තව්තිසා දෙව් පිරිස – ආනන්ද සිත් ඇතිව
ඉන්‍ද්‍ර වූ සක් දෙවිඳු – බැති සිතින් පුද දෙමින්
රැගෙන දිවසළු දුහුල් – හාත්පස බමවමින්
තුටු සිතින් කල් ගෙවන හැටි දිටී
අසිත ඉසිවර තෙමේ – දිවා විහරණේදී
ඔද වැඩී ගිය සිතින් – ප්‍රීති ප්‍රමුදිත සිතින්
සිටින දෙව් පිරිස දැක – සිත උපන් සෙනෙහසින්
විමසීය ඉසිතුමා මේ ලෙසින්
“කිම්ද දෙව් පිරිස ඔබ – මහත් සොම්නස් විලස
සිනිඳු දිව සළු නගා – සිසාරා බමන්නේ”?
අසුරයන් හා එදා – මහා යුධ වැදුනු දා
අසුරයන් පරදවා – සුරන් දිනු විට පවා
නොමැත තිබුණේ එදා – මෙවැනි ලොමු දහගැනුම්
කවර නම් අසිරියක් – දුටුවහුද දෙවිවරුනි
මේ තරම් ප්‍රමුදිතව තුටු වෙන්නේ?
නගත්මය නළා හඬ මුවින්
ගයත්මය මිහිරි ගී – වයත්මය පසඟතුරු
දෙඅත් පොළත් – නට නටා සිටිත්
මේරු මුදුන් වැසි දෙවියනි – අසමි මම ඔබෙන්
දුක් කරදර නැති දෙවිඳුනි,
දුරු කරන්න වහා – සැක මගේ සිතේ
(දෙවිවරු)
ලොවේ අසම – උතුම් මැණික – ඒ බෝසත් පුතු
සැම සතුනට සෙත සදන්ට – ඉපදුනා මිනිස් ලොවේ
ශාක්‍ය ජනපදේ – ගමේ ලුම්බිණී
එනිසා අපි තුටු වෙමු – සතුටින් ඉල්පී යමූ
එතුමාණෝ හැම සත්නට – උතුමාණෝ වෙති
ලොවට අග්‍ර වූ – උතුම් පුරුෂයාණෝ
සියලු දෙනාටම වඩා – උතුම් පින්වතාණෝ
හැම සතුන්ගේ හඬ මැඬලන – සිංහ නාදයක් ලෙසින්
ඉසිපතනේ මුව වනේ – පවත්වන්නෙ දම්සක
හේ ඒ දෙව් බස අසා – බැසගති මෙලොවට වහා
සුද්ධෝදන නිරිඳුගේ – භවන වෙතට පැමිණියේ
එහි වැඩහුන් ඉසිතුමා – සැකි නිරිඳුට මෙලෙස කී
“මම් දකින්ට රිසියෙමි – කොහිද එ බෝසත් බබා”
කෝවෙහි දමමින් සොඳින් – තැනවූ සිත් කලු ලෙසින්
සැකසූ රන් කරු විසින් – දිළි රනබරණක් ලෙසින්
සිරියාවෙන් බබළන – පැහැයෙන් නොම ලාමක
බෝසත් පුතු පෙන්නුවෝ – නිරිඳාණෝ අසිතට
දිලෙන පහන් සිල ලෙසේ
සොඳුරු නිල් අහස් කුසේ – බබලන තරුපති ලෙසේ
සරත් වළාවෙන් තොර වූ – අහසේ දිළෙන හිරු ලෙසේ
බෝසත් බිළිඳා දුටු විට – පත් විය මහ සතුටට
නොයෙකුත් අතු විහිදුන – දහස් මඬුළු සැරසුන
කුඩයක් දැරුවෝ දෙවියෝ – අහස් කුසේ රැඳෙමින
රන්වන් සැරයටි අගින් – සැලුණේ චාමර සොඳින්
චාමර – කුඩ ගත් කිසිවෙක් – දැක ගන්නට නොපෙනෙතී
එහි ඉහළින් සුසැදුන – සුදු කුඩයේ සෙවණක
රත් පලසක් මැද තිබෙනා – රනබරණක් විලසට
බෝසත් පුතු දුටු විට – පාමින් සොම්නස් සිත
ජටා මඬුළු දැරූ අසිත – පිළිගති ඒ කුමරුව
මහාපුරිස සළකුණු ගැන – පරතෙර පත් ඉසිතුමා
පිළිගෙන බෝසත් පුතු – විමසී ගත සළකුණු
පහන් සිතින් සතුටු වෙමින් – පැවසී සුමිහිරි බසින්
“මේ පින්වත් සිඟිති පුතා – ලොවට උතුම් වේය ඉතා
දෙපා සතුන් අතරත – උතුම් බවට පත්වෙත”
තමනුත් උපදින තැන – නුවණින් සිහි කළ තැන
සතුටක් නොමැතිව සිත තුළ – කඳුළක් ඉනුවේ ඇස තුළ
කඳුළු හෙළන ඉසිතුමා – දැක තැති ගත් ශාක්‍යයෝ
“කුමරුන් හට අනතුරක්ද – එසේ නොවෙත් දෝ හෝ”?
