සංයුත්ත නිකාය

නිදාන වග්ගෝ

4.1.6. ඕවාද සුත්තං

4.1.6. අවවාද ගැන වදාළ දෙසුම

රාජගහේ…..

රජගහ නුවරදී ……………

අථ ඛෝ ආයස්‌මා මහාකස්‌සපෝ යේන භගවා තේනුපසංකමි. ….(පෙ)…. ඒකමන්තං නිසින්‌නං ඛෝ ආයස්‌මන්‌තං මහාකස්‌සපං භගවා ඒතදවෝච. ඕවද කස්‌සප භික්‌ඛූ. කරෝහි කස්‌සප භික්‌ඛූනං ධම්‌මිං කථං. අහං වා කස්‌සප භික්‌ඛූ ඕවදෙය්‍යං ත්‌වං වා, අහං වා භික්‌ඛූනං ධම්‌මිං කථං කරෙය්‍යං ත්‌වං වා ති.

එදා ආයුෂ්මත් මහා කස්සප තෙරුන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ළඟට වැඩියා. වැඩලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. එකත්පස්ව වාඩි වුණා. එකත්පස්ව වාඩි වුණ ආයුෂ්මත් මහා කස්සප තෙරුන්ට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා. “පින්වත් කස්සප, භික්ෂුන්ට අවවාද කරන්න. පින්වත් කස්සප, භික්ෂූන්ට ධර්ම කථාව කරන්න. පින්වත් කස්සප, එක්කෝ මම භික්ෂූන්ට අවවාද කරන්නම්. එහෙම නැත්නම් ඔබ භික්ෂූන්ට අවවාද කරන්න. පින්වත් කස්සප, මම භික්ෂූන්ට ධර්ම කථාව කරන්නම්. එක්කො ඔබ භික්ෂූන්ට ධර්ම කථා කරන්න.”

දුබ්‌බචා ඛෝ භන්තේ භගවා, ඒතරහි භික්‌ඛූ දෝවචස්‌සකරණේහි ධම්මේහි සමන්‌නාගතා, අක්‌ඛමා, අප්‌පදක්‌ඛිණග්‌ගාහිනෝ අනුසාසනිං. ඉධාහං භන්තේ අද්‌දසං භණ්‌ඩුඤ්‌ච නාම භික්‌ඛුං ආනන්‌දස්‌ස සද්‌ධිවිහාරිං, ආභිඤ්‌ජිකඤ්‌ච නාම භික්‌ඛුං අනුරුද්‌ධස්‌ස සද්‌ධිවිහාරිං, අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදන්‌තේ. ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතී’ති.

“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, දැන් කාලෙ භික්ෂූන් අකීකරුයි. අකීකරු බව ඇති කරන දෙයින් ම යි යුක්ත වෙලා ඉන්නේ. අවවාද රුස්සන්නේ නෑ. අනුශාසනාව ගන්නේ නුහුරටමයි. ස්වාමීනි, මම මෙහිදී දැක්කා ආනන්දයන්ගේ ශිෂ්‍ය නමක් ඉන්නවා භණ්ඩු නමින්. අනුරුද්ධයන්ගේ ශිෂ්‍ය නමක් ඉන්නවා ආභිඤ්ජික නමින්. ඉතින් මේ දෙන්නා තමන්ගේ දහම් දැනුමෙන් එකිනෙකා ඉක්මවා යන්න හදනවා. ‘හා! මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුදැයි බලමු’ කියල.”

