මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහට යි. එසමයෙහි භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවනය නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමා ගේ ආරාමයේ. එදා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ පෙරවරුවෙහි සිවුරු හැඳ පොරවා ගෙන පාත්තරය ගෙන සැවැත් නුවර පිඬු පිණිස වැඩියා. සැවැතෙහි පිඬු පිණිස වැඩ දන් වළඳා පසුව මිගාරමාතු ප්රාසාදය නම් වූ පූර්වාරාමය වෙත දිවාවිහරණය කරන්නට පැමිණුනා.
එසමයෙහි පසේනදී කොසොල් රජු ඒකපුණ්ඩරීක නම් ඇත්රජා පිට නැගී මහා දහවල් සැවැතින් නික්මුනා. ඉතින් පසේනදී කොසොල් රජුට දුරින් ම වඩිනා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ව දකින්නට ලැබුනා. දැක සිරිවඩ්ඪ මහා අමාත්යවරයා ඇමතුවා. “මිත්ර සිරිවඩ්ඪයෙනි, අර වඩින්නේ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ද?” “එසේය මහාරජාණෙනි, ඒ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් තමයි.”
එවිට පසේනදී කොසොල් රජු එක්තරා පුරුෂයෙක් ඇමතුවා. “එම්බා පුරුෂය, මෙහි එව. ආයුෂ්මත් අනන්දයන් වහන්සේ ළඟට යන්න. ගිහින් මාගේ වචනයෙන් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ගේ පාදයන් නළල බිම තබා වඳින්න. ‘ස්වාමීනී, පසේනදී කෝසල රාජා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ගේ පාදයන් නළල බිම තබා වඳිනවා’ කියල. මෙසේත් කියන්න. ‘ඉදින් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් හට කිසියම් විශේෂ කරුණක් නැත්නම් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පාව උපදවා මොහොතක් වැඩසිටින සේක්වා!’ කියල.” “එසේය දේවයනි” කියා ඒ පුරුෂයා පසේනදී කොසොල් රජුට පිළිතුරු දී ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වෙත පැමිණුනා. පැමිණ, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට වන්දනා කොට එකත්පස්ව සිටියා. එකත්පස්ව සිටි ඒ පුරුෂයා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට මෙය පැවසුවා. ‘ස්වාමීනී, පසේනදී කෝසල රාජා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ගේ පාදයන් නළල බිම තබා වඳිනවා’ කියල. මෙසේත් කියයි. ‘ඉදින් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් හට කිසියම් විශේෂ කරුණක් නැත්නම් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පාව උපදවා මොහොතක් වැඩසිටින සේක්වා!”එවිට ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් නිශ්ශබ්දව සිටීමෙන් එය ඉවසා වදාළා.
ඉතින් පසේනදී කොසොල් රජු ඇතු පිටින් යා හැකි තාක් ගොස්, ඇතු පිටින් බැස පා ගමනින් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වෙත පැමිණුනා. පැමිණ, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩිවුණා. එකත්පස්ව සිටි පසේනදී කෝසල රාජා ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට මෙය පැවසුවා. “ස්වාමීනී, ඉදින් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට කළ යුතු විශේෂ කටයුත්තක් නැත්නම්, ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් අචිරවතී නදී තෙර කරා වඩිනා සේක් නම් මැනවි.” ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් නිශ්ශබ්දතාවයෙන් එය පිළිගත්තා.
