මා හට අසන්නට ලැබුනේ මේ විදිහටයි. ඒ දිනවල භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටියේ අංග ජනපදයේ, අංග ජනපදවාසීන්ගේ අස්සපුර කියන කුඩා නගරයේ. එදා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “පින්වත් මහණෙනි” කියල භික්ෂු සංඝයා ඇමතුවා. “පින්වතුන් වහන්ස” කියල ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට පිළිතුරු දුන්නා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ මොහොතේදී තමයි මේ දේශනාව වදාළේ.
පින්වත් මහණෙනි, මහජනතාව ඔබව හඳුනන්නෙ ශ්‍රමණයන් හැටියට. ඔබත් කවුද කියල ඇහුවා ම, උත්තර දෙන්නෙ ‘අපි ශ්‍රමණයො’ කියලයි. ඔය විදිහට ශ්‍රමණ නාමයෙන් හඳුන්වන, ශ්‍රමණ බව පවසන ඔබ මෙහෙම හිතන්න ඕන. ‘ශ්‍රමණයන්ට ගැලපෙන යම් ගුණ ධර්ම තියෙනවා ද, අපි ඒ ප්‍රතිපත්තියෙන් යුක්තව ඉන්නවා. එතකොට අපට ශ්‍රමණයන් ය කියල කීවොත් ඒක ඇත්තක් වෙනවා. ශ්‍රමණයන් බවට අපි කරන ප්‍රකාශයත් ඇත්තක් වෙනවා. ඒ වගේම අපි යමෙකුගේ සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සේනාසන, බෙහෙත් පිරිකර වළඳනවා නම්, අප කෙරෙහි ඒ කරන පුද පූජාවල් මහත්ඵල මහානිසංසත් වෙනවා. අපේ මහණකමත් වඳ රහිත වෙනවා. ඵල සහිත වෙනවා. දියුණුවට පත්වෙනවා කියල, පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහට යි හික්මිය යුත්තේ.
පින්වත් මහණෙනි, භික්‍ෂුවක් ශ්‍රමණයන්ට ගැලපෙන උතුම් ප්‍රතිපත්තියේ ඉන්නෙ කොහොමද? පින්වත් මහණෙනි, ලෝභයෙන් යුතුව සිටි භික්ෂුවකට ඒ ලෝභය ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, ද්වේෂයෙන් යුතු භික්ෂුවකට ඒ ද්වේෂය ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, ක්‍රෝධයෙන් යුක්ත භික්ෂුවකට ඒ ක්‍රෝධය ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, බද්ධ වෛරයෙන් යුතු භික්ෂුවකට ඒ බද්ධ වෛරය ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, ගුණමකු භික්ෂුවකට ඒ ගුණමකු බව ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, එකට එක කරන භික්ෂුවකට ඒ එකට එක කිරීම ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, ඉරිසියාව තියෙන භික්ෂුවකට ඒ ඉරිසියාව ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, මසුරු භික්ෂුවකට ඒ මසුරු බව ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, කපටි භික්ෂුවකට ඒ කපටිකම ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, මායාකාරී භික්ෂුවකට ඒ මායාවල් ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, පාපී ආශාවන් තියෙන භික්ෂුවකට ඒ පාපී ආශාවන් ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, මිසදිටු භික්ෂුවකට ඒ මිථ්‍යා දෘෂ්ටිය ප්‍රහීණ වුනේ නැත්නම්, පින්වත් මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව මේ ශ්‍රමණ මළකඩවලින්, මේ ශ්‍රමණ දොස්වලින්, මේ ශ්‍රමණ කසළවලින් යුක්ත නම්, අපායෙ උපදින, දුගතියෙ ගිහින් දුක් විඳින අකුසල් ප්‍රහාණය වෙලා නැත්නම්, ඒ භික්ෂුව ශ්‍රමණ ගුණ ධර්මවලින් යුක්ත නෑ කියලයි කියන්න තියෙන්නෙ.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. ‘මටජ’ කියල ආයුධයක් තියෙනවා. ඒ ආයුධයේ දෙපැත්තෙ ම හොඳට මුවහත තියෙනවා. ගල ගාලා මුවහත් කරල තියෙනවා. අන්න ඒ ආයුධය සඟල සිවුරකින් හොඳ හැටියට ඔතල තිබ්බා වගේ පින්වත් මහණෙනි, මේ භික්ෂුවගේ මහණකමත් අන්න ඒ වගේ කියලයි කියන්න තියෙන්නෙ.
