මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහට යි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මහත් භික්ෂුසංඝයා සමඟ කාසි ජනපදයෙහි චාරිකාවෙහි වඩිමින් සිටියේ. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ භික්ෂූන් අමතා වදාළා. “පින්වත් මහණෙනි, මම රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව ම යි වළඳන්නේ. මහණෙනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන මා ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව දන්නවා. එනිසා පින්වත් මහණෙනි, ඔබත් එන්න. රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන්න. එතකොට පින්වත් මහණෙනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන ඔබ ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් දැන ගනීවි.” “එසේය ස්වාමීනී” කියා ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා.
ඉතින් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අනුපිළිවෙලින් කාසී ජනපදයෙහි චාරිකාවෙහි වඩිමින් කාසි ජනපදවාසීන් ගේ කීටාගිරි නම් නියම් ගමට ද වැඩම කළා. එහිදී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කාසි ජනපදවාසීන් ගේ කීටාගිරි නම් නියම්ගමෙහි වැඩවාසය කළා.
ඒ දිනවල අස්සජී, පුනබ්බසුක නම් භික්ෂූන් ද කීටාගිරියෙහි නේවාසිකව යි සිටියේ. ඉතින් බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් වෙත පැමිණුනා. පැමිණ අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන්ට මෙකරුණ පැවසුවා.
“ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන සේක. භික්ෂුසංඝයා ත් රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව යි වළඳන්නේ. ඉතින් ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන කල්හි ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් වැටහෙනවා. එනිසා ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, ඔබත් එන්න. රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන්න. එතකොට ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන ඔබ ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් දැන ගනීවි.”
මෙසේ පැවසූ විට අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලාට මෙය පැවසුවා. “එම්බා ආයුෂ්මත්නි, අපි නම් සවසට ත් වළඳනවා. උදේට ත් වළඳනවා. දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳනවා. ඉතින් සවසට ත්, උදෑසන ත්, දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳන්නා වූ ඒ අපට ද ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත් ඇති බව හොඳින් වැටහෙනවා. එනිසා දැන් මෙහි දී ම අත්විඳින අනුසස් අත්හැර වෙනත් කාලයක ලැබෙන සැපයක් පිණිස අපි අසවල් දෙයකට දුවනවා ද? ඒ අපි නම් සවසට ත්, උදේට ත්, දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳිනවා.”
යම් හෙයකින් ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන්ට මේ කරුණ තේරුම් කරදෙන්නට අසමර්ථ වුනා ද, එවිට ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත පැමිණුනා. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩි වුනා. එකත්පස්ව වාඩි වූ ඒ භික්ෂූන් වහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙකරුණ පැවසුවා.
“ස්වාමීනී, අපි අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් වෙත ගියා. ගිහින් අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් හට මෙය පැවසුවා, ‘ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන සේක. ….(පෙ)…. සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් වැටහෙනවා. ස්වාමීනී, මෙසේ පැවසූ විට අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් අපට මෙය පැවසුවා. ‘එම්බා ආයුෂ්මත්නි, ….(පෙ)…. දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳිනවා.’ යම් හෙයකින් ස්වාමීනී, අපි අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන්ට මේ කරුණ තේරුම් කරදෙන්නට අසමර්ථ වුනා ද, ඒ නිස යි අපි භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය සැළකළේ.”
එවිට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ එක්තරා භික්ෂුවක් අමතා වදාළා “පින්වත් භික්ෂුව, එන්න. මගේ වචනයෙන් අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් අමතන්න ‘ශාස්තෘන් වහන්සේ ආයුෂ්මතුන් වහන්සේලා අමතනවා’ කියා.” “එසේය ස්වාමීනී” කියා ඒ භික්ෂුව භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දී අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් වෙත පැමිණුනා. පැමිණ “ආයුෂ්මතුන් වහන්සේලාට ශාස්තෘන් වහන්සේ අමතන සේක”යි අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන්ට පැවසුවා. අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් “එසේය ආයුෂ්මතුනි” කියා ඒ භික්ෂුවට පිළිතුරු දී භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත පැමිණියා. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩි වුනා. එකත්පස්ව වාඩි වූ අස්සජී, පුනබ්බසුක භික්ෂූන් හට භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළා.
