☰

ඛුද්දක නිකාය

ථේර ගාථා

6.1.9. ජෙන්තත්ථේරගාථා

6.1.9. ජෙන්ත තෙරුන්ගේ ගාථා

423. ජාතිමදේන මත්තෝහං භෝගඉස්සරියේන ච
සණ්ඨානවණ්ණරූපේන මදමත්තෝ අචාරිහං

423. මං ඉපදුණු ජාතිය ගැන මත් වෙලා හිටිය කෙනෙක්. සැප සම්පත් වලිනුත් මත් වෙලා හිටියේ. රූප සෝභාවෙනුත් මත්වෙලා හිටියේ.

424. නාත්තනෝ සමකං කඤ්චි අතිරේකං ච මඤ්ඤිසං
අතිමානහතෝ බාලෝ පත්ථද්ධෝ උස්සිතද්ධජෝ

424. මං මට සමාන හෝ වැඩිහිටි හෝ කිසි කෙනෙක් ගැන හිතුවේ නෑ. තදින්ම හිතට අරගෙන හිටියේ. මං කොච්චර මෝඩද කීවොත් මාන්නය නමැති කොඩිය ඔසවා ගෙන හිටියේ.

425. මාතරං පිතරඤ්චාපි අඤ්ඤේපි ගරුසම්මතේ
න කඤ්චි අභිවාදේසිං මානත්ථද්ධෝ අනාදරෝ

425. ඒ තරම්ම මාන්නය මට තිබුණා. මව්පියන්ට වත් ගරු කළේ නෑ. ගරු කළ යුතු කිසිකෙනෙකුට ගරු කළේ නෑ.

426. දිස්වා විනායකං අග්ගං සාරථීනං වරුත්තමං
නපන්තමිව ආදිච්චං භික්ඛුසංඝපුරක්ඛතං

426. එහෙත් නුවණැත්තන් දමනය කරන තුන් ලොවට අග්‍ර වූ උතුම් වූ පුරිසදම්මසාරථී වූ බුදු සමිඳුන් භික්ෂු සංඝයා පිරිවරාගෙන බබලන හිරු මඬලක් වගේ වඩින හැටි මං බලාගෙන හිටියා.

427. මානං මදං ච ඡඩ්ඩෙත්වා විප්පසන්නේන චේතසා
සිරසා අභිවාදේසිං සබ්බසත්තානමුත්තමං

427. මගේ සිත ගොඩක් පැහැදුණා. සියලු මාන මද මං වීසි කරල දැම්මා. සියලු සතුන්ට උතුම් වූ ඒ බුදු සමිඳාණන්ගේ සිරි පතුල් ළඟ මං ඇද වැටුණා. වන්දනා කළා.

428. අතිමානෝ ච ඕමානෝ පහීනා සුසමූහතා
අස්මිමානෝ සමුච්ඡින්නෝ සබ්බේ මානවිධා හතා‘ති.

428. මගේ අතිමානයත්, හීන මානයත් ඔක්කොම නැති වුණා. අස්මිමානයත් නැතිකරල දැම්මා. හැම මානයක්ම වනසා දැම්මා.

ඉත්ථං සුදං ආයස්මා ජෙන්තෝ ථේරෝ ගාථායෝ අභාසිත්ථා‘ති.

මෙය වනාහී ආයුෂ්මත් ජෙන්ත නම් රහත් මුනිඳුන් වදාළ ගාථාවන්ය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn5_6-1-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M