එක් සමයක භාග්යවතුන් වහන්සේ ශාක්ය ජනපදයෙහි කපිලවස්තුවෙහි නිග්රෝධාරාමයෙහි වැඩවසන සේක. එකල්හී මහානාම ශාක්ය තෙමේ භාග්යවතුන් වහන්සේ වෙත පැමිණියේ ය. පැමිණ භාග්යවතුන් වහන්සේට සකසා වැඳ එකත්පස් ව හිඳගත්තේ ය. එකත්පස් ව හුන් මහානාම ශාක්ය තෙමේ භාග්යවතුන් වහන්සේට මෙය සැළ කළේ ය.
“ස්වාමීනී, මාර්ගඵලයන්ට පත්, බුදු සසුන මැනැවින් දැනගත්, යම් ඒ ආර්ය ශ්රාවකයෙක් වෙයි නම්, හේ බහුල වශයෙන් වාසය කරන්නේ කවර විහරණයකින් ද?”
“මහානාමයෙනි, මාර්ගඵලයන්ට පත්, බුදු සසුන මැනැවින් දැනගත්, යම් ඒ ආර්ය ශ්රාවකයෙක් වෙයි නම්, හේ බහුල වශයෙන් වාසය කරන්නේ මේ විහරණයෙන් ය.
1. මහානාමයෙනි, මෙහිලා ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ තථාගතයන් සිහි කරයි. එනම් ‘ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ මේ මේ කරුණින් අරහං වන සේක. සම්මා සම්බුද්ධ වන සේක. විජ්ජාචරණ සම්පන්න වන සේක. සුගත වන සේක. ලෝකවිදූ වන සේක. අනුත්තරෝ පුරිසදම්ම සාරථී වන සේක. සත්ථා දේවමනුස්සානං වන සේක. බුද්ධ වන සේක. භගවා වන සේක’ යනුවෙනි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක තථාගතයන් සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත තථාගතයන් වහන්සේගේ ගුණ අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, බුද්ධානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
2. තව ද මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ ධර්මය සිහි කරයි. එනම් ‘භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් වදාරණ ලද ධර්මය ස්වාක්ඛාත වන සේක. සන්දිට්ඨික වන සේක. අකාලික වන සේක. ඒහිපස්සික වන සේක. ඕපනයික වන සේක. පච්චත්තං වේදිතබ්බෝ විඤ්ඤූහී වන සේක’ යනුවෙනි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක ධර්මය සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත ධර්මයෙහි ගුණ අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, ධම්මානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
3. තව ද මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ සංඝයා සිහි කරයි. එනම් ‘භාග්යවතුන් වහන්සේගේ ශ්රාවක සංඝයා වහන්සේ සුපටිපන්න වන සේක. භාග්යවතුන් වහන්සේගේ ශ්රාවක සංඝයා වහන්සේ උජුපටිපන්න වන සේක. භාග්යවතුන් වහන්සේගේ ශ්රාවක සංඝයා වහන්සේ ඤායපටිපන්න වන සේක. භාග්යවතුන් වහන්සේගේ ශ්රාවක සංඝයා වහන්සේ සාමීචිපටිපන්න වන සේක. යුගල වශයෙන් සතර නමක් ද, පුද්ගල වශයෙන් අට නමක් ද වන සේක. භාග්යවතුන් වහන්සේගේ ඒ ශ්රාවක සංඝයා වහන්සේ ආහුනෙය්ය වන සේක. පාහුනෙය්ය වන සේක. දක්ඛිණෙය්ය වන සේක. අංජලිකරණීය වන සේක. ලෝකයාගේ අනුත්තර පින්කෙත වන සේක’ යනුවෙනි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක සංඝයා සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත සංඝයාගේ ගුණ අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, සංඝානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
4. තව ද මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ තමාගේ සිල් සිහි කරයි. එනම් ‘කඩ නොවූ ත්, සිදුරු නොවූ ත්, කැලැල් නොවූ ත්, පැල්ලම් නොවූ ත්, තෘෂ්ණාදාස බවට පත් නොවූ ත්, නුවණැත්තන්ගේ පැසසුමට ලක්වන්නා වූ ත්, දෘෂ්ටි ග්රහණයට හසු නොවූ ත්, සමාධිය පිණිස පවතින්නා වූ ත් තමාගේ සිල් සිහි කරයි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක සීලය සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත සීලය අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, සීලානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