පින්වත් මහණෙනි, සඟල සිවුරු පොරෝගත්තු කෙනෙකුට ඒ සඟල සිවුරු දැරූ පමණින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මම කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, නිරුවත් පැවිද්දෙකුට නිරුවත් වූ පමණින් ඒ ශ්‍රමණ ජීවිතේ ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, දූවිලි තවරා ගත් පැවිද්දෙකුට ඒ දූවිලි තවරා ගත් පමණින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, දවසට දෙතුන් පාරක් වතුරෙ ගිලෙන පැවිද්දෙකුට වතුරේ ගිලීම් පමණින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, රුක් සෙවණෙ වාසය කරන පැවිද්දෙකුට ගහක් යට සිටි පමණින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, එළිමහනේ වාසය කරන පැවිද්දෙකුට එළිමහනේ සිටි පමණින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, හැම තිස්සේ ම උඩුකුරුව සිටීමේ සිල් ඇති පැවිද්දෙකුට ඒ උඩුකුරුව සිටීම් පමණකින් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. පින්වත් මහණෙනි, වාර වශයෙන් ආහාර ගැනීමෙන් පිරිසිදු බව ලැබෙනවා කියල හිතන පැවිද්දෙකුට ඒ වාර වශයෙන් ගත්ත භෝජනයෙන් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ප්‍රතිඵල ලැබෙනවා කියල මං කියන්නෙ නෑ. මන්තර හදාරන පැවිද්දෙකුට ඒ මන්තර හැදෑරීම් මාත්‍රයකින් මහණකමේ ප්‍රතිඵල ලබන්න පුළුවන් කියල මම කියන්නෙ නෑ. ජටා මඩුලු දරන පැවිද්දෙකුට ඒ ජටා මඩුලු දැරීම් පමණකින් ශ්‍රමණ ජීවිතේ ප්‍රතිඵල ලබන්න පුළුවන් කියල මං කියන්නෙ නෑ.
පින්වත් මහණෙනි, සඟල සිවුරු පොරෝගත්තු ගමන්, ඒ සඟල සිවුරු පොරෝගත්තු පමණින් ලෝභී පුද්ගලයාගේ ලෝභය නැතිවෙනවා නම්, ද්වේෂ සහිත පුද්ගලයාගේ ද්වේෂය නැතිවෙනවා නම්, ක්‍රෝධ කරන පුද්ගලයාගේ ක්‍රෝධය නැතිවෙනවා නම්, බද්ධ වෛර තියෙන පුද්ගලයාගේ බද්ධ වෛරය නැතිවෙනවා නම්, ගුණමකු පුද්ගලයාගේ ගුණමකු බව නැතිවෙනවා නම්, එකටෙක කරන පුද්ගලයාගේ එකටෙක කිරීම නැතිවෙනවා නම්, ඉරිසියා කරන පුද්ගලයාගේ ඒ ඉරිසියාව නැතිවෙනවා නම්, මසුරු පුද්ගලයාගේ මසුරු බව නැතිවෙනවා නම්, කපටි පුද්ගලයාගේ කපටි බව නැතිවෙනවා නම්, මායා ඇති පුද්ගලයාගේ මායා නැතිවෙනවා නම්, පාපී ආශා තියෙන පුද්ගලයාගේ ඒ පාපී ආශාවල් නැතිවෙනවා නම්, මිසදිටු පුද්ගලයාගේ ඒ මිථ්‍යා දෘෂ්ටි නැතිවෙනවා නම්, කරන්න තියෙන්නෙ සුළු දෙයයි. ඔහුගේ යහළු මිතුරනුත්, නෑදෑයොත් ඔහු උපන් හැටියේ ම සිවුරක් පොරෝන එකයි කරන්න තියෙන්නෙ. සිවුරු පෙරවිල්ලේ සමාදන් කරවන එකයි කරන්න තියෙන්නෙ. ‘පින්වත් දරුව, මෙහෙ වරෙන්, හනිකට මේ සිවුර පොරෝ ගනින්. මේ සිවුර පොරෝගත්තු ගමන්, සිවුර පොරෝගත්තු පමණකින් ම, ලෝභය ඇතිව ඉන්න නුඹේ ලෝභය නැතිවෙලා යාවි. තරහ ඇතිව ඉන්න නුඹේ තරහ නැතිවෙලා යාවි. ක්‍රෝධ ඇතිව ඉන්න නුඹේ ක්‍රෝධය නැතිවෙලා යාවි. බද්ධ වෛර ඇතිව ඉන්න නුඹේ බද්ධ වෛරය නැතිවෙලා යාවි. ගුණමකු නුඹේ ගුණමකු බව නැති වෙලා යාවි. එකටෙක කරන නුඹේ එකටෙක කිරීම නැතිවෙලා යාවි. ඉරිසියා කරන නුඹේ ඉරිසියාව නැතිවෙලා යාවි. මසුරුකම් කරන නුඹේ මසුරුකම් නැතිවෙලා යාවි. කපටිකම් කරන නුඹේ කපටිකම් නැතිවෙලා යාවි. මායා කරන්නා වූ නුඹේ ඒ මායාව නැතිවෙලා යාවි. පවිටු ආශාව ඇති නුඹේ ඒ පවිටු ආශාව නැතිවෙලා යාවි. මිසදිටු නුඹේ ඒ මිසදිටු බව නැතිවෙලා යාවි’ කියලා.
පින්වත් මහණෙනි, මං දැකල තියෙනවා සිවුරු පොරෝගෙන ඉන්න අය ලෝභ සිත් ඇතුව ඉන්නවා. තරහ සිතින් ඉන්නවා. ක්‍රෝධයෙන් ඉන්නවා. බද්ධ වෛරයෙන් ඉන්නවා. ගුණමකුව ඉන්නවා. එකටෙක කරනවා. ඉරිසියා කරනවා. මසුරුවෙලා ඉන්නවා. කපටිකම් කරනවා. මායා කරනවා. පවිටු ආශාවෙන් ඉන්නවා. මිසදිටුව ඉන්නවා. අන්න ඒ නිසයි මං කියන්නෙ, සිවුරු පොරෝගත්තු කෙනා ගේ ඒ සිවුරු පෙරවීම් පමණකින් ඒ ශ්‍රමණ ජීවිතේ ප්‍රතිඵල ලබන්න බෑ කියල.
පින්වත් මහණෙනි, නිරුවත් පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, දූවිලි ඇඟ තවරා ගත් පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, නිතර දියේ ගිලෙන පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, රුක් සෙවණේ ඉන්න පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, එළිමහනේ ඉන්න පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, උඩුබැල්ලෙන් ඉන්න පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, වාර බෙදාගෙන බත් කන පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, මන්තර හදාරන පැවිද්දෙකුට ….(පෙ)…. පින්වත් මහණෙනි, ජටා මඩුලු දරන පැවිද්දෙකුට ඒ ජටා මඩුලු දැරීම් මාත්‍රයකින් ලෝභී පුද්ගලයාගේ ලෝභය නැති වෙනවා නම්, තරහ සිත් ඇති පුද්ගලයාගේ තරහ නැතිවෙනවා නම්, ක්‍රෝධ කරන පුද්ගලයාගේ ක්‍රෝධය නැතිවෙනවා නම්, බද්ධ වෛර තියෙන පුද්ගලයාගේ බද්ධ වෛර නැතිවෙනවා නම්, ගුණමකු පුද්ගලයාගේ ගුණමකු බව නැතිවෙනවා නම්, එකටෙක කරන පුද්ගලයාගේ එකටෙක කිරීම නැතිවෙනවා නම්, ඉරිසියා කරන පුද්ගලයාගේ ඉරිසියාව නැතිවෙනවා නම්, මසුරුකම් කරන පුද්ගලයාගේ මසුරුකම් නැතිවෙනවා නම්, කපටියාගේ කපටිකම් නැතිවෙනවා නම්, මායාකාරී කෙනාගේ මායාවන් නැතිවෙනවා