307. ඒ කෙකිණියගේ අත් තටු සුදු නෙළුමේ පාටින් යුක්තයි. කළු වළාකුලට බිය වෙලා ඇය තැති ගත්තා. ඉන්න තැනක් සොයාගෙන ඈ ඉගිලී යන වෙලාවට මේ ‘අජකරණී’ නදිය මගේ සිත ඇදගන්නවා.
308. කෙකිණියගේ අත්තටු සුදු නෙළුමේ පාටින් යුක්තයි. කළු වළාකුලට බිය වෙලා ඇය තැති ගත්තා. ඇයට සැඟවෙන්න තැනක් නෑ. සැඟවෙන්න තැනක් සොයමින් ඇය පලායන කලට ‘අජකරණී’ නදිය මගේ සිත් ඇදගන්නවා.
309. ගංතෙර දෙපැත්තේ ජම්බු ගස් තියෙනවා. ඒවා සතුටු නොකරන්නේ කාවද? මගේ ලෙන පිටිපස්සේ තියෙන ඒ ජම්බු ගස් පළාතම ලස්සන කරනවා.
310. ගෙම්බන් නාද කරන්නේ ගාම්භීර විදිහට. ඒගොල්ල සර්පයන්ගෙන් බේරිලා ඉන්න නිසා වෙන්න ඇති. මේ කාලයේ කඳු ගංගා වෙන් වෙලා තියෙන කාලයක් නොවේ. ‘අජකරණී’ නදිය කියන්නේ කෙම්බිමක්. හැම අතින්ම ලස්සනයි. රමණීයයි.
මෙය වනාහී ආයුෂ්මත් සප්පක නම් රහත් මුනිඳුන් වදාළ ගාථාවන්ය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn5_4-1-11/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M