“හැබෑ ද, පින්වත් මහණෙනි, බොහෝ භික්ෂූන් වහන්සේලා ඔබ කරා අවුත්, මෙය පැවසුවා ද? ‘ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන සේක. භික්ෂුසංඝයා ත් රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව යි වළඳන්නේ. ඉතින් ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන කල්හි ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් වැටහෙනවා. එනිසා ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, ඔබත් එන්න. රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන්න. එතකොට ප්‍රිය ආයුෂ්මතුනි, රාත්‍රී භෝජනයෙන් තොරව වළඳන ඔබ ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත්, ඇති බව හොඳින් දැන ගනීවි.’
මෙසේ පැවසූ විට ඔබ ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලාට මෙය පැවසුවා ද? ‘එම්බා ආයුෂ්මත්නි, අපි නම් සවසට ත් වළඳනවා. උදේට ත් වළඳනවා. දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳනවා. ඉතින් සවසට ත්, උදෑසන ත්, දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳන්නා වූ ඒ අපට ද ආබාධ අඩු බව ත්, ශාරීරික දුක් අඩු බව ත්, සැහැල්ලුව ත්, කායික සවිය ත්, සැප විහරණය ත් ඇති බව හොඳින් වැටහෙනවා. එනිසා දැන් මෙහි දී ම අත්විඳින අනුසස් අත්හැර වෙනත් කාලයක ලැබෙන සැපයක් පිණිස අපි අසවල් දෙයකට දුවනවා ද? ඒ අපි නම් සවසට ත්, උදේට ත්, දහවල් විකාලයෙහි ත් වළඳිනවා’ කියල.” “එසේය ස්වාමීනී”
“පින්වත් මහණෙනි, කිම? මා විසින් මෙබඳු වූ ධර්මයක් දෙසන ලද බව ඔබ දන්නවා ද? ඒ කියන්නේ ‘මේ පුරුෂ පුද්ගලයා යම් සැපක් වේවා, දුකක් වේවා, දුක් සැප රහිත බවක් වේවා විඳිනවා නම්, ඒ හේතුවෙන් ඔහු ගේ අකුසල් පිරිහී යනවා, කුසල් වැඩෙනවා’ කියල.” “ස්වාමීනී, එය නොවේ ම යි.”
“පින්වත් මහණෙනි, ඔබ දන්නේ මා විසින් මෙබඳු වූ ධර්මයක් දෙසන ලද බව නො වේද? ඒ කියන්නේ ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා. කුසල් පිරිහී යනවා කියල නො වේ ද? ඒ වගේ ම මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා. කුසල් වැඩෙනවා කියල නො වේ ද?
ඒ වගේ ම මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා. කුසල් පිරිහී යනවා කියල නො වේ ද? ඒ වගේ ම මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා. කුසල් වැඩෙනවා කියල නො වේ ද?
මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප, දුක් රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා. කුසල් පිරිහී යනවා කියල නො වේ ද? ඒ වගේ ම මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප, දුක් රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා. කුසල් වැඩෙනවා කියල නො වේ ද?” “එසේය ස්වාමීනී”
“හොඳයි පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙන බව ත්, කුසල් පිරිහී යන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නො දැක්කා නම්, නො දැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙන බව ත්, කුසල් පිරිහී යන බව ත් පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙන බව ත්, කුසල් පිරිහී යන බව ත්, මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ සැප විඳීම අත්හරින්න කියා කියන්නෙ.
ඒ වගේ ම පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙන බව ත්, කුසල් වැඩෙන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නො දැක්කා නම්, නො දැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා කියල හෝ, කුසල් වැඩෙනවා කියල හෝ පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ සැප විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා නම්, කුසල් වැඩෙනවා නම්, ඒ බව මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ සැප විඳීම උපදවා ගෙන වාසය කරන්න කියා කියන්නෙ.
හොඳයි පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙන බව ත්, කුසල් පිරිහී යන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නො දැක්කා නම්, නො දැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා කියල, කුසල් පිරිහී යනවා කියල පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා නම්, කුසල් පිරිහී යනවා නම්, එය මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ දුක් විඳීම අත්හරින්න කියා කියන්නෙ.
