සැවැත් නුවර දී ය …..
එකල්හී ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයන් වහන්සේ යම් තැනක වැඩසිටි සේක් ද, එතැනට වැඩියහ. වැඩම කොට ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයන් වහන්සේ සමඟ සතුටු වූහ. සතුටු විය යුතු පිළිසඳර කතා බහේ යෙදී එකත්පස් ව වැඩහුන්හ. එකත්පස් ව වැඩහුන් ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයන් වහන්සේට මෙය වදාළහ.
“ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයෙනි, භික්ෂුවක් නොඇසූ ධර්මයනුත් අසන්නේ නම්, ඇසූ ධර්මය ත් වැනසීමට නොයන්නේ නම් යම් ඒ ධර්මයන් ඔහු විසින් කලින් සිතෙන් ස්පර්ශ කරන ලද්දේ නම්, ඒවා ත් මතකයට එන්නේ නම්, නොදත් කරුණු ත් අවබෝධ වන්නේ නම්, ඒ කවර කරුණු මත ද?”
“ආයුෂ්මත් ආනන්දයෝ බහුශ්‍රැත නොවැ. ආයුෂ්මත් ආනන්දයන්ට ම මෙකරුණ වැටහේවා!”
“එසේ වී නම් ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයෙනි, අසනු මැනැව. මැනැවින් මෙනෙහි කළ මැනැව. පවසන්නෙමි.”
“එසේ ය, ආයුෂ්මත” යි ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේට පිළිවදන් දුන්හ. ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ මෙය වදාළහ.
“ආයුෂ්මත් සාරිපුත්තයෙනි, මෙහිලා භික්ෂුවක් ධර්මය හදාරයි. සුත්ත, ගෙය්ය, වෙය්‍යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධම්ම, වේදල්ල වශයෙනි. අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, අන්‍යයන්ට ධර්මය විස්තර වශයෙන් දේශනා කරයි. අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, අන්‍යයන්ට ධර්මය විස්තර වශයෙන් කටපාඩම් කරවයි. අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, ධර්මය විස්තර වශයෙන් සජ්ඣායනා කරයි. අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, ඒ ධර්මය සිතින් විමසයි. විචාරා බලයි. මනසින් මෙනෙහි කරයි. යම් ආවාසයක බහුශ්‍රැත වූ, හදාරණ ලද සූත්‍ර ඇති ධර්මධර, විනයධර, මාතෘකාධර ස්ථවිර භික්ෂූහු වසත් නම්, ඒ ආවාසයෙහි වස් එළඹෙයි. කලින් කලට ඒ ස්ථවිර භික්ෂූන් කරා එළඹ ‘ස්වාමීනී, මෙය කෙසේ ද? ස්වාමීනී, මෙහි අර්ථ කෙසේ දැ’ යි ප්‍රශ්න කරයි. යළි යළි විමසයි. එකල්හී ඒ ආයුෂ්මත්වරු ඔහුට විවෘත නොවූ දෑ විවෘත කරති. අප්‍රකට දෑ ප්‍රකට කරති. සැකයට කරුණු වූ අනේක ධර්මයන් පිළිබඳ ව සැකය ද දුරු කරති.
සාරිපුත්තයෙනි, මෙපමණකින් භික්ෂුවක් නොඇසූ ධර්මයනුත් අසන්නේ වෙයි. ඇසූ ධර්මය ත් වැනසීමට නොයන්නේ වෙයි. යම් ඒ ධර්මයන් ඔහු විසින් කලින් සිතෙන් ස්පර්ශ කරන ලද්දේ නම්, ඒවා ත් මතකයට එන්නේ වෙයි. නොදත් කරුණු ත් අවබෝධ වන්නේ වෙයි.”
“ආයුෂ්මත, ආශ්චර්යයකි. ආයුෂ්මත, අද්භූතයෙකි. ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් විසින් පවසන ලද්දේ මොනතරම් සුභාෂිතයක් ද? අපි ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් මේ සය කරුණෙන් සමන්විත යැයි දරමු.
1. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ ධර්මය හදාරති. සුත්ත, ගෙය්ය, වෙය්‍යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධම්ම, වේදල්ල වශයෙනි.
2. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, අන්‍යයන්ට ධර්මය විස්තර වශයෙන් දේශනා කරති.
3. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, අන්‍යයන්ට ධර්මය විස්තර වශයෙන් කටපාඩම් කරවති.
4. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, ධර්මය විස්තර වශයෙන් සජ්ඣායනා කරති.
5. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ අසන ලද්දේ යම් අයුරින් ද, හදාරණ ලද්දේ යම් අයුරින් ද, ඒ ධර්මය සිතින් විමසති. විචාරා බලති. මනසින් මෙනෙහි කරති.
6. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ යම් ආවාසයක බහුශ්‍රැත වූ, හදාරණ ලද සූත්‍ර ඇති ධර්මධර, විනයධර, මාතෘකාධර ස්ථවිර භික්ෂූහු වසත් නම්, ඒ ආවාසයෙහි වස් එළඹෙති. ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරණුවෝ කලින් කලට ඒ ස්ථවිර භික්ෂූන් කරා එළඹ ‘ස්වාමීනී, මෙය කෙසේ ද? ස්වාමීනී, මෙහි අර්ථ කෙසේ දැ’ යි ප්‍රශ්න කරති. යළි යළි විමසති. එකල්හී ඒ ආයුෂ්මත්වරු ආයුෂ්මත් ආනන්ද තෙරුන්ට විවෘත නොවූ දෑ විවෘත කරති. අප්‍රකට දෑ ප්‍රකට කරති. සැකයට කරුණු වූ අනේක ධර්මයන් පිළිබඳ ව සැකය ද දුරු කරති.”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ආනන්ද සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an4_6-1-5-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M