මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ සැවැත් නුවර ජේතවනය නම් වූ අනේපිඬු සිටුතුමාගේ ආරාමයේ. එදා පසේනදී කොසොල් රජතුමා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ බැහැදකින්නට ආවා. ඇවිදින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමඟ සතුටු වුනා. පිළිසඳර කතා කළා. පැත්තකින් වාඩිවුනා. පැත්තකින් වාඩිවුන පසේනදී කොසොල් මහරජතුමා භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් මෙහෙම ඇහුවා.
“භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ පවා අනුත්තර වූ සම්මා සම්බුද්ධත්වය අවබෝධ කරපු කෙනෙක් හැටියට තමන්ව හඳුන්වනවාද?”
“පින්වත් මහාරාජ, නියාමාකාරයෙන්ම යමෙකුට කියනවා නම්, අනුත්තර වූ සම්මා සම්බුද්ධත්වය අවබෝධ කළා කියලා, එහෙම නියම ආකාරයෙන් කිව යුත්තෙ මං ගැන තමයි. පින්වත් මහාරාජ, මම තමයි අනුත්තර වූ සම්මා සම්බෝධිය අවබෝධ කළේ.”
“භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ශ්‍රාවක පිරිස් සිටින පැවිදි පිරිස් සිටින, තම පිරිසට ආචාර්ය වූ, ප්‍රසිද්ධ වූ, කීර්තිමත් වූ, ආගමික මත කියන්නා වූ, බොහෝ ජනයා විසින් හොඳයි කියල සම්මත කරපු ශ්‍රමණබ්‍රාහ්මණවරු ඉන්නවා. ඔවුන්ට තමයි, පූරණකස්සප, මක්ඛලීගෝසාල, නිගණ්ඨ නාතපුත්ත, සංජය බෙල්ලට්ඨිපුත්ත, පකුධ කච්චායන, අජිත කේසකම්බල කියල කියන්නෙ. නමුත් තමන් අනුත්තර වූ සම්මා සම්බෝධිය අවබෝධ කළ බවට තමන්ව හඳුන්වා දෙනවා දැයි කියා ඔවුන්ගෙන් ඇහුවොත්, ඔවුන් පවා තමන් අනුත්තර වූ සම්මා සම්බෝධිය අවබෝධ කළ බවට ප්‍රතිඥා දෙන්නෙ නෑ. ඒ වුනත් භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඔබවහන්සේ තවම උපතිනුත් ළදරුවෙක් නෙව? පැවිද්දෙනුත් නවකයෙක් නෙව?”
“පින්වත් මහාරාජ, ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතු, ළදරුය කියල පරිභව නොකළ යුතු හතර දෙනෙක් ඉන්නවා. ඒ හතර දෙනා කවුද? පින්වත් මහාරාජ, රාජවංශික කුමාරයා ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතුයි. පරිභව නොකළ යුතුයි. පින්වත් මහාරාජ, විෂඝෝර සර්ප පැටියා ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතුයි. පරිභව නොකළ යුතුයි. පින්වත් මහාරාජ, ගින්දර ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතුයි. පරිභව නොකළ යුතුයි. පින්වත් මහාරාජ, භික්‍ෂුව ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතුයි. පරිභව නොකළ යුතුයි. පින්වත් මහාරාජ, මේ හතර දෙනා ළදරුය කියල අවමන් නොකළ යුතුයි. පරිභව නොකළ යුතුයි.”
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා. ඊට පස්සෙ සුගත වූ ශාස්තෘන් වහන්සේ මේ ගාථාවන් ද වදාළා.
“රජ කුලයේ උපන්, විශිෂ්ට උපතක් ඇති, කීර්තිමත් රාජවංශික කුමරා ළදරුවෙක්ය කියල කවුරුවත් අවමන් කරන්නෙ නෑ. ඔහුට පරිභව කරන්නෙත් නෑ.
මෙහෙමත් දෙයක් තියෙනවා. මිනිසුන්ට ප්‍රධාන වූ ඒ රාජවංශික කුමාරයා රජකම ලැබුනට පස්සේ ඔහුට අවමන් කරපු පුද්ගලයා ගැන කිපෙනවා. ඒ පුද්ගලයාට තදබල විදිහට රාජ දඬුවම් දෙනවා. ඒ නිසා තමන්ගේ ජීවිතය රැකගන්න කෙනා රාජ කුමාරයත් එක්ක හැප්පෙන්න යන්නෙ නෑ.