5. තව ද මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ තමාගේ ත්යාග ගුණය සිහි කරයි. එනම් ‘ඒකාන්තයෙන් ම මට ලාභයකි. ඒකාන්තයෙන් ම මට මනා වූ ලැබීමකි. යම් බඳු මම් මසුරුමලින් යට කොට ගත් ප්රජාව අතර මසුරුමල බැහැර වූ සිතින් ගිහි ගෙයි වසමි. දන් දීම පිණිස අත්හළ සිතින් වසමි. දන් දීම පිණිස සේදූ අත් ඇති ව වසමි. දන් දීමෙහි ඇලී සිටිමි. අනුන්ගේ ඉල්ලීමට සුදුස්සෙක්මි. දන් බෙදීමෙහි ඇලී සිටිමි’ යි තම ත්යාග ගුණය සිහි කරයි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක ත්යාගය සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත ත්යාගය අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, චාගානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
6. තව ද මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවක තෙමේ දේවතානුස්සතිය වඩයි. එනම් ‘චාතුර්මහාරාජික දෙවිවරු ඇත්තාහ. තව්තිසාවැසි දෙවිවරු ඇත්තාහ. යාම දෙවිවරු ඇත්තාහ. තුසිත දෙවිවරු ඇත්තාහ. නිම්මාණරතී දෙවිවරු ඇත්තාහ. පරනිම්මිත වසවත්තී දෙවිවරු ඇත්තාහ. බ්රහ්මකායික දෙවිවරු ඇත්තාහ. එයට ත් ඉහළ තලවල දෙවිවරු ඇත්තාහ. යම්බඳු වූ ශ්රද්ධාවකින් යුතු ඒ දෙවිවරු මේ මනුලොවින් චුත ව එහි උපන්නාහු නම් මා තුළ ද එබඳු වූ ශ්රද්ධාවක් දකින්නට ලැබෙයි. යම්බඳු වූ සීලයකින් යුතු ඒ දෙවිවරු මේ මනුලොවින් චුත ව එහි උපන්නාහු නම් මා තුළ ද එබඳු වූ සීලයක් දකින්නට ලැබෙයි. යම්බඳු වූ ශ්රැතයකින් යුතු ඒ දෙවිවරු මේ මනුලොවින් චුත ව එහි උපන්නාහු නම් මා තුළ ද එබඳු වූ ශ්රැතයක් දකින්නට ලැබෙයි. යම්බඳු වූ ත්යාගයකින් යුතු ඒ දෙවිවරු මේ මනුලොවින් චුත ව එහි උපන්නාහු නම් මා තුළ ද එබඳු වූ ත්යාගයක් දකින්නට ලැබෙයි. යම්බඳු වූ ප්රඥාවකින් යුතු ඒ දෙවිවරු මේ මනුලොවින් චුත ව එහි උපන්නාහු නම් මා තුළ ද එබඳු වූ ප්රඥාවක් දකින්නට ලැබෙයි’ යනුවෙනි. මහානාමයෙනි, ආර්ය ශ්රාවකයා යම් කලෙක තමාගේ ත්, ඒ දෙවියන්ගේ ත් ශ්රද්ධාව ත්, සීලය ත්, ශ්රැතය ත්, ත්යාගය ත්, ප්රඥාව ත් සිහි කරයි නම්, එසමයෙහි ඔහු තුළ රාගයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. ද්වේෂයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. මෝහයෙන් යට කොට ගත් සිතක් නැත්තේ ය. එසමයෙහි ඔහුගේ සිත දෙවියන් අරභයා ඍජු බවට පත්වූයේ වෙයි. මහානාමයෙනි, ඍජු බවට පත් වූ සිත් ඇති ආර්ය ශ්රාවකයා අරුත් මෙනෙහි කිරීමෙන් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මය තුළින් සතුට ලබන්නේ ය. ධර්මයෙන් හටගත් ප්රමුදිත බව ලබන්නේ ය. ප්රමුදිත වූවහුට ප්රීතිය උපදියි. ප්රීති සිත් ඇත්තහුගේ කය සංසිඳෙයි. සංසිඳුණු කය ඇති කෙනා සැපයක් විඳියි. සැප ඇත්තහුගේ සිත සමාධිමත් වෙයි. මහානාමයෙනි, මේ ආර්ය ශ්රාවකයා රාග ද්වේෂ මෝහාදියෙන් විෂම බවට ගිය ප්රජාව අතර සම බවට පැමිණ වාසය කරයි කියා ද, දුක් සහිත ප්රජාව අතර නිදුක් ව වාසය කරයි කියා ද, දහම් සැඩපහරට පැමිණියේ, දේවතානුස්සතිය වඩයි කියා ද කියනු ලැබේ.
මහානාමයෙනි, මාර්ගඵලයන්ට පත්, බුදු සසුන මැනැවින් දැනගත්, යම් ඒ ආර්ය ශ්රාවකයෙක් වෙයි නම්, හේ බහුල වශයෙන් වාසය කරන්නේ මේ විහරණයෙන් ය.
සාදු! සාදු!! සාදු!!!
මහානාම සූත්රය නිමා විය.
පළමුවෙනි ආහුනෙය්ය වර්ගය අවසන් විය.
එහි පිළිවෙල උද්දානයයි :
ආහුනෙය්ය සූත්ර දෙක, ඉන්ද්රිය සූත්රය, බල සූත්රය, ආජානීය සූත්ර තුන, අනුත්තරිය සූත්රය, අනුස්සතිට්ඨාන සූත්රය සහ මහානාම සූත්රය වශයෙන් මෙහි සූත්ර දශයෙකි.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an4_6-1-1-10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M