යි විමසූ ඒ අසිතගෙන්
සතුටක් නැති ශාක්‍යයන් – දෙස විමසූ අසිතයන්
“කුමරුන්ගේ දිවි ගැන – අහිත නොසිතුවෙමි මම
සිඟිත්ත ගැන දැකගන්නට – නොපෙනේ කිසි අනතුරක්
මෙහි වැඩ සිටිනා බබා – සුළු පටු නොවෙතිය ඉතා
මේ දරු ගැන සිත සිතා – තුටු වෙව් සිත හැර දුකා”
“ලැබ ගනු ඇත මේ පුතා – ලොවේ අනුත්තර බුදු බව
මහා කාරුණික වෙමින් – සැමටම සෙත සළසමින්
පරම නිමල දැකුම් ඇතිව – දම්සක් දෙසමින් යනු ඇත
බුදු සසුනද මෙතුමන්ගේ – හැම දෙස පැතිරී යන්නේ
එහෙත් බොහෝ කල් සිටින්ට – නැත මට ආයුෂ ලබන්ට
සුළු කලකින් ටික දිනකින් – මරණය මට නම් නියතය
අසම සවිය ඇති මුනිඳුගෙ – බණ අසන්ට නොලැබේ මට
නොලැබෙනු දැක අමා සුවය – මම ඒ ගැන දුක් වෙමී
ශාක්‍යයන්ගේ සිත් තුළ – මහත් සොම්නසක් ඇති කොට
ඇතුළු නගරයෙන් බැහැරට – ගියේය ඒ බ්‍රහ්මචාරී ඉසිතුමා
අනුකම්පා සිතින් යුතුව – ඇමතී තම බෑණනුවන්
අසම සවිය ඇති මුනිඳුගේ – දහම සමාදන් කරවී
“බුද්ධ” යන මිහිරි හඬ – අසන්නට ලැබෙන විට
බුදු බවට පත් මුනිඳු – දහම් මග දෙසන විට
දහම් අසමින් එතැන – ගොස් සිතද පහන්කොට
ඔබත් හැසිරෙනු මැනව – සමිඳුන්ගෙ සසුන් මග
ලබාගෙන අවවාද – එකඟ කරගෙන සිතද
අනාගතයේ ඔබද – අවබෝධ කරගන්න පරම පිවිතුරු නිවන
එකතු කරගත් පිනෙන් යුතු – පින්වත් නාලක තෙමේ
බුදු සමිඳු වෙනුවෙන්ම – විසී තම ඉඳුරන්ද රකිමින්
නාලක ශ්‍රමණ තෙම,
බුදු සමිඳුගේ දම්සක් – පැවතුම් නිසා පැතිරුන
දහම් ඝෝෂාව අසමින් – එහි සොයා ගෙන ගොස්
සුපහන් සිතින් යුතු වී – දැක භගවත් ඉසිවරයාණන්
උතුම් මුනිවත ගැන ඇසී – උතුම් මුනිඳාණන්ගෙන්
අසිත තවුසා දුන් – අවවාදයට පැමිණියේ කල්
දෙසුමට අදාළ මූලික ගාථාවෝ
පින්වත් ගෞතම මුනිඳුනි – දැන ගත්තෙමි මම මුලින්ම
අසිත ඉසිතුමා මා හට – පැවසූ ඒ සැබෑ වදන්
හැම දහමේ පරතෙර වැඩි – මුනිඳාණන් ගෙන් විමසමි
පැවිදි දිවිය ලැබුව කෙනා – පිණ්ඩපාතයෙන් යැපෙනා
හැසිරෙන උත්තම “මුනිවත” – කියා දෙන්න මුනිඳාණනි