අථ ඛෝ භගවා අඤ්‌ඤතරං භික්‌ඛුං ආමන්තේසි. ඒහි ත්‌වං භික්‌ඛු, මම වචනේන භණ්‌ඩුඤ්‌ච භික්‌ඛුං ආනන්‌දස්‌ස සද්‌ධිවිහාරිං, ආභිඤ්ජිකඤ්‌ච භික්‌ඛුං අනුරුද්‌ධස්‌ස සද්‌ධිවිහාරිං ආමන්‌තේහි සත්‌ථා ආයස්‌මන්‌තේ ආමන්‌තේතී’ති. ඒවං භන්තේ ති ඛෝ සෝ භික්‌ඛු භගවතෝ පටිස්‌සුත්‌වා යේන තේ භික්‌ඛූ තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්වා තේ භික්‌ඛූ ඒතදවෝච. සත්‌ථා ආයස්‌මන්‌තේ ආමන්‌තේතී’ති. ඒවමාවුසෝ ති ඛෝ තේ භික්‌ඛූ තස්‌ස භික්‌ඛුනෝ පටිස්‌සුත්‌වා යේන භගවා තේනුපසංකමිංසු. උපසංකමිත්වා භගවන්‌තං අභිවාදෙත්‌වා ඒකමන්තං නිසීදිංසු. ඒකමන්තං නිසින්‌නේ ඛෝ පන තේ භික්‌ඛූ භගවා ඒතදවෝච. සච්‌චං කිර තුම්හේ භික්ඛවේ, අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදථ, ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතීති? ඒවං භන්තේ’ති.

එතකොට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ එක්තරා භික්ෂුවක් අමතා වදාළා. “පින්වත් භික්ෂුව මෙහෙ එන්න. මගේ වචනයෙන් ආනන්දයන්ගේ ශිෂ්‍යයෙකු වූ භණ්ඩු භික්ෂුවටත්, අනුරුද්ධයන්ගේ ශිෂ්‍යයෙකු වූ ආභිඤ්ජික භික්ෂුවටත් කියන්න ‘අන්න ආයුෂ්මතුන්ට ශාස්තෘන් වහන්සේ අමතනවා’ කියල.” “එසේය ස්වාමීනි” කියල ඒ භික්ෂුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දීලා ඒ භික්ෂූන් ළඟට ගියා. ගිහින් ඒ භික්ෂූන්ට මේ කරුණ කිව්වා. “අන්න, ආයුෂ්මතුන්ට ශාස්තෘන් වහන්සේ අමතනවා” කියල. එතකොට ඒ භික්ෂුන් “එසේය ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි” කියල අර භික්ෂුවට පිළිතුරු දීලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ළඟට ගියා. ගිහින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කරලා එකත්පස්ව වාඩි වුණා. එකත්පස්ව වාඩි වුණ ඒ භික්ෂූන් ගෙන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ කරුණ අසා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, මේ කතාව ඇත්තක්ද? ‘ඔබ මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල’ එකිනෙකා දහම් දැනුමෙන් ඉක්මවා යන්න හදනවා කියන්නේ?” “එහෙමයි ස්වාමීනි”

කින්නු මේ තුම්හේ භික්ඛවේ ඒවං ධම්‌මං දේසිතං ආජානාථ? ඒථ තුම්හේ භික්ඛවේ, අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදථ. ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතී’ති? නෝ හේතං භන්තේ. නෝ චේ කිර මේ තුම්හේ භික්ඛවේ, ඒවං ධම්‌මං දේසිතං ආජානාථ, අථ කිඤ්චරහි තුම්හේ මෝඝපුරිසා, කිං ජානන්‌තා කිං පස්‌සන්‌තා ඒවං ස්වාක්ඛාතේ ධම්මවිනයේ පබ්‌බජිතා සමානා අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදථ. ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතී’ති.

“පින්වත් මහණෙනි, ‘ඔබ මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල එකිනෙකා දහම් දැනුමෙන් ඉක්මවා යන්න හදන්නේ. ඇයි මා විසින් එබඳු ධර්මයක් ඔබට දෙසූ බවක් දන්නවා ද?”

“අනේ! නෑ ස්වාමීනී” “එහෙම නම් පින්වත් මහණෙනි, මා විසින් එබඳු ධර්මයක් ඔබට නොදෙසු බව දන්නවා නම්, හිස් මිනිසුනි, මේ මනා කොට දේශනා කරන ලද ධර්ම විනයක් තිබෙන සසුනක පැවිදි වෙලා මොකක් දැනගෙනද? මොකක් දැකගෙනද? එකිනෙකා දහම් දැනුමින් ඉක්මවා යන්න හදන්නේ? ‘ඔබ මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුදැයි බලමු’ කියල.”

