු යහපත් දේවල්, වචනයෙන් කියපු යහපත් දේවල්, මනසින් සිතපු යහපත් දේවල් තමන්ට මැවිලා පෙනෙන්නට පටන් ගන්නවා. ඒකම යි සිතට මතු වෙවී එන්නේ. ඒකම යි සිත වැළඳගන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. විශාල පර්වතයක ඡායාව සවස් වෙද්දී පොළොවේ වැතිරෙනවා. අන්න ඒ වගේ තමයි. සත්පුරුෂ නුවණැත්තා පුටුවක වාඩිවී ඉන්න වෙලාවක වේවා, ඇඳක හාන්සි වී සිටින වෙලාවක වේවා, බිම දිගාවී සිටින වෙලාවක වේවා, තමන් ඉස්සර කරපු පින්, කයින් කරපු යහපත් දේවල්, වචනයෙන් කියපු යහපත් දේවල්, මනසින් සිතපු යහපත් දේවල් තමන්ට මැවිලා පෙනෙන්නට පටන් ගන්නවා. ඒකම යි සිතට මතු වෙවී එන්නේ. ඒකම යි සිත වැළඳගන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට සත්පුරුෂ නුවණැත්තාට මෙහෙම සිතෙනවා. ‘ඒකාන්තයෙන්ම මං අතින් පව් කෙරුනෙ නෑ. මං රෞද්‍ර වැඩ කරලා නෑ. දුෂ්ටකම් කරලා නෑ. යහපත් දෙයක්ම යි මං කරගත්තේ. කුසල්ම යි කරගත්තේ. බිය නැතිවෙන දෙයක්ම යි කරගත්තේ. යහපත් දේවල් කළ, කුසල් කළ, බිය නැති වෙන දේවල් කළ, පින් කළ, රෞද්‍ර දේවල් නොකළ, දුෂ්ට දේ නොකළ උදවිය උපදින තැනක් ඇද්ද, මට මරණින් මත්තේ යන්නට වෙන්නේ එහේ තමයි’ කියලා සත්පුරුෂ නුවණැත්තා ඒ ගැන ශෝක කරන්නේ නෑ. ක්ලාන්ත වෙන්නෙ නෑ. වැළපෙන්නේ නෑ. පපුවේ අත් ගසමින් හඬන්නේ නෑ. සිහි මුළා වෙන්නේ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, සත්පුරුෂ නුවණැත්තා මෙලොවදී ම සැප සොම්නස් විඳින තුන්වෙනි කාරණාව මෙයයි.
පින්වත් මහණෙනි, ඉතින් ඒ සත්පුරුෂ නුවණැත්තා කයින් යහපතෙහි යෙදිලා, වචනයෙන් යහපතෙහි යෙදිලා, මනසින් යහපතෙහි යෙදිලා, කය බිඳී මරණින් මතු සුගති සංඛ්‍යාත ස්වර්ග ලෝකයේ උපදිනවා. පින්වත් මහණෙනි, යමෙක් යම් දෙයක් අරභයා මනාකොට කියයි නම්, ‘ඒකාන්තයෙන්ම ඉෂ්ට වූ, ඒකාන්තයෙන්ම කාන්ත වූ, ඒකාන්තයෙන්ම මනාප වූ තැනක් තියෙනවා’ කියල කියනවා නම්, ඒ ඒකාන්ත ඉෂ්ට වූ, ඒකාන්ත කාන්ත වූ, ඒකාන්ත මනාප වූ තැන කියල මනාකොට කියන්නේ ස්වර්ගයටම යි. පින්වත් මහණෙනි, ස්වර්ගයේ ඇති ඉතා යහපත් සැපය කොතරම්ද යත්, උපමාවක් පැවසීමත් ලේසි දෙයක් නොවෙයි.”
මෙසේ වදාළ විට එක්තරා භික්ෂුවක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය පැවසුවා. “ස්වාමීනී, උපමාවක් වදාරන්නට පුළුවනිද?”
“පුළුවනි, පින්වත් භික්ෂුව” කියල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළා.
