මජ්ඣිම නිකාය

උපරි පණ්ණාසකෝ

3.1.2. පඤ්‌චත්‌තය සුත්‌තං

3.1.2. මතවාද පහක් තුන් අයුරකින් විග්‍රහ කරමින් වදාළ දෙසුම

ඒවං මේ සුතං: ඒකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජේතවනේ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමේ. තත්‍ර ඛෝ භගවා භික්ඛූ ආමන්තේසි: භික්ඛවෝති. භදන්තේති තේ භික්ඛූ භගවතෝ පච්චස්සෝසුං. භගවා ඒතදවෝච:

මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවනය නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමාගේ ආරාමයෙහිය. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ “පින්වත් මහණෙනි” කියා භික්ෂුසංඝයා අමතා වදාළා. “පින්වතුන් වහන්ස” කියා ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා.

සන්ති භික්ඛවේ, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා අපරන්තකප්පිකා අපරන්තානුදිට්ඨිනෝ අපරන්තං ආරබ්භ අනේකවිහිතානි අධිවුත්තිපදානි අභිවදන්ති. ‘සඤ්ඤී අත්තා හෝති අරෝගෝ පරම්මරණා’ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. ‘අසඤ්ඤී අත්තා හෝති අරෝගෝ පරම්මරණා’ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. ‘නේවසඤ්ඤීනාසඤ්ඤී අත්තා හෝති අරෝගෝ පරම්මරණා’ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. සතෝ වා පන සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපෙන්ති. දිට්ඨධම්මනිබ්බානං වා පනේකේ අභිවදන්ති. ඉති සන්තං වා අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. සතෝ වා පන සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපෙන්ති. දිට්ඨධම්මනිබ්බානං වා පනේකේ අභිවදන්ති. ඉති ඉමානි පඤ්ච හුත්වා තීණි හොන්ති තීණි හුත්වා පඤ්ච හොන්ති. අයමුද්දේසෝ පඤ්චත්තයස්ස.

“පින්වත් මහණෙනි, මරණින් මතු අනාගතයෙහි උපදින ආකාර පිළිබඳව කතා කරන, මරණින් මතු අනාගතයෙහි උපදින ආකාර පිළිබඳව දෘෂ්ටි ගත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින්, ඒ පිළිබඳව නොයෙක් ආකාරයෙන් මතවාද ප්‍රකාශ කරනවා.

සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මය සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල.

තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මය සඤ්ඤා රහිතයි. එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල.

තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයට සඤ්ඤාවක් ඇත්තෙත් නැහැ, නැත්තෙත් නැහැ. එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල.

තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘දැන් දකින්නට ලැබෙන සත්වයා මරණින් මතු විනාශයට, උච්ඡේදයට, නොපැවැත්මට පත්වෙනවා’ කියල.

තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘මෙලොවදීම නිවන අවබෝධ කරන්නට පුළුවන්’ කියල.

මේ ආකාරයෙන් තිබෙන්නා වූ ආත්මයක් මරණින් මතු රෝග රහිත බවට පත්වෙනවා කියා මතවාද පෙන්වා දෙනවා. ඒ වගේම සිටින්නා වූ සත්වයා මරණින් මතු උච්ඡේදයට, විනාශයට, නොපැවැත්මට පත්වෙනවා කියා පෙන්වා දෙනවා. ඒ වගේම මේ ජීවිතයේදීම නිවන අවබෝධ කරගන්නට පුළුවන් කියාත් පෙන්වා දෙනවා.

මේ ආකාරයට මතවාද පහක් වශයෙන් මුලින්ම ගන්නට පුළුවන්කම තියෙනවා. එයම කොටස් තුනකට විග්‍රහ කරන්නටත් පුළුවන්කම තියෙනවා. ඒ වගේම තුනකට විග්‍රහ කරන ලද දෙය දැන් පහකට විග්‍රහ කරගන්නටත් පුළුවන්කම තියෙනවා. මතවාද පහක් තුනකට විග්‍රහ කිරීම පිළිබඳව මූලික හැඳින්වීම මෙයයි.

තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. ඒකත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නානත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. පරිත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අප්පමාණසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. ඒතං වා පනේකේසං උපාතිවත්තතං විඤ්ඤාණකසිණං ඒකේ අභිවදන්ති අප්පමාණං ආනෙඤ්ජං. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ පජානාති.

පින්වත් මහණෙනි, එහිලා යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මෙවැනි දෙයක් පෙන්වා දෙනවා. ඒ කියන්නේ; ‘ආත්මය සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල. එතකොට ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පෙන්වා දෙන්නේ, රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය එකම ආත්ම සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය නා නා ආත්ම සඤ්ඤාවලින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය ස්වල්ප වූ සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය අප්‍රමාණ සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. මේ සියලු මතවාද ඉක්මවා යන සමහර උදවිය කියන්නේ අප්‍රමාණ වූ නොවෙනස් ස්වභාවයෙන් පවතින්නා වූ විඤ්ඤාණ කසිණයක් තිබෙන බවයි. පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ මේ පිළිබඳව ද අවබෝධයකින් යුක්තයි.

