49. පින්වත් මහණෙනි, හණ රෙද්දෙන් සැකසූ වස්ත්‍රය අලුත් වුනත් දුර්වර්ණයි. දුක් පහසින් යුක්තයි. වටිනාකමෙනුත් අඩුයි. පින්වත් මහණෙනි, මඳක් පාවිච්චි කරන ලද ඒ හණ රෙද්දෙන් සැකසූ වස්ත්‍රය වුනත් දුර්වර්ණයි. දුක් පහසින් යුක්තයි. වටිනාකමෙනුත් අඩුයි. පින්වත් මහණෙනි, ඒ හණ රෙද්දෙන් සැකසූ වස්ත්‍රය දිරාගියත් දුර්වර්ණයි. දුක් පහසින් යුක්තයි. වටිනාකමෙනුත් අඩුයි.
පින්වත් මහණෙනි, දිරා ගිය ඒ හණ රෙද්දෙන් සැකසූ වස්ත්‍රය ඉකිලි පිස්නක් වශයෙන් හෝ ගන්නවා. නැත්නම් කුණු ගොඩකට හරි විසි කරනවා.
අන්න ඒ වගේ තමයි පින්වත් මහණෙනි, නවක භික්ෂුවක් වුනත් දුස්සීල නම්, පාපී ස්වභාවයෙන් යුක්ත නම්, මෙය ඔහුගේ දුර්වර්ණබව කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ ඒ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය දුර්වර්ණ වේද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුවූම උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ. යම් කෙනෙක් ඔහුව ආශ්‍රය කරනවා නම්, භජනය කරනවා නම්, සත්කාර සම්මාන කරනවා නම්, ඔහුගේ දෘෂ්ටියට අනුකූල වෙනවා නම්, එය ඔවුන් හට බොහෝ කාලයක් අහිත පිණිස, දුක් පිණිස හේතුවෙනවා. මෙය ඔහුගේ ‘දුක් සහිත පහස’ කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය දුක් පහසින් යුක්තයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳු වූ උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඔහු යම් කෙනෙකුගෙන් සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සේනාසන, ගිලන්පස, බෙහෙත් පිරිකර ආදී දේ පිළිගන්නවා නම්, ඔවුන්ට (පූජා කරන අයට) එය මහත්ඵල වන්නේ නෑ, මහානිසංස වන්නේ නෑ. මෙය ඔහුගේ නොවටිනාකම හැටියටයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය නොවටීද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මධ්‍යම භික්ෂුවක් වුනත්, ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, ස්ථවිර භික්ෂුවක් වුනත් දුස්සීල නම්, පාපී ස්වභාවයෙන් යුක්ත නම්, මෙය ඔහුගේ දුර්වර්ණබව කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ ඒ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය දුර්වර්ණ වේද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුවූම උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ. යම් කෙනෙක් ඔහුව ආශ්‍රය කරනවා නම්, භජනය කරනවා නම්, සත්කාර සම්මාන කරනවා නම්, ඔහුගේ දෘෂ්ටියට අනුකූල වෙනවා නම්, එය ඔවුන් හට බොහෝ කාලයක් අහිත පිණිස, දුක් පිණිස හේතුවෙනවා. මෙය ඔහුගේ ‘දුක් සහිත පහස’ කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය දුක් පහසින් යුක්තයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳු වූ උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඔහු යම් කෙනෙකුගෙන් සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සේනාසන, ගිලන්පස, බෙහෙත් පිරිකර ආදී දේ පිළිගන්නවා නම්, ඔවුන්ට (පූජා කරන අයට) එය මහත්ඵල වන්නේ නෑ, මහානිසංස වන්නේ නෑ. මෙය ඔහුගේ නොවටිනාකම හැටියටයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම් සේ හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය නොවටීද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මේ පුද්ගලයා ගැන මා කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මෙබඳු වූ මේ ස්ථවිර භික්ෂුව සංඝයා මැදදී අවවාද ආදිය කියනවා නම්, අනෙක් භික්ෂූන් වහන්සේලා ඔහුට මෙසේ කියනවා. ‘ඇත්තෙන්ම බාල වූ, අව්‍යක්ත වූ ඔබවහන්සේගේ ඔය කීමෙන් ඇති ඵලය කිම? ඔබවහන්සේත් හිතාගෙන ඉන්නේ අන් අයට අවවාද කළ යුතු කෙනෙක් කියලද?’ එතකොට ඔහු කුපිත වෙනවා. නොසතුටු වෙනවා. යම් වචනයක් නිසා සඟ පිරිස ඒ භික්ෂුව අර හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රය කසල ගොඩකට දමනවා වගේ බැහර කරනවා නම්, එබඳු වූ බැහැර කළ යුතු වචන ඔහුගේ මුවින් පිටවෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, කසී සළුව අලුත් වුනත් ඒක වර්ණවත්. පහසත් සැපයි. වටිනාකමෙනුත් ඉතා වැඩියි. පින්වත් මහණෙනි, කසී සළුව මඳක් පාවිච්චි කළ නමුත් ඒක වර්ණවත්. පහසත් සැපයි. වටිනාකමෙනුත් ඉතා වැඩියි. පින්වත් මහණෙනි, කසී සළුව දිරා ගියා වුනත් ඒක වර්ණවත්. පහසත් සැපයි. වටිනාකමෙනුත් ඉතා වැඩියි. පින්වත් මහණෙනි, දිරාගිය කසී සළුවක් වුණත් එය මැණික් ආදිය ඔතා තැබීමට අරගන්නවා. සුවඳ කරඬුවක වුනත් එය තැන්පත් කරනවා.