“පින්වත් භික්ෂුව, ඒක මෙවැනි දෙයක්. සක්විති රජකෙනෙක් ඉන්නවා. ඔහුට මාණික්‍ය සතකුත් තියෙනවා. සතර ආකාර ඉර්ධියකිනුත් යුක්තයි. ඉතින් ඒ හේතුවෙන් ඔහු සැපයක් සොම්නසක් විඳිනවා. ඔහුගේ මාණික්‍යරත්න හත මොනවාද?
පින්වත් භික්ෂුව, ඔටුණු පළන් ක්ෂත්‍රීය රජු ඒ පුන් පොහෝ දවසෙහි වතුර නාලා, පෙහෙවස් සමාදන් වෙලා, උඩු මහලට නැගලා සිටිද්දී දහසක් අර ඇති, නිම්වළලු ඇති, නැබ ඇති, මුළුමනින්ම පරිපූර්ණ වූ, දිව්‍ය වූ, චක්‍රරත්නය පහළ වෙනවා. ඒ ඔටුණු පළන් ක්ෂත්‍රීය රජ්ජුරුවන්ට එය දැක මෙහෙම සිතෙනවා. ‘ඔව්. මං අහලා තියෙනවා ඔටුණු පළන් ක්ෂත්‍රීය රජෙක් පොහොය දවසක වතුර නාලා, පෙහෙවස් සමාදන් වෙලා, ප්‍රාසාදයේ උඩුමහලට නැගී සිටිද්දී දහසක් අර ඇති, නිම්වළලු ඇති, නැබ ඇති, මුළුමනින්ම පරිපූර්ණ වූ, දිව්‍ය වූ, චක්‍රරත්නය පහළ වෙනවා කියලා. එතකොට ඔහු තමයි සක්විති රජු වෙන්නේ. එහෙම නම් මම සක්විති රජකෙනෙක් වත්ද?’ කියලා.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට ඒ ඔටුණු පළන් ක්ෂත්‍රීය රජු අසුනෙන් නැගිටිනවා. වම් අතින් කෙණ්ඩිය ගන්නවා. දකුණු අතින් අර චක්‍රරත්නයට පැන්වඩනවා. ‘භවත් චක්‍රරත්නය කරකැවේවා! භවත් චක්‍රරත්නයට විශේෂයෙන්ම ජය ලැබේවා!’ කියලා. එතකොට පින්වත් මහණෙනි, ඒ චක්‍රරත්නය නැගෙනහිර පැත්තට කරකැවි කැවී යනවා. ඒ අනුව සක්විති රජුද, සිව්රඟ සේනා සමඟ පසුපසින් ගමන් කරනවා. පින්වත් මහණෙනි, යම් ප්‍රදේශයක චක්‍රරත්නය නවතිනවා නම්, එතැන සක්විති රජතුමා සිව්රඟ සේනාව සමඟ නවතිනවා.
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, පෙරදිග දිශාවෙහි යම් විරුද්ධ රජකෙනෙක් ඉන්නවා නම්, ඔහු සක්විති රජු කරා පැමිණෙනවා. ඇවිත් මෙහෙම කියනවා. ‘මහාරාජයාණෙනි, එනු මැනැව. මහාරාජයාණෙනි, ඔබේ පැමිණීම යහපත්ම ය. මහාරාජයාණෙනි, මේ රාජ්‍යයත් ඔබගේ ය. මහාරාජයාණෙනි, අනුශාසනා කළ මැනැව.’
එතකොට සක්විති රජතුමා මෙහෙම කියනවා. ‘ප්‍රාණඝාතය නොකළ යුතුයි; සොරකම නොකළ යුතුයි; වැරදි කාම සේවනය නොකළ යුතුයි; බොරු නොකිව යුතුයි; සුරා පානය නොකළ යුතුයි; සතුටින් කා බී සිටි පරිද්දෙන් හොඳින් අනුභව කරන්න’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, එතකොට පෙරදිග දිශාවෙහි සක්විති රජුට සතුරුව සිටි යම් රජෙක් ඇද්ද, ඔහු ඒ සක්විති රජුගේ කීමට අනුව ජීවත් වෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඊට පස්සේ ඒ චක්‍රරත්නය පෙරදිග සාගරයට වැටිලා දකුණු දිශාවට කරකැවෙන්න පටන්ගන්නවා. ….(පෙ)…. දකුණු සමුද්‍රයට වැටිලා බටහිර දිශාවට කරකැවෙන්න පටන්ගන්නවා. ….(පෙ)…. බටහිර සාගරයට වැටිලා උතුරු දිශාවට කරකැවෙන්න පටන්ගන්නවා. ඒ අනුව සක්විති රජුද, සිව්රඟ සේනා සමඟ පසුපසින් ගමන් කරනවා.