යේ ඛෝ තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. ඒකත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නානත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. පරිත්තසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අප්පමාණසඤ්ඤිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. යා වා පනේතාසං සඤ්ඤානං පරිසුද්ධා පරමා අග්ගා අනුත්තරියා අක්ඛායති. යදි රූපසඤ්ඤානං යදි අරූපසඤ්ඤානං යදි ඒකත්තසඤ්ඤානං යදි නානත්තසඤ්ඤානං නත්ථි කිඤ්චී’ති ආකිඤ්චඤ්ඤායතනං ඒකේ අභිවදන්ති අප්පමාණං ආනෙඤ්ජං. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං. අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ‘ආත්මය සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල පෙන්වා දෙනවා නම්, ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤා සහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය එකම ආත්ම සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය නා නා ආත්ම සඤ්ඤාවලින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය ස්වල්ප වූ සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මය අප්‍රමාණ සඤ්ඤාවකින් යුතුව මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එතකොට මෙසේ කියන ඒ සඤ්ඤාවන් අතුරෙන් යම් සඤ්ඤාවක් පිරිසිදුය, උතුම්ය, අග්‍රය, අනුත්තරය කියල කියනවාද, එය රූප සඤ්ඤාවන් අතර වෙන්නට පුළුවනි, එය අරූප සඤ්ඤාවන් අතර වෙන්නට පුළුවනි, එය ඒකාත්ම සඤ්ඤාවන් අතර වෙන්නට පුළුවනි, එය නානාත්ම සඤ්ඤාවන් අතර වෙන්නට පුළුවනි, එයින් ‘කිසිවක් නැතැ’යි කියා ඇතැම් උදවිය ආකිඤ්චඤ්ඤායතනයයි, අප්‍රමාණ වූ නොසෙල්වෙන දෙය කියා කියන්නේ. නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමත් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නේ.

තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, තේසං ඒකේ පටික්කෝසන්ති. තං කිස්ස හේතු: සඤ්ඤා රෝගෝ, සඤ්ඤා ගණ්ඩෝ, සඤ්ඤා සල්ලං ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං යදිදං අසඤ්ඤන්ති. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ අභිජානාති.

එහිලා පින්වත් මහණෙනි, යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ‘ආත්මය සඤ්ඤා රහිතයි, එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල මතවාදයක් පණවනවාද, ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පණවන්නේ රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ පිළිබඳව යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මරණින් මතු රෝග රහිත සඤ්ඤාවකින් යුතු ආත්මයක් පණවනවාද, ඇතැමෙක් ඔවුන්ගේ ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. එයට හේතුව කිම? සඤ්ඤාව රෝගයකි; සඤ්ඤාව ගඩුවකි; සඤ්ඤාව හුලකි; එනිසා යම් මේ සඤ්ඤා රහිත ස්වභාවයක් ඇද්ද, එයයි ශාන්ත, එයයි ප්‍රණීත කියා. පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ ඔය කාරණය පිළිබඳවත් අවබෝධයකින් යුක්තයි.

යේ ඛෝ තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. යෝ හි කෝචි භික්ඛවේ, සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා ඒවං වදෙය්‍ය: ‘අහමඤ්ඤත්‍ර රූපා අඤ්ඤත්‍ර වේදනාය අඤ්ඤත්‍ර සඤ්ඤාය අඤ්ඤත්‍ර සංඛාරේහි විඤ්ඤාණස්ස ආගතිං වා ගතිං වා චුතිං වා උපපත්තිං වා වුද්ධිං වා විරූළ්හිං වා වේපුල්ලං වා පඤ්ඤාපෙස්සාමී’ති, නේතං ඨානං විජ්ජති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං. අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

එහිලා පින්වත් මහණෙනි, යම් භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ‘ආත්මය සඤ්ඤා රහිතයි, එය මරණින් මතු රෝගී නොවන ස්වභාවයෙන් පවතිනවා’ කියල මතවාදයක් පණවනවාද, ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පණවන්නේ රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤා රහිත ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ පිළිබඳව යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මෙසේ කියන්නට පුළුවනි. එනම්, ‘මම රූපයෙන් තොරව, වේදනාවෙන් තොරව, සඤ්ඤාවෙන් තොරව, සංස්කාරයන්ගෙන් තොරව, විඤ්ඤාණයක පැමිණීමක් හෝ යෑමක් හෝ චුතියක් හෝ උපතක් හෝ වැඩීමක් හෝ විශේෂ වැඩීමක් හෝ විපුලබවට පත්වීමක් හෝ පෙන්වා දෙමි’ කියනවා නම්, එය සිදුවිය හැකි දෙයක් නම් නොවේ. නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤීනාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, තේසං ඒකේ පටික්කෝසන්ති, යේපි තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. තේසං ඒකේ පටික්කෝසන්ති. තං කිස්ස හේතු: සඤ්ඤා රෝගෝ, සඤ්ඤා ගණ්ඩෝ, සඤ්ඤා සල්ලං, අසඤ්ඤා සම්මෝහෝ. ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං යදිදං නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤන්ති, තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ අභිජානාති.

පින්වත් මහණෙනි, යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් එහිලා සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති, සඤ්ඤාව නැත්තෙත් නැති ආත්මයක් මරණින් මතු ආරෝග්‍ය බවට පත්වෙනවා කියා පණවනවා. ඉතින් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පණවන්නේ රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ පිළිබඳව යම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මරණින් මතු රෝග රහිත සඤ්ඤාවකින් යුතු ආත්මයක් පණවනවාද, ඒ වගේම මරණින් මතු රෝග රහිත වූත්, සඤ්ඤා රහිත වූත් ආත්මයක් පණවනවාද, ඇතැමෙක් ඔවුන්ගේ ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. එයට හේතුව කිම? සඤ්ඤාව රෝගයකි; සඤ්ඤාව ගඩුවකි; සඤ්ඤාව හුලකි; සඤ්ඤාව මුලාවට පත්වීමකි. එනිසා යම් මේ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති, නැත්තෙත් නැති ස්වභාවයක් ඇද්ද, එයයි ශාන්ත, එයයි ප්‍රණීත කියා. පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ ඔය කාරණය පිළිබඳවත් අවබෝධයකින් යුක්තයි.