අථ ඛෝ තේ භික්‌ඛූ භගවතෝ පාදේසු සිරසා නිපතිත්‌වා භගවන්‌තං ඒතදවෝචුං. අච්‌චයෝ නෝ භන්තේ අච්‌චගමා, යථාබාලේ යථාමූළ්‌හේ යථාඅකුසලේ, යේ මයං ඒවං ස්වාක්ඛාතේ ධම්මවිනයේ පබ්‌බජිතා සමානා අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදිම්‌හා. ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතීති. තේසං නෝ භන්තේ භගවා අච්‌චයං අච්‌චයතෝ පතිගණ්‌හාතු ආයතිං සංවරායා’ති.

එතකොට ඒ භික්ෂූන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ සිරි පා යුග අභියස සිරසින් වැඳ වැටී භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා. “ස්වාමීනි, වරද විසින් අපව යට කරගෙන ගියා. බාලයන් වගේ මෝඩයන් වගේ අකුසල් කරන උදවිය වගේ අපවත් වරද විසින් යට කරගෙන ගියා. මනා කොට දේශනා කරන ලද ධර්ම විනය පවතින මෙබඳු සසුනක පැවිදි වෙලා අපි එකිනෙකා දහම් දැනුමෙන් ඉක්මවා යන්න හිතුවා. ‘මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුදැයි බලමු’ කියල. ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අපගේ ඉදිරි සංවරය පිණිස මේ වරද, වරද වශයෙන් ම පිළිගන්නා සේක්වා!”

තග්‌ඝ තුම්හේ භික්ඛවේ අච්‌චයෝ අච්‌චගමා, යථාබාලේ යථාමූළ්‌හේ යථාඅකුසලේ, යේ තුම්හේ ඒවං ස්වාක්ඛාතේ ධම්මවිනයේ පබ්‌බජිතා සමානා අඤ්‌ඤමඤ්‌ඤං සුතේන අච්‌චාවදිත්‌ථ. ඒහි භික්‌ඛු, කෝ බහුතරං භාසිස්‌සති, කෝ සුන්‌දරතරං භාසිස්‌සති, කෝ චිරතරං භාසිස්‌සතී’ති. යතෝ ච ඛෝ තුම්හේ භික්ඛවේ, අච්‌චයං අච්‌චයතෝ දිස්‌වා යථාධම්‌මං පටිකරෝථ, තං වෝ මයං අච්‌චයං පටිගණ්‌හාම. වුද්‌ධි හේසා භික්ඛවේ අරියස්‌ස විනයේ යෝ අච්‌චයං අච්‌චයතෝ දිස්‌වා යථාධම්‌මං පටිකරෝති, ආයතිඤ්‌ච සංවරං ආපජ්‌ජතී’ති.

“පින්වත් මහණෙනි, ඇත්තෙන් ම මනා කොට දේශන කරන ලද ධර්ම විනය පවතින මෙබඳු සසුනක පැවිදි වෙලා ඔබ එකිනෙකා දහම් දැනුමෙන් ඉක්මවා යන්න හිතුවා. ‘මෙහෙ එන්න භික්ෂුව. බොහෝ කොට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. ලස්සනට ධර්මය කියන්නේ කවුද කියල බලමු. බොහෝ වෙලාවක් ධර්මය කියන්නේ කවුදැයි බලමු’ කියල. පින්වත් මහණෙනි, ඔබ යම් දවසක වරද, වරද වශයෙන්ම දැකල එයට ධර්මානුකූල පිළියම් යොදනවා නම් අපි ඔබගේ ඒ වරද පිළිගන්නවා. පින්වත් මහණෙනි, යමෙක් වරද, වරද වශයෙන් ම පිළිඅරගෙන ඉදිරි සංවරය පිණිස එයට ධර්මානුකූලව පිළියම් යොදනවා නම් ඒක ආර්ය විනයෙහි අභිවෘද්ධියක් ම යි.”

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

ඕවාද සූත්‍රය නිමා විය.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn2_4-1-6/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M