920.මහා වනයේ වනමල් පිපිලා තිබුණා. සමාහිත සිත් ඇති භික්ෂුවක් එහි හිටියේ. විවේකීව භාවනාවෙන් ඉන්න කොටයි මේ සිතුවිලි එයාට ඇතිවුණේ.
921. ලෝකනාථ පුරුෂෝත්තම සමිඳුන් ජීවමානව වැඩ සිටිද්දි භික්ෂූන ගේ පැවැත්ම මීට වෙනස්. ඒත් දැන් භික්ෂූන්ගේ පැවැත්ම ඊට වඩා වෙනස්.
922. ඒ කාලෙ සිවුරු පරිහරණය කළේ ලද දෙයින් සතුටු වෙන්ටත්, සීතල සුලඟින් ආරක්ෂා වෙන්ටත්, ලැජ්ජා තැන් වසා ගන්ටත් විතරයි.
923. ඉස්සර ප්‍රණීත ආහාරයක් ලැබුණත්, කටුක දෙයක් ලැබුණත්, ටිකක් ලැබුණත්, ගොඩක් ලැබුණත්, ඒවාට ගිජු වුණේ නෑ. ඒවට බැඳුණේ නෑ. දන් වැළඳුවේ ජීවිතේ පවත්වාගන්ට විතරමයි.
924. ඉස්සර, අසනීපයකදී ජීවිතේ පවත්වන්ට බේත් හේත් කරනවාටත් වඩා ගොඩක් උත්සාහවත් වුණේ ආශ්‍රවයන් නැති කරගන්ටයි.
925. මහා වනාන්තරවල, ගස් යට, දිය ඇළි ළඟ, ගල් ලෙන්වල, විවේකය සොයා, විවේකයටම නැඹුරු වෙලයි ඉස්සර භික්ෂූන් වාසය කළේ.
926. ඒ භික්ෂූන් වහන්සේලා යටහත් පැවතුම් ඇතිව සිටියෙ, පහසුවෙන් පෝෂණය වුණා. ඒ වගේම මෘදුයි. දැඩි සිත් නෑ. කෝලහල නෑ. කටවාචාලකම් නෑ. අරුත්බර ජීවිත ගත කළේ.
927. එනිසාම උන්වහන්සේලාගේ ගමන් බිමන්, දන් පැන් වැළඳීම්, ආශ්‍රයත් ප්‍රසාදජනකයි. උන්වහන්සේලාගේ ඉරියව් හරිම සංවරයි. සිනිඳු තෙල් දහරාවක් වගේ.
928. උන්වහන්සේලා ධ්‍යාන වැඩුවා. හැම ආශ්‍රවයක්ම ප්‍රහාණය කළා. ගොඩාක් කරුණාවන්තයි. දැන් ඒ රහතන් වහන්සේලා පිරිවන්පාලා. එබඳු උත්තමයන් වහන්සේලා ටික දෙනයි දැන් වැඩසිටින්නේ.
929. සීල සමාධි ආදී කුසල් දහම් වැඩීම, ප්‍රඥාව ලබාගැනීම පිණිස ඇති වැඩපිළිවෙල අත්හැර දැමුවොත් හැම ආකාරයකින්ම පරිපූර්ණ වූ මේ බුද්ධ ශාසනය අතුරුදහන් වෙලා යාවි.
930. පාපී දේවලුත් කෙලෙසුත් බලවත් වුණ කාලෙක විවේකය හොයාගෙන ගියත් දහම් දැනුමක් විතරයි ලැබෙන්නෙ.
931. කෙලෙස් ම වර්ධනය වෙලා ගියොත් ඒ කෙලෙස් විසින් ජනතාව ගිල ගනීවි. ඊට පස්සේ සිද්ධ වෙන්නේ මෙච්චරයි. ඒ කෙලෙස්, ජනතාව සමග සෙල්ලම් කර කර සිටීවි. එතකොට ඒක, පිස්සු හැදිච්ච ජනතාවක් රාස්සයන් එක්ක ඉන්නවා වගේ දෙයක්.
932. කෙලෙස් විසින් ඔවුන් ව යටපත් කරල දමනවා. ඊට පස්සෙ ජනතාව කරන්නේ කාම අරමුණු සොය සොයා දුවන එක විතරයි. යුද බිමක ඉන්න පිරිසකට අණක් ලැබුණා වගෙයි.
933. එතකොට ධර්මය බැහැර වෙලා යනව. එකිනෙකා කෝලහල කරන්න පටන් ගන්නව. නොයෙක් මිථ්‍යා දෘෂ්ටි වැළඳගෙන ඒවා ශ්‍රේෂ්ඨ දේවල් හැටියට පිළිගන්නවා.
934. දේපල වස්තුව අත්හැරල, අඹු දරුවොත් අත්හැරල ගිහි ගෙදරත් අත්හැරල මහණ වුණාට පස්සේ රළු පරළු දානමාන නිසාත් නොකළ යුතු දේවල් කරනවා.
