620. මම ඉපදුණේ අඩු කුලයේ පවුලක. හරිම දුප්පත්. හරි කෑමක් බීමක් වත් තිබුණේ නෑ. මගේ රස්සාවත් හරිම පහත් දෙයක්. වැසිකිළිවල අශූචි බැහැරට ගෙනියන එකයි කළේ.
621. මිනිසුන් මාව පිළිකුල් කළා. පරිභව කරලා නින්දා කරල දැම්මා. ඉතින් මං ඉතා යටහත් සිතින් බොහෝ දෙනෙකුට වැඳගෙන හිටියේ.
622. මට පුදුමාකාර වාසනාවක් තිබුණේ. එදා රජගහ නුවරට ස්වාමීන් වහන්සේලා පිරිවරාගෙන මහා වීර වූ සම්බුදු සමිඳුන් වඩිනා ආකාරය මං බලාගෙන හිටියා.
623. අශූචි කද පැත්තකින් තිබ්බා. උන්වහන්සේගේ සිරිපතුල් වැඳගන්ට ළං වුණා. එතකොට ඒ පුරුෂෝත්තමයා මං ගැන අනුකම්පා කරලා වඩින ගමන නතර කරල හිටගත්තා.
624. මං ශාස්තෘන් වහන්සේගේ සිරිපතුල් වන්දනා කළා. පැත්තකින් හිටියා. හැමදේටම වඩා උතුම් පැවිදි බව මටත් ලබාදෙන්න කියල ඉල්ලා හිටියා.
625. හැමදෙනා ගැනම අනුකම්පාව පිරුණ මහා කාරුණික ශාස්තෘන් වහන්සේ ‘පින්වත් භික්ෂුව මෙහෙට එන්න’ කියල මට වදාළ සේක. ඒක තමයි මගේ උපසම්පදාව.
626. මං අරණයේ තනිවමයි ඉන්නෙ. කිසිම කම්මැලි කමක් නෑ. බුදු සමිඳුන් මට කියා දීපු විදිහටම මං කටයුතු කළා.
627. රෑ පළමු යාමයේ පුබ්බේනිවාස ඤාණය ලබාගත්තා. මැදියම් යාමයේ දිබ්බචක්ඛු ඥානය පිරිසිදු කරගත්තා. රාත්‍රී පහන් වන වේලේ අවිද්‍යා අන්ධකාරය නැත්තට නැති කළා.
628. එදා හිරු නැග එද්දී සක් දෙවිඳුත්, මහ බඹුත් මං වෙත පැමිණිලා වැඳගෙන නමස්කාර කළා.
629. ඔබ ශ්‍රේෂ්ඨ පුරුෂයෙකි. ඔබට නමස්කාර වේවා! උතුම් පුරුෂය, ඔබට නමස්කාර වේවා! දුක් රහිත මුනිඳුනි, ඔබේ සිත තුළ කිසිම ආශ්‍රවයක් නෑ. ඔබ ලෝකයාගේ පුද පූජාවන්ට සුදුස්සෙක්.
630. මං පිරිවරාගෙන සිටින දෙව් පිරිස දැකපු ශාස්තෘන් වහන්සේ සිනහ පහළ කළා. ඊට පස්සෙ මෙන්න මේ කරුණ වදාළා.
631. කෙලෙස් තැවීමෙනුත්, බඹසර ජීවිතයෙනුත්, සංවර කමෙනුත් ඉන්ද්‍රියන් දමනයෙනුත් තමයි බ්‍රාහ්මණයෙක් වෙන්නෙ. මේ ඉන්නෙ උතුම් බ්‍රාහ්මණයෙක්.
මෙය වනාහී ආයුෂ්මත් සුනීත නම් රහත් මුනිඳුන් වදාළ ගාථාවන්ය.
දොළොස්වෙනි නිපාතය නිමා විය.
(ගාථා දොළහ බැගින් වදාළ කොටස නිමා විය)
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/kn5_12-1-2/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M