ඒ වගේ ම පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙන බව ත්, කුසල් වැඩෙන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නො දැක්කා නම්, නො දැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා කියල හෝ, කුසල් වැඩෙනවා කියල හෝ පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා නම්, කුසල් වැඩෙනවා නම්, ඒ බව මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ දුක් විඳීම උපදවා ගෙන වාසය කරන්න කියා කියන්නෙ.
හොඳයි පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙන බව ත්, කුසල් පිරිහී යන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නො දැක්කා නම්, නො දැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා කියල, කුසල් පිරිහී යනවා කියල පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් වැඩෙනවා නම්, කුසල් පිරිහී යනවා නම්, එය මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීම අත්හරින්න කියා කියන්නෙ.
ඒ වගේ ම පින්වත් මහණෙනි, ‘මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙන බව ත්, කුසල් වැඩෙන බව ත් මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ නො කළා නම්, නොදැක්කා නම්, නොදැන ගත්තා නම්, සාක්ෂාත් නො කළා නම්, නුවණින් ස්පර්ශ නො කළා නම්, එසේ නො දැන සිටින්නා වූ මං මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා කියල හෝ, කුසල් වැඩෙනවා කියල හෝ පැවසුවොත්, පින්වත් මහණෙනි, එය මට ගැලපෙන දෙයක් ද?” “ස්වාමීනී, එය නො වේ ම යි.” “එනිසා පින්වත් මහණෙනි, යම් හෙයකින් මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු හට මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීමක් විඳින විට අකුසල් පිරිහෙනවා නම්, කුසල් වැඩෙනවා නම්, ඒ බව මා විසින් ප්‍රඥාවෙන් අවබෝධ කරල යි තියෙන්නෙ, දැකල යි තියෙන්නෙ, දැනගෙන යි තියෙන්නෙ, සාක්ෂාත් කරල යි තියෙන්නෙ, නුවණින් ස්පර්ශ කරල යි තියෙන්නෙ, ඒ නිසයි මං මේ ආකාර වූ දුක් සැප රහිත විඳීම උපදවා ගෙන වාසය කරන්න කියා කියන්නෙ.
පින්වත් මහණෙනි, සියළුම භික්ෂූන් වහන්සේලාට අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස කටයුතු කළ යුතු යැයි මා කියන්නේ නැහැ. ඒ වගේ ම පින්වත් මහණෙනි, සියළුම භික්ෂූන් වහන්සේලාට අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස කටයුතු නො කළ යුතු යැයි මා කියන්නෙ ත් නැහැ.
පින්වත් මහණෙනි, යම් භික්ෂූන් අරහත්වයට පත් වී සිටිත් ද, ආශ්‍රව රහිතව සිටිත් ද, බඹසර වැස නිම කොට තිබෙත් ද, කළ යුතු දෙය අවසන් කොට තිබෙත් ද, කෙලෙස් බර බැහැර කොට සිටිත් ද, අනුපිළිවෙලින් පැමිණි අරහත්වය ඇතුව සිටිත් ද, භව සංයෝජනයන් ක්ෂය කොට සිටිත් ද, මැනවින් ලත් අවබෝධයෙන් යුතුව විමුක්තියට පැමිණ සිටිත් ද, අන්න එබඳු භික්ෂූන් වහන්සේලාට නම් අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි මා කියන්නේ නැහැ. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ භික්ෂූන් විසින් අප්‍රමාදීව කළ යුතු දෙය කරන ලද්දේ ය. ඒ භික්ෂූන් ප්‍රමාදයට පත්වීම සිදු නො වන දෙයක්.
නමුත් පින්වත් මහණෙනි, නිවන් පිණිස හික්මෙන භික්ෂූන් ඉන්නවා. තවම අරහත්වයට පැමිණ නැති, අනුත්තර යෝගක්ඛේම නිවන පතමින් ඉන්න, පින්වත් මහණෙනි, එබඳු වූ භික්ෂූන් වහන්සේලා විසින් අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතුයි කියල යි මා කියන්නේ. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් වහන්සේලා ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය වන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ට ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි.
පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂූන් වහන්සේලා ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, ලෝකයෙහි මේ පුද්ගලයන් සත් දෙනෙක් දකින්නට ලැබෙනවා. කවර සත් දෙනෙක් ද යත්; උභතෝභාග විමුත්ත පුද්ගලයා, පඤ්ඤාවිමුත්ත පුද්ගලයා, කායසක්ඛී පුද්ගලයා, දිට්ඨප්පත්ත පුද්ගලයා, සද්ධාවිමුත්ත පුද්ගලයා, ධම්මානුසාරී පුද්ගලයා සහ සද්ධානුසාරී පුද්ගලයා ය.