ඉතින් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් අචිරවතී නදී තෙර කරා වැඩියා. වැඩ එක්තරා රුක් සෙවණක පණවන ලද අසුනෙහි වැඩසිටියා. එවිට පසේනදී කොසොල් රජු ඇත් වාහනයෙන් යා හැකි තාක් භූමියෙහි ගොස් ඇතුපිටින් බැස පයින් ම ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වෙත පැමිණුනා. පැමිණ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට වන්දනා කොට එකත්පස්ව සිටගත්තා. එකත්පස්ව සිටි පසේනදී කොසොල් රජු ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට මෙය කිව්වා. “ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයාණෝ මේ ඇත් පළසෙහි වැඩ හිඳිනා සේක්වා!” “පින්වත් මහාරාජ, කම්නැත. ඔබ හිඳගන්න. මා තම ආසනයේ හිඳගෙනයි ඉන්නේ.” එවිට පසේ නදී කොසොල් රජු පණවන ලද අසුනෙහි වාඩි වුනා. එසේ වාඩිවූ පසේනදී කොසොල් රජු ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට මෙය පැවසුවා.
“කිම? ස්වාමීනී, ආනන්දයෙනි, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් යම් කායික හැසිරීමකට දොස් පරොස් කියනවා නම් ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් එබඳු වූ කායික හැසිරීමක් හැසිරෙනවා ද?” “පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් යම් කායික හැසිරීමකට දොස් පරොස් කියනවා නම් ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් එබඳු වූ කායික හැසිරීමක් හැසිරෙන්නේ නැහැ.”
“කිම? ස්වාමීනී, ආනන්දයෙනි, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් යම් වාචසික හැසිරීමකට දොස් පරොස් කියනවා නම් ….(පෙ)…. නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් යම් මානසික හැසිරීමකට දොස් පරොස් කියනවා නම් ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් එබඳු වූ මානසික හැසිරීමක් හැසිරෙනවා ද?” “පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් යම් මානසික හැසිරීමකට දොස් පරොස් කියනවා නම් ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් එබඳු වූ මානසික හැසිරීමක් හැසිරෙන්නේ නැහැ.”
“ස්වාමීනී, ආශ්චර්යය යි! ස්වාමීනී, අද්භූත යි! අපට ස්වාමීනී, යම් ප්රශ්නයකින් පිළිතුරක් සපුරා ගන්නට පුළුවන්කමක් තිබුනෙ නෑ. ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ විසින් ඒ ප්රශ්නෝත්තරයෙන් එය සම්පූර්ණ කළා.
ඉතින් ස්වාමීනී, යම් ඒ අඥාන වූ අව්යක්ත වූ පුද්ගලයන් ඉන්නවා. ඔවුන් නුවණින් නො විමසා, නුවණින් නො බැස ගෙන, අනුන් ගේ ගුණ කියනවා. අගුණ ත් කියනවා. එය අපි ඇත්තයි කියලා පිළිගන්නෙ නෑ. ඒ වගේ ම ස්වාමීනී, නුවණැති, ව්යක්ත, ප්රඥා සම්පන්න උදවිය ඉන්නවා. ඔවුන් නුවණින් විමසා, නුවණින් බැසගෙන තමයි කාට හෝ ගුණයක් හෝ අගුණයක් කියන්නෙ. එතකොට එය අපි පිළිගන්නවා.
ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් දොස් පරොස් කියන්නා වූ කායික හැසිරීම නම් කුමක්ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් අකුසල් වේ ද, එය යි.”
“ස්වාමීනී, අකුසල කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් වරදින් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, වරදින් යුක්ත කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් දුක් විපාකයෙන් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, දුක් විපාක ඇති කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් තමාට දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද, අන් අයට දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද, දෙපාර්ශවයට ම දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද එය යි. ඒ තුළින් ඔහුට අකුසල ධර්ම වැඩෙනවා. කුසල් දහම් පිරිහී යනවා. පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයින් විසින් නින්දා කරන ලද්දේ මෙම කායික හැසිරීමට යි.”
“ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් දොස් පරොස් කියන්නා වූ වාචසික හැසිරීම නම් කුමක්ද?” ….(පෙ)…. “නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් දොස් පරොස් කියන්නා වූ මානසික හැසිරීම නම් කුමක්ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් අකුසල් වේ ද, එය යි.”
“ස්වාමීනී, අකුසල මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් වරදින් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, වරදින් යුක්ත මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් දුක් විපාකයෙන් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, දුක් විපාක ඇති මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් තමාට දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද, අන් අයට දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද, දෙපාර්ශවයට ම දුක් පීඩා පිණිස පවතී ද එය යි. ඒ තුළින් ඔහුට අකුසල ධර්ම වැඩෙනවා. කුසල් දහම් පිරිහී යනවා. පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයින් විසින් නින්දා කරන ලද්දේ මෙම මානසික හැසිරීමට යි.”
“ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ සෑම අකුසල ධර්මයක ම ප්රහාණය වර්ණනා කළ සේක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, තථාගතයන් වහන්සේ සෑම අකුසල ධර්මයක් ම ප්රහාණය කළ සේක. කුසල ධර්මයන් ගෙන් සමන්විත වන සේක.”
“ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් නින්දා නො කරන්නා වූ කායික හැසිරීම නම් කුමක්ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් කුසල් වේ ද, එය යි.”
“ස්වාමීනී, කුසල කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් වරදින් තොර ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, වරදින් තොර කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් සැප විපාකයෙන් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, සැප විපාක ඇති කායික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් කායික හැසිරීමක් තමාට දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද, අන් අයට දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද, දෙපාර්ශවයට ම දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද එය යි. ඒ තුළින් ඔහුට කුසල ධර්ම වැඩෙනවා. අකුසල් දහම් පිරිහී යනවා. පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයින් විසින් නින්දා නො කරන ලද්දේ මෙම කායික හැසිරීමට යි.”
“ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් දොස් පරොස් නො කියන්නා වූ වාචසික හැසිරීම නම් කුමක්ද?” ….(පෙ)….
“නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයන් විසින් දොස් පරොස් නො කියන්නා වූ මානසික හැසිරීම නම් කුමක්ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් කුසල් වේ ද, එය යි.”
“ස්වාමීනී, කුසල මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් වරදින් තොර ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, වරදින් තොර මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
කතමෝ පන භන්තේ, මනෝසමාචාරෝ අබ්යාපජ්ඣෝ?
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් සැප විපාකයෙන් යුක්ත ද එය යි.”
“ස්වාමීනී, සැප විපාක ඇති මානසික හැසිරීම නම් කුමක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, යම් මානසික හැසිරීමක් තමාට දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද, අන් අයට දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද, දෙපාර්ශවයට ම දුක් පීඩා පිණිස නො පවතී ද එය යි. ඒ තුළින් ඔහුට කුසල ධර්ම වැඩෙනවා. අකුසල් දහම් පිරිහී යනවා. පින්වත් මහාරාජ, නුවණැති ශ්රමණ බ්රාහ්මණයින් විසින් නින්දා නො කරන ලද්දේ මෙම මානසික හැසිරීමට යි.”
“ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ සෑම කුසල ධර්මයක ම රැස් කිරීම වර්ණනා කළ සේක් ද?”
“පින්වත් මහාරාජ, තථාගතයන් වහන්සේ සෑම අකුසල ධර්මයක් ම ප්රහාණය කළ සේක. කුසල ධර්මයන් ගෙන් සමන්විත වන සේක.”