නම්, පවිටු ආශා ඇති පුද්ගලයාගේ පවිටු ආශා නැතිවෙනවා නම්, මිසදිටු පුද්ගලයාගේ මිසදිටුකම නැතිවෙනවා නම්, සුළු දෙයක් නෙ කරන්න තියෙන්නෙ. ඔහුගේ යහළු මිත්‍රයන්, නෑදෑයින් එකතු වෙලා, ඔහු උපන් හැටියෙ ම ජටිලයෙක් කරන එකයි කරන්න තියෙන්නෙ. ජටිල බව සමාදන් කරවන එකයි කරන්න තියෙන්නෙ. ‘පින්වත් දරුව, මෙහෙ වරෙන්, නුඹ ජටිලයෙක් වෙයන්. ජටා මඩුලු බැඳගනින්. එතකොට ජටා මඩුලු බැඳීම් මාත්‍රයෙන් ලෝභ සහිත සිත් ඇති නුඹේ ලෝභය නැතිවෙලා යාවි. තරහ සිත් ඇති නුඹේ තරහ නැතිවෙලා යාවි. ක්‍රෝධ සිත් ඇති නුඹේ ක්‍රෝධය නැතිවෙලා යාවි. බද්ධ වෛරය ඇති නුඹේ බද්ධ වෛරය නැතිවෙලා යාවි. ගුණමකු නුඹේ ගුණමකු කම නැතිවෙලා යාවි. එකටෙක කරන නුඹේ එකටෙක කිරීම නැතිවෙලා යාවි. ඉරිසියා කරන නුඹේ ඉරිසියාව නැතිවෙලා යාවි. මසුරු නුඹේ මසුරුකම නැති වෙලා යාවි. කපටි නුඹේ කපටිකම නැතිවෙලා යාවි. මායාකාරී නුඹේ මායා නැතිවෙලා යාවි. පවිටු ආශා ඇති නුඹේ පවිටු ආශා නැති වෙලා යාවි. මිසදිටු නුඹේ මිසදිටු බව නැතිවෙලා යාවි’ කියල.
පින්වත් මහණෙනි, මං දැකල තියෙනවා, සමහර ජටිලයො ඉන්නවා, ඔවුන් ලෝභ සිතින් යුක්තයි. තරහ සිතින් යුක්තයි. ක්‍රෝධ කරනවා. බද්ධ වෛර කරනවා. ගුණමකුයි. එකටෙක කරනවා. ඉරිසියා කරනවා. මසුරුකම් කරනවා. කපටියි. මායාකාරීයි. පාපී ආශාවෙන් යුක්තයි. මිසදිටුයි. අන්න ඒ නිසයි මං කියන්නෙ ජටිලයෙක් වෙලා, ජටා මඩුලු දැරීම් මාත්‍රයෙන් ශ්‍රමණ ජීවිතයක ඵල ලබන්න බෑ කියල.
පින්වත් මහණෙනි, භික්ෂුව කොහොමද ශ්‍රමණයන්ට අනුකූල වූ ගුණධර්මයන්ගෙන් යුක්ත වන්නේ? පින්වත් මහණෙනි, ලෝභ සිත් ඇති භික්ෂුවගේ ලෝභය නැතිවෙලා නම්, තරහ සිත් ඇති භික්ෂුවගේ ඒ තරහ නැතිවෙලා නම්, ක්‍රෝධ සිත් ඇති භික්ෂුවගේ ඒ ක්‍රෝධය නැතිවෙලා නම්, බද්ධ වෛර ඇති භික්ෂුවගේ ඒ බද්ධ වෛරය නැතිවෙලා නම්, ගුණමකු භික්ෂුවගේ ඒ ගුණමකු බව නැතිවෙලා නම්, එකටෙක කරන භික්ෂුවගේ ඒ එකටෙක කිරීම නැතිවෙලා නම්, ඉරිසියා කරන භික්ෂුවගේ ඒ ඉරිසියාව නැතිවෙලා නම්, මසුරුකම් කරන භික්ෂුවගේ ඒ මසුරුකම් නැතිවෙලා නම්, කපටි භික්ෂුවගේ ඒ කපටිකම් නැතිවෙලා නම්, මායාකාරී භික්ෂුවගේ ඒ මායාව නැතිවෙලා නම්, පවිටු ආශා ඇති භික්ෂුවගේ ඒ පවිටු ආශා නැතිවෙලා නම්, මිසදිටු භික්ෂුවගේ ඒ මිසදිටු බව නැතිවෙලා නම්, පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය ශ්‍රමණ මළකඩ, ශ්‍රමණ දොස්, ශ්‍රමණ කසල, අපායේ උපදින, දුගතියේ දුක් විඳින ඔය පාපී අකුසල් නැතිකිරීමෙන් ශ්‍රමණ ධර්මවලින් යුක්ත ප්‍රතිපදාවෙන් ඉන්නවා කියල මං ඒ භික්ෂුව ගැන කියනවා.