935. ඉතින් බඩ පිරෙනකම් හොඳට දානෙ වළඳනවා. උඩුබැල්ලෙන් වැටිල නිදාගන්නවා. නැගිට්ට පසු ශාස්තෘන් වහන්සේ විසින් ගරහල, එපා කියපු ලාමක දේවල් කතා කර කර කල් යවනවා.
936. ඒ භික්ෂූන්ගේ සිත් සන්සුන් නෑ. බාහිර දේවල් විතරක් කැමැත්තෙන් ඉගෙන ගන්නවා. මහණ ජීවිතේ දියුණු කරගන්ට හේතු වන ධර්මය බැහැර කරනවා.
937. මිනිස්සුන්ගෙන් ලාභ ප්‍රයෝජන ලබන්ට හරි කැමතියි. එතකොට කරන්නේ ගිහියන්ට මැටි, තෙල්, හුණු, වතුර, ආසන, කෑම බීම දෙන එක තමයි.
938. දැහැටි, පළතුරු, මල්, රස කැවිලි, ඒ වගේම, අඹ, නෙල්ලි ආදිය දෙනවා. අන්තිමේදී පිණ්ඩපාතෙට ලැබෙන ඒවත් දෙනවා.
939. ඒ භික්ෂූන් ඊට පස්සේ වෙද මහත්තුරු වගේ ගිහියන්ට බෙහෙත් කරනවා. ගිහියෙක් වගේ සාමාන්‍ය ජීවිතේ ගෙවනවා. ගණිකාවක් වගේ ඇඟපත සරසා ගන්නවා. සිටුවරයෙක් වගේ යස ඉසුරු රැස් කරනවා.
940. සට කපට චාටු බස් කියන්න පටන් ගන්නවා. බොරු දේවල් කියන්න පටන් ගන්නවා. වංචනික ජීවිතයක් ගෙවාගෙන මිථ්‍යා ආජීවයෙන් තමයි සිව්පසය අනුභව කරන්නෙ.
941. අකැප දේවල් කැප දෙවල් විදිහට හුවා දක්වනවා. ජීවත් වීම පිණිස ජනතාව රවට්ටාගෙන බොහෝ වස්තු ඇද ගන්නවා.
942. පිරිස් ලවා ඇප උපස්ථාන කරවා ගන්නවා. ඒවා කරවා ගන්නෙත් පිංකම් කිය කියා මිසක් ධර්මානුකූලව නොවේ. අනුන්ට බණ කියන්නෙත් ලාභයක් ලබන්ට මිසක් ධර්මයේ අර්ථ කියාදෙන්ට නොවේ.
943. ඇත්තෙන්ම ඒගොල්ලෝ සංඝයාට අයිති නෑ. නමුත් සංඝයා උදෙසා ලැබෙන දේට කෝලාහල කරගන්නවා. ඇත්තෙන්ම අනුන්ට ලැබෙන දෙයිනුයි ඔවුන් ජීවත් වන්නෙ. ඔවුන්ට ලැජ්ජාවක් නෑ. අලජ්ජී පිරිසක්.
944. මහණ ජීවිතයක් ගත නොකරන සමහර උදවිය හොඳට හිස මුඩු කරනවා. සඟළ සිවුරු පොරව ගන්නවා. ඒ වුණාට ලාභ සත්කාරයෙන් මුසපත් වෙලා ගෞරවය ලබාගන්ටයි කැමති.
945. එතකොට සසුන් මග සී සී කඩ යනවා. ධ්‍යාන මාර්ගඵල ඇති කරගත්තු උතුමන් නැතිව යනවා. ඒ උතුම් ගුණධර්ම ඇති කරගැනීමත්, ඇති කරගත් ධ්‍යාන අභිඤ්ඤා වගේ දේවල් රැකගැනීමත් ලේසි වැඩක් නොවේ.
946. කටු පඳුරු ගහණ වෙලා තියෙන පොළොවක ඉතාම පරෙස්සමින් තමයි ඇවිද ගෙන යන්ට ඕන. අන්න ඒ වගේ, මුනිවරයාත් හැසිරෙන්ට ඕන, ඉතා හොඳ සිහි කල්පනාවෙනුයි.
947. ඉස්සර වැඩසිටිය රහතුන් වහන්සේල ගැන හිතන්ට ඕන. උන්වහන්සේලා ජීවිත ගත කළ ආකාරය ගැන හිතන්ට ඕන. අඩු ගණනේ ජීවිතේ අවසාන කාලයේ හරි ආර්ය මාර්ගයේ ගමන් කළොත් නිවන් අවබෝධ කරගන්ට පුළුවන්.
948. ශ්‍රද්ධා ආදී ඉන්ද්‍රියන් දියුණු කරගත්ත, සැබෑ ඉසිවරයා වූ සැබෑම බ්‍රාහ්මණයා වූ ඒ අරහත් භික්ෂුව මේ ගාථාවන් කීවාට පස්සේ පිරිනිවන් පෑවා.
මේ වනාහී ආයුෂ්මත් පාරාසරිය නම් රහත් මුනිඳුන් වදාළ ගාථාවන්ය.
ගාථා විස්ස බැගින් වදාළ කොටස නිමා විය
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn5_20-1-10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M