(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ)
පවසන්නෙමි මම ඔබ හට – සැබෑ ලෙසම එම මුනිවත
අපහසුවෙන් කළ යුතු වූ – අපහසුවෙන් ලැබ ගත යුතු
ඒ මුනිවත කරා යන්ට – හිතට මහත් දිරිය ගන්න
දැඩි ලෙස අදිටන් කරන්න
ගමක දි නින්දා කළ විට – වැඳුම් පිදුම් කළ විට හෝ
කුමන අයුරකින් ලැබුනද – එය සම ලෙස සළකගන්න
තරහ සිතට ඉඩක් නොදී – සන්සුන් සිත සුරැක ගන්න
මාන්නයෙන් උඩඟු නොවී – ශාන්ත ලෙස කල් ගෙවන්න
වසනා විට වන ගැබ තුළ – ඔබ හමුවට එයි අරමුණු
කුඩා මහත් නොයෙක් ලෙසට – දිළිසෙන ගිණිසිළු විලසට
මායා ඇති වනිතාවෝ – මුනිවරුන්ව රවට ගනිත්
එනමුදු ඒ වනිතාවෝ – ඔබ නම් නොම රවටත්වා!
මෛථුනයෙන් වෙන් වීමෙන් – ලස්සන, කැත කාමයන්ද දුර ලීමෙන්
තැති ගන්නා, තැති නොගන්න – ලොවේ සියළු සතුන් කෙරෙහි
නොගැටෙන්නෙ ය – නො ඇලෙන්නෙය
මා යම් සේ සැප කැමතිද – මේ පිරිසත් මා වගේය
මේ අය දුක නොම කැමතිද – මාත් මෙබඳු අය වගේය
තමා ගැනම උපමා කොට – අනුන්ගෙ පණ නොනසන්නේ
වෙන කෙනෙකුන් යොදවා හෝ – ඝාතනයක් නොකරන්නේ
ලොව පුහුදුන් දන ඇලෙනා – ළාමක ආශා ලෝභය
දුරින්ම දුරු කර දමමින් – දහම් ඇසින් ලොව දකිමින්
මේ මුනිවත පිළිපදිමින් – තරණය කරන්නේය මේ නරකය
කුසේ පමණට අහර පිළිගෙන – මනා නුවණින් යුතුව වළඳන
අල්ප දෙයකින් සතුට ලැබගෙන – ලොල් නොවී ඒ කිසිම දෙයකට
සැබැවින්ම තණ්හාව දුරු කළ – කෙනා කිසිවක් කැමති නොම වී
නිවී ගිය සිත් ඇති කෙනෙක් වේ
වනේ වසනා එබඳු සමණා – පිණ්ඩපාතය ලබා වළඳා
යළිත් වනයට වැඩමකොට එහි – රුක් සෙවනෙ හිඳ බවුන් වඩමින්
දැහැන් වඩනා ඒ නැණැති සමණා – සතුටු වෙයි අරණෙ වසමින්
සමවතේ සිත පිනා යවමින් – සමාහිත වෙයි රුකක් සෙවණේ
මෙලෙස ගතකොට රෑ ගෙවුන විට – පිඬු පිණිස හේ ගමට යන්නේ
ඇරයුමක් කිසි නොපිළිගන්නේ – ගමෙන් කිසිවක් නොම පතන්නේ
මුනිවරුන් ගම තුළට වැඩි කළ – නොහැසිරේ සැහැසි ව නිවෙස්වල
පිණ්ඩපාතය නොම ලැබුණ විට – පිණ්ඩපාතය ලැබෙන විලසට
කිසිම රැවටිලි බසක් නොකියයි.