යේ ඛෝ තේ භොන්තෝ, සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, රූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. අරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. රූපිඤ්ච අරූපිඤ්ච වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. නේවරූපිං නාරූපිං වා තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා. යේ හි කේචි භික්ඛවේ සමණා වා බ්‍රාහ්මණා වා දිට්ඨසුතමුතවිඤ්ඤාතබ්බස්ස සංඛාරමත්තේන ඒතස්ස ආයතනස්ස උපසම්පදං පඤ්ඤාපෙන්ති. බ්‍යසනං හේතං භික්ඛවේ, අක්ඛායති ඒතස්ස ආයතනස්ස උපසම්පදාය. න හේතං භික්ඛවේ, ආයතනං සසංඛාරසමාපත්ති පත්තබ්බමක්ඛායති. සංඛාරාවසේස සමාපත්තිපත්තබ්බමේතං භික්ඛවේ ආයතනං අක්ඛායති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං. අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, යම් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් එහිලා සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති, සඤ්ඤාව නැත්තෙත් නැති ආත්මයක් මරණින් මතු ආරෝග්‍ය බවට පත්වෙනවා කියා පණවනවා. ඉතින් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් පණවන්නේ රූපවත් වූ හෝ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූප රහිත වූ හෝ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම්, පෙන්වා දෙන්නේ රූපවත් වූත්, අරූපවත් වූත් සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි. එහෙමත් නැත්නම් පෙන්වා දෙන්නේ රූපීත් නොවූ, අරූපීත් නොවූ සඤ්ඤාව ඇත්තෙත් නැති නැත්තෙත් නැති ආත්මය මරණින් මතු ආරෝග්‍ය ස්වභාවයෙන් පවතින බවයි.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ වගේම යම් ශ්‍රමණයින් හෝ බ්‍රාහ්මණයින් හෝ මෙම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට පැමිණ වාසය කිරීම ගැන පෙන්වා දෙන්නේ දකින ලද, අසන ලද, ආඝ්‍රාණය කරන ලද, රස විඳින ලද, පහස ලබන ලද, විඳින ලද සංස්කාරයන්ගේ මාත්‍රයකින් යුක්ත බවයි. එනිසා පින්වත් මහණෙනි, නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායාතනයට පැමිණ වාසය කිරීම ගැන ඔවුන් පවසන්නේ ‘මෙය වනාහී ව්‍යසනයකි’ කියලයි.

පින්වත් මහණෙනි, මෙම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනය සංස්කාර සහිත වූ සමාපත්තියකින් පැමිණිය යුතු යැයි කියා කියනු ලබන්නේ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, මෙම නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනය සංස්කාර අවශේෂ සමාපත්තියකින් පැමිණිය යුතුයි කියලයි කියනු ලබන්නේ. නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාම යි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

තත්‍ර භික්ඛවේ යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා සතෝ සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපෙන්ති. තත්‍ර භික්ඛවේ යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා සඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, තේසමේකේ පටික්කෝසන්ති. යේපි තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා අසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා තේසමේකේ පටික්කෝසන්ති. යේපි තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා නේවසඤ්ඤිං නාසඤ්ඤිං අත්තානං පඤ්ඤාපෙන්ති අරෝගං පරම්මරණා, තේසමේකේ පටික්කෝසන්ති. තං කිස්ස හේතු: සබ්බේපිමේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා උද්ධංසරා ආසත්තිං යේව අභිවදන්ති. ඉති පෙච්ච භවිස්සාම ඉති පෙච්ච භවිස්සාමා’ති. සෙය්‍යථාපි නාම වාණිජස්ස වාණිජ්ජාය ගච්ඡතෝ ඒවං හෝති: ඉතෝ මේ ඉදං භවිස්සති, ඉමිනා ඉදං ලච්ඡාමී’ති. ඒවමේව ඉමේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා වාණිජූපමා මඤ්ඤේ පටිභන්ති ඉති පෙච්ච භවිස්සාම, ඉති පෙච්ච භවිස්සාමා’ති. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ අභිජානාති.

පින්වත් මහණෙනි, යම් මේ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින්, සිටින්නා වූ ම සත්වයාගේ උච්ඡේදය, විනාශය සහ නොපැවැත්ම පණවනවාද, පින්වත් මහණෙනි, එහිලා ඒ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මරණින් මතු නිරෝගී වූ සඤ්ඤා සහිත වූ ආත්මයක් පණවනවාද, ඇතැමෙක් ඔවුන්ගේ ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. යම් මේ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මරණින් මතු ආරෝග්‍ය වූ සඤ්ඤා රහිත ආත්මයක් පණවනවාද, ඇතැමෙක් ඔවුන්ගේ ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. ඒ වගේම යම් මේ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් මරණින් මතු ආරෝග්‍ය වූ නේවසඤ්ඤානාසඤ්ඤාවෙන් යුතු ආත්මයක් පණවනවාද, ඇතැමෙක් ඔවුන්ගේ ඒ මතය ප්‍රතික්ෂේප කරනවා. එයට හේතුව කුමක්ද? මේ සියලුම භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ‘පරලොවදී මෙසේ වන්නෙමු, පරලොවදී මෙසේ වන්නෙමු’යි කියා සසරෙහි මතු සැරිසැරීමෙන් පිරිසිදු බව ලැබේය යන මතය පැවසීමයි.

එය මෙවැනි දෙයක්. වෙළඳාමේ යන වෙළෙන්ඳෙකුට මේ හැඟීම ඇතිවෙනවා. ‘මෙයින් මට මේ ලාභය ඇතිවේවි. මෙයින් මම ලාභය ලබමි’ කියලා. මේ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරුත් ඒ වගේමයි. ඔවුන් සිතන්නෙත් ‘පරලොවදී මෙවැනි ජීවිත ලබමු. පරලොවදී මේ අයුරු ජීවිත ලබමු’ කියලා. ඔවුන් ද වෙළෙන්ඳන් වගේ කියලයි මට සිතෙන්නෙ. පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ ඔය කාරණය පිළිබඳවත් අවබෝධයකින් යුක්තයි.