මේ පාපී අකුසල්වලින් නිදහස් වෙලා, තමන් පිරිසිදුව ඉන්නවා කියල ඒ භික්ෂුව දකිනවා. එතකොට මේ පාපී අකුසල්වලින් පිරිසිදු වූ තමාව පෙනෙන කොට හිත පිනා යනවා. හිත පිනා යන කොට ප්‍රීතිය ඇතිවෙනවා. සිත ප්‍රීතිමත් වෙන කොට කය සැහැල්ලු වෙනවා. කය සැහැල්ලු වෙන කොට සැපක් ඇතිවෙනවා. ඒ සැපවත් කෙනාගේ සිත සමාධිමත් වෙනවා.
ඔහු මෛත්‍රී සහගත සිතින් එක් දිශාවකට පතුරුවා ඉන්නවා. ඒ වගේම දෙවෙනි දිශාවටත්, ඒ වගේම තුන් වෙනි දිශාවටත්, ඒ වගේම හතර වෙනි දිශාවටත් පතුරවනවා. ඒ වගේම උඩ යට හරහට, හැම තැනම, හැම විලසට ම, හැම ලොවකට ම විපුල වූ, සමාධිමත් වූ, ප්‍රමාණ රහිත වූ, අවෛරී වූ, පීඩා රහිත වූ, මෙත් සිත පතුරුවා ගෙන වාසය කරනවා. ඒ වගේම කරුණා සහගත සිතින් එක් දිශාවකට පතුරුවා වාසය කරනවා. ඒ වගේම දෙවෙනි, තුන්වෙනි, හතරවෙනි දිශාවන්වලටත් පතුරුවා වාසය කරනවා. මෙසේ උඩ යට, හරහට හැම තැනට ම, හැම විලසට ම, හැම ලොවට ම විපුල වූ, සමාධිමත් වූ, ප්‍රමාණ රහිත වූ, අවෛරී වූ, පීඩා රහිත වූ, කරුණා සහගත සිත පතුරුවා වාසය කරනවා. මුදිතා සහගත සිතින් එක් දිශාවක් පතුරුවා වාසය කරනවා. ඒ වගේම දෙවෙනි, තුන්වෙනි, හතරවෙනි දිශාවන්ටත් මුදිතාව පතුරුවා ගෙන වාසය කරනවා. ඒ විදිහට ම උඩ යට, හරහට, හැම තැනට ම, හැම විලස ම, හැම ලොවට ම, විපුල වූ, සමාධිමත් සිතින්, ප්‍රමාණ රහිත කොට, අවෛරී වූ, පීඩා රහිත වූ මුදිතා ව පතුරුවා වාසය කරනවා. උපේක්ෂා සහගත සිතිනුත් එක් දිශාවක් පතුරුවා වාසය කරනවා. ඒ වගේ ම දෙවෙනි, තුන්වෙනි, හතර වෙනි දිශාවන්ටත් පතුරුවා වාසය කරනවා. ඔය විදිහට උඩ යට, හරහට, හැම තැනටම, හැම විලසටම, හැම ලොවටම, විපුල වූ, සමාධිමත් වූ, ප්‍රමාණ රහිත වූ, අවෛරී වූ, පීඩා රහිත වූ උපේක්ෂාව පතුරුවා වාසය කරනවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඒක මේ වගේ දෙයක්. සීතල වතුර තියෙන, පෑදුණු වතුර තියෙන, මිහිරි වතුර තියෙන, පොකුණක් තියෙනවා. ඒ පොකුණ වටේට මඩ නැති ලස්සන ඉවුරක් තියෙනවා. ඉතින් ඔය පොකුණට නැගෙනහිර දිශාවෙන් කෙනෙක් එනවා. පෑවිල්ලට අහු වෙලා, හොඳට ම පිපාසෙන්, කලන්තෙන්, හොඳට ම පීඩා වෙලා අමාරුවෙනුයි එන්නෙ. ඔහු ඒ පොකුණෙන් තමන්ගේ වතුර පිපාසය දුරු කරගන්නවා. පෑවිල්ලෙන් ඇතිවුන පීඩාව දුරු කර ගන්නවා. ඒ වගේම බටහිර පැත්තෙනුත් කෙනෙක් එනවා ….(පෙ)…. උතුරු පැත්තෙනුත් කෙනෙක් එනවා ….(පෙ)…. දකුණු පැත්තෙනුත් කෙනෙක් එනවා ….(පෙ)…. කොයි යම් ම දිශාවකින් හෝ පෑවිල්ලට අහුවෙලා, පෑවිල්ලෙන් පීඩා විඳින, කලන්තෙ හැදිල, වතුර පිපාසෙන් ඉන්න කෙනෙක් ආවොත් ඔහු ඒ පොකුණෙන් වතුර පිපාසය නැතිකර ගන්නවා. පෑවිල්ලෙන් ඇතිවුන පීඩාව නැතිකර ගන්නවා.
