එක් සමයක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අලව් නුවර අසළ ඇට්ටේරියා වනයෙහි ගවයන් යන මාර්ගය අසබඩ තණ ඇතිරියක් මත වැඩසිටියා. එදා හත්ථක ආළවක කුමරු ව්‍යායාම පිණිස සක්මන් කරමින් ඔබ මොබ ඇවිදිමින් සිටිද්දී ඇට්ටේරියා වනයෙහි ගවයන් යන මාර්ගය අසබඩ තණ ඇතිරියක් මත වැඩසිටින භාග්‍යවතුන් වහන්සේව දැක්කා. දැක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ අසලට පැමිණුනා. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ආදරයෙන් වන්දනා කොට එකත්පස්ව වාඩිවුනා. එකත්පස්ව වාඩිවුන හත්ථක ආළවක කුමරු භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙකරුණ කිව්වා. “කෙසේද ස්වාමීනී, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සුවසේ සැතැපුන සේක්ද?” “එසේය කුමරුවෙනි, සුවසේ සැතැපුනා. මේ ලෝකයෙහි යම් කෙනෙක් සුවසේ සැතපෙනවා නම්, මාත් ඒ අය අතරින් කෙනෙක්.”
“ස්වාමීනී, හිම වැටෙන රාත්‍රිය සීතලයි නෙව. අට දවසක් ඇතුළත හිම වැටෙන කාලෙ නෙව. ගව කුරවලින් කැඩිච්ච පොළොවත් හරි කර්කශයි. තණ ඇතිරියත් තුනීයි. ගහේ කොළත් ඒතරම් නෑ. කසාවතත් සීතලයි. හමාගෙන එන වේරම්බ සුළඟත් සීතලයි. ඒත් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ විදිහට පවසනවා. ‘එසේය, කුමරුවෙනි, සුවසේ සැතපුනා. මේ ලෝකයෙහි යම් කෙනෙක් සුවසේ සැතපෙනවා නම්, මාත් ඒ අය අතරින් කෙනෙක්’ කියලා.”
“එසේනම් පින්වත් කුමරුනි, ඔය ගැන මා ඔබගෙන්ම අසන්නම්. යම් විදිහකට ඔබ කැමැති නම්, ඒ විදිහට උත්තර දෙන්න. පින්වත් කුමරුනි, මේ ගැන ඔබට කොහොමද හිතෙන්නේ? මෙහි එක්තරා ගෘහපතියෙකුට වේවා, ගෘහපති පුත්‍රයෙකුට වේවා, ඇතුළත පිටත හොඳින් සකසන ලද, සුළං රහිත වූ, වසන ලද අගුල් ඇති දොර ජනේල සහිත කූටාගාරයක් තියෙනවා. ඒ මන්දිරයෙහි කාලවර්ණ පළස් අතුරලා තියෙනවා. සුදු එළුලොමින් කළ පළස් අතුරලා තියෙනවා. ඝන එළුලොමින් කළ පළස් අතුරලා තියෙනවා. කදලි මුව සමින් කළ කලාල, හිස දෙපැත්තට රතු විල්ලුද කොට්ට තබා රතු උඩුවියන් බැඳ සෑදූ වටිනා යහන් ආදිය තියෙනවා. තෙල් පහනත් දැල්වෙනවා. සොඳුරු ලලනාවන් හතර දෙනෙක් ඉතා සිත් ගන්නා අයුරින් උපස්ථාන කරමින් ඉන්නවා. පින්වත් කුමරුනි, මේ ගැන ඔබ කුමක්ද සිතන්නේ? අර පුද්ගලයා සුවසේ නිදාගනීවිද? නැද්ද?මේ ගැන ඔබට සිතෙන්නේ කොහොමද?”
“ස්වාමීනී, ඔහු සුවසේ නිදාගනීවි. ලෝකයෙහි යමෙක් සුවසේ නිදනවා නම්, ඒ පුද්ගලයා ඔවුන් අතර කෙනෙක්.”
“පින්වත් කුමරුනි, ඔබ මේ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? ඒ ගෘහපතියාට වේවා, ගෘහපති පුත්‍රයාට වේවා, රාගයෙන් හටගත් කායික හෝ මානසික හෝ දැවිලි ඇත්නම් එබඳු වූ රාගයෙන් හටගත් දැවිලිවලින් දැවි දැවී සිටින ඒ පුද්ගලයා නිදාගන්නේ දුකසේ නොවේද?” “එසේය, ස්වාමීනී.”
“පින්වත් කුමරුනි, යම් බඳු වූ රාගයෙන් හටගන්නා දැවිලිවලින් දැවි දැවී සිටිනා ඒ ගෘහපතියා හෝ ගෘහපති පුත්‍රයා හෝ දුක සේ නිදාගනී නම්, අන්න ඒ රාගය තථාගතයන් වහන්සේට ප්‍රහීණ වෙලා තියෙන්නේ. මුලින්ම උදුරා දමා තියෙන්නේ. කරටිය සිඳුණු තල් ගසක් මෙන් කරලයි තියෙන්නේ. අභාවයට පත්වෙලයි තියෙන්නේ. යළි හට නොගන්නා ස්වභාවයට පත්වෙලයි තියෙන්නේ. ඒ නිසයි මා සුවසේ සැතපුනේ. පින්වත් කුමරුනි, ඔබ මේ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? ඒ ගෘහපතියාට වේවා, ගෘහපති පුත්‍රයාට වේවා, ද්වේෂයෙන් හටගත් කායික හෝ මානසික හෝ දැවිලි ඇත්නම් ….(පෙ)…. පින්වත් කුමරුනි, ඔබ මේ ගැන කුමක්ද සිතන්නේ? ඒ ගෘහපතියාට වේවා, ගෘහපති පුත්‍රයාට වේවා, මෝහයෙන් හටගත් කායික හෝ මානසික හෝ දැවිලි ඇත්නම් එබඳු වූ මෝහයෙන් හටගත් දැවිලිවලින් දැවි දැවී සිටින ඒ පුද්ගලයා නිදාගන්නේ දුක්සේ නොවේද?” “එසේය, ස්වාමීනී.”
“පින්වත් කුමරුනි, යම් බඳු වූ මෝහයෙන් හටගන්නා දැවිලිවලින් දැවි දැවී සිටිනා ඒ ගෘහපතියා හෝ ගෘහපති පුත්‍රයා හෝ දුක සේ නිදාගනී නම්, අන්න ඒ මෝහය තථාගතයන් වහන්සේට ප්‍රහීණ වෙලයි තියෙන්නේ. මුලින්ම උදුරා දමා තියෙන්නේ. කරටිය සිඳුණු තල් ගසක් මෙන් කරලයි තියෙන්නේ. අභාවයට පත්වෙලයි තියෙන්නේ. යළි හටනොගන්නා ස්වභාවයට පත්වෙලයි තියෙන්නේ. ඒ නිසයි මා සුවසේ සැතපුනේ.
යමෙක් කාමයන්හි නොඇලෙයි නම්, නිවී සිහිල්වී ඇත්නම්, කෙලෙස් රහිත නම්, පිරිනිවී ගිය කෙලෙස් ඇති ඒ අරහත් බ්‍රාහ්මණයා ඒකාන්තයෙන්ම හැමකල්හිම සුවසේ සැතපෙනවා.
සකලවිධ තණ්හාව සිඳ දමා හෘදයෙහි ඇති කෙලෙස් පීඩා බැහැර කොට සිටින චිත්ත ශාන්තියට පත් වූ ඒ උපශාන්ත මුනිඳු සුවසේම සැතපෙයි.
ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/an1_3-1-4-5/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M