පින්වත් මහණෙනි, උභතෝභාග විමුත්ත පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරනවා. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ආශ්‍රවයනුත් ක්ෂය කරලා තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි උභතෝභාග විමුත්ත කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු නැතැයි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ භික්ෂුව විසින් අප්‍රමාදීව කළ යුතු වීරිය කරන ලද්දේ ය. ඔහු පිරිහීමට පත්වීම සිදු නො වන්නකි.
පින්වත් මහණෙනි, පඤ්ඤාවිමුත්ත පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නේ නෑ. නමුත් ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරලා තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි පඤ්ඤාවිමුත්ත කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු නැතැයි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ භික්ෂුව විසින් අප්‍රමාදීව කළ යුතු වීරිය කරන ලද්දේ ය. ඔහු පිරිහීමට පත්වීම සිදු නො වන්නකි.
පින්වත් මහණෙනි, කායසක්ඛී පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නේ නෑ. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ඇතැම් ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරලා තියෙනවා. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි කායසක්ඛී කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු යි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය ගැන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ඨ ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, දිට්ඨප්පත්ත පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ඇතැම් ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරලා තියෙනවා. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්මය ඔහු විසින් ප්‍රඥාවෙන් හොඳින් දැකල යි තියෙන්නෙ. නුවණ හොඳින් හසුරුවගෙන යි තියෙන්නෙ. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි දිට්ඨප්පත්ත කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු යි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය වන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ට ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, සද්ධාවිමුත්ත පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ඇතැම් ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරලා තියෙනවා. ඒ භික්ෂුව තුළ තථාගතයන් වහන්සේ කෙරෙහි ශ්‍රද්ධාව හොඳින් බැසගෙන මුල්ඇදල පිහිටලයි තියෙන්නෙ. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි සද්ධාවිමුත්ත කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු යි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය වන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ට ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, ධම්මානුසාරී පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලත් නෑ. තථාගතයන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්මය ඔහු විසින් තමන්ට අදාළ ප්‍රමාණයට ප්‍රඥාවෙන් වටහා ගෙන යි තියෙන්නෙ. ඒ වගේ ම ඔහු තුළ මේ ධර්මයන් තිබෙනවා. එනම්, සද්ධා ඉන්ද්‍රිය, විරිය ඉන්ද්‍රිය, සති ඉන්ද්‍රිය, සමාධි ඉන්ද්‍රිය හා ප්‍රඥා ඉන්ද්‍රිය යි. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි ධම්මානුසාරී කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු යි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය වන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ට ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, සද්ධානුසාරී පුද්ගලයා යනු කවුද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් රූප සමාපත්තීන් ඉක්ම යෑමෙන් යම් අරූපී ශාන්ත විමෝක්ෂයක් ඇද්ද, ඒ විමෝක්ෂයන් කයින් ස්පර්ශ කොට වාසය කරන්නෙ නෑ. ඒ වගේ ම ප්‍රඥාවෙන් ආර්ය සත්‍ය දැක ආශ්‍රවයන් ක්ෂය වෙලත් නෑ. තථාගතයන් වහන්සේ කෙරෙහි ඔහු තුළ ශ්‍රද්ධා මාත්‍රයක් තියෙනවා. ප්‍රේම මාත්‍රයක් තියෙනවා. ඒ වගේ ම ඔහු තුළ මේ ධර්මයන් තිබෙනවා. එනම්, සද්ධා ඉන්ද්‍රිය, විරිය ඉන්ද්‍රිය, සති ඉන්ද්‍රිය, සමාධි ඉන්ද්‍රිය හා ප්‍රඥා ඉන්ද්‍රිය යි. පින්වත් මහණෙනි, මේ පුද්ගලයා යි සද්ධානුසාරී කියා කියන්නේ. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව හට අප්‍රමාදීව වීරිය කිරීම කළ යුතු යි කියමි. එයට හේතුව කුමක් ද? ඒ මේ ආයුෂ්මතුන් ගැලපෙන සේනාසන වල වාසය කරනවා නම්, කළ්‍යාණ මිත්‍රයන් ඇසුරු කරනවා නම්, ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රිය ධර්මයන් දියුණු කරගන්නවා නම්, යම් උතුම් අරුතක් පිණිස කුල පුත්‍රයන් මනා කොට ගිහි ගෙයින් නික්ම ශාසනයෙහි පැවිදි වෙනවා නම්, ඒ අනුත්තර වූ බඹසරෙහි පූර්ණත්වය වන අරහත් ඵලය මෙහිදී ම තමන් උපදවා ගන්නා විශිෂ්ට ඤාණයෙන් ප්‍රත්‍යක්ෂ කොට වාසය කරන්නට පුළුවනි. පින්වත් මහණෙනි, මං මේ භික්ෂුව ගේ අප්‍රමාදයෙහි ප්‍රතිඵල දක්නා නිසයි අප්‍රමාදීව නිවන් පිණිස වීරිය කළ යුතු යැයි කියන්නේ.
