සංයුත්ත නිකාය

ඛන්ධක වග්ගෝ

1.2.2.10. සුරාධ සුත්තං

1.2.2.10. සුරාධ භික්ෂුවට වදාළ දෙසුම

72. සාවත්ථියං.

72. සැවැත් නුවරදී ……….

අථ ඛෝ ආයස්‌මා සුරාධෝ යේන භගවා තේනුපසංකමි. උපසංකමිත්‌වා භගවන්‌තං අභිවාදෙත්වා ඒකමන්තං නිසිදී. ඒකමන්තං නිසින්නෝ ඛෝ ආයස්මා සුරාධෝ භගවන්තං ඒතදවෝච.

එකල්හී ආයුෂ්මත් සුරාධයන් වහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඩසිටි තැනට පැමිණුනා. පැමිණිලා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වන්දනා කළා. එකත්පස්ව වාඩිවුණා. එකත්පස්ව වාඩිවුණ ආයුෂ්මත් සුරාධයන් වහන්සේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙකරුණ සැලකළා.

කථන්නු ඛෝ භන්තේ, ජානතෝ කථං පස්‌සතෝ ඉමස්‌මිඤ්‌ච සවිඤ්‌ඤාණකේ කායේ බහිද්‌ධා ච සබ්‌බනිමිත්‌තේසු අහිංකාරමමිංකාරමානාපගතං මානසං හෝති, විධා සමතික්‌කන්‌තං සන්‌තං සුවිමුත්‌තන්‌ති? යං කිඤ්‌චි සුරාධ, රූපං අතීතානාගතපච්‌චුප්‌පන්‌නං අජ්‌ඣත්‌තං වා බහිද්‌ධා වා ඕළාරිකං වා සුඛුමං වා හීනං වා පණීතං වා යං දූරේ සන්තිකේ වා, සබ්‌බං රූපං ‘නේතං මම, නේසෝහමස්‌මි, න මේසෝ අත්‌තා’ති ඒවමේතං යථාභූතං සම්‌මප්‌පඤ්‌ඤාය දිස්‌වා අනුපාදාවිමුත්තෝ හෝති.

“ස්වාමීනී, මොන විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට ද, මොන විදිහට දකිනා විට ද මේ විඤ්ඤාණය සහිත වූ කය පිළිබඳවත්, බාහිර සියලු නිමිති පිළිබඳවත් ‘මම ය, මාගේ ය’ යන දෘෂ්ටියෙහි බැස තිබෙන මානය බැහැර වුණ මනසක් ඇතිවෙන්නේ? හැම මාන කොටසක්ම ඉක්මවා ගිහින් ශාන්ත බවට පත්වෙලා මැනැවින් නිදහස් වෙන්නේ කොහොමද?”

“පින්වත් සුරාධ, අතීත, අනාගත, වර්තමාන වූ යම්කිසි රූපයක් ඇද්ද, ආධ්‍යාත්ම (තමා යැයි සළකන) රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, බාහිර රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, ගොරෝසු රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, සියුම් රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, හීන රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, උසස් රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, දුර තිබෙන රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, ළඟ තිබෙන රූපයක් වෙන්නට පුළුවනි, ඒ සෑම රූපයක්ම ‘මගේ නොවේ, මම නොවෙමි, මගේ ආත්මය නොවේ’ යන ඔය කරුණ ඒ ආකාරයෙන්ම දියුණු කළ ප්‍රඥාවෙන් දැකලා කිසිවකට නොබැඳී මැනැවින් නිදහස් වෙලා යනවා.

යා කාචි වේදනා ….(පෙ)…. යා කාචි සඤ්‌ඤා ….(පෙ)…. යේ කේචි සංඛාරා ….(පෙ)…. යං කිඤ්‌චි විඤ්‌ඤාණං අතීතානාගතපච්‌චුප්‌පන්‌නං අජ්‌ඣත්‌තං වා බහිද්‌ධා වා ඕළාරිකං වා සුඛුමං වා හීනං වා පණීතං වා යං දූරේ සන්තිකේ වා, සබ්‌බං විඤ්‌ඤාණං, ‘නේතං මම, නේසෝහමස්‌මි, න මේසෝ අත්‌තා’ති ඒවමේතං යථාභූතං සම්‌මප්‌පඤ්‌ඤාය දිස්‌වා අනුපාදාවිමුත්තෝ හෝති.