යේ ඛෝ තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සතෝ සත්තස්ස උච්ඡේදං විනාසං විභවං පඤ්ඤාපෙන්ති, තේ සක්කායභයා සක්කායපරිජේගුච්ඡා සක්කායඤ්ඤේව අනුපරිධාවන්ති අනුපරිවත්තන්ති. සෙය්‍යථාපි නාම සා ගද්දුලබද්ධෝ දළ්හේ ථම්භේ වා ඛීලේ වා උපනිබද්ධෝ. තමේව ථම්භං වා ඛීලං වා අනුපරිධාවති අනුපරිවත්තති. ඒවමේවිමේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා සක්කායභයා සක්කායපරිජේගුච්ඡා සක්කායඤ්ඤේව අනුපරිධාවන්ති, අනුපරිවත්තන්ති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ අත්ථේතන්ති. ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

ජීවත් වන්නා වූ සත්වයන්ගේ උච්ඡේදය, විනාශය, අභාවයට පත්වීම පණවන යම් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ඉන්නවා. ඔවුන් සක්කාය (පංච උපාදානස්කන්ධය)ට භය නමුත්, සක්කාය පිළිකුල් කරන නමුත්, සක්කාය පසුපස්සේමයි දුවන්නේ. සක්කාය වටේමයි කරකැවෙන්නේ. ඒක මේ වගේ දෙයක්. බල්ලන් ගැටගසන දම්වැලට බැඳුනු සුනඛයෙක් දැඩි ස්ථම්භයක හෝ කණුවක හෝ බැඳලා ඉන්නවා. ඉතින් ඒ සුනඛයා ඇවිදිනතාක්, කරකැවෙන තාක් යන්නේ ඒ ස්ථම්භය හෝ කණුව වටා පමණයි. මේ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයනුත් ඒ විදිහටම සක්කායට භය වන නමුත්, සක්කාය පිළිකුල් කරන නමුත් සක්කාය පසු පස්සේමයි දුවන්නේ. සක්කාය වටේමයි කරකැවෙන්නේ.

නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

යේ හි කේචි භික්ඛවේ, සමණා වා බ්‍රාහ්මණා වා අපරන්තකප්පිකා අපරන්තානුදිට්ඨිනෝ අපරන්තං ආරබ්භ අනේකවිහිතානි අධිවුත්තිපදානි අභිවදන්ති. සබ්බේ තේ ඉමානේව පඤ්චායතනානි අභිවදන්ති ඒතේසං වා අඤ්ඤතරං.

පින්වත් මහණෙනි, මරණින් මතු ජීවිතයක් ගැන කතා කරන, මරණින් මතු ජීවිතයක් පිළිබඳව දෘෂ්ටි ඇති කරගත් ඇතැම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ඉන්නවා. ඔවුන් මරණින් මතු ජීවිතය අරභයා අනේකප්‍රකාර වූ විවිධ මතවාද, දෘෂ්ටීන් ප්‍රකාශ කරනවා. හැබැයි ඔවුන්ට මතවාද ප්‍රකාශ කරන්නට තිබෙන්නේ මේ කරුණු පහ හෝ මෙම පහෙන් එකක් හෝ සම්බන්ධයෙන් විතරයි.

සන්ති භික්ඛවේ, ඒකේ සමණබ්‍රාහ්මණා පුබ්බන්තකප්පිකා පුබ්බන්තානුදිට්ඨිනෝ පුබ්බන්තං ආරබ්භ අනේකවිහිතානි අධිවුත්තිපදානි අභිවදන්ති. සස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති. ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අසස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. සස්සතෝ ච අසස්සතෝ ච අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. නේවසස්සතෝ නාසස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අනන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අන්තවා ච අනන්තවා ච අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. නේවන්තවා නානන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. ඒකත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. නානත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. පරිත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අප්පමාණසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. ඒකන්තසුඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. ඒකන්තදුක්ඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. සුඛදුක්ඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති. අදුක්ඛමසුඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ඉත්ථේකේ අභිවදන්ති.

පින්වත් මහණෙනි, ඇතැම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් ඉන්නවා, ඔවුන් අතීත ජීවිත ගැන, අතීත ජීවිත පිළිබඳව දෘෂ්ටි ගැන කතා කරනවා. ඔවුන් අතීත ජීවිත අරභයා අනේකප්‍රකාර වූ විවිධ මතවාද, දෘෂ්ටීන් ප්‍රකාශ කරනවා. ඔවුන් කියන්නේ ‘ආත්මය ද ලෝකය ද සදාකාලිකයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියලු මත අසත්‍යයයි’ කියලා. සමහරු මෙහෙමයි කියන්නේ. ‘ආත්මයත්, ලෝකයත් සදාකාලික නැත. මෙයමයි සත්‍යය. අන්‍ය මතයන් බොරු’ කියලා. සමහරු මෙහෙමත් කියනවා. ‘ආත්මයත්, ලෝකයත් සදාකාලික වගේම සදාකාලික නැත. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තව සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් සදාකාලිකත් නෑ. සදාකාලික නැත්තෙත් නෑ. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා.

තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් තියෙනවා. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් නැත. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. ඇතැම් අය කියන්නේ ‘ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් තිබෙනවා. ඒ වගේම කෙළවරක් නෑ. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. ඇතැම් අය මෙහෙමත් කියනවා. ‘ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් ඇත්තෙත් නෑ. නැත්තෙත් නෑ. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා.

