497. කූටාගාරවල ප්‍රාසාදවල දිගු ලොම් ඇති කොඳූපලස් අතුරපු යහන්වල පංචාංගික තූර්යය නාදය සුන්දර විදිහට වාදනය වෙද්දි ඔබ ඒ ගැන සතුටු වෙනවා.
498. ඒ රැය ගෙවී ගියාට පස්සෙ හිරු උදා වෙනකොට ඔබව සොහොනෙහි අත්හැර දමනවා. බොහෝ දුකට පත් වෙනවා.
499. ඔබ විසින් කයෙන් වචනයෙන් මනසින් මොන වගේ පවක්ද කරගත්තෙ? මොන වගේ කර්මයක විපාකයක් නිසාද මේ වගේ දුකකට පත් වුනේ.
500. මං හිටියේ රජගහ නුවර. ඒ රම්‍ය වූ ගිරිබ්බජ කියන රමණීය රාජධානියේ මං හිටියේ මුව වැද්දෙක් වෙලා. මං දරුණුයි. සංවරකමක් තිබුනෙ නෑ.
501. නමුත් මාගේ යාළුවෙක් හිටියා. හරි සුහදයි. ශ්‍රද්ධාවන්ත උපාසකයෙක්. ඔහුගේ කුලුපග භික්ෂුවක් හිටියා. උන්වහන්සේ ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්‍රාවකයෙක්.
502. ඒ භික්ෂුව මං ගැන අනුකම්පාවෙන් හිටියේ. මාව නැවත නැවත පව්වලින් වැළැක්වුවා. ‘ළමයෝ, පව් විතරක් කරන්ට එපා! අපායෙ යන්ට එපා!’ කියල.
503. මරණින් මත්තෙ සැප ලබන්ට කැමති නම් ඔය දුස්සීල වූ ප්‍රාණවධයෙන් වෙන් වෙන්න. මගේ සැප කැමති මා කෙරෙහි අනුකම්පා කරන ඒ භික්ෂුවගේ වචනය මං අහලා.
504. ඒ සියළු අවවාද කළේ නෑ. බොහෝ කාලයක් පව්වලට ඇලිල බුද්ධියක් නැතුව නෙව මං හිටියෙ. ඒ මහා ප්‍රඥාවන්ත උපාසකතුමා ආයෙමත් මට අනුකම්පා කරල සීල සංවරයෙහි මාව පිහිටෙව්වා.
505. ‘ඉතින් නුඹ දවල් කාලේ සතුන් මරණවා නම් වූ අඩු ගණනේ රාත්‍රියටවත් නුඹගේ සංවරයක් වේවා!’ කියල. ඉතින් මං දවල් කාලෙ සතුන් මරල රෑට සතුන් මැරීමෙන් වෙන් වෙලා සංවර වුනා.
506. ඒ නිසයි මට රෑට දිව්‍ය සැප ලැබෙනවා. දවල්ට දුක් අනුභව කරනවා. ඒ කුසල කර්මයේ විපාක වශයෙන් මං රාත්‍රියට දිව්‍ය සැප අනුභව කරනවා. දවල්ට බල්ලන් බද්ධවෛරයෙන් වගේ මාව පන්නගෙන ඇවිත් වට කර ගෙන කනවා.
507. යම් කෙනෙක් සුගතයන් වහන්සේගේ සාසනයෙහි ස්ථිරව පිහිටලා නිරතුරුවම බණ භාවනාවෙහි යෙදෙනවා නම්, මං හිතන්නෙ ඔවුන් අසංඛත වූ අමා නිවන මුළුමණින්ම අවබෝධ කර ගන්නවා කියලයි.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
අට වෙනි දුතිය මිගලුද්දක ප්‍රේත වස්තුවයි.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn4_3-8/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M