සැවැත් නුවර දී ය …..
එකල්හී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් උදායී තෙරුන් ඇමතූ සේක.
“උදායී, සිහි කළ යුතු අරමුණු කෙතෙක් තිබේ ද?”
මෙසේ අසා වදාළ කල්හී ආයුෂ්මත් උදායී තෙරණුවෝ නිශ්ශබ්ද වූහ.
දෙවෙනි වතාවට ත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් උදායී තෙරුන් ඇමතූ සේක.
“උදායී, සිහි කළ යුතු අරමුණු කෙතෙක් තිබේ ද?”
මෙසේ අසා වදාළ කල්හී දෙවෙනි වතාවට ත් ආයුෂ්මත් උදායී තෙරණුවෝ නිශ්ශබ්ද වූහ.
තෙවෙනි වතාවට ත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් උදායී තෙරුන් ඇමතූ සේක.
“උදායී, සිහි කළ යුතු අරමුණු කෙතෙක් තිබේ ද?”
මෙසේ අසා වදාළ කල්හී තෙවෙනි වතාවට ත් ආයුෂ්මත් උදායී තෙරණුවෝ නිශ්ශබ්ද වූහ.
එකල්හී ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් උදායී තෙරුන්ට මෙය පැවසූහ.
“ආයුෂ්මත් උදායී, ශාස්තෘන් වහන්සේ ඔබ අමතා විමසන සේක.”
“ආයුෂ්මත් ආනන්දයෙනි, මම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ කරුණ ගැන විමසමි.
ස්වාමීනී, මෙහිලා භික්ෂුව නොයෙක් අයුරින් පෙර විසූ කඳ පිළිවෙල සිහි කරයි. එනම් එක් ජාතියක් ද, ජාති දෙකක් ද, ….(පෙ)…. මෙසේ කරුණු සහිත වූ විස්තර සහිත වූ පෙර විසූ කඳ පිළිවෙල නොයෙක් අයුරින් සිහි කරයි. ස්වාමීනී, සිහි කළ යුතු අරමුණ මෙය යි.”
එකල්හී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් ආනන්දයන් ඇමතූ සේක.
“ආනන්දයෙනි, මම දැනගතිමි. මේ උදායී හිස් පුරුෂ තෙමේ සමථ විදර්ශනා භාවනාවක නොයෙදී වාසය කරයි.
ආනන්දය, සිහි කළ යුතු අරමුණු කෙතෙක් ද?”
“ස්වාමීනී, සිහි කළ යුතු අරමුණු පසක් ඇත්තේ ය. ඒ කවර පසක් ද යත්;
1. ස්වාමීනී, මෙහිලා භික්ෂුව කාමයන්ගෙන් වෙන් ව ….(පෙ)…. (ප්‍රථම ධ්‍යානය ….(පෙ)…. දෙවෙනි ධ්‍යානය ….(පෙ)….) තුන්වෙනි ධ්‍යානයට පැමිණ වාසය කරයි. ස්වාමීනී, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට මේ ජීවිතයේදී සැප සේ වාසය කිරීමට උපකාරී වෙයි.
2. තව ද ස්වාමීනී, භික්ෂුව ආලෝක සංඥාව මෙනෙහි කරයි. දහවල් සංඥාව අධිෂ්ඨාන කරයි. දහවල යම් අයුරින් ඇද්ද, රාත්‍රිය ද එසේ ය. රාත්‍රිය යම් අයුරින් ඇද්ද, දහවල ද එසේ ය. මෙසේ විවෘත වූ සිතින් නීවරණයන් ගෙන් බැහැර වූ සිතින් ආලෝක සහිත සිත වඩයි. ස්වාමීනී, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට ඥාන දර්ශනය ලැබීමට උපකාරී වෙයි.
3. තව ද ස්වාමීනී, භික්ෂුව පා තලයෙන් උඩ කෙස් මතුවෙන් යට සම සීමා කොට නා නා ප්‍රකාර අසුචියෙන් පිරුණු මේ තමාගේ කය ම නුවණින් සළකයි. මේ කයෙහි කෙස් ඇත. ලොම්, නිය, දත්, සම්, මස්, නහර, ඇට, ඇට මිදුළු, වකුගඩු, හදවත, අක්මාව, දලබුව, බඩදිව, පෙණහළු, අතුණු, අතුණු බහන්, නොපැසුණු ආහාර, මල, පිත, සෙම, සැරව, ලේ, ඩහදිය, මේදය, කඳුළු, වුරුණු තෙල්, කෙළ, සොටු, සඳමිදුළු සහ මූත්‍ර ඇත්තේ ය වශයෙනි. ස්වාමීනී, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට කාමරාගය ප්‍රහාණය කිරීමට උපකාරී වෙයි.