අන්න ඒ වගේම තමයි පින්වත් මහණෙනි, නවක භික්ෂුවක් වුනත් සිල්වත් නම්, යහපත් ගුණ දහමෙන් යුක්ත නම්, එය ඔහුගේ වර්ණවත් බව කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව වර්ණවත් වේද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ. යම් කෙනෙක් ඔහුව ආශ්‍රය කරනවා නම්, භජනය කරනවා නම්, සත්කාර සම්මාන කරනවා නම්, ඔහුගේ දැක්මට අනුකූල වෙනවා නම්, එය ඒ උදවියට බොහෝ කලක් හිත පිණිස, සැප පිණිස, හේතුවෙනවා. මෙය ඔහුගේ ‘සැප පහස’ කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව සැප පහසින් යුක්තයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඔහු යම් කෙනෙකුගෙන් සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සේනාසන, ගිලන්පස, බෙහෙත් පිරිකර ආදිය පිළිගන්නවා නම්, එය ඔවුන්ට (පූජා කරන අයට) මහත්ඵල වෙනවා, මහානිසංස වෙනවා. මෙය ඔහුගේ මහත් වූ වටිනාකම කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව මහත් වටිනාකමකින් යුක්ත වෙයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මධ්‍යම භික්ෂුවක් වුනත්, ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, ස්ථවිර භික්ෂුවක් වුනත් සිල්වත් නම්, යහපත් ගුණ දහමෙන් යුක්ත නම්, එය ඔහුගේ වර්ණවත් බව කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව වර්ණවත් වේද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ. යම් කෙනෙක් ඔහුව ආශ්‍රය කරනවා නම්, භජනය කරනවා නම්, සත්කාර සම්මාන කරනවා නම්, ඔහුගේ දැක්මට අනුකූල වෙනවා නම්, එය ඒ උදවියට බොහෝ කලක් හිත පිණිස, සැප පිණිස, හේතුවෙනවා. මෙය ඔහුගේ ‘සැප පහස’ කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව සැප පහසින් යුක්තයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, ඔහු යම් කෙනෙකුගෙන් සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සේනාසන, ගිලන්පස, බෙහෙත් පිරිකර ආදිය පිළිගන්නවා නම්, එය ඔවුන්ට (පූජා කරන අයට) මහත්ඵල වෙනවා, මහානිසංස වෙනවා. මෙය ඔහුගේ මහත් වූ වටිනාකම කියලයි මා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, යම්සේ ඒ කසී සළුව මහත් වටිනාකමකින් යුක්ත වෙයිද, පින්වත් මහණෙනි, එබඳුම වූ උපමාවෙනුයි මා මේ පුද්ගලයා ගැන කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මෙබඳු වූ ඒ ස්ථවිර භික්ෂුව සංඝයා මැද අවවාද ආදිය ප්‍රකාශ කරනවා නම්, සෙසු භික්ෂූන් වහන්සේලා මෙහෙම කියනවා. ‘ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, නිශ්ශබ්ද වුව මැනැව. මේ ස්ථවිර භික්ෂූන් වහන්සේ නමක් ධර්මයත්, විනයත් ප්‍රකාශ කරනවා’ කියලා.
ඒ නිසා පින්වත් මහණෙනි, ඔබ මේ ආකාරයට හික්මිය යුතුයි. ‘අපි කසී සළුවේ උපමාවට ගැලපෙන අය වෙනවා. හණ වැහැරියෙන් කළ වස්ත්‍රයේ උපමාවට ගැලපෙන අය වෙන්නේ නෑ’ කියලා. පින්වත් මහණෙනි, ඔබ විසින් මේ ආකාරයටම හික්මිය යුතුයි.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an1_3-2-5-8/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M