පින්වත් මහණෙනි, යම් ප්‍රදේශයක චක්‍රරත්නය නවතිනවා නම්, එතැන සක්විති රජතුමා සිව්රඟ සේනාව සමඟ නවතිනවා.
එතකොට පින්වත් මහණෙනි, උතුරු දිශාවෙහි යම් විරුද්ධ රජකෙනෙක් ඉන්නවා නම්, ඔහු සක්විති රජු කරා පැමිණෙනවා. ඇවිත් මෙහෙම කියනවා. ‘මහාරාජයාණෙනි, එනු මැනැව. මහාරාජයාණෙනි, ඔබේ පැමිණීම යහපත්ම ය. මහාරාජයාණෙනි, මේ රාජ්‍යයත් ඔබගේ ය. මහාරාජයාණෙනි, අනුශාසනා කළ මැනැව.’
එතකොට සක්විති රජතුමා මෙහෙම කියනවා. ‘ප්‍රාණඝාතය නොකළ යුතුයි; සොරකම නොකළ යුතුයි; වැරදි කාම සේවනය නොකළ යුතුයි; බොරු නොකිව යුතුයි; සුරා පානය නොකළ යුතුයි; සතුටින් කා බී සිටි පරිද්දෙන් හොඳින් අනුභව කරන්න’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, එතකොට උතුරු දිශාවෙහි සක්විති රජුට සතුරුව සිටි යම් රජෙක් ඇද්ද, ඔහු ඒ සක්විති රජුගේ කීමට අනුව ජීවත් වෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, එතකොට ඒ චක්‍රරත්නය මුහුද සීමා කොට ඇති මහ පොළොව දිනාගෙන කලින් රාජධානියටම ආපසු එනවා. ඇවිත් සක්විති රජුගේ ඇතුළු නුවර දොරටුවේ කිසිවෙකුට සොලවාලිය නොහැකි පරිද්දෙන් නවතිනවා. එයින් සක්විති රජුගේ අන්තඃපුර ද්වාරය සුන්දර කරනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඔය විදිහේ සක්විති රත්නයක් තමයි පහළ වෙන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට හස්ති රත්නයකුත් ලැබෙනවා. ඒ හස්තිරාජයා මුළුමනින්ම සුදුපාටයි. සප්ත අංගයන් පොළොවෙහි වදිනවා. ඉර්ධිමත්. අහසින් යන්නට පුළුවන් උපෝසථ වර්ගයේ ඇත් රජෙක්. ඒ ඇතාව දුටු විට සක්විති රජතුමාගේ සිත පහදිනවා. ‘භවත්නි, මේ හස්තියානාව ඉතා ලස්සනයි නෙව. ඉදින් දමනය කරගන්නට ඇත්නම් හරි අගෙයි’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, ඉතා සුන්දර වූ ආජානීය හස්තියෙක් බොහෝ කාලයක් මනාව දමනය වී සිටිනවාද, ඒ හස්තිරත්නයත් එබඳු වූම දමනයකින් යුක්තයි. පින්වත් මහණෙනි, මෙය කලින් සිදු වූ දෙයක්. ඉතින් සක්විති රජතුමා හස්තිරාජයාගේ හැකියාව විමසන්නට හිතලා පෙරවරුවේ ඇතා පිට නැග මුහුද සීමා කොට ඇති, පොළොව වටේ ගොස් ඒ රාජධානියටම ඇවිදින් තමයි උදේ ආහාරය ගත්තේ. පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ හස්තිරත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට අශ්ව රත්නයකුත් ලැබෙනවා. ඒ අශ්වයා මුළුමනින්ම සුදුපාටයි. හිස කළු පාටයි. මුදු තණ බඳු කෙස් තියෙනවා. ඉර්ධිමත්. අහසින් යන්නට පුළුවන්. වළාහක වර්ගයේ අශ්ව රාජයෙක්. ඒ අශ්වයාව දුටු විට සක්විති රජතුමාගේ සිත