අතීත, අනාගත, වර්තමාන වූ යම්කිසි වේදනාවක් ඇද්ද ….(පෙ)…. අතීත, අනාගත, වර්තමාන වූ යම්කිසි සඤ්ඤාවක් ඇද්ද ….(පෙ)…. අතීත, අනාගත, වර්තමාන වූ යම්කිසි සංස්කාර ඇද්ද ….(පෙ)…. අතීත, අනාගත, වර්තමාන වූ යම්කිසි විඤ්ඤාණයක් ඇද්ද ….(පෙ)…. ආධ්‍යාත්ම (තමා යැයි සළකන) විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, බාහිර විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, ගොරෝසු විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, සියුම් විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, හීන විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, උසස් විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, දුර තිබෙන විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, ළඟ තිබෙන විඤ්ඤාණයක් වෙන්නට පුළුවනි, ඒ සෑම විඤ්ඤාණයක්ම ‘මගේ නොවේ, මම නොවෙමි, මගේ ආත්මය නොවේ’ යන ඔය කරුණ ඒ ආකාරයෙන්ම දියුණු කළ ප්‍රඥාවෙන් දැකලා කිසිවකට නොබැඳී මැනැවින් නිදහස් වෙලා යනවා.

ඒවං ඛෝ සුරාධ, ජානතෝ ඒවං පස්‌සතෝ ඉමස්‌මිඤ්‌ච සවිඤ්‌ඤාණකේ කායේ බහිද්‌ධා ච සබ්‌බනිමිත්‌තේසු අහිංකාරමමිංකාරමානාපගතං මානසං හෝති. විධා සමතික්‌කන්‌තං සන්‌තං සුවිමුත්‌තන්‌ති ….(පෙ)…. අඤ්ඤතරෝ ච පනායස්‌මා සුරාධෝ අරහතං අහෝසීති.

පින්වත් සුරාධ, ඔය විදිහට අවබෝධ කරගන්නා විට තමයි, දැකගන්නා විට තමයි, මේ විඤ්ඤාණය සහිත වූ කය පිළිබඳවත්, බාහිර සියලු නිමිති පිළිබඳවත් ‘මම ය, මාගේ ය’ යන දෘෂ්ටියෙහි බැස තිබෙන මානය බැහැර වුණ මනසක් ඇතිවෙන්නේ. එතකොට තමයි හැම මාන කොටසක්ම ඉක්මවා ගිහින් ශාන්ත බවට පත්වෙලා මැනැවින් නිදහස් වෙන්නේ. ….(පෙ)…. ආයුෂ්මත් සුරාධයන් වහන්සේත් එක්තරා රහතන් වහන්සේ නමක් බවට පත්වුණා.

සාදු! සාදු!! සාදු!!!

සුරාධ සූත්‍රය නිමා විය.

අරහන්‌තවග්ගෝ දුතියෝ.

දෙවෙනි අරහන්ත වර්ගය අවසන් විය.

තස්‌සුද්‌දානං –

එහි පිළිවෙල උද්දානයයි :

උපාදිය මඤ්‌ඤමානෝ, අථෝපි අභිනන්‌දනා
අනිච්‌චං දුක්‌ඛං අනත්‌තා ච, අනත්‌තනියං රජනීයසණ්‌ඨිතං
රාධ සුරාධේන චේව, දුතියෝ පූරිතෝ වග්ගෝ.

උපාදිය සූත්‍රය, මඤ්ඤමාන සූත්‍රය, අභිනන්දන සූත්‍රය, අනිච්ච සූත්‍රය, දුක්ඛ සූත්‍රය, අනත්ත සූත්‍රය, අනත්තනීය සූත්‍රය, රජනීය සූත්‍රය, රාධ සූත්‍රය, සුරාධ සූත්‍රය යන දේශනාවලින් දෙවෙනි වර්ගය සම්පූර්ණයි.

ධර්මදානය උදෙසා පාලි සහ සිංහල අන්තර්ගතය උපුටා ගැනීම https://mahamevnawa.lk/sutta/sn3_1-2-2-10/ වෙබ් පිටුවෙනි.
Ver.1.40 - Last Updated On 26-SEP-2020 At 03:14 P.M