ඇතැම් අය මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාත්ම සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තව සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් නානාත්ම සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. ඇතැම් උදවිය මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් ස්වල්ප සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තව සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් අප්‍රමාණ සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා.

තව සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාන්ත සැපයෙන් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. සමහරු කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාන්ත දුකින් යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් සැප දුක් දෙකෙන්ම යුක්තයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. තවත් සමහරු මෙහෙම කියනවා. ‘ආත්මයත් ලෝකයත් සැප දුක් දෙකෙන්ම තොරයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා.

තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: සස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති. තේසං වත අඤ්ඤත්‍රේව සද්ධාය අඤ්ඤත්‍ර රුචියා අඤ්ඤත්‍ර අනුස්සවා අඤ්ඤත්‍ර ආකාරපරිවිතක්කා අඤ්ඤත්‍ර දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා පච්චත්තං යේව ඤාණං භවිස්සති පරිසුද්ධං පරියෝදාතන්ති. නේතං ඨානං විජ්ජති. පච්චත්තං ඛෝ පන භික්ඛවේ, ඤාණේ අසති පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ, යදපි තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා තත්ථ ඤාණභාගමත්තමේව පරියෝදපෙන්ති, තදපි තේසං භවතං සමණබ්‍රාහ්මණානං උපාදානමක්ඛායති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ උදවියගෙන් යම් මේ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු මෙවැනි මතවාද ඇතිව, මෙවැනි දෘෂ්ටි ඇතිව සිටියා නෙව. ඒ කියන්නේ; ‘ආත්මය ද ලෝකය ද සදාකාලිකයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියලු මත අසත්‍යයයි’ කියලා. ඔවුන්ට ඒ පිළිබඳව ශ්‍රද්ධාවෙන් තොරව, රුචියකින් තොරව, අනුශ්‍රවයකින් තොරව, ආකාර පරිවිතර්කයකින් තොරව, දිට්ඨි නිජ්ඣානක්ඛන්තියකින් තොරව තමා තුළම හටගත් පිරිසිදු වූ ප්‍රභාෂ්වර වූ අවබෝධයක් තිබෙනවාය යන්න කිසිසේත්ම සිදුවිය නොහැකි දෙයක්.

පින්වත් මහණෙනි, ඔවුන් තමා තුළ ඇති කරගත් පිරිසිදු, ප්‍රභාෂ්වර ඤාණයක් නැති කල්හි, ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තමන්ගේ අවබෝධය පිරිසිදු කරගන්නට හදන්නේ අර මතය තුළ ඉඳගෙනමයි. එයත් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින්ගේ මතවාද ග්‍රහණයටමයි එකතු වෙන්නෙ. නමුත් එය ද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

තත්‍ර භික්ඛවේ, යේ තේ සමණබ්‍රාහ්මණා ඒවංවාදිනෝ ඒවංදිට්ඨිනෝ: අසස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති ….(පෙ)…. සස්සතෝ ච අසස්සතෝ ච අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. නේවසස්සතෝ නාසස්සතෝ අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. අන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. අනන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. අන්තවා ච අනන්තවා ච අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. නේවන්තවා නානන්තවා අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. ඒකත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. නානත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. පරිත්තසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. අප්පමාණසඤ්ඤී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. ඒකන්තසුඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. ඒකන්තදුක්ඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. සුඛදුක්ඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච ….(පෙ)…. අදුක්ඛමසුඛී අත්තා ච ලෝකෝ ච, ඉදමේව සච්චං මෝඝමඤ්ඤන්ති. තේසං වත අඤ්ඤත්‍රේව සද්ධාය අඤ්ඤත්‍ර රුචියා අඤ්ඤත්‍ර අනුස්සවා අඤ්ඤත්‍ර ආකාරපරිවිතක්කා අඤ්ඤත්‍ර දිට්ඨිනිජ්ඣානක්ඛන්තියා පච්චත්තං යේව ඤාණං භවිස්සති පරිසුද්ධං පරියෝදාතන්ති නේතං ඨානං විජ්ජති. පච්චත්තං ඛෝ පන භික්ඛවේ, ඤාණේ අසති පරිසුද්ධේ පරියෝදාතේ, යදපි තේ භොන්තෝ සමණබ්‍රාහ්මණා තත්ථ ඤාණභාගමත්තමේව පරියෝදපෙන්ති. තදපි තේසං භවතං සමණබ්‍රාහ්මණානං උපාදානමක්ඛායති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, ඒ උදවියගෙන් යම් මේ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු මෙවැනි මතවාද ඇතිව, මෙවැනි දෘෂ්ටි ඇතිව සිටියා නෙව. ඒ කියන්නේ; ‘ආත්මය ද ලෝකය ද සදාකාලික නෑ. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියලු මත අසත්‍යයයි’ කියලා. ….(පෙ)…. ආත්මය ද ලෝකය ද සදාකාලිකයි; සදාකාලික නෑ. ….(පෙ)…. ආත්මයයි, ලෝකයයි සදාකාලිකත් නෑ; සදාකාලික නැත්තෙත් නෑ ….(පෙ)…. ආත්මයටත්, ලෝකයටත් කෙළවරක් තියෙනවා ….(පෙ)…. ආත්මයටත්, ලෝකයටත් කෙළවරක් නැහැ ….(පෙ)…. ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් තියෙනවා; නැහැ. ….(පෙ)…. ආත්මයටත් ලෝකයටත් කෙළවරක් ඇත්තෙත් නැහැ; නැත්තෙත් නැහැ ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාත්ම සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් නානාත්ම සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් ස්වල්ප සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් අප්‍රමාණ සඤ්ඤාවෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාන්ත සැපයෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් ඒකාන්ත දුකෙන් යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් සැප දුක් දෙකෙන්ම යුක්තයි ….(පෙ)…. ආත්මයත් ලෝකයත් සැප දුක් දෙකෙන් තොරයි. මෙයමයි සත්‍යය. අන් සියල්ල බොරු’ කියලා. ඔවුන්ට ඒ පිළිබඳව ශ්‍රද්ධාවෙන් තොරව, රුචියකින් තොරව, අනුශ්‍රවයකින් තොරව, ආකාර පරිවිතර්කයකින් තොරව, දිට්ඨි නිජ්ඣානක්ඛන්තියකින් තොරව තමා තුළම හටගත් පිරිසිදු වූ ප්‍රභාෂ්වර වූ අවබෝධයක් තිබෙනවාය, යන්න කිසිසේත්ම සිදුවිය නොහැකි දෙයක්.

