සැවැත් නුවර දී ය …..
මහණෙනි, මේ රැයෙහි එක්තරා දෙවියෙක් මැදියම් රැයෙහි මනහර වර්ණයෙන් යුතුව මුළු ජේතවන වෙහෙර බබුළුවාගෙන මා වෙත පැමිණියේ ය. පැමිණ මා හට සකසා වන්දනා කොට එකත්පස් ව සිට ගත්තේ ය. එකත්පස් ව සිටි ඒ දෙවියා මට මෙය සැළ කළේ ය.
‘ස්වාමීනී, මේ කරුණු සය භික්ෂුවකගේ නොපිරිහීම පිණිස පවතියි. ඒ කවර කරුණු සයක් ද යත්;
ශාස්තෘ ගෞරවයෙන් යුතු බව ය. ධර්ම ගෞරවයෙන් යුතු බව ය. සංඝ ගෞරවයෙන් යුතු බව ය. ශික්ෂා ගෞරවයෙන් යුතු බව ය. පවට ඇති ලැජ්ජාව ගැන ගෞරවයෙන් යුතු බව ය. පවට ඇති භය ගැන ගෞරවයෙන් යුතු බව ය.
ස්වාමීනී, මේ වනාහී භික්ෂුවකගේ නොපිරිහීම පිණිස පවතින කරුණු සය යි.’
මහණෙනි, ඒ දෙවියා මෙය පැවසුවේ ය. මෙය පවසා මා හට සකසා වන්දනා කොට, පැදකුණු කොට එහි ම නොපෙනී ගියේ ය.
(ගාථා)
ශාස්තෘ ගෞරවයෙන් යුතු, ධර්ම ගෞරවයෙන් යුතු, සංඝයා කෙරෙහි ද බලවත් ගෞරවයෙන් යුතු, ලැජ්ජා භය දෙකෙන් යුක්ත වූ, යටහත් පැවතුම් ඇති, වැඩිහිටි ගෞරවය ඇති භික්ෂුව පිරිහීමට නුසුදුස්සෙකි. හේ නිවන සමීපයෙහි ම වෙයි.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
දුතිය අපරිහාන සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an4_6-1-4-3/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M