“ස්වාමීනී, ආශ්චර්යය යි! ස්වාමීනී, අද්භූත යි! ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් විසින් මේ තාක් වදාළ දෑ සුභාෂිතයක් ම යි. ස්වාමීනී, අපි ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ගේ මේ සුභාෂිතයෙන් සතුටු සිත් ඇති වුනා. ස්වාමීනී, මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ගේ සුභාෂිතයෙන් සතුටු වූ අපි. ඉදින් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට හස්තිරාජයෙක් කැප නම් අපි ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට හස්තිරාජයෙක් වුනත් පූජා කරන්නට සූදානම්. ඉදින් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට වටිනා අශ්වයෙක් කැප නම් අපි ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට වටිනා අශ්වයෙක් වුනත් පූජා කරන්නට සූදානම්. ඉදින් ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට ගම්වරයක් කැප නම් අපි ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට ගම්වරයක් වුනත් පූජා කරන්නට සූදානම්. ස්වාමීනී, මාගේ මේ බාහිතික නම් වස්ත්රය මගධේශ්වර වේදේහිපුත්ර අජාසත් රජු විසින් වස්ත්රනාලියක බහා එව්වේ. මෙය දිගින් සොළොස් රියනක් වෙනවා. පළලින් අට රියනක් වෙනවා. ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ අනුකම්පා උපදවා එය පිළිගන්නා සේක්වා!”
“පින්වත් මහාරාජ, කම් නැත. මට තුන් සිවුරු සම්පූර්ණයි.”
“ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ විසිනුත්, අප විසිනුත් අචිරවතී ගංගාව දැක තියෙනවා. යම් විටෙක කඳු මුදුනේ මහා වැසි වසිද්දී අචිරවතී ගංගාව ඉවුරු දෙගොඩ තලා ගලා යනවා. ස්වාමීනී, එලෙසින් ම ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ මේ බාහිතික වස්ත්රය තමන් උදෙසා තුන් සිවුරු කරාවි. ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේගෙන් යම් පැරණි තුන් සිවුරක් එය සබ්රහ්මචාරීන් වහන්සේලා සමඟ බෙදා ගනීවි. මෙසේ අප ගේ මේ දක්ෂිණාව උතුරා ගලා යාවි කියල යි හිතෙන්නේ. එනිසා ස්වාමීනී, ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ බාහිතික වස්ත්රය පිළිගන්නා සේක්වා!”
ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ බාහිතික වස්ත්රය පිළිගත්තා. එවිට පසේනදී කොසොල් රජු ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් හට මෙය පැවසුවා. “ස්වාමීනී, ආනන්දයන් වහන්ස, දැන් අපි යන්නම්. අපට බොහෝ වැඩ තියෙනවා නෙව. බොහෝ රාජකාරි තියෙනවා නෙව.” “පින්වත් මහාරාජ, යමකට දැන් කාලය නම් එය දැනගත මැනැව.”
එවිට පසේනදී කොසොල් රජ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ගේ භාෂිතය සතුටින් පිළිගෙන අනුමෝදන් වී හුනස්නෙන් නැගිට ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට ආදරයෙන් වන්දනා කොට පැදකුණු කොට පිටත් වුනා.
ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ පසේනදී කොසොල් රජු පිටත්ව ගිය නොබෝ වේලාවකින් භාග්යවතුන් වහන්සේ කරා පැමිණියා. පැමිණ භාග්යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩිවුනා. එකත්පස්ව හිඳගත් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් පසේනදී කොසොල් රජු සමඟ යම්තාක් කතා සල්ලාපයක් සිදුවූයේ ද, ඒ සියල්ල භාග්යවතුන් වහන්සේට සැළකලා. ඒ බාහිතික වස්ත්රය ත් භාග්යවතුන් වහන්සේට පූජා කළා.
එකල්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ භික්ෂූන් අමතා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, පසේනදී කොසොල් රජුට ලාභයක් ම යි! පින්වත් මහණෙනි, පසේනදී කොසොල් රජුට මනා වූ ලාභයක් ම යි! යම් හෙයකින් පසේනදී කොසොල් රජුට ආනන්දයන් දකින්නට ලැබේ ද, ඇසුරු කරන්නට ලැබේ ද එය යි.”
භාග්යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. සතුටු සිත් ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්යවතුන් වහන්සේ වදාළ මෙම දේශනය ඉතාම සතුටින් පිළිගත්තා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
බාහිතික වස්ත්ර පුජාවට හේතු වූ දෙසුම නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/mn2_2-4-8/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M