පින්වත් මහණෙනි, ඔන්න ඔය විදිහ ම යි, රජ පවුලකින් වේවා, ගිහි ජීවිතෙන් නික්මිලා යමෙක් පැවිදි වුණා නම්, ඔහු තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්ම විනයට පැමිණිලා, ඔය විදිහට මෛත්‍රී, කරුණා, මුදිතා, උපේක්ෂා වඩල තමන් තුළ සංසිඳීමක් ඇති කරගන්නවා. තමන් තුළ ඇතිවන ඒ සංසිඳීමෙන් ශ්‍රමණ සාමීචිපටිපදාවට පැමිණුනා කියලයි කියන්න තියෙන්නෙ. බ්‍රාහ්මණ පවුලකින් වේවා ….(පෙ)…. වෙළඳ පවුලකින් වේවා ….(පෙ)…. කම්කරු පවුලකින් වේවා ….(පෙ)…. කවර හෝ කුලයකින් වේවා, ගිහි ජීවිතේ අත්හැරලා මහණ වෙනවා නම්, ඔහු තථාගතයන් වහන්සේ වදාළ ධර්ම විනයට පැමිණිලා, ඔය විදියට මෛත්‍රී, කරුණා, මුදිතා, උපේක්ෂා වඩලා, තමන් තුළ සංසිඳීමක් ඇති කරගන්නවා. තමන් තුළ සංසිඳීම ඇතිවීමෙන්, ශ්‍රමණ සාමීචිපටිපදාවට පැමිණුනා කියලයි කියන්න තියෙන්නෙ.
රජ පවුලෙන් හෝ වේවා, ගිහි ජීවිතේ අත්හැරලා පැවිදි වුනොත්, ඔහුත් ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරල, ආශ්‍රව රහිත වූ චිත්ත විමුක්තියත්, ප්‍රඥා විමුක්තියත් මේ ජීවිතේ දී ම තමන්ගේ ම නුවණින් දැනගෙන, සාක්ෂාත් කරගෙන එයට පැමිණිලා ඉන්නවා නම් ඒ ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන් ම යි ශ්‍රමණයෙක් වුනේ. බ්‍රාහ්මණ පවුලකින් වේවා ….(පෙ)…. වෙළඳ පවුලකින් වේවා ….(පෙ)…. පහත් කුලයකින් වේවා ….(පෙ)…. කවර හෝ කුලයක වේවා කෙනෙක් ගිහි ජීවිතේ අත්හැරලා පැවිදි වෙනවා නම්, ඔහුත් ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කරල, ආශ්‍රව රහිත වූ චිත්ත විමුක්තිය ත්, ප්‍රඥා විමුක්තියත් මේ ජීවිතේදී ම තමන්ගේ ම ඥානයෙන් දැනගෙන, සාක්ෂාත් කරගෙන එයට පැමිණ වාසය කරනවා. එතකොට ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන් ම තමයි ශ්‍රමණයෙක් වන්නේ.
භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක. ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ මේ දෙසුම සාදු නාද දෙමින් සතුටින් පිළිගත්තා.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
අස්සපුර නම් කුඩා නගරයේ දී වදාළ කුඩා දෙසුම නිමා විය.
හතරවෙනි මහා යමක වර්ගය යි.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/mn1_1-4-10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M