පින්වත් මහණෙනි, මම පටන් ගත් ගමන් ම අරහත්වයට පත් වෙන බව කියන්නෙ නෑ. නමුත් පින්වත් මහණෙනි, අනුපිළිවෙලින් හික්මීම හේතුවෙන්, අනුපිළිවෙලින් ක්‍රියා කිරීම හේතුවෙන්, අනුපිළිවෙලින් ප්‍රතිපදාවෙහි යෙදීම හේතුවෙන් අරහත්වයේ පිහිටන්නට පුළුවන් වෙනවා.
පින්වත් මහණෙනි, අනුපිළිවෙලිත් හික්මීම ත්, අනුපිළිවෙලින් ක්‍රියා කිරීම ත්, අනුපිළිවෙලින් ප්‍රතිපදාවෙහි යෙදීම ත් තුළින් අරහත්වයට පත් වන්නේ කොහොම ද? පින්වත් මහණෙනි, මෙහි ශ්‍රද්ධාව උපදවා ගත් තැනැත්තා කලණ මිතුරන් කරා එළඹෙනවා. කලණ මිතුරන් කරා එළැඹීමෙන් ඇසුරු කරන්නට ලැබෙනවා. ඇසුරු කරන්නට ලැබීමෙන් ධර්මය ඇසීම පිණිස සවන් යොමු කරනවා. මනා කොට සවන් යොමු කිරීමෙන් යුතුව ධර්මය අසනවා. ඇසූ ධර්මය මතක තබා ගන්නවා. මතක තබා ගත් ධර්මයෙහි අර්ථ නුවණින් විමසනවා. අර්ථ නුවණින් විමසන විට ඒ ධර්මයන් වැටහෙන්නට පටන් ගන්නවා. ධර්මයන් ගේ ආර්ථාවබෝධය ඇති විට ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නට ආසාව ඇති වෙනවා. එසේ ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නට ආසාව උපදවා ගත් විට උත්සාහ කරනවා. උත්සාහ කොට හොඳින් ගලපා බලනවා. හොඳින් ගලපා බලා බලවත් ව වීරිය කරනවා. කාය ජිවිත දෙක් හි අපේක්ෂා රහිතව වීරිය කරද්දී පරම සත්‍යය කයෙන් ම ස්පර්ශ කරනවා. ප්‍රඥාවෙනුත් එය විනිවිද දකිනවා.
මහණෙනි, ඔබට ඒ ශ්‍රද්ධාව තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ කළණ මිතුරන් වෙත එළඹීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ කළණ මිතුරන් ඇසුරු කිරීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ මනා කොට සවන් යොමු කිරීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ ධර්ම ශ්‍රවණය තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ ධර්ම ධාරණය තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ දරා ගත් ධර්මයෙහි අර්ථ නුවණින් විමසීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ ධර්මය වැටහීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ ධර්මය වැටහීමෙන් ලත් ධර්මයේ හැසිරීමෙහි ආසාව තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ ධර්මයේ හැසිරීමෙහි උත්සාහය තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ නුවණින් ගලපා බැලීම තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, ඒ බලවත් වීරිය තිබුනෙත් නැහැ. මහණෙනි, මේ කරුණු පිළිබඳව ඔබ වැරදියට පිළිපැදල යි ඉන්නෙ. පින්වත් මහණෙනි, මේ හිස් පුරුෂයන් මේ ගෞතම ශාසනයෙන් මොන තරම් ඈතට විසි වෙලා ගිහින් ද ඉන්නෙ.
