සැබැවින්ම මේ දිවිය ටික කලයි තිබෙන්නේ
වසර සියයකට පෙර බොහෝඅය මැරෙන්නේ
යන්තමින් ඊට වැඩි කලක් නම්ගෙ වන්නේ
ජරාවෙන් දුකට පත් වෙලා ඔහු මැරෙන්නේ
මම, මගේ යයි සිතා ගෙන සෝකකරත්මය
අල්ල ගත් සියලු දෙය සනාතන නොවෙත්මය
වෙනස් වන ලෝ දහම හැම තැනම තිබෙත්මය
දැක මෙලෙස ගිහි ගෙදර විසිය යුතු නොවෙත්මය
සිතා සිටියද කෙනෙක් මම මගේ යයි කියා
මරණයෙදි ඒ කෙනා එයම දාලා ගියා
නැණවතුන් මේ කරුණ හොඳින් සිත තුළ තියා
කිසි දිනක නොම ඇලෙයි මමය මාගේ කියා
සිහිනෙකින් එක්වෙලා සොම්නසින් සිටිද්දී
බොඳ වෙලා යයි සැණින් අවදි වී බලද්දී
මේ ලෙසින් තමා ප්‍රිය කළ අයද මැරෙද්දී
නොම ලැබේ යළි දකින්නට කොතෙක් හඬද්දී
ඔවුන් ගැන අසා දැක ඇති යමක් තිබුණ විට
මරණයෙදි හැර දමා යයි එ නම ඉතිරි කොට
කතා බස් කරන විට අතීතය මෙනෙහි කොට
නම පමණි කියන්නට තිබෙන්නේ එම කලට
මම, මගේ යයි කියා ගිජු වෙලා වසන්නේ
සෝක, වැළපුම්, මසුරුකම් බැහැර නොයන්නේ
එනිසාය මුනිවරුන් හැම බැඳුම් නසන්නේ
බියක් නැති නිවන් දැක තුටින් කල් ගෙවන්නේ
හුදෙකලාවේ උතුම් දිවි ගෙවන සමණ හට
විවේකය තිබෙන ගිරි ගුහාවල සිටින විට
තමා තුළ කිසි දුකක් නොමැති බව දකින විට
එක්වෙලා වසයි හේ දහම සමඟින් එවිට
ලොවේ කිසිවක් කෙරෙහි තණ්හාව ඇති නොවන
මුනිඳු හට නැත කිසිත් කැමති අකමැති කරුණ
වැළපීම මසුරුකම ඔහු කෙරෙහි නොම ගැලෙන
දිය බිඳකි නෙළුම් කොළයේ නොරැඳ බිම වැටෙන
නෙළුම් කොළයෙන් වැටෙන දිය බිඳක් විලසටම
පියුම් මත නොරැඳෙනා පැන් බිඳක් විලසටම
ඇසූ දුටු හා සුවඳ රස පහස සැවොමටම
නොම ඇලෙයි මුනිතුමා පැන් බිඳක් විලසටම
තමා දකිනා අසන සුවඳ රස පහස ගැන
රහත් මුනිතුමා හට සිතක් නැත එහි රැඳෙන
නොම සිතයි සැනසුමක් ලබන්නට නොමගකින
නොම ඇලෙයි රාගයට හෝ විරාගෙට හැදෙන
ජරාවට පත්වීම ගැන වදාළ දෙසුම නිමා විය.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn2_4-6/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M