☰

ඛුද්දක නිකාය

ථේර ගාථා

20.1.5. මාලුංක්‍යපුත්තත්ථේරගාථා

20.1.5. මාලුංක්‍යපුත්ත තෙරුන්ගේ ගාථා

794. රූපං දිස්වා සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසිකරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති, තං ච අජ්ඣෝස්ස තිට්ඨති.

794. සිහි මුලා වෙලා ඇහෙන් රූප දකින කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුණ සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

795. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා රූපසම්භවා,
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

795. එතකොට රූපය නිසා ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

796. සද්දං සුත්වා සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසි කරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච අජ්ඣෝස්ස තිට්ඨති.

796. සිහි මුලා වෙලා කනෙන් ශබ්ද අසන කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුණ සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

797. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා සද්දසම්භවා,
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

797. එතකොට ශබ්දය නිසා ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

798. ගන්ධං ඝත්වා සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසි කරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච අජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

798. සිහි මුලා වෙලා නාසයෙන් ගඳ සුවඳ ආඝ්‍රාණය කරන කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුන සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

799. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා ගන්ධසම්භවා,
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

799. එතකොට ගඳ සුවඳ නිසා ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

800. රසං භොත්වා සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසි කරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච අජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

800. සිහි මුලා වෙලා දිවෙන් රසවත් දෙයක් අනුභව කරන කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුණ සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

801. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා රස සම්භවා,
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

801. එතකොට රසය නිසා ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

802. ඵස්සං ඵුස්ස සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසි කරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච අජ්ඣෝස්ස තිට්ඨති.

802. සිහි මුලාවෙලා කයින් පහස ලබන කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුණ සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

803. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා ඵස්සසම්භවා
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

803. එතකොට පහස නිසා ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

804. ධම්මං ඤත්වා සති මුට්ඨා පියං නිමිත්තං මනසි කරෝතෝ,
සාරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච අජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

804. සිහි මුලා වෙලා සිතින් යමක් සිතන කොට එයා ප්‍රිය සටහන් සිහි කරනවා. එතකොට ඒක විඳින්ට සිදුවෙන්නෙ ඇලුණ සිතින්. ඒකෙම සිත බැසගන්නවා.

805. තස්ස වඩ්ඪන්ති වේදනා අනේකා ධම්මසම්භවා,
අභිජ්ඣා ච විහේසා ච චිත්තමස්සූපහඤ්ඤති,
ඒවමාචිනතෝ දුක්ඛං ආරා නිබ්බානං වුච්චති.

805. එතකොට ඒ සිතූ දේවල් තුළින් ඇතිවෙන නොයෙක් විඳීම් එයා තුළ ඇතිවෙනවා. එයාගෙ සිත ආශාවෙන්, අසහනයෙන් පෙලෙනවා. මේ විදිහට දුක් රැස් කරන කොට තමයි නිවනින් ඈත් වුණා කියලා කියන්නෙ.

806. න සෝ රජ්ජති රූපේසු රූපං දිස්වා පතිස්සතෝ
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

806. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා රූපයක් දැක්කම ඒ රූපයට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ රූපය ගැන එයාගෙ සිත බැසගන්නෙ නෑ.

807. යථාස්ස පස්සතෝ රූපං සේවතෝ චා’පි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බානං වුච්චති.

807. එයා රූපය දකින ආකාරයෙන් ඒ විඳීම සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස් වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

808. න සෝ රජ්ජති සද්දේසු සද්දං සුත්වා පතිස්සතෝ,
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

808. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා ශබ්දයක් ඇහුනම ඒ ශබ්දයට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ ශබ්දය ගැන එයාගෙ සිත බැසගන්නෙ නෑ.

809. යථාස්ස සුණතෝ සද්දං සේවතෝ චා’පි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බානං වුච්චති.

809. එයා ශබ්දය අසන ආකාරයෙන් ඒ විඳීම සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස් වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

810. න සෝ රජ්ජති ගන්ධේසු ගන්ධං ඝත්වා පතිස්සතෝ,
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

810. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා ගඳ සුවඳක් දැනුනාම ඒ ගඳ සුවඳට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ ගඳ සුවඳ ගැන එයාගෙ සිත බැස ගන්නෙ නෑ.

811. යථාස්ස ඝායතෝ ගන්ධං සේවතෝ චා’පි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බාන වුච්චති.

811. එයා ගඳ සුවඳ විඳින ආකාරයෙන් ඒ විඳීම සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස් වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

812. න සෝ රජ්ජති රසේසු රසං භොත්වා පතිස්සතෝ,
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

812. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා රසවත් යමක් අනුභව කළාම ඒ රසයට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ රසය ගැන එයාගෙ සිත බැසගන්නෙ නෑ.

813. යථාස්ස සායරතෝ රසං සේවතෝ චාපි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බානං වුච්චති.

813. එයා රසය විඳින ආකාරයෙන් ඒ විඳීම සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස් වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

814. න සෝ රජ්ජති ඵස්සේසු ඵස්සං ඵුස්ස පතිස්සතෝ,
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

814. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා කයට පහසක් ලැබුණාම ඒ පහසට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ පහස ගැන එයාගෙ සිත බැසගන්නෙ නෑ.

815. යථාස්ස ඵුසතෝ ඵස්සං සේවතෝ චාපි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බානං වුච්චති.

815. එයා පහස ලබන ආකාරයෙන් ඒ පහස සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස්වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

816. න සෝ රජ්ජති ධම්මේසු ධම්මං ඤත්වා පතිස්සතෝ,
විරත්තචිත්තෝ වේදේති තං ච නාජ්ඣොස්ස තිට්ඨති.

816. සිහි නුවණ පිහිටුවා ගත්තු කෙනා මනසට යමක් සිතුණ විට ඒ අරමුණට ඇලෙන්නෙ නෑ. එයා ඒක විඳින්නෙ නොඇලුණ සිතකින්. ඒ අරමුණ ගැන එයාගෙ සිත බැසගන්නෙ නෑ.

817. යථාස්ස විජානතෝ ධම්මං සේවතෝ චාපි වේදනං,
ඛීයති නෝපචීයති ඒවං සෝ චරතී සතෝ,
ඒවං අපචිනතෝ දුක්ඛං සන්තිකේ නිබ්බානං වුච්චතී’ති.

817. එයා සිතුවිලි සිතන ආකාරයෙන්, ඒ විඳීම සේවනය කරන ආකාරයෙන් තමයි, ඒ විදිහට කෙලෙස් ගෙවිල යන්නෙ. එතකොට රැස්වෙන්නෙ නෑ. ඔන්න ඔය විදිහටයි එයා සිහියෙන් හැසිරෙන්නෙ. ඔය විදිහට දුක අයින් කරන කොට නිවනට ළං වුණා කියල කියනවා.

ඉත්ථං සුදං ආයස්මා මාලුක්‍යපුත්තෝ ථේරෝ ගාථායෝ අභාසිත්ථා’ති.

මෙය වනාහී ආයුෂ්මත් මාලුංක්‍යපුත්ත නම් රහත් මුනිඳුන් වදාළ ගාථාවන්ය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn5_20-1-5/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M