4. තව ද ස්වාමීනී, භික්ෂුව යම් සේ අමුසොහොනෙහි අත්හළ එක් දිනක් ගත වූ හෝ දෙදිනක් ගත වූ හෝ තෙදිනක් ගත වූ හෝ මළසිරුරක් දකියි ද, ඉදිමී, නිල්වන් වූ, සැරව හටගත් ඒ මළසිරුර ගැන භික්ෂුව තම කයට ගලපා බලන්නේ වෙයි. මේ කය ත් මෙබඳු ස්වභාව ඇත්තේ ය. මෙබඳු වන්නේ ය. මෙම ස්වභාවය ඉක්මවා නැත්තේ ය.
යම් සේ අමුසොහොනෙහි දමන ලද ශරීරයක් කපුටන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ උකුස්සන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ ගිජුලිහිණියන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ සුනඛයන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ සිවලුන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ, විවිධ ප්‍රාණීන් විසින් හෝ කනු ලබන්නේ වෙයි ද, ඒ මළසිරුර ගැන භික්ෂුව තම කයට ගලපා බලන්නේ වෙයි. මේ කය ත් මෙබඳු ස්වභාව ඇත්තේ ය. මෙබඳු වන්නේ ය. මෙම ස්වභාවය ඉක්මවා නැත්තේ ය.
යම් සේ අමුසොහොනෙහි දමන ලද මළසිරුර ඇට සැකිල්ලක් බවට පත් ව මස් ලේ සහිත ව නහරවැල් සමඟ බැඳී තිබෙයි ද, ….(පෙ)…. ඇටසැකිල්ලක් බවට පත් ව මස් නැතිව ලෙයින් වැකී නහරවැල් සමඟ බැඳී තිබෙයි ද, ….(පෙ)…. ඇටසැකිල්ලක් බවට පත් ව මස් ලේ රහිත ව නහරවැල් සමඟ බැඳී තිබෙයි ද, ….(පෙ)…. බැඳීම් රහිත වූ ඇට දිශා අනුදිශාවලට විසිරී ඇත්තේ ද, එනම් අත් ඇට වෙන දිශාවක ය. පා ඇට තවත් දිශාවක ය. කෙණ්ඩා ඇට තවත් දිශාවක ය. කලවා ඇට තවත් දිශාවක ය. උකුල් අට තවත් දිශාවක ය. පිටකටු තවත් දිශාවක ය. හිස් කබල තවත් දිශාවක ය. එවිට ඒ ඇටසැකිලි ගැන භික්ෂුව තම කයට ගලපා බලන්නේ වෙයි. මේ කය ත් මෙබඳු ස්වභාව ඇත්තේ ය. මෙබඳු වන්නේ ය. මෙම ස්වභාවය ඉක්මවා නැත්තේ ය.
යම් සේ අමුසොහොනෙහි දමන ලද මළසිරුර හක් ගෙඩියේ වර්ණයෙන් යුතු සුදු පැහැ ඇති ඇට ගොඩක් බවට පත් ව තිබෙන අයුරු දකියි ….(පෙ)…. තැනින් තැන එකතු වී ගිය බොහෝ වසර ගණනක් ගෙවී ගිය ඇට ….(පෙ)…. දිරාගොස් කුණු වී සුණු බවට පත් වී ගිය ඇට දකින්නේ යම් සේ ද භික්ෂුව තම කයට ගලපා බලන්නේ වෙයි. මේ කය ත් මෙබඳු ස්වභාව ඇත්තේ ය. මෙබඳු වන්නේ ය. මෙම ස්වභාවය ඉක්මවා නැත්තේ ය.
ස්වාමීනී, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට අස්මිමානය මුළුමනින් ම නැසීමට උපකාරී වෙයි.
5. තව ද ස්වාමීනී භික්ෂුව සැපය ද ප්‍රහාණය කොට ….(පෙ)…. සතර වෙනි ධ්‍යානයට පැමිණ වාසය කරයි. ස්වාමීනී, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට අනේක ධාතු ස්වභාවය අවබෝධ කිරීමට උපකාරී වෙයි.
ස්වාමීනී, මේ වනාහී පස් වැදෑරුම් සිහි කළ යුතු අරමුණු ය.”
“සාදු! සාදු! ආනන්දයෙනි. එසේ වී නම් ආනන්දයෙනි, ඔබ මේ සය වෙනි සිහි කළ යුතු කරුණ ත් මතක තබා ගන්න.
6. ආනන්දයෙනි, මෙහිලා භික්ෂුව සිහියෙන් ම පෙරට යයි. සිහියෙන් ම යළි හැරී එයි. සිහියෙන් ම සිටගනියි. සිහියෙන් ම වාඩි වෙයි. සිහියෙන් ම සැතපෙයි. සිහියෙන් ම වැඩකටයුතු කරයි. ආනන්දය, මේ සිහි කළ යුතු අරමුණ මේ අයුරින් භාවිත කළ විට, මේ අයුරින් බහුල වශයෙන් ප්‍රගුණ කළ විට සතිසම්පජඤ්ඤය පිණිස උපකාරී වෙයි.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
උදායී සූත්‍රය නිමා විය.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an4_6-1-3-9/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M