පහදිනවා. ‘භවත්නි, මේ අශ්වයා ඉතා ලස්සනයි නෙව. ඉදින් දමනය කරගන්නට ඇත්නම් හරි අගෙයි’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, ඉතා සුන්දර වූ ආජානීය අශ්වයෙක් බොහෝ කාලයක් මනාව දමනය වී සිටිනවාද, ඒ අශ්වරත්නයත් එබඳු වූම දමනයකින් යුක්තයි. පින්වත් මහණෙනි, මෙය කලින් සිදු වූ දෙයක්. ඉතින් සක්විති රජතුමා අශ්වරාජයාගේ හැකියාව විමසන්නට හිතලා පෙරවරුවේ අශ්වයා පිට නැග මුහුද සීමා කොට ඇති, පොළොව වටේ ගොස් ඒ රාජධානියටම ඇවිදින් තමයි උදේ ආහාරය ගත්තේ. පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ අශ්වරත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට මාණික්‍ය රත්නයකුත් ලැබෙනවා. ඒ මැණික වෛරෝඩියක්. ඉතාම ලස්සනයි. ස්වභාවිකයි. අටැසින් යුක්තයි. හොඳින් ඔපමට්ටම් කරලා තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඒ මැණික හාත්පස යොදුනක් පුරාවට එළිය විහිදුවනවා. පින්වත් මහණෙනි, මෙය කලින් සිදු වූ දෙයක්. ඉතින් සක්විති රජතුමා මේ මාණික්‍ය රත්නයේ හැකියාව විමසන්නට හිතලා චතුරංගනී සේනාව සන්නද්ධ කරලා ඒ මාණික්‍ය රත්නය කොඩියේ මුදුනේ රඳවලා ඝන අඳුරේම නික්ම ගියා. පින්වත් මහණෙනි, එතකොට අවට ගම්වල මිනිස්සු ඒ ආලෝකයට දවල් ය කියල හිතාගෙන තමන්ගේ වැඩ කරන්නට පටන්ගත්තා. පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ මාණික්‍ය රත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට ස්ත්‍රී රත්නයකුත් ලැබෙනවා. ඒ ස්ත්‍රී රත්නය ඉතාමත් රූප සම්පන්නයි. දර්ශනීයයි. ඉතාම සුන්දරයි. ඉතා උතුම් වූ රූප සෞන්දර්යයෙන් යුක්තයි. ඉතා උසත් නෑ. ඉතා මිටිත් නෑ. ඉතා කෙට්ටුත් නෑ. ඉතා මහතත් නෑ. ඉතා කළුත් නෑ. ඉතා සුදුත් නෑ. මිනිස් පැහැය ඉක්ම ගිහිනුත් නෑ. දිව්‍ය වර්ණයට ඇවිල්ලත් නෑ. පින්වත් මහණෙනි, ස්ත්‍රීරත්නයේ කායික පහස මෙබඳු ස්වරූපයෙන් යුක්තයි. ඒ කියන්නේ හොඳින් පොලාපු, හිඹුල් පුළුන් වගෙයි, කපු පුළුන් වගෙයි. පින්වත් මහණෙනි, ඒ ස්ත්‍රීරත්නයෙහි පාදයන් සීතල වෙලාවට උණුසුම්. උණුසුම් වෙලාවට සිසිලයි. ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, ඒ ස්ත්‍රීරත්නයෙහි ශරීරයෙන් සඳුන් සුවඳ හමනවා. මුවින් මහනෙල් සුවඳ හමනවා. ඒ වගේම පින්වත් මහණෙනි, ඒ ස්ත්‍රීරත්නය සක්විති රජු නැගිටින්නට පළමුව නැගිටිනවා. රජුට පසුව නිදියනවා. කුමක් කළ යුතුදැයි නිතර නිතර විමසනවා. රජු සතුටු වන දේම කරනවා. ප්‍රිය මනාප වචන කියනවා. පින්වත් මහණෙනි, ඒ ස්ත්‍රීරත්නය සිහිනෙකින්වත් රජතුමා ඉක්මවා යන්නේ නෑ. කයින් ඉක්මවා යෑම ගැන කවර