ඛුද්දක නිකාය

සුත්ත නිපාතෝ

6. උපසීව සුත්තං

6. උපසීව නිසා වදාළ දෙසුම

1073. ඒකෝ අහං සක්ක මහන්තමෝඝං (ඉච්චායස්මා උපසීවෝ)
අනිස්සිතෝ නෝ විසහාමි තාරිතුං
ආරම්මණං බ්‍රෑහි සමන්තචක්ඛු
යං නිස්සිතෝ ඕඝමිමං තරෙය්‍යං

(උපසීව)

ශාක්‍යමුනිවරයාණනි,
හුදෙකලාවෙ වසනා මම – ඇසුරු කෙළේ නැත කිසිවක්
එහෙත් නොහැක එතෙර වන්ට – මේ තණ්හා සැඩ පහරින්
හැම දෙය දකිනා මුනිඳුනි – කියා දෙන්න මෙමා හටත්
ඇසුරු කරන්නට දහමක් – ඒ සදහම් තුළින් මටත්
තරණය කර දැමිය හැකිය – මේ සැඩ තණ්හා දිය කඳ

1074. ආකිඤ්චඤ්ඤං පෙක්ඛමානෝ සතීමා (උපසීවාති භගවා)
නත්ථීති නිස්සාය තරස්සු ඕඝං
කාමේ පහාය විරතෝ කථාහි
තණ්හක්ඛයං නත්තමහාභිපස්ස

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ)

පින්වත් උපසීවය ඔබ – සිහිනුවණින් කල් ගෙවමින්
දියුණු කෙරුව ඒ අරූපි – සමාධියේ තතු දකිමින්
අල්ලා ගන්නට කිසිවක් – නොමැති බවම ඇසුරට ගෙන
තරණය කර එතෙර යන්න – මේ තණ්හා සැඩ පහරින්
දුරු කොට හැම කාමයන්ද – තොර වී සියළුම සැකෙන්ද
ගෙවා දමා තණ්හාවම – හඳුන ගන්න අමා නිවන

1075. සබ්බේසු කාමේසු යෝ වීතරාගෝ (ඉච්චායස්මා උපසීවෝ)
ආකිඤ්චඤ්ඤං නිස්සිතෝ හිත්ව යඤ්ඤං
සඤ්ඤා විමොක්ඛේ පරමේ විමුත්තෝ
තිට්ඨේ නු සෝ තත්ථ අනානුයායී

(උපසීව)

සියළුම කාමයන් කෙරෙහි – වීතරාගි වේද යමෙක්
අරූපි සමවත අසුරින් – වෙන කිසිවක් ඇසුරු නොකොට
මිදී සියළු සඤ්ඤාවෙන් – පත් වේ නම් විමුක්තියට
පිරිහී නොයනා බඹලොව – හේ උපදින්නේ නොවේද?

1076. සබ්බේසු කාමේසු යෝ වීතරාගෝ (උපසීවාති භගවා)
ආකිඤ්චඤ්ඤං නිස්සිතෝ හිත්ව මඤ්ඤං
සඤ්ඤා විමොක්ඛේ පරමේ ධිමුත්තෝ
තිට්ඨෙය්‍ය සෝ තත්ථ අනානුයායී

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ)

සියළුම කාමයන් කෙරෙහි – වීතරාගි වේද යමෙක්
අරූපි සමවත ඇසුරින් – වෙන කිසිවක් ඇසුරු නොකොට
මිදී සියළු සඤ්ඤාවෙන් – පත් වේ නම් විමුක්තියට
පිරිහී නොයනා බඹලොව – උපදින්නේමය හෙතෙමේ

1077. තිට්ඨේ චේ සෝ තත්ථ අනානුයායී (ඉච්චායස්මා උපසීවෝ)
යුගම්පි වස්සානං සමන්තචක්ඛු
තත්ථේව සෝ සීති සියා විමුත්තෝ
චවේථ විඤ්ඤාණං තථා විධස්ස

(උපසීව)

හැමදෙය දකිනා මුනිඳුනි,
සැබවින් ඔහු ඉපිදී එහි – සිටිනා විට නොම පිරිහී
මුළු ආයුෂ ගෙවා දමා – සැනසෙයි නම් එහිම නිවී
දුකින් මිදී යන්නේ නම් – එසේ සිටින කෙනෙකුගෙ සිත
යන්නෙද පිරිනිවී එහිම?

1078. අච්චි යථා වාතවේගේන ඛිත්තා (උපසීවාති භගවා)
අත්ථං පලේති න උපේති සංඛං
ඒවං මුනී නාමකායා විමුත්තෝ
අත්ථං පලේති න උපේති සංඛං

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ)

හමනා සුළඟේ වේගෙට – නිවෙන පහන් සිල විලසට
නොපෙනී ගිය විට ඒ සිත – කිසිවක් පවසන්නට නැත
එලෙසින් අරහත් මුනිඳුන් – නාම කයින් මිදෙනා විට
නොපෙනී ගිය විට සදහට – කිසිවක් පවසන්නට නැත

1079. අත්ථංගතෝ සෝ උද වා සෝ නත්ථි (ඉච්චායස්මා උපසීවෝ)
උදාහු වේ සස්සතියා අරෝගෝ
තං මේ මුනී සාධු වියාකරෝහි
තථා හි තේ විදිතෝ ඒස ධම්මෝ

(උපසීව)

නොපෙනී ගිය විට සදහට – ඒ අරහත් මුනි උතුමා
නැත්තට නැති වෙලා යයිද – නැතිනම් සැබැවින් ම තැනක
ආරෝග්‍ය බවට පත්ව – සදාකාලිකව සිටියිද?
බුදු සමිඳුනි එකරුණ ගැන – පහදා දෙනු මැන මා හට
ඔබ හට නම් මේ සදහම් – වැටහී ඇත ඉතා හොඳින්

1080. අත්ථංගතස්ස න පමාණමත්ථි (උපසීවාති භගවා)
යේන නං වජ්ජුං තං තස්ස නත්ථි
සබ්බේසු ධම්මේසු සමූහතේසු
සමූහතා වාදපථාපි සබ්බේ’ති

(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ)

(පිරිනිවන් පෑමෙන්) නොපෙනී ගිය විට ඒ සිත
මැනගන්නට මිම්මක් නැත
යම් කෙනෙකුව මැනගන්නා – මිම්ම නොමැති නම් ඔහු හට
හැම දෙයක්ම නැසුන කලට – නැසේ සියළු වාදයන්ද

උපසීව සුත්තං ඡට්ඨමං.

උපසීව නිසා වදාළ දෙසුම මෙහි සය වැන්න වේ.

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn2_5-6/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M