ඒ වගේම කෙනෙකුට ගමක හරි, වනාන්තරේක හරි, සර්පයෙක්ව දකින්න ලැබෙනවා. ඔහු ඌ ළදරුවෙක්ය කියල අවමන් කරන්නෙ නෑ. පරිභව කරන්නෙ නෑ.
මහා තේජස් තියෙන සර්පයො ඉන්නවා. ඒ සර්පයන් නොයෙක් වේශයෙන් හැසිරෙනවා. ඌ කිපුනොත් ඒ තමන්ට අවමන් කරපු අඥාන පුරුෂයාව හරි, ස්ත්‍රියව හරි හොයාගෙන ඇවිදින් දෂ්ට කරනවා. ඒ නිසා තමන්ගේ ජීවිතය රැකගන්න ඕන කෙනා ළදරුය කියල සර්පයා එක්ක හැප්පෙන්න යන්නෙ නෑ.
බොහෝ දේ පුළුස්සල දාන ගිනිදැල් තියෙන, ගින්නෙන් පිච්චිලා ගිය කළු පාට මග තියෙන ගින්දරට ළදරුය කියල අවමන් කරන්නෙ නෑ. කෙනෙක් ඒකට පරිභව කරන්නෙත් නෑ.
ඒ ගින්දර ඇවිලෙන්න කරුණු යෙදුනාම, විශාල ලෙස පැතිරෙනවා. පැතිරිලා සමහර විට ඒ ගින්න වැඩිකරපු ඒ මෝඩ පුරුෂයාව හෝ ස්ත්‍රියව ඩැහැගන්නවා. ඒ නිසා තමන්ව රැකගන්න ඕන කෙනා ගින්දරත් එක්ක හැප්පෙන්න යන්නෙ නෑ.
ගින්නෙන් පිච්චිලා ගියාම කළු පාට මග හැදෙන ඒ ගින්දර වනාන්තර පවා පුච්චල දානවා. දිවා රෑ ගෙවිල යනකොට ඒ ගින්නෙන් ගිනි පුපුරු හැදෙනවා.
යම් සිල්වත් භික්‍ෂුවක් තමන්ගේ ගුණදහම් තේජසින් යමක් පුච්චල දැම්මොත් ඊට පස්සේ ඔහුට දරුවො ඇතිවෙන්නෙ නෑ. හරකබාන හරියන්නෙ නෑ. දායාදය හැටියට වස්තුව ලැබෙන්නෙ නෑ. අන්තිමේදී කිසි දේපල වස්තුවක් නැතුව මුදුන් කරටිය කැඩිච්ච තල් ගහක් වගේ වෙනවා.
ඒ නිසා නුවණ තියෙන කෙනා තමන්ගේම යහපත ගැන හිතනවා නම්, සර්පයාවත්, ගින්දරත්, කීර්තිමත් රාජවංශික කුමාරයාවත්, සිල්වත් භික්‍ෂුවත් ඉතා යහපත් විදිහට ඇසුරු කරනව.”
මේ විදිහට වදාළාම, පසේනදී කොසොල් රජතුමා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙහෙම කිව්වා. “ස්වාමීනි, ඉතා මනහරයි! ස්වාමීනී, ඉතා මනහරයි! ස්වාමීනි, යටිකුරු වෙච්ච දෙයක් උඩුකුරු කළා වගෙයි. වැහිලා තිබිච්ච දෙයක් ඇරල පෙන්නුවා වගෙයි. මං මුළා වූ කෙනෙකුට හරි මඟ කියා දුන්නා වගේ. ඇස් ඇති උදවියට රූප දකින්නට අන්ධකාරයේ තෙල් පහන් දැරුවා වගේ. ඒ විදිහටම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ නොයෙක් ආකාරයෙන් ශ්‍රී සද්ධර්මය වදාළා. ස්වාමීනි, මම භාග්‍යවතුන් වහන්සේවත්, ශ්‍රී සද්ධර්මයත්, භික්‍ෂුසංඝයාත් සරණ යනවා. ස්වාමීනි, මම අද පටන් දිවි තිබෙන තුරාවටම තෙරුවන් සරණ ගිය උපාසකයෙක් හැටියට පිළිගන්නා සේක්වා!”
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn1_3-1-1/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M