කථාද? පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ ස්ත්‍රීරත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට ගෘහපති රත්නයකුත් ලැබෙනවා. ඔහුට කර්ම විපාකයෙන්ම හටගත් දිවැස් ලැබෙනවා. ඉතින් ඒ දිවැසින් ඔහු අයිතිකාරයන් නැති, අයිතිකාරයන් ඇති, නිදන් වස්තු සොයාගන්නවා. ඔහු සක්විති රජු ළඟට ඇවිත් මෙහෙම කියනවා. ‘දේවයන් වහන්ස, නුඹවහන්සේ මහන්සි වෙන්න ඕන නෑ. ධනයෙන් කළ යුතු යමක් ඇද්ද, එය මං නුඹවහන්සේට කරන්නම්’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, මෙය කලින් සිදු වූ දෙයක්. ඉතින් ඒ සක්විති රජතුමා ගෘහපති රත්නය විමසන්නට හිතාගෙන නැවකට නැගී ගඟ මැදට ගිහින් ඒ ගෘහපති රත්නයට මෙසේ කිව්වා. ‘පින්වත් ගෘහපතිය, මට රන් රිදීවල අවශ්‍යතාවයක් තියෙනවා’ කියලා. ‘එසේ වී නම් මහරජාණෙනි, නැව එක ඉවුරකට අයින් කරන්න’ ‘එම්බා ගෘහපතිය, මට මෙතනදීම යි රන් රිදීවලින් ප්‍රයෝජනය තියෙන්නේ’ එතකොට පින්වත් මහණෙනි, ඒ ගෘහපති රත්නය තම දෝතින් ජලය ස්පර්ශ කොට රත්තරන්, අමුරන් පිරුණු කළයක් උඩට ගෙන සක්විති රජුට මෙහෙම කිව්වා. ‘මහරජාණෙනි, මෙපමණක් ඇද්ද? මහරජාණෙනි, මෙපමණකිනුත් කළා වෙනවාද? මහරජාණෙනි, මෙපමණකිනුත් පිදුවා වෙනවාද?’ කියලා. එතකොට සක්විති රජු මෙහෙම කියනවා. ‘ගෘහපතිය, මෙපමණකින්ම ප්‍රමාණවත්. ගෘහපතිය, මෙපමණකින්ම කළා වෙනවා. ගෘහපතිය, මෙපමණකින්ම පිදුවා වෙනවා’ පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ ගෘහපති රත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමාට පුත්‍ර රත්නයකුත් ලැබෙනවා. හරිම ඤාණවන්තයි. ව්‍යක්තයි. ප්‍රඥාවන්තයි. සක්විති රජු කරා කැඳවිය යුත්තන් කැඳවන්නටද, ඉවත් කළ යුත්තන් ඉවත් කරන්නටද, ඔහු ඉතාමත් දක්ෂයි. තනතුරෙහි තැබිය යුත්තන් තබවන්නත් දක්ෂයි. ඒ පුත්‍රරත්නය සක්විති රජු වෙත පැමිණ මෙහෙම කියනවා. ‘දේවයන් වහන්ස, නුඹවහන්සේ මහන්සි ගන්නට ඕන නැහැ. මං කටයුතු සොයා බලන්නම්’ කියල. පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාට ලැබෙන්නේ ඔය විදිහේ පුත්‍ර රත්නයකුයි.
පින්වත් මහණෙනි, නැවත අනෙකක් කියමි. සක්විති රජතුමා මෙම සප්ත රත්නයන්ගෙන් තමයි සමන්විත වන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාගේ ඉර්ධි සතර කුමක්ද?
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමා ඉතාමත්ම දැකුම්කළු රූපයකින් යුක්තයි. දර්ශනීයයි. ඉතාම සුන්දරයි. අන් මිනිසුන්ට වඩා උදාර වූ වර්ණ සෞන්දර්යයෙන් යුක්තයි. පින්වත් මහණෙනි, මෙය තමයි සක්විති රජුගේ පළමුවෙනි ඉර්ධිය.