පිණ්ඩපාතය ලැබේ නම් මට – එයද කම් නැත
යම් විටක පිඬු නොම ලැබේ නම් – එයද කම් නැත
ලැබෙන හෝ නොම ලැබෙන විට හෝ – සිතේ කම්පාවක් නොමැත්තේ
ගසක පළතුරු සොයා ගිය අය – හැර දමා යන ලෙසට ඒ ගස
මැදහත්ව කල් ගෙවයි හෙතෙමේ
පාත්‍රය අතට ගෙන – පිඬුසිඟා වඩින විට
ගොළු නොවී සිටින හේ – ගත කරයි ගොළුවෙකු ලෙසින්
“ලැබුණේ මේ දන් ටිකක් නේදැ”යි – කිසිවිට හෙළා නොදකී
තමා හට දන් පුදන පිරිසට – කිසි අවමනක් නොකරයි
පවසන ලදි ඒ සමණිඳු – උසස් පහත් හැම පිළිවෙත්
පිළිවෙත් සොඳ ලෙස පුරමින් – දෙවරක් එතෙරට නොම යත්
එක ගමනින් යන මේ මග – ලොවේ බොහෝ අය නොදනිත්
තදින් ගලන කෙලෙස් වතුර – සිඳ හළ යම් සමණෙකු හට
තණ්හාවක් නැත්තේමය – හැම කටයුතු නිමා කෙරුව
ඒ සමණා හට කිසිවිට – කිසිම දාහයක් නැත්මය
පැවසූයෙමි මම ඔබ හට – සැබෑ ලෙසම එම මුනිවත
දැළි පිහියක මුවහත සේ – ඉතා තියුණු ලෙස පවතින
දිවෙන් තල්ල මැඩලා ගෙන – සංවර කළ මැන උදරය
කම්මැලි නැති සිතින් යුතුව – බාහිර සිතිවිළි නොසිතා
පිළිගඳ ඇති කෙලෙස් නැතිව – නිකෙලෙස් වූ සිතක් ඇතිව
කල් ගෙවන්න නිරතුරුවම – බඹසර පිළිසරණ ඇතිව
සමණුන්ගේ දහම් මගේ – හික්මෙව් හුදෙකළා බවේ
නිවන් පිණිස සිත යොමුකොට – ඇල්ම කරව් තනි කමටම
දහමේ හුදෙකලා වීම – “මුනිවත” වේ එයට කීම
කාම සැපය බැහැරට කළ – දැහැනේ සිත දමනය කළ
මුනිවරුනගෙ යහගුණ කඳ – දස දිසාව තුළ පැතිරෙන
හඬ අසනා සමණ තෙමේ – ලැජ්ජා වී සියළු පවට
සද්ධා වඩමින් හද තුළ – සසුන් පිළිවතේ යෙදෙනා
මගෙ සව්වෙක් වේ
එය දත හැක ගංගාවල – විල්වල ජල දහරා වල
පොඩි පොඩි දිය කඩිති වලින් – හඬ නඟිමින් ගලයි ජලය
මහ ගංගාවලදී නම් – ගලා ගලා යයි නිහඬව
යමක තිබේ නම් අඩු බව – එනිසා එය නගයි හඬම
යමක් පිරී පවතින විට – ශාන්ත බවකින් යුතු වේ
අසත්පුරුෂයා මෙලොවේ – අඩක් පිරුණු කළය ලෙසේ
නුවණින් සපිරුණු උතුමා – දිය පිරි මහ විල බඳු වේ
ඒ සම්බුදු සමණ තෙමේ – බොහෝ දහම් දෙසන නමුදු
අරුත් දහම් යුතු සදහම් – දැනගෙනමය පවසන්නේ
ඒ ගැන දන්නා නිසාය – හේ බොහෝ දේ පවසන්නේ
සදහම් දැනගත්ත යමෙක් – සංවර වී පවතී නම්
හේ දන්නා නමුත් දහම් – බොහෝ කොට නොම පවසයි නම්
හෙතෙමේ “මුනි” වේය ලොවේ – හේ සුදුසුය “මුනි” බවටම
ඒ මුනි තෙම සැබෑ ලෙසම – පත්වූයේ “මුනි” බවටම
නාලක නිසා වදාළ දෙසුම නිමා විය.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn2_3-11/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M