පින්වත් මහණෙනි, ඔවුන් තමා තුළ ඇති කරගත් පිරිසිදු, ප්‍රභාෂ්වර ඤාණයක් නැති කල්හි, ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින් තමන්ගේ අවබෝධය පිරිසිදු කරගන්නට හදන්නේ අර මතය තුළ ඉඳගෙනමයි. එයත් ඒ භවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයින්ගේ මතවාද ග්‍රහණයටමයි එකතු වෙන්නෙ. නමුත් එය ද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

ඉධ භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසංයෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකං පීතිං උපසම්පජ්ජ විහරති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං, යදිදං පවිවේකං පීතිං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස සා පවිවේකා පීති නිරුජ්ඣති, පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති දෝමනස්සං. දෝමනස්සස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති. සෙය්‍යථාපි භික්ඛවේ, යං ඡායා ජහති තං ආතපෝ ඵරති, යං ආතපෝ ජහති, තං ඡායා ඵරති. ඒවමේව ඛෝ භික්ඛවේ, පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති දෝමනස්සං, දෝමනස්සස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ අභිජානාති: ‘අයං ඛෝ භවං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසංයෝජනානං අනධිට්ඨානා, පවිවේකං පීතිං උපසම්පජ්ජ විහරති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං, යදිදං පවිවේකං පීතිං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස සා පවිවේකා පීති නිරුජ්ඣති, පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති දෝමනස්සං. දෝමනස්සස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, ඇතැම් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු ඉන්නවා. අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් ද බැහැර කරනවා. අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් ද බැහැර කරනවා. සියලු ආකාරයෙන් ම කාමයන්ට ඇති බැඳීම බැහැර කරනවා. හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතියට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතියට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියලා. නමුත් ඔහුගේ ඒ හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වෙනවා. හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් දොම්නස උපදිනවා. දොම්නස නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා. පින්වත් මහණෙනි, එය මේ වගේ දෙයක්. යම් සෙවනක් අත්හරිනවාද, එතන අව්ව පැතිරෙනවා. යම් අව්වක් අත්හරිනවාද, එතන සෙවන පැතිරෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මෙයත් ඒ වගේමයි. හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් දොම්නස උපදිනවා. දොම්නස නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා.

පින්වත් මහණෙනි, ඔය කාරණය ගැනත් තථාගතයන් වහන්සේ අවබෝධයෙන් යුක්තයි. ඒ කියන්නේ, මේ භවත් ශ්‍රමණයා හෝ බ්‍රාහ්මණයා හෝ අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, සියලු කාම බන්ධනයන් බැහැර කොට, හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතියට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතියට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියලා. නමුත් ඔහුගේ ඒ හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වෙනවා. හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් දොම්නස උපදිනවා. දොම්නස නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා. නමුත් එය ද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

ඉධ පන භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසංයෝජනානං අනධිට්ඨානා, පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා, නිරාමිසං සුඛං උපසම්පජ්ජ විහරති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං යදිදං නිරාමිසං සුඛං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස තං නිරාමිසං සුඛං නිරුජ්ඣති, නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති. පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං. සෙය්‍යථාපි භික්ඛවේ, යං ඡායා ජහති, තං ආතපෝ ඵරති. යං ආතපෝ ජහති, තං ඡායා ඵරති. ඒවමේව ඛෝ භික්ඛවේ, නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති. පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං. තයිදං භික්ඛවේ තථාගතෝ අභිජානාති: ‘අයං ඛෝ භවං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසඤ්ඤෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා නිරාමිසං සුඛං උපසම්පජ්ජ විහරති: ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං, යදිදං නිරාමිසං සුඛං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස තං නිරාමිසං සුඛං නිරුජ්ඣති, නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති පවිවේකා පීති, පවිවේකාය පීතියා නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, තවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු ඉන්නවා. ඔවුනුත් අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන්ද බැහැර කරනවා. අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන්ද බැහැර කරනවා. සියලු ආකාරයෙන්ම කාමයන්ට ඇති බැඳීම බැහැර කරනවා. හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස් නිරාමිස සැපයට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස් නිරාමිස සැපයට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියලා. නමුත් ඔහුගේ ඒ නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වෙනවා. නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලාවෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා. හුදෙකලාවෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සැපය උපදිනවා. පින්වත් මහණෙනි, එය මේ වගේ දෙයක්. යම් සෙවනක් අත්හරිනවාද, එතන අව්ව පැතිරෙනවා. යම් අව්වක් අත්හරිනවාද, එතන සෙවන පැතිරෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මෙයත් ඒ වගේමයි. නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලාවෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා. හුදෙකලාවෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සැපය උපදිනවා.