පින්වත් මහණෙනි, පද සතරකින් යුතු ධර්ම විග්‍රහයක් තියෙනවා. එම ධර්ම විග්‍රහය අසන ලද්දා වූ නුවණැති පුරුෂයෙකුට සුලු කලෙකින් ම එහි අර්ථ ප්‍රඥාවෙන් දැනගන්නට පුළුවන්. පින්වත් මහණෙනි, මා ඔබට එය මතු කොට පවසන්නෙමි. එහි අර්ථය නුවණින් තේරුම් ගන්න.”
“අනේ ස්වාමීනී, අපි කවුද? ධර්මය අවබෝධ කරන්නා වූ උත්තමයන් කවුද?”
“පින්වත් මහණෙනි, ලාභ සත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා නම් වූ ආමිෂයට ගරු කරන, ආමිෂය දායාද කරගත්, ආමිෂය හා එක්ව වාසය කරන ශාස්තෘවරයෙක් ඉන්නවා. ඔහුට ද ‘අපට මේ විදිහට වෙනවා නම්, එතකොට එය අපි කරනවා. අපට මේ විදිහට නො වෙනවා නම්, එය අපි කරන්නෙ නැහැ’ කියල අගය අඩු වැඩි කිරීමකට පැමිණෙන්නෙ නැත්නම්, පින්වත් මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ ලාබ සත්කාර කීර්ති ප්‍රශංසා යනාදී යම් ආමිෂයක් ඇද්ද, සර්වප්‍රකාරයෙන් ම එයින් වෙන් වෙලා නො වේද වාසය කරන්නේ? එනිසා පින්වත් මහණෙනි, ශාස්තෘ ශාසනයෙහි හාත්පසින් ම නැගී සිටින්නා වූ ශ්‍රද්ධාවන්ත ශ්‍රාවකයෙකු හට පිහිටිය යුතු අනුධර්මයක් තිබෙනවා. එනම්, ‘භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ශාස්තෘන් වහන්සේ වන සේක. මම් වනාහී ශ්‍රාවකයා වෙමි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දන්නා සේක. මම් වනාහී නො දනිමි’ කියල යි.
පින්වත් මහණෙනි, ශාස්තෘ ශාසනය තුළ මුල් බැසගෙන වැඩෙන්නා වූ ශ්‍රද්ධාවන්ත ශ්‍රාවකයෙකු හට එම ශාස්තෘ ශාසනයෙහි ඕජා සහිත වෙයි. පින්වත් මහණෙනි, ශාස්තෘ ශාසනය තුළ හාත්පසින් නැගී සිටින්නා වූ ශ්‍රාවකයෙකු ගේ අනුධර්මය මෙය යි. ‘ඒකාන්තයෙන් ම මේ ශරීරයෙහි සම ත්, නහර ත්, ඇට ත් ඉතුරු වේවා! මස් ලේ වියැලේවා! පුරුෂ ශක්තියකින්, පුරුෂ වීර්යයකින්, පුරුෂ පරාක්‍රමයකින් යම් උතුම් අර්ථයක් ලබාගත යුතු ද, ඒ උතුම් අර්ථයට නො පැමිණ වීරියේ අත්හැරීමක් නො වන්නේ ය’ කියල යි.
පින්වත් මහණෙනි, ශාස්තෘ ශාසනයෙහි හාත්පසින් නැගී සිටින්නා වූ ශ්‍රද්ධාවන්ත ශ්‍රාවකයෙකු හට ඵල දෙකක් අතුරෙන් එක්තරා ඵලයක් සාක්ෂාත් කිරීම ගැන කැමති විය යුතුය. එනම් මෙහිදී ම අවබෝධ කරන්නා වූ අරහත්වය හෝ කෙලෙස් ඉතුරු වූ කල්හි ලබන අනාගාමී බව යි.”
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. සතුටු සිත් ඇති ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ මෙම දේශනය ඉතාම සතුටින් පිළිගත්තා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
කීටාගිරි නියම් ගමේ දී වදාළ දෙසුම නිමා විය.
දෙවෙනි භික්ඛු වර්ගය යි.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/mn2_2-2-10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M