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමා දීර්ඝායුෂෙන් යුක්තයි. අන්‍ය මිනිසුන්ට වඩා බොහෝ කාලයක් ජීවත් වෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මෙය තමයි සක්විති රජුගේ දෙවෙනි ඉර්ධිය.
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමා අල්පාබාධයෙන් යුක්තයි. අල්ප පීඩාවෙන් යුක්තයි. අන්‍ය මිනිසුන්ට වඩා ඕනෑම ආහාරයක් සුවසේ දිරවන, ඉතා සිසිල් නොවූ, ඉතා ඌෂ්ණ නොවූ, සම ව පැසෙන ග්‍රහණියකින් යුක්තයි. පින්වත් මහණෙනි, මෙය තමයි සක්විති රජුගේ තෙවෙනි ඉර්ධිය.
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමා බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරුන්ට ඉතාමත්ම ප්‍රිය මනාපයි. පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පියතුමා දරුවන්ට ඉතාමත් ප්‍රිය මනාප වෙයිද, ඒ අයුරින්ම සක්විති රජතුමාත් බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරුන් හට ඉතාමත් ම ප්‍රිය මනාපයි.
පින්වත් මහණෙනි, සක්විති රජතුමාටත් බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරුන්ව ඉතාමත්ම ප්‍රිය මනාපයි. පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. පියතුමාට දරුවන්ව ඉතාමත් ප්‍රිය මනාප වෙයිද, ඒ අයුරින්ම සක්විති රජතුමාටත් බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරුන්ව ඉතාමත්ම ප්‍රිය මනාප යි.
පින්වත් මහණෙනි, මෙය කලින් සිදු වූ දෙයක්. සක්විති රජතුමා චතුරංගනී සේනාව සමඟ උයන් බිමට නික්මුනා. එතකොට පින්වත් මහණෙනි, බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරු සක්විති රජ්ජුරුවන් වෙත පැමිණ මෙහෙම කිව්වා. ‘අනේ දේවයන් වහන්ස, හෙමින් හෙමින් වඩිනු මැනැව. එතකොට අපට සෑහෙන වෙලාවක් නුඹවහන්සේව දැකගන්නට පුළුවනි’ කියලා. එතකොට සක්විති රජු රියදුරා ඇමතුවා. ‘පින්වත් රියදුර, බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතිවරුන්ට මාව බොහෝ වේලාවක් දකින්නට පුළුවන් වන පරිද්දෙන් හෙමින් හෙමින් අසුන් මෙහෙයවන්න’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, මෙය තමයි සක්විති රජුගේ සතරවෙනි ඉර්ධිය.
පින්වත් මහණෙනි, ඔය ඉර්ධි හතරෙන් තමයි සක්විති රජු සමන්විත වන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? එතකොට සක්විති රජතුමා මේ සප්ත රත්නයන්ගෙනුත් යුක්ත වෙලා, මේ ඉර්ධි සතරෙනුත් යුක්ත වෙලා සිටිද්දී, ඒ හේතුවෙන් සැපක් සොම්නසක් විඳිනවාද?”
“ස්වාමීනී, ඔය එක එක රත්නයකින් යුක්ත වූ සක්විති රජු ඒ හේතුවෙන් සැපයක් සොම්නසක් විඳිනවාම යි. සප්ත රත්නයෙනුත්, සතර ඉර්ධියෙනුත් සැපයක් සොම්නසක් විඳීම ගැන කවර කථාද?”
එතකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අතින් මිට මොලවා ගත හැකි කුඩා ගලක් ගෙන භික්ෂූන් අමතා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, මේ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? වඩාත් විශාල කුමක්ද? මා අතින් මිට මොලවා ගෙන සිටින මේ ගල් කැටයද? නැත්නම් හිමාල පර්වත රාජයාද?”
“ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් අතින් මිට මොලවා ගෙන සිටින කුඩා ගල් කැබැල්ල ඉතාමත්ම කුඩයි. හිමාල පර්වත රාජයා සමඟ සසඳා බැලීමේදී ගණන් කොට කියන්නට බැහැ. කොටස් කොට කියන්නට බැහැ. කිට්ටු කරන්නටවත් බැහැ.”
“පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහම යි සක්විති රජතුමා සප්ත රත්නයෙනුත්, ඉර්ධි සතරෙනුත් යුක්තව යම් සැපයක් සොම්නසක් විඳිනවා නම්, එය දිව්‍ය වූ සැපය සමඟ සසඳා බලන විට ගණනකට ගන්නට බැහැ. කොපමණ ප්‍රමාණයක්ද කියල කියන්නට බැහැ. කිට්ටු කරන්නටවත් බැහැ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒ සත්පුරුෂ නුවණැත්තා බොහෝ කාලයක්, ඉතා දීර්ඝ කාලයක් දෙව්ලොව සැප විඳීමෙන් පසු මනුෂ්‍ය ආත්මභාවයකට පැමිණෙන අවස්ථාවක් ඇතිවෙන්නට පුළුවන්. එතකොට යම් උසස් කුලයක්, ක්ෂත්‍රීය මහාසාර කුලයක්, බ්‍රාහ්මණ මහාසාර කුලයක්, ගෘහපති මහාසාර කුලයක් තියෙනවා නම්, එවැනි කුලයක තමයි උපදින්නේ. ධන ධාන්‍යයෙන් ආඪ්‍ය වෙලා, මහා භෝග සම්පත් ඇතුව, බොහෝ රන් රිදී ඇතුව, බොහෝ සැපවත් බඩු භාණ්ඩ ඇතුව, බොහෝ ධන සම්පත් ඇතුව තමයි ඉන්නේ. ඒ වගේම ඔහු ඉතාමත්ම රූප සම්පත්තියෙන් යුක්තයි. දර්ශනීයයි. සුන්දරයි. උදාර වූ ශරීර වර්ණයෙන් යුක්තයි. ඒ වගේ ම ආහාර පාන, වස්ත්‍රාභරණ, යානවාහන, මල් සුවඳ විලවුන්, ගෙවල් දොරවල් ආදිය උතුම් විදිහට ලැබෙනවා. ඊට පස්සේ ඔහු කරන්නේ ආයෙමත් කයෙන් යහපතෙහි හැසිරීමයි. වචනයෙන් යහපතෙහි හැසිරීමයි. මනසින් යහපතෙහි හැසිරීමයි. ඔහු කයින් යහපතෙහි හැසිරිලා, වචනයෙන් යහපතෙහි හැසිරිලා, මනසින් යහපතෙහි හැසිරිලා, කය බිඳී මරණින් මතු සුගති සංඛ්‍යාත දෙව්ලොව උපදිනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. සූදු කාරයෙක් මුහුණ දෙන පළමුවෙනි ජයග්‍රහණයෙන්ම මහත් වූ භෝගස්කන්ධයක් ලබාගන්නවා වගෙයි. පින්වත් මහණෙනි, යම්හෙයකින් සූදු කාරයෙක් මුහුණ දෙන පළමුවෙනි ජයග්‍රහණයෙන්ම මහත් වූ භෝගස්කන්ධයක් ලබාගන්නවා නම්, ඒ ජයග්‍රහණය අල්පමාත්‍ර වූ ජයග්‍රහණයක්. නමුත් යම් හෙයකින් සත්පුරුෂ නුවණැත්තා කයින් යහපතෙහි හැසිරිලා, වචනයෙන් යහපතෙහි හැසිරිලා, මනසින් යහපතෙහි හැසිරිලා, කය බිඳී මරණින් මතු සුගති සංඛ්‍යාත දෙව් ලොව උපදිනවාද, මේක තමයි අර ජයග්‍රහණයට වඩා ඉතාමත්ම ශ්‍රේෂ්ඨ ජයග්‍රහණය. පින්වත් මහණෙනි, මේ ස්වර්ගය තමයි මුළුමනින් ම පරිපූර්ණ වූ සත්පුරුෂ නැණවතුන්ගේ භූමිය කියන්නේ.
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ උතුම් දේශනය වදාළා. ඒ දේශනය ගැන ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා ගොඩක් සතුටු වුනා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ මේ දේශනය සතුටින් පිළිගත්තා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
බාලයාත් පණ්ඩිතයාත් ගැන වදාළ දෙසුම නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/mn3_3-3-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M