පින්වත් මහණෙනි, ඔය කාරණය ගැනත් තථාගතයන් වහන්සේ අවබෝධයෙන් යුක්තයි. ඒ කියන්නේ, මේ භවත් ශ්‍රමණයා හෝ බ්‍රාහ්මණයා හෝ අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, සියලු කාම බන්ධනයන් බැහැර කොට හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස් නිරාමිස සැපයට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ නිරාමිස සැපයට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියලා. නමුත් ඔහුගේ ඒ නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වෙනවා. නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වීමෙන් හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය උපදිනවා. හුදෙකලා විවේකයෙන් යුතු ප්‍රීතිය නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සැපය උපදිනවා. නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

ඉධ භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසඤ්ඤෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා නිරාමිසස්ස සුඛස්ස සමතික්කමා අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරති: ‘ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං යදිදං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස සා අදුක්ඛමසුඛා වේදනා නිරුජ්ඣති. අදුක්ඛමසුඛාය වේදනාය නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං. නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති අදුක්ඛමසුඛා වේදනා. සෙය්‍යථාපි භික්ඛවේ, යං ඡායා ජහති, තං ආතපෝ ඵරති. යං ආතපෝ ජහති, තං ඡායා ඵරති. ඒවමේව ඛෝ භික්ඛවේ, අදුක්ඛමසුඛාය වේදනාය නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං, නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති අදුක්ඛමසුඛා වේදනා. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ පජානාති: ‘අයං ඛෝ භවං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසඤ්ඤෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා නිරාමිසස්ස සුඛස්ස සමතික්කමා අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරති: ඒතං සන්තං ඒතං පණීතං යදිදං අදුක්ඛමසුඛං වේදනං උපසම්පජ්ජ විහරාමී’ති. තස්ස සා අදුක්ඛමසුඛා වේදනා නිරුජ්ඣති. අදුක්ඛමසුඛාය වේදනාය නිරෝධා උප්පජ්ජති නිරාමිසං සුඛං. නිරාමිසස්ස සුඛස්ස නිරෝධා උප්පජ්ජති අදුක්ඛමසුඛා වේදනා. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, තවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු ඉන්නවා. ඔවුනුත් අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන්ද බැහැර කරනවා. අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන්ද බැහැර කරනවා. සියලු ආකාරයෙන්ම කාමයන්ට ඇති බැඳීම බැහැර කරනවා. හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස් නිරාමිස සැපයද ඉක්මවා ගොස්, සැප දුක් රහිත විඳීමකට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ සැප දුක් රහිත විඳීමකට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියලා. නමුත් ඔහුගේ ඒ සැප දුක් රහිත විඳීම නිරුද්ධ වෙනවා. සැප දුක් රහිත විඳීම නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සුඛය උපදිනවා. නිරාමිස සුඛය නිරුද්ධ වීමෙන් සැප දුක් රහිත විඳීම උපදිනවා. පින්වත් මහණෙනි, එය මේ වගේ දෙයක්. යම් සෙවනක් අත්හරිනවාද, එතන අව්ව පැතිරෙනවා. යම් අව්වක් අත්හරිනවාද, එතන සෙවන පැතිරෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මෙයත් ඒ වගේම යි. සැප දුක් රහිත විඳීම නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සැපය උපදිනවා. නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වීමෙන් සැප දුක් රහිත විඳීම උපදිනවා.

පින්වත් මහණෙනි, ඔය කාරණය ගැනත් තථාගතයන් වහන්සේ අවබෝධයෙන් යුක්තයි. ඒ කියන්නේ, මේ භවත් ශ්‍රමණයා හෝ බ්‍රාහ්මණයා හෝ අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, සියලු කාම බන්ධනයන් බැහැර කොට, හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස්, නිරාමිස සැපය ද ඉක්මවා ගොස්, සැප දුක් රහිත විඳීමට පැමිණ වාසය කරනවා. ‘මෙයයි ශාන්ත; මෙයයි ප්‍රණීත; එනම්, යම් මේ සැප දුක් රහිත විඳීමකට පැමිණ වාසය කිරීමක් ඇද්ද, එයයි’ කියල. නමුත් ඔහුගේ ඒ සැප දුක් රහිත විඳීම නිරුද්ධ වෙනවා. සැප දුක් රහිත විඳීම නිරුද්ධ වීමෙන් නිරාමිස සැපය උපදිනවා. නිරාමිස සැපය නිරුද්ධ වීමෙන් සැප දුක් රහිත විඳීම උපදිනවා. නමුත් එයද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

ඉධ පන භික්ඛවේ, ඒකච්චෝ සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසඤ්ඤෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා නිරාමිසස්ස සුඛස්ස සමතික්කමා අදුක්ඛමසුඛාය වේදනාය සමතික්කමා සන්තෝහමස්මි නිබ්බුතෝහමස්මි අනුපාදානෝහමස්මී’ති සමනුපස්සති. තයිදං භික්ඛවේ, තථාගතෝ පජානාති: ‘අයං ඛෝ භවං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා අපරන්තානුදිට්ඨීනඤ්ච පටිනිස්සග්ගා සබ්බසෝ කාමසඤ්ඤෝජනානං අනධිට්ඨානා පවිවේකාය පීතියා සමතික්කමා නිරාමිසස්ස සුඛස්ස සමතික්කමා අදුක්ඛමසුඛාය වේදනාය සමතික්කමා සන්තෝහමස්මි නිබ්බුතෝහමස්මි අනුපාදානෝහමස්මී’ති සමනුපස්සති. අද්ධා අයමායස්මා නිබ්බානසප්පායඤ්ඤේව පටිපදං අභිවදති. අථ ච පනායං භවං සමණෝ වා බ්‍රාහ්මණෝ වා පුබ්බන්තානුදිට්ඨිං වා උපාදියමානෝ උපාදියති. අපරන්තානුදිට්ඨිං වා උපාදියමානෝ උපාදියති. කාමසඤ්ඤෝජනං වා උපාදියමානෝ උපාදියති. පවිවේකං වා පීතිං උපාදියමානෝ උපාදියති. නිරාමිසං වා සුඛං උපාදියමානෝ උපාදියති. අදුක්ඛමසුඛං වා වේදනං උපාදියමානෝ උපාදියති. යඤ්ච ඛෝ අයමායස්මා ‘සන්තෝහමස්මි නිබ්බුතෝහමස්මි අනුපාදානෝහමස්මී’ති සමනුපස්සති. තදපි ඉමස්ස භෝතෝ සමණස්ස බ්‍රාහ්මණස්ස උපාදානමක්ඛායති. තයිදං සංඛතං ඕළාරිකං, අත්ථි ඛෝ පන සංඛාරානං නිරෝධෝ, අත්ථේතන්ති ඉති විදිත්වා තස්ස නිස්සරණදස්සාවී තථාගතෝ තදුපාතිවත්තෝ.

පින්වත් මහණෙනි, තවත් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණවරු ඉන්නවා. ඔවුනුත් අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් ද බැහැර කරනවා. අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් ද බැහැර කරනවා. සියලු ආකාරයෙන්ම කාමයන්ට ඇති බැඳීම බැහැර කරනවා. හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස්, නිරාමිස සැපයද ඉක්මවා ගොස්, සැප දුක් රහිත විඳීමද ඉක්මවා ගොස් ‘මං ශාන්ත බවට පත්වුනා. නිවුන කෙනෙක් වුනා. උපාදාන රහිත බවට පත්වුනා’ කියා නුවණින් දකිනවා.

පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ ඔය කාරණය පිළිබඳවත් අවබෝධයෙන් යුක්තයි. ඒ කියන්නේ, මේ භවත් ශ්‍රමණයා හෝ බ්‍රාහ්මණයා හෝ අතීත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටීන් බැහැර කොට, සියලු කාම බන්ධනයන් බැහැර කොට, හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතිය ඉක්මවා ගොස්, නිරාමිස සැපයද ඉක්මවා ගොස්, සැප දුක් රහිත විඳීමද ඉක්මවා ගොස් ‘මං ශාන්ත බවට පත්වුනා. නිවුන කෙනෙක් වුනා. උපාදාන රහිත බවට පත්වුනා’ කියා නුවණින් දකිනවා. සැබැවින්ම මේ ආයුෂ්මතුන් නිවනට ම උපකාර වන්නා වූ ප්‍රතිපදාවක් ගැනයි මේ කියන්නේ. නමුත් මේ ශ්‍රමණයා හෝ බ්‍රාහ්මණයා අතීත ආත්මභාවය පිළිබඳ දෘෂ්ටියකට තමයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. එහෙම නැත්නම්, අනාගත ආත්මභාවයන් පිළිබඳ දෘෂ්ටියකට තමයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. එහෙමත් නැත්නම් කාම සංයෝජනයකටයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. එහෙමත් නැත්නම් හුදෙකලා විවේකය ඇති ප්‍රීතියකටයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. එහෙමත් නැත්නම් නිරාමිස සැපයටයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. එහෙමත් නැත්නම් දුක් සැප රහිත විඳීමකටයි ග්‍රහණය වුනොත් ග්‍රහණය වන්නේ. ඉතින් මේ ආයුෂ්මතුන් ‘මං ශාන්ත බවට පත්වුනා. නිවුන කෙනෙක් වුනා. උපාදාන රහිත බවට පත්වුනා’ කියා යමක් නුවණින් දකිනවාද, එයත් මේ භවත් ශ්‍රමණයාට හෝ බ්‍රාහ්මණයාට හෝ ග්‍රහණය වීමක්මයි. නමුත් එය ද හේතු ඵල දහමින් සකස් වූ දෙයක්. ගොරෝසු දෙයක්. සංස්කාරයන්ගේ නිරුද්ධ වීමක් තියෙනවාමයි. එම සංස්කාර නිරෝධය තියෙන බව මැනැවින් අවබෝධ කළ තථාගතයන් වහන්සේ සංඛත දෙය තුළ ඇති නිස්සරණය දකිමින් එය ඉක්මවා ගිහින් ඉන්නෙ.

ඉදං ඛෝ පන භික්ඛවේ, තථාගතේන අනුත්තරං සන්තිවරපදං අභිසම්බුද්ධං ‘යදිදං ඡන්නං ඵස්සායතනානං සමුදයඤ්ච අත්ථංගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච යථාභූතං විදිත්වා අනුපාදා විමොක්ඛෝ’ති.

පින්වත් මහණෙනි, යම් මේ ස්පර්ශ ආයතන හයේ හටගැනීමත්, නැතිවී යාමත්, ආශ්වාදයත්, ආදීනවයත්, එයින් නිදහස් වීමත් ඒ අයුරින්ම අවබෝධ කොට ගෙන කිසිවකට ග්‍රහණය නොවී විමුක්තියට පත්වීමක් ඇද්ද, තථාගතයන් වහන්සේ විසින් ඒ මේ අනුත්තර වූ ශාන්ත වූ නිර්වාණය අවබෝධ කරලයි තියෙන්නෙ.

ඉදමවෝච භගවා. අත්තමනා තේ භික්ඛූ භගවතෝ භාසිතං අභිනන්දුන්ති.

භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ උතුම් දේශනය වදාළා. ඒ දේශනය ගැන ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා ගොඩක් සතුටු වුනා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ මේ දේශනය සතුටින් පිළිගත්තා.

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

පඤ්චත්තයසුත්තං දුතියං.

මතවාද පහක් තුන් අයුරකින් විග්‍රහ කරමින් වදාළ දෙසුම නිමා විය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/mn3_3-1-2/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M